All Chapters of คนแรกของใจ ( NC 18+ ): Chapter 1 - Chapter 10

คุณคิดว่าคนเราจะตกหลุมรักคน ‘คนเดียว’ ได้สักกี่ครั้งสำหรับคนอื่นฉันไม่รู้...แต่สำหรับฉัน...นับไม่ถ้วนคนเราจะแอบรักคนคนหนึ่งได้นานแค่ไหนกันนะสิบสองปีนานพอหรือยังนะนานพอที่จะทำให้ฉันได้เป็นตัวจริงบ้างไหมหรือฉันจะไม่มีทางได้เป็นตัวจริงเพื่อน...คำค้ำคอที่ฉันไม่กล้าข้ามผ่านเพื่อน...ขอสิ้นสุดทางเพื่อนจะได้ไหม*************ฉันมาถึงโรงอาหารคณะแพทยศาสตร์ในตอนเช้า รู้ว่าผาอยู่ที่นี่เพราะเขาจะมาที่นี่ทุกวันตอนเช้า หอผาอยู่ในมหาวิทยาลัยทำให้เขาฝากท้องไว้ที่นี่ตลอดร้านข้าวหลายร้านวันนี้เปลี่ยนเป็นขายดอกกุหลาบ วันแห่งความรักนินะ ฉันยิ้มให้กับบรรยากาศของวันวาเลนไทน์ ทุกอย่างดูมุ้งมิ้งน่ารักไปหมด“...” ฉันเห็นผาแล้ว แต่...มีผู้หญิงคนหนึ่งกำลังคุยกับผา ทั้งสองนั่งอยู่ที่โต๊ะตัวหนึ่งมีช่อดอกไม้กับถุงของขวัญวางอยู่บนโต๊ะ ใบหน้ายิ้มแย้มของทั้งคู่ทำให้ฉันรู้แล้วว่าวันนี้คงเป็นวันแห่งความรักของทั้งคู่สินะฉันรีบเดินออกมาไม่อยากให้ผาเห็นว่าฉันเห็นเขาแล้ว เดินเข้ามาสงบจิตสงบใจอยู่ในรถตัวเองมีเสียงแจ้งเตือนจากมือถือ ฉันเปิดเข้าดูในไอจีของผา ผาถูกแท็กในไอจีของรุ่นน้องคนนั้น เขาและเธอขยับสถานะเป็นแฟนก

ฉันเลยกลายเป็นเด็กสาวที่มีเงินในบัญชีหลักแสน ด้วยวัยเพียงสิบหกปี แต่อย่างว่า คนเรามักไม่โชคดีเสมอไปเงินเต็มบัญชีได้นั่งข้างหนุ่มหล่อมีติวเตอร์ส่วนตัวลักกี้อินเกม แต่ความรักของฉันพังทลาย เหมือนหัวใจแตกสลายเมื่อผามีแฟนคนแรกผามีแฟนเป็นเด็กสาวต่างโรงเรียน โรงเรียนสตรีดังของจังหวัดเชียงใหม่ ได้ยินว่าใครที่เรียนที่นั่นจะหน้าตาดีทุกคน และฉันก็เห็นจริงตามนั้น“ปลาย นี่น้ำปั่นแฟนผา” วันนั้นเรานัดติวหนังสือกัน ฉันดีใจว่าจะได้ติวหนังสือกันตามลำพัง แต่เปล่าเลย เขาพาแฟนเขามาติวด้วย“หวัดดีน้ำปั่น เราปลาย” ฉันยิ้มให้แฟนของผา เธอเป็นผู้หญิงตัวสูงประมาณฉัน แต่ขาวและผอมกว่าตามสไตล์สาวเหนือ สวยแหละ สวยมาก“หวัดดีจ้ะปลาย” น้ำปั่นยิ้มหวานให้ฉัน รอยยิ้มของเธอทำฉันหายใจติดขัด เพราะความสวยนั่นแหละ“วันนี้เราติว ฟิสิกส์กันนะ น้ำปั่นมีตรงไหนที่ไม่เข้าใจไหม” ฉันมองภาพนั้น เห็นน้ำปั่นเอาใจผา ทั้งป้อนน้ำ ทั้งป้อนขนมส่วนเกินอย่างฉันจะอยู่เพื่อ…“ผา น้ำปั่น เราปวดท้องไม่รู้เป็นอะไรเดี๋ยว เรากลับก่อนนะ”“อ้าว! เป็นอะไร เดี๋ยวเราไปส่งดีกว่า”“ไม่ต้อง ๆ เดี๋ยวเรากลับเอง” ฉันอ้างว่าเดี๋ยวพ่อมารับ พ่ออยู่ไม่ไกล จ

