บททั้งหมดของ ใคร่รักมาเฟีย: บทที่ 21 - บทที่ 30

67

20 | ตัวตนของเขา

ฉันปล่อยให้มือใหญ่มอบความอบอุ่นให้ตลอดทาง เขาบอกให้เงียบก็เงียบ แต่ใจนี่ชื้นเป็นบ้าเลย ไม่ต้องแสดงออกเยอะ แค่จับมือแค่อยู่ข้างๆแค่นี้ก็ใจฟูฟ่องพองโตแล้วรถโรลส์รอยซ์ขับออกถนนใหญ่จากนั้นไม่นานก็ลัดเลาะเข้าไปในทางแคบ ตอนแรกฉันคิดว่าที่ทำงานของแฟนเป็นตึกสูงตามฉบับผู้บริหารบริษัทอสังหาริมทรัพย์ แต่ไม่ค่ะ...ไม่มีเคล้านั้นเลย ยิ่งขับมาเรื่อยๆยิ่งเปลี่ยวและที่สำคัญฉันเห็นไกลๆคล้ายโกดังขนาดใหญ่"เราจะไปไหนกันคะ""ทำธุระ""ในที่แบบนี้เหรอคะ" ฉันยังไม่ได้คำตอบรถก็จอดพอดี แล้วเมื่อบอดี้การ์ดเปิดประตูให้ คุณแทนคุณก็ปล่อยมือฉันแล้วลงจากรถไป แต่ฉันเปิดลงไปตามแล้ววิ่งอ้อมไปเกาะแขนเขา"เดวาไปด้วย""กลับไปรอในรถ""แต่คุณคุณบอกจะพาเดวาไปด้วย" เขามองหน้าฉัน"ไม่ใช่ที่นี่""ไม่รู้แหละจะไปด้วยกัน ไม่อยากห่างสักวินาที เดี๋ยวจะคิดถึง" เขามองหน้าฉันทันที "เธอมันเอาแต่ใจ" ถึงจะถูกบ่นแต่ฉันทำหูทวนลม แถมยังเกาะแขนเขาแน่นแล้วเงยขึ้นมองตาปริบๆด้วย ซึ่งแน่นอนว่าเขาเสียอาการอย่างเห็นได้ชัด สายตามาเฟียหนุ่มที่แข็งกระด้างกำลังอ่อนลงฉันน่ารักใช่ม้าาา~"เธอนี่มัน...""รักเดวาไหมคะ""ไม่" ดูตอบเข้าสิ พ่อคนปากแข็ง ปาก
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-27
อ่านเพิ่มเติม

21 | ความทรงจำสีจางๆ

"มันจะไม่เป็นแบบนั้นอีกแล้วค่ะ" เขาหัวเราะหึ แล้วหันมามองหน้าฉัน ก่อนที่จะเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานตัวเองแล้วเปิดแฟ้มเอกสารอ่าน ส่วนฉันก็ยืนไปสิคะ โซฟาก็ไม่มี หันไปทางไหนก็มีแต่กระจกและวิวตึกด้านนอก"ขอเก้าอี้นั่งหน่อยค่ะ""ไม่มี" เขาตอบกลับมาสั้นๆแล้วทำงานต่อ ฉันจึงเดินกลับไปหาแล้วเสนอร่างน้อยๆเบียดไปนั่งตักเขาแทน มาเฟียหนุ่มรีบวางแฟ้มแล้วเอี้ยวมาจ้องหน้าฉันด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์"มีอะไรรึเปล่าคะ ไม่มีเก้าอี้ก็นั่งตรงนี้เดวาผิดตรงไหน""ฉันต้องทำงาน" ฉันยิ้มแฉ่งแล้วกอดคอเขาไว้"ก็ทำไปสิคะ เดวาไม่กวน" ที่ทำหงุดหงิดจริงๆไม่ใช่หรอก แค่ฉันบอกครั้งเดียวเขาก็ขยับนั่งในท่าที่สบายแล้วทำงานของตัวเอง เพราะเก้าอี้ทำงานตัวนี้ไม่เล็กเลย แค่เขาเอียงนิดหน่อยก็หลบเลี่ยงฉันได้แล้ว แต่คงมีคนลืมตัว ขณะที่ยกแฟ้มเอกสารอ่านเอนพิงเบาะอย่างเคยชิน มือหนาก็โอบเอวฉันไว้ด้วยฉันแอบอมยิ้มและไม่ทักท้วง เขาอาจจะตีเนียนหรือลืมตัวแต่ฉันก็ตามน้ำไป เพราะตอนที่ถูกโอบกอดจากด้านหลังฉันรู้สึกอบอุ่นมากๆ และที่สำคัญ...รู้สึกคุ้นเคยว่าตัวเองเคยนั่งตักเขาแบบนี้ ในสถานที่แบบนี้มาแล้วกระจกล้อมรอบไม่มีของอื่นๆเขา เก้าอี้ โต
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-27
อ่านเพิ่มเติม

