All Chapters of เอื้อมหัวใจเทพบุตรแบดบอย: Chapter 61 - Chapter 70

เอื้อมพัฒน์หลับตาพิงร่างกับโซฟาในห้องพักส่วนตัว“กวางได้ยินข่าวตกใจมากเลย เป็นห่วงพี่เอื้อมด้วย......ฝีมือ....คุณ..”“ไม่ใช่มันหรอก มันไม่ลงมือทำเอง มันไม่จ้างวานใครด้วย ไอ้อเนกแน่ๆ แต่ตอนนี้ต้องจับตัวคนยิงกับคนวางระเบิดก่อน แล้วค่อยสาวให้ถึงตัวมัน”“น่ากลัวจัง”“อันตรายอยู่ใกล้แค่ปลายนิ้ว รู้มั้ยคนดี พี่ไม่ห่วงตัวเองเลยนะ พี่นึกถึงกวางคนเดียวเลย กลัวจะเป็นอะไรไป ระหว่างนี้กวางต้องอยู่ใกล้ๆ พี่ไว้นะ” ศรุตาเอนตัวมาซบบ่ากว้าง มือเล็กประสานกับนิ้วยาวอุ่นไว้แน่น เขาจูบหน้าผากแล้วไล่ลงมาจูบเรียวปากกระจับเบาๆ ก่อนแยกตัวเข้าประชุมด่วนอีกรอบเอื้อมพัฒน์ยืนยันจะไม่กลับไปพักคอนโดอีกจนกว่าสถานการณ์จะคลี่คลาย หลังจากนี้ทั้งคู่จะพักที่ห้องรับรองวีไอพีที่บริษัทแทนซึ่งมีบรรยากาศไม่ต่างจากคอนโดเท่าไหร่นัก เพราะห้องอยู่สูงชั้นบนสุด ล้อมรอบด้วยแสงสีสวยงามของกรุงเทพฯ ยามราตรี ศรุตาส่งข่าวบอกพ่อกับแม่ที่ต่างจังหวัด“ถ้าได้ยินอย่างนี้แม่ก็สบายใจ กวางต้องเชื่อฟังพี่เขานะลูก เข้มแข็งไว้ เราจะผ่านมันไปได้”หญิงสาวนอนเล่นฟังเพลงผ่อนคลายอารมณ์พลางระหว่างเอื้อมพัฒน์อาบน้ำ เธอรู้สึกปลอดภัย เมื่อมีเขาอยู่ข้างๆ

ร่างสูงปลดปมเนคไท ถอดสูทกองกับพื้น ทิ้งกายเหนื่อยล้าบนที่นอน ความโดดเดี่ยวเดียวดายเข้าครอบงำอีกครั้ง เขาวางมือลูบวนช้าๆ เหนือพื้นที่ด้านข้างอันว่างเปล่า หากเป็นเวลาเดียวกันเมื่อไม่นานมานี้คงมีใครบางคนนอนหลับอุตุชวนให้เย้าแหย่ กอดรัดเพื่อผ่อนคลายความตึงเครียด เอื้อมพัฒน์อยากหันหลังให้โลกธุรกิจพันล้านในมือแล้วมุ่งสร้างครอบครัวในฝันกับคนรัก แต่หากทำเช่นนั้นเขาก็คงไม่ต่างจาก คนขี้ขลาดตาขาวหนีปัญหา ศรุตาและครอบครัวอาจไม่ไม่ต้องการผลลัพธ์เช่นนั้น ทั้งยังหักห้ามใจงดติดต่อกับเธอตามที่ตกลงกันไว้“กวาง.....พี่เหนื่อย.......พี่คิดถึงกวาง....พี่เบื่อ......พี่อยากอยู่กับกวาง....คนดี” เอื้อมพัฒน์ผุดลุกผุดนั่งอยู่พักใหญ่ตัดสินใจคว้าหมวกกันน็อกและเสื้อคลุม มุ่งหน้าไปยังลานจอดรถส่วนตัว เสียบกุญแจสตาร์ท Ducati แล้วออกตัวแบบไม่รีรออะไร เขาระบายความอัดอั้นด้วยการออกแรงบิดคันเร่งจนเกือบสุดรอบ สวมวิญญาณนักแข่งโมโตครอสในสนามประลอง หวังว่าความเร็วและบรรยากาศกลางดึกจะช่วยชะล้างให้หัวสมองโปร่งโล่งบ้างรถยนต์ยุโรปคันงามกำลังแล่นลำพังบนถนนว่างเปล่า ชายผู้เป็นเจ้าของบังคับพวงมาลัยบิดร่างเพื่อขจัดความปวดเ

