บททั้งหมดของ กับดักรัก นายวิศวะเพลย์บอย: บทที่ 21 - บทที่ 30

ราเชนทร์และมะนาวนั่งทำงานจนถึงเที่ยงคืน เพราะเป็นสิ้นเดือนเลยต้องเช็ควันทำงานของพนักงานอย่างละเอียด เมื่อมะนาวตรวจเอกสารเล่มสุดท้ายเสร็จก็เอาไปให้ราเชนทร์ตรวจซ้ำอีกรอบ "นาย อาทิตย์หน้าฉันลางานทั้งอาทิตย์ได้มั้ย หักเงินก็ได้" ในขณะที่ราเชนทร์กำลังตรวจเอกสารที่เธอให้ มะนาวจึงเอ่ยขอความต้องการของต

ราเชนทร์ มาวิน และดินแดน เดินลงจากรถที่มีลูกน้องมาส่งยังมหาลัยรัฐที่อาจารย์นัดมาขึ้นรถ เมื่อลงรถแล้วราเชนทร์ก็กวาดสายตามองหายัยตัวแสบของเขาทันที เมื่อเห็นเป้าหมายปากหนาก็ยกยิ้มขึ้น จนดินแดนต้องมองตามเพื่อน "ไอ้สัส นี่หรอสาเหตุที่มึงพยายามเสนออาจารย์ให้มานั่งรถบัสแทนนั่งเครื่องบิน กูว่าแล้วทำไมมึง

ในขณะที่รถกำลังเคลื่อนที่มะนาวก็มีสีหน้าแปลกๆ จนราเชนทร์เอ่ยถาม "เป็นอะไร ไม่สบายหรอ ตัวก็ไม่ร้อนนิ" ราเชนทร์พูดขึ้นพร้อมกับกับยื่นมือไปแตะหน้าผากมะนาวจนเธอตกใจ "ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก ฉันแค่ปวดท้องนิดหน่อย" "ไม่นิดแล้วมั้งหน้าซีดขนาดนี้ ลงรถไปหาหมอก่อนมั้ยค่อยนั่งรถคันอื่นตามไปทีหลัง" ร

"อย่าไล่ฉันให้ไปหาคนที่ฉันไม่ชอบมะนาว เธอจะปฏิเสธฉันยังไงฉันไม่ว่าเพราะฉันจะตื๊อจนกว่าเธอจะยอมมาเป็นเมียฉัน แต่อย่ามายัดเยียดฉันให้เพื่อนเธอ ฉันไม่ชอบ" ราเชนทร์พูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ จนมะนาวตกใจเมื่อเขากลับเปลี่ยนอารมณ์เป็นคนล่ะคน "นะ...นายโกรธหรอ" "เปล่า" ราเชนทร์พยายามปรับอารมณ์ตัวเองให้

ราเชนทร์เดินมาหามาวินและดินแดนที่เต็นท์ของพวกเขา นั่งลงข้างๆ แล้วส่งยิ้มให้เพื่อนทั้งสอง จนดินแดนเอ่ยถาม "ไอ้สัสเชนทร์ มึงเป็นเชี่ยยอะไรมานั่งยิ้มให้พวกกู ขนลุกสัส" ดินแดนพูดขึ้นพร้อมกับเอามือลูบแขนตัวเอง ส่วนมาวินก็นั่งมองหน้าราเชนทร์แบบงงๆ ไม่เข้าใจการกระทำของเพื่อน "เพื่อนทั้งสองครับ กูมี