All Chapters of CEO สาวพ่ายรักเด็กเลี้ยงเอวดุ: Chapter 11 - Chapter 20

หนึ่งเดือนต่อมาในที่สุดวันงานประมูลก็มาถึง งานครั้งนี้ถูกจัดขึ้นในโรงแรมระดับไฮเอนด์ คนที่จะเข้าร่วมงานได้ถ้าไม่เป็นคนใหญ่คนโตก็เป็นพวกลูกท่านหลานเธอและต้องได้รับการ์ดเชิญเท่านั้นไม่ใช่ว่าใครที่ไหนก็จะสามารถเข้าร่วมงานได้เนื่องจากของที่ถูกนำมาประมูลมีแต่พวกของหายากราคาสูงยิ่งไปกว่านั้นงานนี้ถูกจัดขึ้นโดยตระกูลที่มีทรัพย์สินมากที่สุดของประเทศ แค่คิดก็รู้แล้วว่างานจะออกมาอลังการขนาดไหน คนทั่วไปต่อให้สนใจก็คงไม่มีปัญญาเข้าร่วมรมย์นลินเข้าร่วมงานพร้อมกับชัยพัฒน์ ได้พบคนคุ้นหน้าคุ้นตาไม่น้อย พวกเขาใช้ช่วงเวลาก่อนงานเริ่มพูดคุยกันสองสามประโยค ก่อนจะแยกตัวออกมาหาที่ว่างนั่งพลางสำรวจไปรอบ ๆ สถานที่สมกับที่เป็นงานของคนรวยอันดับหนึ่ง มีเงินทองมากมายมหาศาลไม่อาจประเมินมูลค่าได้ ของที่ใช้ในการรังสรรค์สถานที่แห่งนี้ดูดีสวยงามมาก วัสดุที่นำมาใช้นั้นทำออกมาอย่างประณีต ไม่ว่าจะเป็นของตกแต่งชิ้นเล็กหรือชิ้นใหญ่ราคาของมันก็ไม่ธรรมดาทั้งนั้น เรียกว่าทุ่มทุนมากแน่นอนว่าเรื่องความยิ่งใหญ่ของงานต้องถูกพูดถึงไปอีกหลายเดือนอย่างไม่ต้องสงสัย แ

แรกเริ่มเดิมทีเขายอมแต่งงานกับรมย์นลินก็เพราะของชิ้นนี้นั่นแหละ! คุณปู่ของเขาเข้าใจว่าในบ้านหญิงสาวมีภาพวาดนี้อยู่ก็อยากได้มันเพื่อนำไปขายทำกำไรต่อแต่ก็ต้องผิดหวังพวกเขามารู้ทีหลังว่าภาพนี้อยู่ในมือคนอื่น ทว่าโชคยังดีที่เวลานี้เจ้าของต้องการนำมันมาประมูล ด้วยเหตุนี้เขาถึงได้รีบกลับจากอังกฤษก่อนกำหนดเพื่อนำภาพนี้กลับไปให้คุณปู่ หากภรรยาเขาประมูลได้มา เรื่องที่เหลือก็ง่ายแล้วตอนแรกเขาก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องยุ่งยากอะไร ใช้เงินแก้ก็จบแล้วเพราะมันเป็นสิ่งที่ครอบครัวเขาไม่ได้ขาดแคลนด้วยแต่ใครจะไปรู้ล่ะว่าท้ายสุดจะยังมีอุปสรรคได้และเป็นอุปสรรคชิ้นใหญ่อย่างทายาทเศรษฐีผู้ร่ำรวยที่สุดในประเทศอีกด้วย“ยี่สิบห้าล้านค่ะ” รมย์นลินไม่สนใจคำพูดของสามี เธอยังคงเสนอราคาสูงขึ้นเพื่อแข่งกับธันวา สายตาที่มองอีกฝ่ายเต็มไปด้วยคำถาม แต่กลับได้รอยยิ้มหวานกลับมาและมันทำให้รมย์นลินรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังถูกชายหนุ่มปั่นหัว“สามสิบห้าล้านครับ”รมย์นลิน “.....”บรรยากาศในงานเงียบกริบทันใด ทางพิธีกรรอสักพักเมื่อเห็นว่าไม่มี

ธันวามองสาวสวยที่พยายามกลืนกินตัวตนของเขาเข้าไปให้หมดแต่ไม่ว่าจะทำยังไงก็ไม่สามารถทำได้ ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่ถอดใจหญิงสาวพยายามใช้มือช่วยรมย์นลินถอนปากออกแล้วใช้มือรูดรั้งแท่งรักไปมาสลับกับการใช้ลิ้นเล็กไล้เลียไปตามความยาวของมันเหมือนกำลังกินไอศกรีม ขณะช้อนตาขึ้นมองใบหน้าหล่อ ก่อนดึงสายตากลับไปตั้งใจกับสิ่งที่ทำอยู่ถึงพี่ลินจะมีท่าทางเงอะงะแต่มันกลับทำให้เขารู้สึกดียิ่งกว่าการถูกเล้าโลมโดยผู้หญิงทุกคนในอดีต เขาลูบผมดำเป็นเงายาวสลวยอย่างรักใคร่แล้วเอ่ยห้ามเสียงเบา “พะ..พอก่อนครับพี่ลิน”“ทะ...ทำไม” รมย์นลินมองหน้าชายหนุ่มด้วยความ่กังวลและไม่เข้าใจ ทั้งที่ธันว์ก็ดูเหมือนจะชอบนี่แล้วทำไมถึงให้เธอหยุด หรือว่าฝีมือเธอห่วยเกินรับได้ แม้กระทั่งเด็กที่บอกว่าชอบเธอยังทนไม่ไหว“ไม่ใช่อย่างนั้นครับ” ธันวาเชยคางเล็กขึ้นแล้วประกบจูบดวงตาฉ่ำน้ำที่เกิดจากการสำลักความใหญ่โตหลายครั้ง ตามมาที่จมูกแดงเรื่อ แล้วมาหยุดตรงปากจิ้มลิ้มที่พยายามเอ็นดูน้องชายเขาอย่างสุดความสามารถพร้อมกับอธิบายให้คนคิดมากไม่เข้าใจผิด “ท่าทางของพี่มันยั่วผม

