All Chapters of นางฟ้าซ่อนรัก: Chapter 21 - Chapter 30

“แทนบอกว่าจะมาถึงเมื่อไรเหรอ”ชายไทยค่อนข้างมีอายุรูปร่างสูงใหญ่ถามเพื่อนเก่าที่เพิ่งวางสายจากลูกชาย“ใกล้ถึงแล้วครับ”วิธานพ่อของธิติตอบอย่างนอบน้อม“บอกแล้วว่าไม่ต้องระวังคำพูดขนาดนั้น ยังไงเราก็เพื่อนกัน แล้วนายก็ไม่ได้เป็นลูกน้องฉันแล้ว”ท่านอภิชาติบอกพร้อมตบไหล่อีกฝ่ายที่ยังยิ้มรับอย่างนอบน้อมเช่นเคย“ว่ายังไงบ้างคะ ฉันเป็นห่วงลูกจัง”คุณหญิงอาลิธาที่นั่งอยู่ข้างๆ กับนาตาชาภรรยาของวิธานเอ่ยถามด้วยสีหน้าวิตกเพราะฟังภาษาไทยไม่เข้าใจทุกคำ“เท่าที่คุยกับแทนทุกอย่างเรียบร้อยแล้วครับ เดี๋ยวทนายของเราจะจัดการต่อ”วิธานตอบ เข้าใจถึงความห่วงใยของคนเป็นพ่อแม่อย่างดี“ฉันสงสารลูกจริงๆ ทำไมต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ก็ไม่รู้”พูดไปก็ถอนหายใจอย่างหนักใจ ลูกที่อุตส่าห์เฝ้าเลี้ยงดูมาอย่างดี ไม่ให้ต้องเจอเรื่องกระทบกระเทือนหรือปัญหาอะไร กลับต้องมาเจอปัญหาหนักหนาจนใจหายใจคว่ำต้องรีบบินตรงจากกรีซมาลอนดอนทันทีเสียงรถที่เลี้ยวเข้ามาจอดหน้าบ้านทำให้ทุกคนหันไปมองด้านนอก แล้วก็รีบมุ่งหน้าออกไปข้างนอกทันทีธิติจอดรถเรียบร้อยแล้วหันมองคนข้างตัวที่หลับอยู่ก็คิดว่าควรจะปลุกดีหรือไม่ แต่เมื่อเห็นว่าพ่อกับแม่เลี้

"เราคบกันอยู่ครับ"การยอมรับความสัมพันธ์ของชายหนุ่มทั้งที่ไม่ใช่ความจริงทำให้เฌอเอมที่นั่งอยู่ตรงข้ามถึงกับตาโต หญิงสาวกำลังจะปฏิเสธอีกฝ่ายก็ไม่เปิดโอกาส"ผมต้องกราบขอโทษท่านกับคุณหญิงด้วยครับที่ทำตัวไม่เหมาะสม"ร่างสูงทรุดลงจากโซฟา ขยับเข้าไปไหว้ขอขมาใกล้ผู้ใหญ่ของฝ่ายหญิง"เรื่องนี้ผมขอรับผิดคนเดียว อย่าตำหนิเอมเลยนะครับ"ทุกสายตาส่งตรงมาที่เฌอเอม หญิงสาวขยับปากแต่พูดอะไรไม่ออก ถ้าปฏิเสธออกไปเธอก็หาเหตุผลที่เหมาะสมมาอธิบายกับพ่อแม่ไม่ได้ โดยเฉพาะพ่อของเธอที่ยังยึดถือขนบธรรมเนียมประเพณีไทยอยู่หลังจากอาบน้ำเรียบร้อยสักพักคุณอาลิธาจึงให้เด็กมาเคาะประตูเรียกลงไปทานข้าว เฌอเอมตามลงมาด้วยจิตใจหวั่นไหวและเห็นว่าทุกคนพร้อมหน้ากันที่โต๊ะอาหารแล้ว เธอรับรู้ได้ว่าบรรยากาศทานข้าวค่อนข้างเกร็งๆ และแล้วลางสังหรณ์ของเธอก็กลายมาเป็นความจริงตอนที่ย้ายมานั่งทานของว่างกับผลไม้ที่โซฟาในห้องนั่งเล่นซึ่งบิดาของเธอเปิดประเด็นที่คุณอาวิธานขอสู่ขอเธอกับท่านขึ้นมา จากนั้นการไล่บี้สอบถามความเป็นมาเป็นไปก็ตามมา สุดท้ายเธอก็ต้องมานั่งก้มหน้ายอมจำนนอยู่แบบนี้"เอม...เอม...จะไม่ทำให้คุณพ่อคุณแม่ไม่สบายใจอีกแล้วค

