Semua Bab NOT LOVE ห้วงพันธะ : Bab 11 - Bab 20

@คฤหาสน์ทรัพย์หิรัญสกุลด้านหลังคฤหาสน์มีต้นไม้ใหญ่ให้ร่มเงา มีโต๊ะนั่งตัวหนึ่งตั้งอยู่ ตรงมุมที่ลมพัดผ่านเย็นสบาย หมวยลี่ชอบมานั่งตรงนี้เป็นประจำ บางครั้งก็เอางานจากมหาวิทยาลัยมาทำที่นี่ เพราะรู้สึกผ่อนคลาย และมีสมาธิดีดวงตากลมทอดมองไปข้างหน้าอย่างเหม่อลอย เธอกำลังทบทวน เรื่องที่ติดอยู่ในความ

ความคาดหวังเล็ก ๆ ว่าสักวันความรู้สึกของเธอและเขาอาจจะตรงกันหมวยลี่กำลังนึกถึงคำพูดของเพื่อน สำหรับคนที่ไม่ถูกเลือกให้ไป อยู่ในหัวใจ การได้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับคนที่ตัวเองแอบรัก คือ จุดสูงสุดของความรู้สึกแต่… มันจะมีความสุขหรือเปล่ารถหรูจอดเข้าซองสำหรับวีไอพี เมื่อเครื่องยนต์ดับสนิท ค่ายก็ขยับ ตัวเอนมาซุกใบหน้าลงบนซอกคอขาว เขาสูดดมกลิ่นหอมประจำตัวของ ร่างเล็กครู่หนึ่ง ก่อนจะผละออก มองคนปากกล้า แต่ตอนนี้กลับนั่งตัว แข็งทื่อ“ทำไมนิ่งแบบนั้น?”“ลี่แค่… ทำตัวไม่ถูก” เสียงหวานเอ่ยตอบแผ่วเบาในลำคอ เนื้อตัว ของเธอสั่นไหวเล็กน้อยตอนที่ฝ่ามือหนาวางลงมาบนเรียวขาเล็ก ไม่ เพียงเท่านั้น เขายังลูบไปมาเชื่องช้า“เด็กดี เดี๋ยวเฮียจะทำให้หนูผ่อนคลายเอง”ภายในห้องร่างเล็กถูกดันแนบติดกับผนังเย็นเฉียบ ริมฝีปากบางถูกบดเบียด แบบไม่ให้ตั้งตัว ความชำนาญของค่ายทำให้หมวยลี่อ่อนระทวย เธอรู้สึก ได้เลยว่าตัวเองตามเขาไม่ทัน“ฉันจะให้เงินเป็นรายเดือน สองแสนพอใจใช่ไหม? หรืออยากเรียก เพิ่ม”นัยน์ตาคู่สวยพลันวูบไหว เธอไม่ชอบที่อีกฝ่ายเสนอเงินให้แบบ ครั้งนั้น เพราะการทำแบบนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับการขายตัว

ร่างเล็กซบใบหน้าลงบนแผงอกแกร่ง เธอกำลังทำท่าทางราวกับ ออดอ้อน และมันคือจุดอ่อนของค่าย เขาชอบจนเผลอยิ้มออกมาราวกับ ถูกสะกด แต่เพียงวูบเดียวรอยยิ้มนั้นก็เปลี่ยนเป็นร้ายกาจ“อยากรับสายเหรอคะ แต่เฮียเลือกลี่แล้วนี่”“ซน”ใบหน้าหวานถูกช้อนให้เงยขึ้น เขาป้อนจูบลงหนัก ๆ เสียงเฉอะแฉะดังขึ้นจากริมฝีปากของทั้งสองร่างที่กำลังบดเบียดกัน ท่ามกลางห้องโถงใหญ่ของเพนท์เฮาส์หรูใจกลางเมืองค่ายอุ้มร่างเล็กขึ้นยืน ไม่ยอมหยุดจูบ ริมฝีปากยังคงแนบชิด ขณะพาเธอเดินไปยังมุมกระจกใสที่เผยให้เห็นวิวของเมืองยามค่ำคืนได้ สามร้อยหกสิบองศา เขาวางเธอลงเบา ๆ ก่อนจะจับให้หันหน้า เข้าหากระจก แล้วโน้มตัวลงกระซิบถามชิดใบหู“สวยใช่ไหม”“…” หมวยลี่ไม่สามารถให้คำตอบได้เลย เธอแทบไม่มีสติ เพราะฝ่ามือที่ลูบอยู่บนผิวบริเวณขาอ่อน“กลัวเจ็บหรือเปล่า”“อ๊า~” ริมฝีปากบางสั่นระริก เมื่อถูกอีกคนลากไล้ลิ้นสากไป ทั่วแผ่นหลัง แอลกอฮอล์ในร่างกายผสานกับไอร้อนที่กำลังพลุ่งพล่าน ทำให้หมวยลี่แทบยืนไม่อยู่“จำเอาไว้” ริมฝีปากหยักค่อย ๆ ลากต่ำลงเรื่อย ๆ จนถึงก้อนกลม นุ่มนิ่ม เขากดจูบหนัก ๆ พร้อมทั้งฝากรอยเขี้ยวเอาไว้ แล้วหยัดตัวขึ้น

จนหมดเกลี้ยงเรียวขาเล็กถูกจับให้แยกออกจากกันกว้าง ๆ ขณะที่สายตาคม หลุบมองกลีบสีสวยที่ตระหง่านต่อหน้า น้ำหนืดที่ปริ่มออกมาทำให้ มุมปากหยักยกโค้งพอใจเมื่อได้เห็นก้านนิ้วแตะเบา ๆ บนกลีบชื้น ขยับกรีดกรายเชื่องช้า ทว่าสัมผัส เพียงเท่านั้นกลับทำให้ร่างเล็กกระตุกแรง“อ๊า อ๊า~”“แฉะขนาดนี้แล้ว”“อ๊ะ~”

เช้าวันใหม่ เมื่อร่างเล็กลืมตาตื่นขึ้น ความปวดร้าวก็พลันแล่นวาบ เข้ามาในร่างกาย หมวยลี่กวาดมองไปรอบห้องพบเพียงความว่างเปล่า เธอพยายามปลอบใจตัวเองว่าค่ายอาจจะแค่อาบน้ำ หรือไม่ก็ยืนสูบบุหรี่ อยู่ตรงระเบียงแขนเล็กค้ำยันกับที่นอนก่อนจะค่อย ๆ พยุงตัวลุกขึ้น ความระบม ตรงจุดนั้นยังคงเจ็บหนึบทุกครั้งท