“ไอ้เอื้อม!!! นี่แก....ไปฟัดกับหมาที่ไหนมาล่ะเนี้ย!!!!” ศลีนาอุทานเสียงดังเมื่อเห็นใบหน้าช้ำเป็นจ้ำและพาสเตอร์พาดโหนกคิ้ว“เอ่อ.....เอื้อม....เมื่อคืน....ออกไปซิ่งนิดหน่อย....แล้วเจอ.....”“เจอ......อะไร”“ไอ้เรย์....เลยปะทะกันนิดหน่อย...”“ไอ้หอกหัก! ไอ้เวรตะไลเอ๊ย!! กัดกับหมาข้างถนนยังดีกว่ามีเรื่องมันนะ แกแย่แน่ๆ อีกฝ่ายมันได้ หลักฐานบนหน้าหล่อๆ ไปแล้ว ฉันว่ามันน่าจะได้มากกว่านั้น น้องแกไม่ใช่คนโง่นะ ไอ้เอื้อม!!” ฐากูล นิติกรหนุ่มแว่นตาเกือบไหลจากใบหน้าเขารีบขยับมันกลับที่เหมือนมีก้อนบางอย่างมาอุดที่ คอหอยพยายามจะพูดบางสิ่งออกมาอย่างหวาดหวั่น“เอ่อ...คือผม..ได้ข่าวมาว่า....ทีมทนายฝ่ายคุณเมธากร...เขาระดับมือพระกาฬ ส่งฟ้องคู่แข่ง จน ล้มละลาย ให้เจ้านายเขาฮุบบริษัทมาแล้วนะครับ ตอนนี้.....ผม...กังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้มากครับ”“ฉันว่าไอ้เรย์น่าจะส่งฟ้องข้อหาทำร้ายร่างกายก่อนนะ แล้วจะลามปามถึง....เก้าอี้งาน บริหารแกด้วย....มันคงจะให้เหตุผลว่าแกไร้วุฒิภาวะทางอารมณ์และเหตุผลในการเป็นผู้บริหารระดับสูง นำมาซึ่งความเสียหายในวงกว้าง โลกของกฎหมายมันนึกจะทำอะไรก็ทำได้นะเอื้อม” สาวหล่อยกมือกุม

“ค่าแท็กซี่ทั้งหมดสองร้อยห้าสิบบาทครับคุณ” “คือผมไม่มีแบงก์ย่อย เอาไปเลยไม่ต้องทอน ผมรีบ ขอบคุณครับ” โชเฟอร์งงงันเมื่อชายหนุ่มหน้าฝรั่ง ตาน้ำข้าวยื่นธนบัตรสีเทาให้ในมือแล้วจากไปอย่างรวดเร็ว เขาแวะสั่งช่อดอกไม้ใหญ่จัดใส่แจกันสวยงามวานให้ไปส่งตามห้องพักที่แจ้ง เรย์มอนด์เดินฉับๆ รอลิฟท์อย่างใจจดใจจ่อ ทันทีที่ประตูลิฟท์เปิดชายสูงวัยผมสีเทาแซมสีดำเดินสวนออกมาพร้อมกับคนอื่นๆ เขาหันไปมองซีอีโอหนุ่มแวบหนึ่งรู้สึกคุ้นหน้าแต่นึกไม่ออกว่าเคยเห็นที่ไหนจึงเดินต่อไปโดยไม่ติดใจสงสัยอะไรนางพยาบาลเดินนำหน้าชายหนุ่มไปยังห้องผู้ป่วยพิเศษ เขาดันประตูช้าๆ พบว่าในห้องมีเพียงแพทย์ฝึกหัดเข้ามาตรวจวัดความดัน หญิงสาวที่ตนหลงรักนอนหลับใหลนิ่งอยู่บนเตียง หลังมือถูกโยงด้วยสายน้ำเกลือ สายออกซิเจนพาดบนใบหน้าเรียวเล็ก เธอซูบลงมากผิวกายซีดเซียวเหมือนคนไม่เจอแสงอาทิตย์มาแรมปี “กวาง! หมอครับ เขาเป็นยังไงบ้างครับ”“อาการทั่วไปไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงครับ ก็แค่จะแพ้ท้องหนักหน่อย ผ่านช่วงแรกไปก็ไม่มีอะไรแล้ว....แต่อันที่จริง...”“อันที่จริง!คือ”“อาจารย์บอกว่าน่าจะเป็นเรื่องของสภาพจิตใจมากกว่า เมื่อช่วงสายคนไข้เป็นลม

“.....ดังนั้น..ผมเมธากรจะไม่เข้ารับตำแหน่งผู้บริหารของประทานชัย กรุ๊ป แต่ทั้งนี้ผมยินดีจะส่งทีมบริหารมืออาชีพจากเครือบริษัทลูกเข้ามาฟื้นฟูวิกฤต เอาล่ะครับ....ตอนนี้ผมเชื่อว่าทุกท่านก็ได้คำตอบชัดเจนแล้วว่าไม่มีการโยกย้ายตำแหน่งใดๆ ทั้งสิ้น หลังจากนี้ขอให้ทำหน้าที่ของตนเองให้เต็มที่เพื่อองค์กรของเรา......” เรย์มอนด์ประกาศจุดยืนอันพลิกความคาดหมายด้วยท่าทีน่าเกรงขาม“..หลังจากนี้สามอาทิตย์เราจะกลับมาประชุมเพื่อประเมินสถานการณ์อีกรอบ ท่านไหนมีคำถามมั้ยครับ.....คิดว่าไม่มีงั้นผมขอตัวนะครับ ขอบคุณที่สละเวลาเพื่อองค์กรของเรา สวัสดีครับ....”ก่อนสัญญาณจะถูกตัดเอื้อมพัฒน์จ้องนัยน์ตาสีเขียวบนหน้าจอนิ่งดั่งถูกขังอยู่ในภวังค์ เรย์มอนด์มองพี่ชายด้วยสีหน้าที่ไม่อาจบ่งบอกความรู้สึกได้ เพราะเขาเองก็แสดงอารมณ์ไม่ถูกเช่นกันเสียงกระซิบกระซาบ สายตาล่อกแล่กจากผู้เข้าร่วมประชุมหลังซีอีโอผู้เป็นน้องชายหายไปจาก จอภาพ นายอดุลย์แกนนำกลุ่มพนักงานยกมือลูบหน้า หลุบสายตาจากเอื้อมพัฒน์และทุกคนแสดงถึงความละอายแก่ใจอย่างหาคำอธิบายไม่ได้“ทุกคนได้รับคำตอบแล้ว ผมเคารพในการตัดสินของคุณเมธากร เอ่อ....ผมขอรับผิดชอบด้วย