All Chapters of คนแรกของใจ ( NC 18+ ): Chapter 21 - Chapter 30

“ปลายไปอาบน้ำสิ” เสียงผาทำให้ฉันได้สติอ๋อ ผาอาจจะอยากตอบข้อความสินะ ฉันก็ลืมตัวไปนอนจ้องหน้าจอมือถือเขาอยู่ได้“โทษที...โทษที ไปเดี๋ยวนี้” ฉันรีบร้อนผละออกจากอ้อมอกแสนอบอุ่น ก้าวขาลงจากเตียงยังไม่ทันจะเดินสักก้าว จู่ ๆ แข้งขาก็อ่อนจนไม่มีแรงล้มลงกองกับพื้น“เฮ้ย! ปลาย” ผาร้องอย่างตกใจ กระโดดลงจากเตียงมาหาฉัน“เป็นอะไรไหม”ฉันไม่เป็นอะไร ไม่เจ็บ แต่ฉันอายแล้วก็น้อยใจด้วย น้อยใจที่ผายังติดต่อคนอื่นอยู่ แต่เขาโสดนี่นา เขาก็มีสิทธิ์ แต่ฉันหวงไง ยิ่งตอนนี้ได้ใกล้ชิดเขาแล้วยิ่งหวง“ไม่เป็นไร”“เจ็บเหรอปลาย ไม่ต้องร้องนะ เดี๋ยวผาดูให้”ฉันร้องไห้เหรอ เพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองร้องไห้ ผาปาดน้ำตาออกจากสองแก้มฉันพร้อมอุ้มฉันขึ้นบนเตียงอย่างเดิม เขาวิ่งออกไปนอกห้อง กลับมาพร้อมกระเป๋าของคุณหมอ“ไม่ช้ำ ไม่เป็นอะไรนะ ปลายคงตกใจแหละ” เขาดูข้อเท้าฉันแล้ววิเคราะห์“อือ เดี๋ยวเราไปอาบน้ำก่อนนะ” เพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองไม่ได้ใส่อะไร ส่วนผาใส่แค่กางเกงบ็อกเซอร์ ฉันกำลังคิดว่าจะขอให้เขาหยิบผ้าเช็ดตัวให้หรือว่าจะไล่เขาออกจากห้องไปก่อน ยังไม่ได้ตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรดีเขากลับช้อนฉันขึ้นอุ้ม“ผา!”“เดี๋ยวเราอุ้มไปส่

นอกจากได้ผาแล้วยังได้คีย์การ์ดอีกด้วย มาถึงฉันรีบเข้าไปดูกาน้ำร้อนที่เขาบอกไว้“ไม่ได้เสียบไว้เลย สงสัยจะขี้ลืม” นอนตรงไหนดี บนเตียงเลยดีไหม ผาเปลี่ยนผ้าปูหมดแล้ว จะมีแม่บ้านมาทำความสะอาดทุกวันในตอนที่เขาไม่อยู่ แต่ผาเองก็เป็นคนสะอาดอยู่แล้ว ส่วนมากเขาก็ทำเองเนี่ยก็ดีทุกอย่าง จะไม่ให้รักได้ยังไง เสียอย่างเดียวมีแฟนทิ้งฉันตลอดเลย คิดแล้วก็ไม่รู้ฉันได้กี่คะแนนจากผา ไม่ได้ถามเขาเลย อยากรู้เหมือนกันว่าได้กี่คะแนนแอบสำรวจห้องผาดีไหมหนอ ไม่มีอะไรเลยจริง ๆ ไม่มีของที่บ่งบอกว่าเป็นผาเลยถ้าไม่มีเสื้อผ้า รูปถ่ายสักใบยังไม่มีเลย มีแต่หนังสือทางการแพทย์ที่เขาเก็บไว้ในห้องทำงาน อ๋อ มีรูปครอบครัวอีกใบง่วงไม่ไหวแล้ว ฉันซุกกายเข้าใต้ผ้าห่มของผา ไม่มีกลิ่นผาเลย สงสัยป้าแม่บ้านน่าจะเพิ่งเปลี่ยนชุดใหม่ก่อนฉันเข้ามา จริงสิ ผามีแม่บ้านนี่นา ถ้าลืมถอดปลั๊กจริง น่าจะโทร.บอกแม่บ้านมากกว่าบอกฉัน“อยากเจอเค้าละสิ” ฉันมองรูปผาในหน้าจอมือถือ รูปนี้แอบถ่ายตอนเขาหลับ ต้องซ่อนไว้ให้ดี เดี๋ยวผาเห็น แต่ไม่ต้องกลัวใครเห็นเพราะฉันโพสต์เก็บไว้ในเฟซบุ๊ก พร้อมทั้งตั้งค่าให้ฉันเห็นเพียงคนเดียวเลื่อนดูอัลบัมนี้ใจฟูทุกคร