คำขาดของบิดาโยนความอิสระในชีวิตเธอทิ้งลงเหวทันที แน่นอนว่าธิติปิดทุกประตูแก้ตัวของเธอไปหมดแล้วตั้งแต่บอกผู้ใหญ่ไปว่าทั้งคู่คบหากัน และเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในสายตาของคนที่ยังยึดถือวัฒนธรรมไทยเช่นพ่อของเธอก็คือเรื่องไม่งามสิ่งที่เฌอเอมได้มาจากคำขาดของผู้เป็นพ่อคือ ทะเบียนสมรส เครื่องเพชรชุดใหญ่พร้อมเงินก้อนโตเป็นสินสอดจากทางฝ่ายชาย แม้ฐานะทางสัมคมของครอบครัวชายหนุ่มจะด้อยกว่าทว่าเขาสามารถจัดหาทุกอย่างมาได้อย่างไม่ทำให้เธอน้อยหน้า ถึงจะไม่มีงานแต่งตามที่เธอขอร้องพ่อเอาไว้ โดยอ้างเรื่องงานเหมือนเดิม แน่นอนว่าพ่อแม่ของเธอไม่ติดขัด โดยเฉพาะคุณพ่อซึ่งต้องการให้เธอทำในสิ่งที่ถูกต้องสิ่งถูกต้อง...ที่ไม่ถูกต้องในความคิดของเธอคนเดียวผ่านไปสองสัปดาห์แล้วหลังจากจดทะเบียนสมรสกะทันหัน เมื่อบิดามารดาเดินทางกลับไปกรีซ เฌอเอมก็มาพักที่โรงแรมตามเดิมกับนาเดียโดยไม่เคยติดต่อสามีตามกฎหมาย แต่จะว่าไปแล้วจนถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่มีเบอร์โทรของชายหนุ่ม ที่สำคัญเธอไม่อยากคุยกับเขาด้วย ตั้งแต่วันนั้นเฌอเอมก็ไม่คุยกับธิติอีกเลย ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายไม่สงสัยท่าทางระหว่างทั้งคู่เพราะมองว่าเป็นความกระอักกระอ่วนที่ยังไม่

“ไม่เมื่อยคอเหรอคุณ”คนขับรถถามเพราะเห็นเฌอเอมนั่งกอดอกมองออกไปด้านนอกตลอดทาง หญิงสาวเงียบแม้ความจริงจะรู้สึกเมื่อยคอแต่ก็หยิ่งเกินกว่าจะยอมรับ พอออกจากตัวเมืองลอนดอนสีสันของความวุ่นวายน้อยลงแสงไฟอ่อนๆ จากบ้านริมทางก็ดูอบอุ่นสบายตาน่ารักจึงพอช่วยให้เธอยังมองได้เรื่อยๆเรื่องที่ธิติยังติดพันอยู่กับริกะเป็นเรื่องที่เธอรับไม่ได้ เฌอเอมไม่พอใจมากแต่ไม่อยากพูดตรงๆ กับชายหนุ่ม เธอไม่ได้หึงเขาแต่มันเป็นเรื่องของศักดิ์ศรี คนอย่างเธอไม่จำเป็นต้องยุ่งกับผู้ชายของคนอื่น ผู้ชายเกือบค่อนโลกนั่งมองภาพเธอด้วยความรู้สึกปรารถนา เธอไม่นิยมยื้อแย่งผู้ชายกับผู้หญิงคนไหนโดยเฉพาะริกะ เธอเคยเห็นอีกฝ่ายหึงขนาดไล่ตบผู้หญิงที่พยายามเข้าหาแฟนตัวเองมาแล้วกับตา นั่นเป็นการกระทำที่งี่เง่ามากในความคิดของเธอแม้วันนี้เธอเพิ่งตบตีกับริกะไปแต่เฌอเอมทำเพราะเรื่องของโจชัว ไม่เกี่ยวกับธิติ มันคนละเรื่องกัน หญิงสาวบอกตัวเองในใจอย่างหงุดหงิด กระทั่งรถหยุดนิ่งหน้าบ้านหลังหนึ่งที่ชายหนุ่มเลี้ยวเข้ามาจอดร่างสมส่วนก้าวลงจากรถและสูดหายใจเข้าปอดลึกเพราะรู้สึกปวดหัวตุบๆ ตัวเอียงวูบนิดๆ มือบางยกขึ้นแตะตรงแผลที่หัวแตก คอก็เอียงไปม

ด้านนอกฝนกำลังตก เธอรับรู้ได้ถึงอากาศที่ชื้นและกลิ่นฝน ร่างสะโอดสะองพลิกกายดึงผ้ามาคลุมศีรษะทั้งที่ไม่ได้ลืมตา ต้องการหลับต่อเพราะอากาศแสนสบาย แต่แล้วก็ต้องลืมตาทะลึ่งพรวดขึ้นนั่งเพราะบางอย่างแล่นเข้ามาในหัว เฌอเอมมองรอบตัวทั้งที่งัวเงียทว่าไม่พบอะไร บนเตียงนอนมีแค่เธอและไม่มีเสียงในห้องน้ำ หญิงสาวเหลือบมองนาฬิกาข้างเตียงจึงรู้ว่าตอนนี้เกือบเที่ยงแล้วเธอนอนไปนานขนาดนี้เชียว…เมื่อคืนที่ผ่านมาธิติเรียกเธอตื่นขึ้นมากินยากลางดึก จากนั้นเฌอเอมก็หลับลึกโดยไม่รู้ว่าชายหนุ่มนอนเมื่อไร และนอนบนเตียงข้างเธอหรือที่โซฟาพอคิดว่าตนเองนอนจนเต็มอิ่มแล้ว และคงเพราะฤทธิ์ยาทำให้มีเหงื่อเต็มตัวเฌอเอมจึงลุกขึ้นอาบน้ำสระผม แม้จะยังรู้สึกหนักหัวอยู่นิดหน่อยครึ่งชั่วโมงต่อมาร่างสวยระหงก็ออกจากห้องด้วยชุดเสื้อเชิ้ตเนื้อนิ่มยาวเป็นเดรสสบายๆ แต่ใส่กางเกงขาสั้นด้วย หญิงสาวเดินลงบันไดก็ได้กลิ่นอาหารลอยแตะจมูก“มองหาพี่ชายผมเหรอครับพี่สะใภ้”คนที่ทักเธอใส่เสื้อกล้ามคว้านแขนกว้าง มีเสื้อหนังพาดไหล่มาด้วย“จะไปไหนก็รีบไปเลย”เธอเดาจากการแต่งตัวว่าเขาต้องออกไปข้างนอกแน่นอน“ไม่อยากให้อยู่เป็นก้างล่ะสิ”“เมื่อวานฉ