บทที่ 14 NC20+ นะครับ เด็กดี(1)

กำลังเคลิ้มไปกับการกระทำของเขา

ริมฝีปากหยักเริ่มจู่โจมใช้ลิ้นสากตวัดเลียไปทั่วผิวเนียนอย่างหิว

โหย ทว่าขณะที่กำลังเพลิดเพลิน จู่ ๆ ร่างเล็กก็ยกมือขึ้นมาดันใบหน้าคม

คายออกห่าง ทำให้ค่ายแสดงความไม่สบอารมณ์ออกมาผ่านสายตาคู่

ดุดันทันที

“บอกลี่ได้ไหม ว่าวันนี้เธอมาที่เพนท์เฮ้าส์ทำไม”

“แค่เข้ามาเอาของ” ลมหายใจร้อนถูกพ่นออกมาแรง ๆ ถึงจะรู้ว่า

ค่ายกำลังหงุดหงิด แต่ร่างเล็กบนตักก็ยังเอ่ยต่อ เหมือนไม่เกรงกลัวแวว

ตาที่เคยทำให้ตัวสั่นอีกต่อไปแล้ว

“ของอะไรคะ”

“หมวยลี่” ค่ายกดเสียงต่ำเรียกชื่อของเธอคล้ายการเตือน ฉายชัด

ถึงอารมณ์ที่เริ่มไม่พอใจ เมื่อเธอเอาแต่ตั้งคำถาม

“ลี่รู้ไม่ได้ใช่ไหม”

“มันไม่มีอะไร” ลมหายใจร้อนถูกพ่นกระแทกกับอากาศ หมวยลี่รู้

ดีว่าเขาก็แค่ตอบปัดความรำคาญ

“ทำไมเฮียถึงเลือกลี่”

หัวคิ้วหนาเริ่มผูกกันเป็นปม เขาไม่พอใจที่เธอเอาแต่ตั้งคำถาม

ในตอนนี้ “โฟกัสสิ่งที่กำลังทำ ไม่ใช่เวลาที่เธอควรตั้งคำถาม”

มันจุกแน่นกับสิ่งที่เขาเอาแต่ย้ำเตือน ให้ยืนบนสถานะเดียวที่เธอ

ไม่มีสิทธิ์ได้เลือกเอง

แม้จะรู้ดีว่าเขาไม่คิดจริงจัง กระต่ายตัวน้อยก็ยังเดินไปในกับดัก

อย่างเต็มใจ ดอกไม้ที่ถูกเด็ดจ