ฉันนอนลงหลับตาอยู่บนเตียงริมทะเล มือของผาลากไล้บนแผ่นหลังของฉัน อากาศทะเลที่ว่าร้อนแต่กลับทำให้ผิวฉันหดเกร็งขึ้นตุ่มไตเพราะความเสียว แค่มือเขาเองนะเนี่ย ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเป็นเอามากขนาดนี้ “ปลาย ทำไมไม่คบใคร” คำถามของผาทำให้ฉันขมวดคิ้ว ในใจตะโกนบอกเขาไป ก็รอผาไง “ไม่อยากดูแลใคร” คำตอบโคตรไม่ตรงกับใจ “เหรอ มีแฟนก็ต้องให้แฟนดูแลสิ” ผาพูดพร้อมทั้งไล้ครีมกันแดดไปทั่วแผ่นหลัง ยาวไปถึงบั้นท้ายดูแลแบบนี้หรือเปล่า ถ้าดูแลแบบนี้ ฉันอยากให้ผาเท่านั้นได้ดูแลฉัน “ไม่รู้สิ เรายังไม่เจอคนที่ใช่มั้ง” คำพูดที่เปล่งออกไป ใจจริงอยากบอกเขาว่า ‘ปลายรอผา’ รอมาตลอด แช่งให้ผาเลิกกับแฟนคนแรกจนถึงแฟนคนล่าสุด หรือเพราะผิดบาปไปแช่งความรักให้ผาผิดหวัง ทำให้ตัวฉันไม่สมหวัง “ผาล่ะ ทำไมถึงเลิกกับแฟน” เป็นคำถามที่ฉันไม่เคยถามเขา ในเมื่อเขายังถามฉันได้ เรื่องอะไรจะปล่อยโอกาส “อืม ส่วนมากก็ไม่มีเวลานั่นแหละ เราดูแลแฟนได้ไม่ค่อยดี” “ผาน่ะเหรอดูแลไม่ดี ผาดูแลปลายดีตลอด” ฉันยังคงหลับตาในตอนที่เขานวดหลังและไหล่ให้หลังจากทาครีมกันแดดทั่วตัว

วันนี้จิตใจไม่ค่อยดีเลย ความสัมพันธ์ฉันกับผาเพิ่งเริ่มต้น และฉันก็ไม่รู้ว่าระหว่างเรามันยาวนานไหม แต่กับคนที่ได้ชื่อว่าแฟนเก่าของเขา ทำให้ใจฉันค่อนข้างเจ็บอยู่เหมือนกัน กังวลใจเหมือนกันนะ ออกจากโรงพยาบาลเวลาเลิกงานแล้ว ฉันตัดสินใจเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดธรรมดาเพื่อไปเดินห้างเล่นรอผาก่อน วันนี้มีเคสด่วน เขาเลยต้องอยู่ช่วยอาจารย์หมอ ฉันนั่งเล่นมือถืออยู่ร้านกาแฟดังในห้าง นั่งเล่นมือถือไปเรื่อยเปื่อย “ตกลงแกกับหมอผานี่ยังไงฮะแพท”เสียงหนึ่งลอยมาเข้าหูฉัน ในเชียงใหม่ หมอผากับแพทคงไม่ได้มีเยอะไหม “เอาตรง ๆ ฉันคิดถึงผาแหละ อยากกลับมาคุยกัน”ฉันไม่เคยได้ยินเสียงของหมอแพท เคยแค่เห็นหน้า แต่ตอนนี้ฉันกับหมอแพทนั่งหันหลังชนกัน ใครจะกล้าหันไปมอง เดี๋ยวเขารู้ตัว ฉันดึงหน้ากากอนามัยมาสวมไว้ นั่งเล่นมือถือต่อไปเหมือนไม่สนใจ แต่จริง ๆ แล้วสนใจมาก “แล้วผาเขาโอเคไหม อย่าลืมว่าแกเป็นคนขอเลิกเขา” เสียงเพื่อนของหมอแพทถามอย่างอยากรู้ “ฉันไม่รู้เหมือนกัน แต่ผายังไม่มีใคร” “แล้วแกทำใจเรื่องแฟนคนแรกเขาได้แล้วเหรอแพท”แฟนคนแรก น้ำปั่นน่ะเหรอ

ฉันตื่นขึ้นมาพบกับความมืดสนิทของห้อง คิดว่าพ่อกับย่าคงกินข้าวแล้ว ย่ากับพ่อน่าจะพักหลังที่เป็นโซนของครอบครัว วันนี้ฉันขอพักโซนนี้และบอกพ่อแล้วว่าไม่กินข้าวเย็น“น้องปลายสั่งอะไรคะ”วันนี้ขอเป็นแขกหนึ่งวัน เป็นแขกก็ต้องจ่ายค่าอาหารและเครื่องดื่มเองสินะ จะมีส่วนลดไหมเนี่ย“เอากับแกล้มสักสองสามอย่าง แล้วก็ไวน์แดงให้ปลายหน่อยค่ะ” ฉันเดินไปนั่งตรงเฉลียงของโซนร้านอาหารที่มีบริการให้นักท่องเที่ยวได้ดื่มด่ำกับเสียงเพลงเบา ๆ“ผิดนัดแล้วยังหนีเที่ยวอีก”“ผา! มาได้ไง”“สนด้วยเหรอว่ามาได้ไง” น้ำเสียงประชดประชันก็มา ผามีโมเมนต์นี้ด้วยเหรอ ประชดเนี่ย เดี๋ยวนี้ชักจะเอาใหญ่“นึกว่าอยู่กับแฟนเก่า”“หึง?”“ก็บอกว่าเปล่าไง” ถามมาได้ว่าหึงไหม มันก็ต้องหึงอยู่แล้วไหม คนมันรักนะโว้ย ได้แต่ตะโกนในใจ แต่ไม่กล้าบอกเขา นี่แหละฉัน“ไม่หึงก็ไม่หึง อย่าให้รู้ว่าหึง”“เออ ไม่หึงหรอก” ฉันพูดพร้อมสะบัดหน้าไปมองน้ำตก ใช้ว่าคำว่าสะบัดแหละ เพราะคอแทบเคล็ด“เลี้ยงไวน์ผาหน่อยนะ”“...”“ไปเที่ยวสมุย ผายังเลี้ยงปลายเลย”“เงียบเลย เดี๋ยวเด็กได้ยิน” ฉันตีแขนเขาไปทีหนึ่ง พอได้กันแล้ว มือไม้นี่อยู่ไม่สุขเลยนะ โดยเฉพาะตอนอยู่นอ