All Chapters of คนแรกของใจ ( NC 18+ ): Chapter 41 - Chapter 50

“ผา...” ฉันร้องครางเมื่อเขาผลักฉันให้นอนลง ขาแข้งกางออกอย่างไร้ทิศทาง หนึ่งเพราะความเมา อีกหนึ่งเพราะผาเป็นคนจัดการ สองมือของฉันปิดปากตัวเองแน่น กลัวเหลือเกินว่าตัวเองจะปล่อยเสียงครางจนคนอื่นนอกรถได้ยินดอกไม้ฉ่ำชื้นของฉันถูกเขาทำให้ฉ่ำแฉะมากกว่าเดิม เมื่อเขาเริ่มลงลิ้น ความตื่นเต้น ความโหยหา ความกระสันอยาก บวกกับความเมา ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม แต่ทุกอย่างที่เกิดขึ้นทำให้ฉันอยากและเสียวจนไม่อาจหักห้ามใจ“ผา...” เสียงของฉันครางกระเส่า มือฉันกดศีรษะเขาให้จมใบหน้าหล่อเหลาเข้ากับส่วนของดอกไม้ สะโพกถูกมือหนาช้อนขึ้น นิ้วมือเรียวยาวของเขาแทรกเข้ากลางกลีบดอก“โคตรคิดถึง” เขาคิดถึงอะไร ฉันรู้ได้ทันที เพราะปลายลิ้นที่เขาลากไล้และแรงจูบดูดดื่มกับยอดเกสรกลางดอกไม้ ฉันกระตุกเกร็งปลดปล่อยน้ำหวานอุ่นออกจากร่าง จังหวะนั้นต้องยกมือขึ้นมาปิดปากเพื่อกลั้นเสียงฉันนอนระทวยเพราะความสุขที่ได้รับ ลมหายใจยังไม่ทันสงบ ผาก็ดึงฉันให้ขึ้นไปนั่งบนตักเขา กระโปรงร่นอยู่บนเอวคอด“บด อย่าขย่มแรง” เขาสวมเครื่องป้องกันแล้ว ถูไถส่วนนั้นกับดอกไม้ฉ่ำน้ำ ฉันกดสะโพกลงแหงนหน้าขึ้นให้เขาซุกหน้าอย่างหิวกระหาย สองเต้าอวบถูกบีบเค

“...”“แต่ผาก็ทำตัวไม่น่ารัก ทำถุงยางแตกและบังคับให้เธอกินยาคุมฉุกเฉินจนเธอแพ้ ผาเสียใจมาก โกรธตัวเองที่ทำแบบนั้น”“...”“ยังมีเรื่องอุบัติเหตุของผา ทำให้ผาไม่ได้กอดเธอมาตลอดทั้งเดือน จนเธอคิดว่าผาเบื่อเธอแล้ว”“ผา...”“ปลายรู้ไหมว่าเธอคนนั้นคือปลาย”“ผา...ฮือ” ฉันร้องไห้สะอึกสะอื้นเมื่อผาพูดมาถึงตรงนี้ เขาหมายถึงฉันเหรอ หมายถึงฉันใช่ไหม“ไม่เป็นเพื่อนนอนหรือเพื่อนอะไรแล้วนะ เป็นแฟนได้ไหม ขอเป็นแฟนปลายได้ไหม”ฉันส่ายหน้ากับอกเขาไปมา ได้แต่สะอื้นไห้ ไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้ามองเขา กลัวว่าตอนนี้จะเป็นเพียงความฝันเท่านั้น“ทำไมปลายไม่รักผาเหรอ” น้ำเสียงของเขาไม่ค่อยมั่นคงเลยฉันรีบพยักหน้า เอ๊ะ หรือฉันควรจะส่ายหน้าดี“ฮึก...” ฉันสะอึกจนพูดไม่ได้เพราะร้องไห้หนักเกินไป“ผารู้ว่าปลายขีดความสัมพันธ์ระหว่างแฟนกับเพื่อนชัดเจน แต่ขอให้ผาได้มีโอกาสนั้นได้ไหม ขอให้ผาได้เป็นแฟนของปลาย ขอโทษที่เป็นเพื่อนคิดไม่ซื่อมาตลอด ขอโทษที่ก้าวข้ามเส้นที่ปลายขีดไว้ ผาห้ามตัวเองหลายต่อหลายครั้งแล้ว ไม่ว่าจะลองเปิดใจคบใคร สุดท้ายก็ไม่รอด” ยิ่งผาพูดฉันยิ่งสะอึกสะอื้นหนักกว่าเดิมฉันน่าจะกล้ากว่านี้ น่าจะบอกผาไปตั้งแ