22 | ข้ามเส้น (NC25++)

"ห้ามเดินไปจากชีวิตฉัน" "คุณคุณกลัวเหรอคะ..." "ห้ามถามระหว่างที่ฉันกำลังออกคำสั่ง...และถ้าเธอเดินไปจากฉันแม้แต่ก้าวเดียว อย่าหาว่าไม่เตือน"ตอนนี้คำขู่ของเขาไม่ได้น่ากลัวเลย ฉันยืนขึ้นและตัดสินใจกอดเขาไว้ จนใบหน้าคมคายของคนเอาแต่ใจซบลงกลางอก เรากอดกันอยู่เนิ่นนาน จนฉันลืมไปว่าผู้ชายคนนี้คือมาเฟียที่พึ่งฆ่าคนมาอย่างอำมหิต เพราะตอนที่เขาซบหน้าลงแล้วจมอยู่กับความเงียบ มันเหมือนกับเขาเป็นแค่ผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังเจ็บปวดและต้องการคนข้างกาย"เดวาไม่ไปจากคุณคุณหรอกค่ะ""...""ขอโทษนะคะสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมา ถ้าวันไหนเดวาลืมอีก หรือเผลอทำร้ายคุณคุณอีกช่วยขังเดวาไว้เลยนะ และที่สำคัญลงโทษเดวาได้เลย"มีแค่ความเงียบตอบกลับมา ก่อนที่ฉันจะรู้สึกได้ถึงมืออุ่นที่สอดเข้าใต้สาบเสื้อด้านหลัง สัมผัสบางเบาทำให้ขนอ่อนหลังคอลุกชัน แต่ฉันไม่ได้ต่อต้าน ปล่อยให้เขารุกล้ำขึ้นมาจนถึงตะขอบรา...จนรู้สึกว่ามันได้ถูกปลดออกไปแล้ว"เป็นเด็กดีของฉัน" เขาพูดขึ้นมาเบาๆ ขณะเคลื่อนไหวมือไปด้วย"ค่ะ""เชื่อฟังฉัน...""ค่ะ เดวาจะเชื่อฟังทุกอย่าง เดวาเป็นของคุณ" ฉันโดนสะกดจิตและหลงระเริงไปกับรสสัมผัสเขาอย่างง่ายดาย ก่อนหน
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-27
อ่านเพิ่มเติม

23 | คลั่งรัก?

