All Chapters of เอื้อมหัวใจเทพบุตรแบดบอย: Chapter 41 - Chapter 50

“คุณแรมซีย์ จะไปข้างนอกหรอครับ เดี๋ยวผมไปเตรียมรถให้นะครับ”“ไม่เป็นไรๆ ผมไปเอง ไปธุระส่วนตัวนิดหน่อย จะไปด้วยเอ็มอาร์ที” คนขับรถถึงกับทำหน้างงๆ ปกติเจ้านายไม่เคยเดินทางไปไหนมาไหนเองนานแล้ว“ช่วงเที่ยงๆ รถมันยังเยอะอยู่ รถติดมากด้วยเอ็มอาร์ทีสะดวกสุดแล้ว”“ได้ครับ ถ้าจะให้ไปรับมั้ยครับ”“ไม่เป็นไร เดี๋ยวกลับมาเอง ไปไม่นานหรอก”เรย์มอนด์เดินสาวเท้าก้าวผ่านโต๊ะเลขานุการหน้าห้องสร้างความแปลกใจให้แก่ลูกน้องทั้งสองคน ชายหนุ่มเดินทางด้วยขนส่งสาธารณะเป็นประจำครั้งเรียนอยู่ที่ลอนดอน อันที่จริงการไปไหนมาไหนเองคนเดียวก็คล่องตัวดีและเป็นอิสระจากโลกเบื้องหลัง เมื่อถึงสถานีจุดหมายเข้าเดินขึ้นบันไดด้วยหัวใจเต้นรัว ขาสั่นเล็กน้อย ตรงไปยังสตาร์บัคสาขาที่เพิ่งมาไม่กี่วัน“สวัสดีครับ คุณผู้ชาย รับอะไรดีครับ” บาริสต้าหนุ่มทักทายด้วยภาษาอังกฤษ เรย์มอนด์ยืนชะโงกหน้ากำลังมองหาอะไรหน้าเคาน์เตอร์“อ๋อ...คือ...ผมขอ.........” เขาตอบด้วยภาษาไทยชัดเจนพลางมองไปรอบๆ ร้าน“ได้ครับทั้งหมดหนึ่งร้อยแปดสิบห้าบาทครับ.....มีอะไรให้ช่วยมั้ยครับ”“วันก่อนผมมา เจอคนรู้จัก น้องผู้หญิงที่ชงกาแฟอีกคน”“อ๋อ น้องศรุตาหรอ

ทุกสิ่งทุกอย่างยังดำเนินไปตามปกติรวมทั้งการปรากฏตัวแฝงเจตนาของใครบางคนก็ยังเป็นไปตามปกติ “ของคุณเรย์ได้แล้วค่ะ” “ขอบคุณครับ แล้วกวางรับปริญญาเมื่อไหร่” หญิงสาวแจ้งกำหนดการตามที่เคยคุยกันไว้ ซีอีโอหนุ่มเริ่มไม่แน่ใจว่าทั้งสองวันติดประชุมใหญ่สามัญประจำปีหรือไม่ “ถ้าผมไม่ได้จริงๆ เดี๋ยวส่งดอกไม้ไปแล้วกัน ในนามมูลนิธิฯ จะให้ตัวแทนเด็กๆ เขียนถึงพี่กวางน้อยด้วยดีมั้ย” “ขอบคุณมากค่ะ แค่ยินดีกวางก็ดีใจแล้วค่ะ” รอยยิ้มหวานน่ารักแสนประทับใจเหมือนเดิม แต่นัยน์ตาสีดำขลับคู่นั้น...มองเรย์มอนด์เปลี่ยนไป แววประกายความหลงใหลที่กำลังก่อตัวย่อมๆ ให้เขาก่อนหน้าหายไปหมดสิ้นแล้ว มีแต่ความสุขความอิ่มเอมใจเต็มเปี่ยม แต่ไม่ใช่ของเรย์มอนด์ แรมซีย์คนนี้อีกต่อไป อยากรู้แล้วสิโฉมหน้าเจ้าของหัวใจหญิงสาวผู้น่ารัก เป็นใครมาจากไหน หล่อ ใจดี ลูกครึ่งเช่นเขาต้องยอมแพ้เลยทีเดียว “แม่!พ่อ!เห็นพี่เอื้อมมั้ย กวางติดต่อพี่เอื้อมไม่ได้เลย โทร.ติดแต่ไม่รับ จำทางไม่ได้หรือไง วันซ้อมก็เคยมาแล้วนี้” “รถติดหรือเป

