“พยุงผมไปที่เตียงหน่อยสิ แล้วจะตอบ”เฌอเอมพยายามมองหาพิรุธจากชายหนุ่ม ถึงจะไม่มีอะไรดูผิดปกติแต่สัญชาตญาณบอกว่าอีกฝ่ายไม่น่าไว้ใจ ทว่าก็ยอมประคองคนที่ตัวโตกว่าไปที่เตียงกระทั่งเขานั่งลงและพยายามจะยกขาขึ้นอย่างทุลักทุเลเพราะมีมือพยุงตัวเองแค่ข้างเดียวหญิงสาวจึงช่วยยกขาแกร่งทั่งสองข้างอีกแรง ทำเอาธิติอึ้งไปเหมือนกัน“ขอบคุณ มานี่สิ”มือแกร่งผายมาตรงหน้า เฌอเอมยังยืนนิ่งเขาจึงตบลงตรงที่ว่างข้างตัวแต่หญิงสาวส่ายหน้า“ยืนฟังตรงนี้ก็ได้”ชายหนุ่มยิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดอย่างปลงๆ“รู้ทันซะแล้ว”“ตอบมาเดี๋ยวนี้เลย”“เอมน่ะ น่ารัก”“นายแทน”เสียงเรียกชื่อเขาเข้มห้วน ธิติไม่ได้รู้สึกกลัวแต่ก็ยอมพูดตรงๆ เลิกโยกโย้เพราะเห็นว่าเขากับเธอควรพูดจากันแบบตรงไปตรงมาสักครั้ง และตอนนี้เฌอเอมก็เหมือนจะลดความถือตัวลงมาบ้างแล้ว“จริงๆ มันก็แค่...ผมเริ่มจะรู้ใจตัวเองก็เท่านั้น”“รู้ใจ”เมื่อถูกถามย้ำเขาก็พยักหน้าและยิ้มให้อย่างอ่อนโยน“เราสองคนควรจะอยู่ไกลกันจริงๆ นั่นแหละ”คนฟังมีสีหน้าไม่เข้าใจ ในขณะที่ชายหนุ่มพูดต่อยิ้มๆ“เพราะพอใกล้กันปุ๊บ ผมก็ลืมคุณอีกไม่ได้เลย ถึงพยายามอยู่ให้ห่างแค่ไหน แต่พอคุณเกิดเรื่องเ
Last Updated : 2025-10-09 Read more