สองวันต่อมา[มาหาผมที่เพนต์เฮาส์คืนนี้]ดวงตาคู่สวยเหลือบมองข้อความบนหน้าจอมือถือในขณะที่เธอยังนั่งอยู่บนรถของตัวเองที่จอดอยู่หน้าเรือนหอ รมย์นลินนำภาพวาดที่ธันวาส่งมาเมื่อวันก่อนให้พ่อกับแม่เรียบร้อยแล้ว ต่อจากนี้จะไม่มีใครมาบังคับเรื่องคู่ชีวิตของเธออีกแล้วการหลงรักคนผิดแถมคนผู้นั้นดันเป็นที่รักเอ็นดูของพ่อกับแม่นี่มันส่งผลใหญ่หลวงมากจริง ๆเรื่องมาถึงขั้นนี้แล้วรมย์นลินจึงบอกเกี่ยวกับเมียน้อยของชัยพัฒน์ ให้พ่อแม่ได้รู้ไปเลยว่า ‘เธอโดนคนดีในสายตาพวกท่านนอกใจมานานจนลูกในท้องเมียน้อยใกล้จะลืมตาออกมาดูโลกแล้ว’ หญิงสาวปิดบังเรื่องนี้มามากพอแล้วผลก็เป็นไปตามคาด ตอนแรกพ่อแม่ไม่เชื่อแต่พอเธอเอาหลักฐานให้ดูพวกท่านก็โกรธจัดอยากจะไปจัดการอดีตลูกเขย ไม่คิดว่าผู้ชายท่าทางอ่อนโยนใจเย็นของลูกสาวจะทำตัวเลวขนาดนี้ แต่รมย์นลินไม่สนใจท่าทางหัวฟัดหัวเหวี่ยงของพวกท่าน เธอเดินจากมาอย่างเงียบเชียบหากเป็นเมื่อก่อนเธอพูดอะไรไม่ดีเกี่ยวกับชัยพัฒน์แล้วพ่อแม่รับฟังล่ะก็เรื่องมันคงไม่ลากยาวมาจนถึงป่านนี้หรอก แต่เอาเถอะอย่างน้อยในท้ายที

ภายในห้องโถงทางเดินกว้างของเพนต์เฮาส์หรู แม้ยามนี้จะยังเป็นช่วงเวลาบ่าย แสงแดดยังส่องสว่างจ้า ไม่ว่าจะเป็นนักเรียนหรือพนักงานยังคงเรียนหรือทำงานอยู่ ไม่ถึงเวลากลับบ้าน ทว่าเรื่องนี้ใช้ไม่ใช่กับสองนักบริหารอย่างธันวาและรมย์นลินทั้งคู่เพิ่งกลับจากการไปเที่ยวฉลองครบรอบหนึ่งปีของการเป็นแฟนกันที่ต่างประเทศ โดยสถานที่หลายแห่งซึ่งพวกเขาไปมานั้นเลือกจากความชอบที่ตรงกันของคนทั้งคู่หลังจากทนนั่งเครื่องบินยาวนานสิบกว่าชั่วโมงรวมกับนั่งรถกลับมาเพนต์เฮ้าส์อีกเป็นชั่วโมง คู่รักที่อยู่ในช่วงข้าวใหม่ปลามันย่อมทนความต้องการอยากแนบสนิทชิดใกล้ไม่ได้เป็นธรรมดาทันทีที่เข้ามาในห้องธันวาก็ดันคนรักชิดผนังพร้อมกับบดจูบอย่างดูดดื่ม แทบอดใจรอให้ประตูปิดก่อนไม่ไหวรมย์นลินเข้าใจความรู้สึกของอีกฝ่ายดี เธอจึงให้ความร่วมมือกับเขาด้วยการโอบรอบคอและเขย่งเท้าจูบตอบ ปล่อยให้มือซุกซนของอีกฝ่ายลูบไล้ไปตามเรือนร่างของตนตามอำเภอใจแต่ครู่เดียวเธอก็ต้องทุบอกแกร่งบอกให้เขารู้ว่าเธอเริ่มหายใจไม่ทัน ชายหนุ่มเองก็ยอมถอนจูบออกให้อย่างว่าง่ายและย้ายมาดูดเม้มซอกคอเนียนหอมแทน“ดะ