ชวนคุยไปด้วยดีกว่า เดี๋ยวคนบางคนจะเขินจนทำอะไรไม่ถูก"เย็นนี้อยากกินอะไรไหมคะ?" คำถามเดิม เพราะก่อนหน้ายังไม่ได้คำตอบ"แล้วแต่เธอ..." เขาเอ่ยขณะที่ก้มเซ็นเอกสาร แต่เมื่อฉันจะอ้าปากตอบเท่านั้น สายตาคมก็ตวัดมองมาพร้อมกับปลายปากกาที่ชี้มาด้วย"ห้ามบอกว่าอยากกินฉัน วันนี้สองรอบแล้ว"ฉันยิ้มแฉ่งแล้ววางศอกกับขาตัวเองเท้าคางมองเขา ก็หล่อซะขนาดนี้กินยังไงก็ไม่อิ่ม ยิ่งตอนทำงานไม่อยากจะพูดเลย ฉันโชคดีจัง... ในโลกใบนี้จะมีใครโชคดีเท่าเดวาไหมนะ เมื่อกี้บอกชอบแบรนด์ไหนจะได้ทุกคอลเลคชั่น ถ้าชอบแบรนด์ไลออนคอลเลคชั่นแทนคุณรุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นล่ะจะว่ายังไงบ้าๆ!ฉันสะบัดหน้าหลายทีไล่ความคิดที่มันฟุ้งอยู่ในหัว รู้สึกดีน่ะได้เพราะเขาเป็นแฟนเราไม่ใช่แฟนคนอื่น แต่มันมากมายขนาดนี้เลยเหรอยัยเดวา แค่ไม่กี่วันตอนนี้แกคลั่งรักเขาไปแล้ว ถ้าเมื่อก่อนล่ะจะขนาดไหน โอ๊ยฉันหาทางออกไม่เจอเลย ถ้าเขาไล่ก็ไม่ไปค่ะ อยากอยู่ด้วย!"เดวา..." ฉันยิ้มกว้าง เรียกชื่อแบบนี้ใจเต้นแรงชะมัด"ขา""วันนี้อยากไปทานมื้อค่ำนอกบ้านรึเปล่า" "ได้ทั้งนั้นค่ะ แล้วแต่คุณคุณสะดวก อยากเดทกับเดวาเหรอคะ" เขาปิดแฟ้มที่พึ่งเซ็นเสร็จแล้วดึงอีกแฟ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-27
อ่านเพิ่มเติม

24 | ใครคือคนร้าย

ฉันเดินอ้อมไปหาคุณแทนคุณที่ยังนั่งนิ่งไม่แสดงอารมณ์ใดๆ"ช่วยเพลงด้วยนะคะ จับตัวคนทำให้ได้นะ เดวาขอร้องช่วยเพลงด้วยนะ" เขาเบนสายตามองฉันแค่ครู่หนึ่ง ก่อนจะมองไปที่ลูกน้องตัวเอง"จับตัวคนทำ" "ครับท่าน" เมื่อบอดี้การ์ดคนนั้นก้มหน้าเดินออกไปฉันก็ไม่มีกะจิตกะใจดินเนอร์หรูกับแฟนแล้ว ฉันเป็นห่วงยัยเพลง เพราะตอนนี้พ่อแม่เธอที่จันทบุรีรู้เรื่องรึเปล่าก็ไม่รู้ นอกจากฉันเพลงไม่มีญาติที่กรุงเทพเลย"เราไปเยี่ยมเพลงกันเถอะค่ะ""นั่งลง""แต่เพลงโคม่าอยู่ที่โรงพยาบาลนะคะ!" ฉันเริ่มขึ้นเสียงและกระวนกระวาย"ฉันสั่งให้นั่งลง ขืนเธอไปก็ช่วยอะไรหมอไม่ได้" ฉันปวดหัว ฉันรู้สึกแบบนั้นจริงๆ สมองมันตื้อตึงคล้ายกับโดนทุบหัวมาแรงๆ จนบอดี้การ์ดฉันที่เป็นผู้หญิงพี่อะไรก็ไม่รู้จำชื่อไม่ได้ เธอพยุงฉันไปนั่งที่เก้าอี้ตัวเดิมแล้วจัดการวางผ้ารองไว้บนตักเพื่อให้ฉันเตรียมดื่มด่ำกับดินเนอร์หรูราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นให้ตายสิ ฉันจะกินลงได้ยังไง เพื่อนฉันนอนเป็นผักอยู่โรงพยาบาลขนาดนั้น"ไม่ต้องกังวล""คุณพูดได้ เพลงไม่ใช่เพื่อนคุณนี่" "อย่าประชด เพื่อนเธอก็เหมือนเพื่อนฉัน กินข้าวเสร็จฉันจะพาเธอไป" สบายใจขึ้นที่เขาบอกแบบ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-27
อ่านเพิ่มเติม