ผมเห็นไอจีของไอ้ต้นกล้า ที่แท้ปลายกับมันไปพักที่รีสอร์ตของพ่อปลาย เป็นภาพครอบครัวอีกครั้ง ต้นกล้าพาพ่อแม่ของเขามาที่เชียงใหม่ ทั้งสองครอบครัวถ่ายรูปด้วยกัน ปลายกับต้นกล้ายืนใกล้กัน คู่หมายอย่างนั้นหรือเปล่านะ ถึงเวลาที่ผมต้องตัดใจแล้วสินะ ที่ปลายไม่คบใครคงเพราะปลายมีคนที่ปลายรักอยู่แล้ว ผมมันก็พวกนิสัยไม่ดี อยากจะลืมปลายแล้วต้องเอาคนอื่นมาเกี่ยวข้อง มิริน รุ่นน้องปีหนึ่ง เธอมาสารภาพว่าชอบผมในวันวาเลนไทน์ เธอมาได้เวลาที่เหมาะที่สุดสำหรับผม เวลาที่ผมอยากจะลืมใครคนนั้น ผมพยายามจะห่างจากปลาย จากที่เคยเจอกันอาทิตย์ละสามวัน กลายเป็นอาทิตย์ละวัน สุดท้ายก็เดือนละครั้ง ผมเรียนหนักอ่านหนังสืออย่างหนักเพราะใจคอยคิดถึงปลายตลอด ผมมุ่งมั่นให้กับการเรียน ส่วนมิรินผมเป็นแฟนสายเปย์ที่ไม่มีเวลาสำหรับเธอ แรก ๆ เธอก็พอทนได้ แต่เมื่อเวลาผ่านไปหลายเดือน เธอก็เป็นฝ่ายบอกเลิกผมอีกครั้ง แน่นอนว่าผมไม่ได้เสียใจอะไร ค่อนข้างโล่งใจด้วยซ้ำว่าเธอเจอคนที่ใช่มากกว่า ปลายไม่ได้เจอหน้าผมนานเกือบห้าเดือน แต่ผมเห็นเธอนะ เห็นเธออยู่ไกล ๆ และแน่นอนปลายไม่มีทางเห็นผม กลุ่มของปลายชอบนั่งตรงไหนผมรู้ และเวลาว่างของปลายกับ