“ตื่นเต้น ตื่นเต้น” บ่นกับตัวเองในกระจก อย่าตื่นเต้นจนเกินไป กลัวว่าผาจะจับได้ไม่มีโอกาสไหนดีเท่านี้อีกแล้ว ฉันได้เจอผาอาทิตย์ละหกวันเลยนะ มีติวเตอร์สุดหล่อส่วนตัว ดีมาก นี่แหละโอกาสของฉันมาแล้ว มันคือปีทองของฉันแล้ว“ปลาย เพื่อนมาหา” เสียงของย่าเรียกฉัน ฉันรีบวิ่งลงบันไดไปอย่างตื่นเต้น เพราะตอนนี้เพิ่งจะเก้านาฬิกาเอง ทำไมเขามาถึงแล้ว ดีนะฉันแต่งตัวตั้งแต่เช้า“ผามาเร็วจัง ผา นี่ย่าเรา ย่า นี่ผาค่ะ เพื่อนปลายจะมาติวหนังสือให้” ฉันรีบแนะนำผาให้ย่ารู้จัก“สวัสดีครับ ภูผาครับ” แขกผู้มาบ้านแนะนำตัวและยิ้มให้ย่า แน่นอนย่าต้องชอบอีกฝ่ายอย่างไม่ต้องสงสัย หล่อ นิสัยดี เรียนเก่ง แล้วนั่นแขกยังหิ้วขนมมาฝากย่าด้วยโอยผา...ทำคะแนนไม่หยุดเลย แบบนี้ปลายจะหัวใจวายตายเพราะความเขินแล้ว“ไปนั่งติวกันที่ศาลาในสวนก็ได้” ย่าแนะนำให้ไปติวหนังสือที่ศาลาเรือนไม้ขนาดใหญ่กลางสวน ห่างจากตัวบ้านไปสักหนึ่งร้อยเมตร“ค่ะย่า เดี๋ยวปลายไปบอกพี่แจ่มเตรียมขนมก่อน” ฉันรับคำ แล้วรีบวิ่งเข้าครัวไปหาพี่แจ่มแม่บ้านทันที ทิ้งให้ย่าอยู่กับแขกสองคน ฉันรู้ว่าคนอย่างผาสามารถเข้ากับผู้ใหญ่ได้ดีแน่นอนและก็เป็นอย่างที่ฉันคิด หลัง