25 | เขินแอบ

เพลงยิ้มทั้งที่หน้าปูดบวม"วันนั้นอาจารย์ไม่มีควิซนะ ฉันเช็คชื่อให้แกแล้ว" ให้ตายสิ ยัยเพื่อนบ้าไม่ห่วงตัวเองเลย"แกเลิกห่วงคนอื่นสักที แกไม่โกรธรึไงที่ผู้ชายคนนั้นทำกับแกแบบนี้" ยัยเพลงมองหน้าฉัน พร้อมกับน้ำตาหยดใสค่อยๆไหลลงผ่านหางตา"ไม่ เพราะฉันเชื่อว่าแกไม่ยอม แกไม่ยอมให้ใครทำร้ายฉัน เหมือนที่ฉันไม่ยอมให้ใครทำร้ายแก และอีกอย่าง...ฉันเชื่อมือแฟนแกนะ"ฉันพยักหน้ารัว"ใช่ แกเชื่อมือคุณแทนคุณได้เลย เขาจัดการผู้ชายคนนั้นแน่นอน"ยัยเพลงไม่ทันพยักหน้าตอบ หมอและพยาบาลก็เข้ามาในห้องจนฉันต้องปล่อยมือเธอให้พวกเขาดูอาการ และเมื่อม่านถูกเลื่อนปิด ฉันจึงตัดสินใจเดินไปนั่งรอที่โซฟา แล้วหยิบมือถือขึ้นพิมพ์เรื่องราวของวันนี้บันทึกไว้ในไดอารี่ของตัวเองที่บอกจะทำฉันทำทุกอย่างเลย และมันก็ได้ผลดีมาก ฉันเลื่อนอ่านทุกวันราวกับอ่านหนังสือสอบ 'ครืด'ฉันหยุดพิมพ์ เพราะมีแจ้งเตือนข้อความเด้งขึ้นด้านบน084-32553xx : เดวา คิดถึงนะ ที่เราทำทุกอย่างเราทำเพราะช่วยเดวานะ ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าใคร ฉันจึงแคปหน้าจอแล้วส่งให้คุณแทนคุณทันที ส่วนข้อความฉันยังไม่อยากตอบอะไรตอนนี้ ไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวและติดต่อกับไอ้บ้านี่
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-27
อ่านเพิ่มเติม

26 | ฝันหรือเรื่องจริง (NC20+)

"ไร้สาระ" ฉันยิ้มกวนๆ แต่ก็ยอมขึ้นรถไปกับเขา และเมื่อรถเคลื่อนออกจากโรงพยาบาลคุณแทนคุณก็หยิบโทรศัพท์มือถือโทรหาใครบางคนให้จัดการอะไรบางอย่างทันที แต่ที่ฉันจับใจความไม่ได้ก็เพราะเขาพูดเบามาก และพูดไม่กี่ประโยค'จัดการซะ'ใช่ค่ะเท่านี้ แล้วเขาก็วางสายไปเลย"จะไปกินมื้อเที่ยงร้านเดิมเหรอคะ" ฉันตัดสินใจถามเมื่อเห็นว่าเขาคุยธุระเสร็จแล้ว"กลับเพนท์เฮาส์""เพนท์เฮาส์ก็ได้ค่ะสะดวกดี เดวาอยากอาบน้ำด้วย..." เสียงฉันเบาลง เมื่ออยู่ๆมือหนาเอื้อมมาจับมือฉันทั้งๆที่ตายังมองตรงไม่ยอมสบตากันจนเขาพูดขึ้นมา"ฉันแค่เช็คว่าเธอจำสัมผัสฉันได้รึเปล่า" ฉันก้มมองมือที่ประสานกุมอย่างอบอุ่น ไม่ต้องเช็คหรอก...ฉันจำได้ทุกอย่าง และตอนนี้ความรู้สึกที่มีอยู่ข้างในมันก็มากขึ้นทุกๆวัน ถึงเขาจะปากแข็งหาข้ออ้างไปต่างๆนาๆ แต่คนที่ถูกกุมมือคนที่ได้รับสัมผัสแสนอบอุ่นนี้รู้ดีที่สุดเขาเองก็โหยหาฉัน ไม่ต่างจากที่ข้างในฉันต้องการเขาฉันจึงเอนไปซบไหล่คนข้างกายแล้วหลับตาลง ผ่อนคลายตัวเองบนไหล่กว้างที่พร้อมกอดฉันเผชิญกับทุกปัญหา"ขออยู่แบบนี้สักพักนะคะ เดวาเหนื่อย" ฉันรู้สึกได้ว่าเขาใช้มืออีกข้างลูบหัวเบาๆ แบบนี้รึเปล่า...ท
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-27
อ่านเพิ่มเติม