“พี่ผา ถ้ามีแฟนแล้วไม่บอกใคร เขาเรียกว่ากิ๊กครับ”“อ้าว! ไอ้นี่ มึงว่ากูเป็นกิ๊กเหรอ”“พี่ผาเป็นแฟนพี่ปลายเหรอครับ”นั่น หลุดปากจนได้ ปลายคงไม่โกรธ เดี๋ยวให้มันเก็บเป็นความลับแล้วกัน“เออ”มันทำหน้าไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ผมพูด จนผมต้องงัดหลักฐานมาโชว์“นี่ รูปกูเพิ่งถ่ายกับปลายเมื่อคืน” ผมเอารูปที่ปลายจุ๊บแก้มผมโชว์มัน“โห หวานว่ะ” ไอ้หมอเอกทำตาโตอย่างตื่นเต้น“เนี่ย ปลายแอบรักกูมาตั้งนานแล้วนะ” ก็ไม่อยากจะอวด แต่เพราะถ้าไม่อวด มันจะหาว่าผมเป็นกิ๊กอีก“ไม่อยากจะเชื่อ พี่ปลายคนจีบอย่างเยอะ”“อ้าว ไอ้นี่”“พี่อย่าไว้ใจไปนะ ผู้หญิงสมัยนี้เขาชอบมีตัวเลือกเยอะ ๆ”ดูมัน ตัวเองไม่สมหวังแล้วยังจะมายัดเยียดความไม่สมหวังให้ผมอีก“กูไม่ใช่มึง เป็นได้แค่กิ๊กของน้องนีน่า”“อ้าว ไอ้พี่หมอผา ผมรึอุตส่าห์มาปรึกษา เอาเรื่องผมมาล้ออีก นิสัยไม่ดีว่ะ แบบนี้คบกับพี่ปลายไม่ยืดหรอก”“นั่นปากเรอะ เดี๋ยวโดนต่อยปากแตก” ดูมันแช่งผมแต่ละอย่าง เพิ่งจะคบกันได้ไม่กี่วัน ใช่เหรอที่มันต้องมาแช่งผม“หมอหรือนักเลงวะเนี่ย” มันส่ายหัวอย่างไม่ใส่ใจผมนักผมแอบส่องไปโต๊ะของปลาย ไอ้หมอพิงมันไปแล้ว โล่งใจที่ปลายไม่ให้มันนั่งด้ว

“โธ่ เมียจ๋า แค่หื่นกับเมียแค่นั้นแหละ” เมียจ๋า คำนี้โคตรอยากจะเรียกตอนเดินอยู่แผนกปลาย อยากเรียกตอนเดินที่โรงอาหาร อยากเรียกให้ไอ้หมอฟันหน้าหม้อนั่นได้ยิน “แพรวพราวเหลือเกิน” ปลายพูดไปอย่างนั้นแหละ ผมรู้ว่าปลายชอบ ทั้งรักทั้งหลงผมนั่นแหละ ก็ดูสิ กอดผมแน่นเชียวเมื่อคืนผมแทบนอนไม่หลับ ดีใจที่วันนี้ได้พาว่าที่ลูกสะใภ้มาให้แม่ได้ทำความรู้จัก แม่ชอบปลาย แน่นอนผมโม้เรื่องปลายไว้เยอะมาก อาจจะเกินจริงบ้าง แต่ก็ไม่ได้เว่อร์นะ“ผา แม่ผาจะชอบปลายไหม” คำถามรอบที่เท่าไรแล้ว ขับรถจากเชียงใหม่มาลำพูนใช้เวลาไม่กี่นาที แต่ปลายกลับถามคำถามนี้เกือบสิบครั้ง“ผาชอบใคร แม่ก็รักหมดนั่นแหละปลาย” ผมลูบผมนุ่มของเธอเล่น เฮ้อ อยากกอดเธออีกแล้ว ทำยังไงดี“ผาแวะปั๊มอีกแล้วเหรอ”“แวะเข้าห้องน้ำหน่อย” จริง ๆ แล้วอยากแวะกอดปลายมากกว่า“อื้อ...” ปลายดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดผม จูบหวานของผมส่งให้ปลายหายใจแทบไม่ออก อยากฟัดทั้งวัน แม่ง!“ปลายค้างคืนแถวนี้ก่อนไหม”“ผาจะบ้าหรือไง ไปกลับยังได้เชียงใหม่-ลำพูน จะค้างคืนเพื่ออะไร” เสียงแหว ๆ ของปลายทำผมขำหนักกว่าเดิมปกติเธอไม่เคยว่าผม พอเริ่มคบกัน อารมณ์มนุษย์อย่างที่อา