ศรุตาในชุดนอน ผ้าขนหนูโพกหัว นั่งเหยียดยาวบนโซฟาระหว่างดูโทรทัศน์ พลางบ่นปวดเมื่อยขา เอื้อมพัฒน์เพิ่งอาบน้ำเสร็จมานั่งลงข้างๆ“ผ่านมาหลายวันแล้ว ยังเมื่อยๆ ตึงๆ ขาอยู่เลย นวดให้หน่อยสิ” หญิงสาวพาดขาเรียวสองข้างบนตักของเขา“อะไรๆ เดี๋ยวนะกล้าใช้พี่นวดฝ่าเท้านะ ให้เกียรติว่าที่สามีบ้างสิ”“ได้ข่าวว่าใช้นวดมานานแล้ว อย่ามาเรียกร้องนะ” แฟนสาวเบ้ปาก โบกนิ้วชี้เชิงปฏิเสธ ชายหนุ่มแซวแต่มือยังทำหน้าที่“เดี๋ยววันหยุดไปดูฤกษ์กันนะ ลุงแสนยศแนะนำซินแสคนหนึ่ง.........”เอื้อมพัฒน์หันมามองแฟนสาวช้าๆ ตวัดปลายลิ้นแตะฟันบน เลิกคิ้วข้างเดียว..ตามนิสัย “กวางเคยบอกว่า พี่น่าจะโดนฝังเข็มสกัดความหื่นใช่มั้ย......พี่อาจควรรักษา...พี่ต้องการอีกแล้ว....กวางนอนเฉยๆ พี่ก็อยาก.....ทนไม่ไหวแล้ว...กวาง!!!!”“อีกแล้ว คนหื่น ว้าย!!!!!” เอื้อมพัฒน์จับขาเรียวสองแยกออกจากกันแล้วโน้มตัวทับร่างบาง ก้มนัวเนียซอกคอว่าที่ภรรยาสาว พลางสูดกลิ่นกายคนเบื้องล่าง ช่างหอมหวานชื่นใจไม่เปลี่ยนแปลง มือยาวลูบไล้ขาอ่อนขาวนิ่ม ศรุตาขยับตัวตามกระแสปลุกเร่าอารมณ์ตามว่าที่สามีส่งต่อให้ “อืม!!!!!”โพรงปากร้อนที่โดนอุดกับริมฝีปากอุ่นจ

บนเตียงนอนผู้ป่วยกับร่างชายชราผ่ายผอม ผมหงอกขาวทั้งหัว ในห้องเงียบสนิทมีเพียงเสียงจากถังออกซิเจนเครื่องช่วยหายใจกับเสียงวัดอัตราการเต้นของหัวใจเท่านั้น ครั้งสุดท้ายที่เห็นอวยชัย เขาไม่อยู่ในสภาพทรุดโทรมเช่นนี้ เอื้อมพัฒน์ตัวแข็ง ใบหน้าชา ใจหาย ทำอะไรไม่ถูก กำแพงทิฐิที่สูงลิบจนปีนข้ามไม่ได้พังทลายลงพร้อมกับวันเวลาที่สายไปเสียแล้ว น้ำตาลูกผู้ชายที่เสียไปครั้งสุดท้ายครั้นมารดาอำลาโลกนี้ไปได้ไหลรินออกมาอีกครั้ง ชายหนุ่มจับมือขาวซีด ผอมแห้งจนเห็นเส้นเลือด นานแค่ไหนแล้วที่ไม่เคยสัมผัสมือกันและกัน นานเพียงใดที่ไม่มีบทสนทนาอย่างสนิทสนมระหว่างพ่อ-ลูก เขาขบกัดปากแน่น ภาวนาให้สิ่งที่เห็นตรงหน้าเป็นเพียงความฝัน รอให้รุ่งเช้าตื่นขึ้นมาทุกอย่างจะกลับไปสู่คืนวันแห่งความสุขอีกครั้ง แต่นาทีนี้เอื้อมพัฒน์ทำได้เพียงยอมรับความเป็นจริง เฝ้ารอวินาทีสุดท้ายมาถึง“ป๊า......เอื้อมขอโทษ...เอื้อมขอโทษที่มาช้าไป.....เอื้อมมันเป็นลูกที่แย่...ป๊าเหนื่อยมา..มาก..แล้ว....ป๊าพักเถอะ...ไม่ต้องห่วงนะ....เอื้อม..มี..คน...คอย...ดู..แล..แล้ว” เขาสะอื้นน้ำเสียงขาดช่วง“เอื้อมรักป๊านะครับ!!” สิ้นเสียงการอำลาครั้งสุดท

“อะไรนะ!! พี่ลีน่า พี่เอื้อมกับคุณเรย์เป็น.....พี่น้อง....กันหรอ”“กวางได้ยินไม่ผิดจ๊ะ พี่น้องคนละแม่”“มิน่าล่ะ กวางรู้สึกว่า..คุณเรย์เหมือนพี่เอื้อมยังไงไม่รู้........”“ความเป็นพี่น้องไงล่ะ มองไม่เห็นจากภายนอก แต่รู้สึกได้เพราะเขามีต้นแบบคนเดียวกัน คุณอาอวยชัย เตี่ยพี่ว่าอย่างงั้น”หญิงสาวตกตะลึง ศลีนาได้แต่นั่งกุมขมับ ทอดถอนหายใจ ระหว่างเล่าเหตุการณ์ตั้งแต่วันแรกที่ชายสองคนเจอกัน นับว่าหนักหนาสาหัสพอแล้วหรือเปล่า เอื้อมพัฒน์ตั้งตัวเป็นศัตรูกับน้องชายในทุกวินาที เขาคิดเสมอว่าเรย์มอนด์คือผู้มาแย่งความรักของอวยชัยไป ศรุตาเริ่มไม่มั่นใจหากเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับชายตาน้ำข้าวให้แฟนหนุ่มฟัง เอื้อมพัฒน์จะมีปฏิกิริยาเช่นไร แล้วขณะนี้สองพี่น้องกำลังทำอะไรอยู่ทนายความทยอยเปิดพินัยกรรมปึกใหญ่แบบทีละแผ่น อ่านอย่างชัดถ้อยชัดคำ แบบตัวต่อตัวบรรทัดต่อบรรทัดก่อนส่งให้ทายาททั้งสองลงนามรับทราบสลับฉากด้วยการจิบน้ำเป็นระยะ เครื่องปรับอากาศอุณหภูมิเย็นเฉียบจนต้องขอให้ปรับลดลง เสียงพลิกหน้ากระดาษกลับดังกังวานเหมือนสัญญาณเตือนภัย ห้องสี่เหลี่ยมผ้าผืนผ้าถูกครอบงำด้วยความน่าอึดอัดเกินบรรยาย