27 | ความสงสัย

"เมื่อก่อนอาบน้ำให้เดวาบ่อยเหรอคะ""อืม เพราะเธอขี้เกียจ"มีมุมอ่อนโยนให้เห็นทุกวันเลยนะ..."คุณคุณก็น่ารักนะเนี่ย ขอบคุณนะคะที่อาบน้ำให้ เป็นผู้ชายที่รักแฟนมากๆ" มือหนาที่เคลื่อนไหวชะงักอยู่ที่กลางแผ่นหลังฉัน"เมื่อก่อนฉันแค่ไม่อยากทนนอนกับคนไม่อาบน้ำ" มีคนรีบแก้ตัวด้วย งั้นถามต่อเลยแล้วกัน"แล้วตอนนี้ล่ะคะ...""...""บอกเหตุผลตอนนี้มาหน่อยสิ ทำไมอาบน้ำให้เดวา" "เธอดูเหนื่อย" เขาเป็นห่วงฉัน ไม่พูดตรงๆก็จะมโนเองนี่แหละ หลังจากนั้นฉันก็ไม่ถามเซ้าซี้ เพราะตอนที่มือหนาสัมผัสผิวและลูบไล้ทุกส่วน มันทำให้ฉันเพลินและรู้สึกดีจนลืมทุกสิ่ง จนอาบน้ำเสร็จแต่งตัวเรียบร้อย ฉันกับเขาก็ออกไปนั่งกินมื้อเที่ยงที่โต๊ะอาหารด้านนอก กับข้าวเป็นกับข้าวไทยรสชาติดี วิวเมืองกรุงไม่เท่าไหร่แต่วิวแฟนหล่อมาก เขาอาบน้ำหอมฉุยเหมือนฉัน แถมยังเปลี่ยนสูทใหม่เป็นสีครามขับผิวขาวๆ จนออร่าความหล่อสว่างจ้าทั่วทั้งเพนท์เฮาส์"วันนี้ไปไหนอีกรึเปล่าคะ""งานเลี้ยง เธอต้องไปด้วย" ฉันส่ายหน้ารัว"เดวาไม่ว่างค่ะ ต้องไปเฝ้าไข้ยัยเพลง" เขาเหลือบมองฉัน"ต้องไปกับฉัน" "แต่เดวาเป็นห่วงเพลง และที่สำคัญรู้สึกผิดด้วย" เขาวางช้อนแล
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-27
อ่านเพิ่มเติม

