All Chapters of องค์หญิง11: Chapter 21 - Chapter 27

" ซินซิน กลับไปกับข้าเถอะ ข้ามารับเจ้ากลับ"" กลับไปไหน วังหลวงรึ ข้าไม่ใช่องค์หญิงแล้ว เจ้าทำให้ข้ากลายเป็นองค์หญิงตัวปลอมเองจำไม่ได้รึ"เซี่ยเทียนอวี่ขมวดคิ้วมองเยว่ซิน" ข้าขอโทษตอนนี้"เหวินซีห่าวกำลังจะบอกว่าความจริงเปิดเผยแล้ว แต่ก็ไม่ได้พูดต่อ หากพูดไปเขากลัวว่าคนอื่นจะรู้ว่าเขาเป็นนักโทษหลบหนี" เจ้าไปเถอะ องค์หญิงของเจ้ายังรออยู่ที่จวนนะ"" เจ้า เจ้าเจอซิงอีแล้วเหรอ"" อืม "" ซินซินเรื่องของข้ากับนางเจ้าเข้าใจข้าผิดข้ากับนางไม่ได้มีอะไร ข้าเห็นนางเป็นเพียงสหายคนหนึ่งเท่านั้น ที่ข้าทำดีกับนางก็เพราะเข้าใจผิดว่านางช่วยชีวิตข้าไว้จากไฟไหม้ที่ตำหนักร้างครั้งนั้น แต่ตอนนี้ข้ารู้ความจริงแล้ว ว่าคนที่ช่วยชีวิตข้าคือเจ้า ซินซินข้าขอโทษ ที่ข้าทำให้เจ้าต้องเสียใจที่ละเลยเจ้าไปบ้าง แต่ข้าก็ยังรักเจ้าเหมือนเดิม ถึงอย่างไรภรรยาของข้าก็ต้องเป็นเจ้าอยู่แล้ว เจ้าอย่าน้อยใจเลยนะ"" เหวินซีห่าว ข้าไม่ได้น้อยใจอะไรเจ้าทั้งนั้นเรื่องของเราจบลงไปนานแล้ว ข้าตัดใจตั้งแต่ครั้งที่ม้าพยศวิ่งเข้ามา แล้วเจ้าคว้าซิงอีไปกอดปกป้องนาง "" ไม่ซินซิน ข้า ตอนนั้นข้าแค่มองผิดเห็นนางเป็นเจ้าก็เลยคว้าผิดคน เจ้าจ

เหวินซีห่าวผ่านมาพอดี เห็นเหยียนเอ๋อร้องตะโกนขอความช่วยเหลือ เขารีบวิ่งเข้าไปเห็นซินอีตะเกียกตะกายอยู่ในน้ำ จึงรีบกระโดดลงไปช่วยนางขึ้นมา" เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง"" เเค่กแค่ก ไม่เป็นไร"" ทำไมอยู่ดีๆถึงตกลงไปในน้ำได้"" ข้า "ซิงอีหันไปมองหน้าเยว่ซินไม่ได้พูดต่อ เหวินซีห่าวมองตาม" เป็นนางที่ผลักองค์หญิงตกน้ำเจ้าค่ะคุณชาย"" ไม่จริง คุณหนูของข้าไม่ได้ทำ เป็นนางที่ตกลงไปเอง เจ้านี่มันตอแหลเหมือนนายของเจ้าไม่มีผิด สมแล้วที่เป็นสุนัขเดินตามก้น"" เจ้าว่าใครเป็นสุนัข"" ใครรับก็คนนั้นแหละ"" เจ้า"" พอแล้ว"เหวินซีห่าวพูดเสียงดัง เขาพยุงซิงอีให้ยืนขึ้น แต่ยังคงโอบประคองนางอยู่" ข้ารู้ว่าเจ้ายังโกรธข้าอยู่ แต่ก็ไม่ควรไปลงที่ซิงอี นางร่างกายไม่แข็งแรง เจ้าไม่ควรทำกับนางเช่นนี้"เยว่ซินแค่นหัวเราะ" เจ้าคิดว่าข้าเป็นคนผลักนาง"เหวินซีห่าวไม่ตอบ" ช่างเถอะอาห่าว ข้าไม่ถือโทษนางหรอก ที่ผ่านมานางเคยเป็นองค์หญิงสุขสบายมาตลอด อยากได้อะไรก็ต้องได้หากไม่พอใจใครก็ "ซิงอีพูดขึ้นน้ำตาก็คลอเบ้า" เจ้ารู้ดีว่าเจ้าตกน้ำไปได้ยังไง อย่าปัดความผิดให้คนอื่น"เย่วซินพูดด้วยเสียงเย็นชา" ขอโทษนางซะจะได้จบเรื่อ