“โอ๊ย ร้อน” ฉันร้องออกมาเพราะเผลอทำที่ม้วนผมโดนหูของตัวเอง ความสวยไม่ได้มาง่าย ๆ นะ คนอื่นจะรู้ไหมเนี่ย กว่าจะสวยแต่ละครั้งลำบากแค่ไหนฉันมาถึงโรงอาหารคณะแพทยศาสตร์ในตอนเช้า รู้ว่าผาอยู่ที่นี่เพราะเขาจะมาที่นี่ทุกวันตอนเช้า หอพักของผาอยู่ในมหาวิทยาลัย เขาเลยฝากท้องกับที่นี่ตลอดร้านข้าวหลายร้านวันนี้เปลี่ยนเป็นขายดอกกุหลาบ วันแห่งความรักนี่นะ ฉันยิ้มให้กับบรรยากาศของวันวาเลนไทน์ ทุกอย่างดูมุ้งมิ้งน่ารักไปหมด“...”ฉันเห็นผาแล้ว แต่...มีผู้หญิงคนหนึ่งกำลังคุยกับเขา ทั้งสองนั่งอยู่ที่โต๊ะตัวหนึ่งมีช่อดอกไม้กับถุงของขวัญวางอยู่บนโต๊ะ ใบหน้ายิ้มแย้มของทั้งคู่ทำให้ฉันรู้แล้วว่า วันนี้คงเป็นวันแห่งความรักของทั้งคู่สินะฉันรีบเดินออกมาไม่อยากให้ผาเห็นว่าฉันเห็นเขาแล้ว เดินเข้ามาสงบจิตสงบใจอยู่ในรถตัวเองมีเสียงแจ้งเตือนจากมือถือ ฉันเปิดเข้าดูในไอจีของผา เขาถูกแท็กในไอจีของรุ่นน้องคนนั้น เขาและเธอขยับสถานะเป็นแฟนกันแล้วฉันรีบกดเข้าไปดูไอจีน้อง อ๋อ ชื่อมิรินสินะ เป็นรุ่นน้องปีหนึ่ง เป็นน้องรหัสของเพื่อนผาอย่างนั้นเหรออกหักอีกครั้ง น้ำตาฉันไหลออกมาหนักกว่าเดิม โอกาสของฉันมันคงไม่มีแล้วจริง ๆ

“ผาแกล้งปลายตลอด”“ใครแกล้ง พามาฝึกจิตต่างหาก” เขาจับหัวฉันโยกไปมา มือผาใหญ่มาก เพิ่งรู้นะเนี่ย นิ้วมือเขาเรียวยาว ฝ่ามือใหญ่กว่ามือฉันตั้งเยอะ ยิ่งจับหัวฉันโคลงไปมานี่ยิ่งรู้เลยว่าเขามือใหญ่ขนาดนี้“ไม่ต้องแกล้ง กลับบ้านได้แล้ว” ฉันดึงมือผาออก จากนั้นก็ดึงแขนเขาเพื่อจะกลับไปที่รถ“วันนี้เราสนุกมาก” ฉันบอกผาในตอนที่รถจอดสนิท หน้าบ้านตอนนี้เกือบสามทุ่มแล้ว “ขอบคุณปลายนะที่ยอมไปเป็นเพื่อน”“ก็ผาเป็นเพื่อนปลาย” ฉันยิ้มให้เขาในความมืด ถึงจะมืดแค่ไหนฉันก็มองเห็นผานะ แม้แต่ตอนหลับตาฉันก็มั่นใจว่ามองเห็นผา“ใช่ เราเพื่อนกันนี่นะ” เสียงผาเบาจนฉันสัมผัสได้“ใช่ เราเพื่อนกัน ผาเพื่อนปลาย” ฉันย้ำกับเขาอีกครั้งว่าเราเป็นเพื่อนกัน กลัวว่าความลับของตัวเองจะถูกเปิดเผย“เรากลับก่อนนะปลาย” ผาบอกลาฉัน ใจจริงไม่อยากให้เขากลับเลย แต่ทำยังไงได้ เขาเป็นแค่เพื่อนไม่ใช่แฟน“ขับรถดี ๆ ถึงแล้วไลน์บอกเราด้วย ไม่เอาดีกว่าเดี๋ยวเราคอลไปเป็นเพื่อนผาตอนขับรถดีกว่า”“โอเค” รอยยิ้มของผา ฉันชอบเหลือเกิน บอกไม่ถูกว่าชอบแค่ไหน แต่ชอบมากจากนั้นเราทั้งสองคุยสายกันตั้งแต่ผาขับรถออกจากบ้านฉัน จากบ้านฉันไปคอนโดเขาปกติใช้เว