28 | ถามความจริง

ฉันเบิกตาโตมองหน้าเขา ตอนนี้เหมือนโดนสะกดจิตให้เชื่อใจยังไงอย่างนั้นแหละ แล้วหลังจากนั้นเขาก็กลับไปนั่งปกติพร้อมกับย้ายมือที่ลูบไล้ฉันอยู่กลับไปด้วยเงียบอยู่แล้ว เงียบไปอีกอึดอัดอยู่แล้ว อึดอัดกว่าเดิมอีก...เฮ้อ... ฉันคิดมากไปจริงๆ เขาหนักแน่นขนาดนี้ฉันยังจะกลัวอะไร พอแล้วเดวาเลิกคิดโรงแรมปริ๊นเซสวิลล์งานสัมพันธ์ธุรกิจครั้งที่หนึ่งงานผู้ดีมีตังค์ งานชนชั้นสูง ในที่นี้ฉันคงเป็นนักศึกษาคนเดียวละมั้ง เพราะคนที่มางานมีแต่นักธุรกิจแถวหน้าของเมืองไทยและมีหน้ามีตาทั้งนั้น คุณแทนคุณโอบเอวฉันเข้างานสู้กับแสงแฟลชที่ยิงรัวๆ ตอนนี้เขาไม่ใช่มาเฟียแล้ว แต่เป็นนักธุรกิจหนุ่มรุ่นใหม่ที่ผู้ใหญ่หลายคนต้องก้มหัว"สวัสดีครับคุณแทนคุณ ควงว่าที่ภรรยามาเปิดตัวเลยนะครับ" คุณลุงมีภูมิฐานเดินเข้ามาทักทายอย่างเป็นมิตร และที่สำคัญมือไม้อ่อนกับเขาด้วย"ครับ... อยากให้ทุกคนรู้จักเธอ" ฉันยกมือไหว้แล้วยิ้มหวาน ไหนๆก็มาแล้วไม่อยากให้แฟนตัวเองเสียหน้าในงาน"สวัสดีค่ะเดวาค่ะ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ""สวัสดีครับ ผมชาติชายยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ว่าแต่คุณเดวาทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์เช่นกันเหรอครับ" ฉันมองหน้าคุณแ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-27
อ่านเพิ่มเติม

29 | พิสูจน์ความจริง

หรือจริงๆแล้วที่ฉันเป็นแบบนี้...มันมีสาเหตุอื่นที่ไม่ใช่อุบัติเหตุ เพราะถ้าฉันป่วยทำไมฉันจำคนอื่นได้ก่อนแฟนตัวเอง "คุณคุณคะ...นอกจากตกต้นทุเรียน หลังจากนั้นเดวาประสบอุบัติเหตุอะไรอีกไหม?""ไม่""แล้ว...""หยุดถาม ฉันเหนื่อย"แล้วเขาก็กลับไปนั่งปกติก่อนจะส่งสัญญาณให้คนขับรถพาเรากลับเพนท์เฮาส์ แต่ฉันไม่รอให้ตัวเองลืมรีบหยิบมือถือพิมพ์เรื่องราวเมื่อครู่ไว้ในโทรศัพท์ทันทีตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าตัวเองย้ำคิดย้ำทำและสามารถกลับไปลืมได้ซ้ำๆ แต่ไม่รู้สาเหตุที่แน่ชัดว่ามันเป็นเพราะอะไร ถ้าเป็นเพราะห่างคุณแทนคุณ ทำไมตอนฉันห่างพ่อแม่ห่างยัยเพลงฉันไม่เคยลืมเลย คุณแทนคุณก็เป็นคนสำคัญมากๆของฉันเหมือนกันนะ'ครืด~'พอมือถือสั่นฉันก็ก้มลงดูหน้าจอLINE | พาราเลง (เพลง)พาราเลง (เพลง) : วันนี้แกไม่ต้องมาเยี่ยมฉันแล้วนะเดวา พ่อแม่ฉันนอนเฝ้าแล้ว แกอยู่กับคุณแทนคุณเถอะพาราเลง (เพลง) : (สติกเกอร์รูปหัวใจพองโต)DEWA-KAWAII : แบบนั้นก็ได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันเรียนเสร็จจะรีบไปหานะ จะได้เล่าเนื้อหาที่เรียนให้ฟังด้วยพาราเลง (เพลง) : โอเคฉันอ่านเสร็จก็เก็บมือถือไว้ในกระเป๋าเหมือนเดิม แล้วหยิบแก้วไวน์มาดื่ม ระหว่างทาง
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-27
อ่านเพิ่มเติม
ก่อนหน้า
1234567
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status