" แค่กแค่ก "ซิงอีมองหน้าเซี่ยเทียนอวี่ด้วยสายตาไม่พอใจ หากไม่เพราะเขามีอำนาจจะช่วยให้นางหลุดพ้นจากการเป็นนักโทษได้ มีรึที่นางจะยอมลงทุนเปลืองตัวเช่นนี้" ข้ากับเขา แค่กแค่ก เป็นแค่สหายกันข้า แค่กแค่ก ไม่ได้คิดอะไรกับเขา แต่กับท่าน ข้าแค่กแค่ก ข้าสนใจท่าน"นางลุกขึ้นพยายามเข้าไปยั่วยวนเขาอีก" ข้าสนใจท่าน อยากได้ท่าน"ยาเริ่มออกฤทธิ์ นางถอดเสื้อตัวนอกทีละชั้นจนเหลือเพียงตู้โตวสีแดงสด หากวันนี้ไม่ได้เขามาบำเรอ แต่ถ้าเยว่ซินเข้ามาเห็นนางกับเขาอยู่ด้วยกันตามลำพังในเวลานี้ ด้วยนิสัยของเยว่ซินไม่มีทางยอมแน่ ยังไงก็ต้องเลิกรากับเซี่ยเทียนอวี่ นางเดินเข้าไปจะถอดเสื้อให้เซี่ยเทียนอวี่แต่ถูกเขาผลักอย่างแรงจนล้มลง" อย่ามาแตะต้องตัวข้า น่าขยะแขยง"" เหตุใดท่านถึงปฏิเสธข้า ข้ามีสิ่งใดสู้เยว่ซินไม่ได้ สิ่งที่นางมีข้าก็มี"" เจ้าอย่าได้เปรียบเทียบกับนาง เจ้าไม่มีสิ่งใดสู้นางได้เลยสักนิด ไม่ว่าจะเป็นหน้าตาหรือรูปร่าง โดยเฉพาะ"เซี่ยเทียนอวี่มองหน้าอกที่แบนราบของซิงอีแล้วยิ้มมุมปาก ซิงอีรู้สึกอายยกมือขึ้นมาปกปิด" เจ้าจะปิดทำไมกัน ไม่เห็นมีสิ่งใดให้น่าดู "" ท่าน"" ซินซินเป็นภรรยาของข้า และจะเป็นภ

" เปล่าสักหน่อย แค่คืนฐานะองค์หญิง11ให้ข้า ส่วนเรื่องที่ข้าออกจากวังหลวง ก่อนมาข้าได้บอกกับเสียนเฟยแล้ว ว่าข้าจะออกไปเที่ยวท่องยุทธภพ ไม่อาจรู้แน่ว่าจะกลับไปเมืองหลวงวันใด พวกเขาก็รับรู้และอนุญาติ"ส่วนจดหมายของเสียนเฟยที่ฝากมาถึงนางก็มีคำถามเรื่องสารทุกข์สุกดิบ มีแต่คำห่วงใย นางได้ตอบจดหมายฝากกลับไปแล้ว" จริงสิ เรื่องที่ซิงอีกับเหวินซีห่าวถูกจับ เป็นฝีมือท่านใช่ไหม"เซี่ยเทียนอวี่พยักหน้า" ตั้งแต่วันที่เจ้าเล่าเรื่องให้ข้าฟังวันนั้น ข้าก็ให้ซู่เหวินไปสืบข่าว เขาได้ขอให้นายอำเภอช่วย เรื่องนี้ไม่นานก็ได้รู้ข่าว ว่าพวกเขาถูกจับได้ว่าหลอกลวง ฝ่าบาทลงโทษให้เนรเทศไปใช้แรงงานที่ชายแดนเหนือ แต่หลบหนีระหว่างเดินทาง ทางการกำลังตามจับตัว หากไปถึงแดนเหนือพวกเขาก็อยู่ในความรับผิดชอบของข้า ข้าก็เลยบอกให้ทางการมาจับตัวพวกเขา"" แบบนี้นี่เอง นี่ใช่ไหมที่ท่านบอกข้าว่าให้รอดูเรื่องสนุกก่อนไปจากเมืองนี้"เขาพยักหน้ารถม้าวิ่งออกจากประตูเมืองมุ่งหน้าเข้าป่ากว้าง ผ่านหุบเขาผ่านลำธารผ่านฝนตก เมื่อฝนหยุดเกิดรุ้งกินน้ำ เย่วซินเปิดผ้าม่านออกดู" สามี รุ้งกินน้ำ"เซี่ยเทียนอวี่กอดกระชับนาง หันหน้าไปมองรุ้งก