บททั้งหมดของ ใคร่รักมาเฟีย: บทที่ 41 - บทที่ 50

ฉันมองนาฬิกาที่ข้อมือตัวเอง โอเค...ยังเหลือเวลาอีกสามสิบนาทีกว่าครูจะเข้าสอน ฉันต้องหาพี่แทนคุณให้เจอว่าเขาไปไหน "เพลงฉันขอตัวแป๊บนะ แกขึ้นไปรอที่ห้องก่อนก็ได้" "แกจะไปไหน?""ไปตามหาแฟนฉันน่ะสิ" มือนุ่มๆของเพื่อนสนิทคว้าแขนฉันทันที"ฉันไปด้วย ว่าแต่เขาไปกินข้าวที่โรงอาหารรึเปล่า" ฉันส่ายหน้ารัว ไม่มีทาง พี่แทนคุณเลือกกินจะตาย เขาต้องกินข้าวที่บ้านหรือร้านอาหารหรูเท่านั้น ร้านอาหารง่ายๆสตรีทฟู้ดไม่มีวันเข้าไปใกล้แน่นอน โดยเฉพาะโรงอาหารที่มีคนพลุกพล่านอย่างโรงเรียนฉัน อย่าหวังฉันจึงจูงมือยัยเพลงไปที่สวนข้างตึกธุรการ เพราะที่นี่มันใกล้ลานจอดรถผู้ปกครองที่รับส่งนักเรียนที่สุด 'เกิดปัญหาแบบนี้ในโรงเรียนได้ยังไง' ฉันหยุดเดินแล้วเกาะเสาตึกมองไปที่สวน พี่แทนคุณกำลังคุยกับผอ.เหรอ? ฉันชะเง้อมองและขมวดคิ้ว เพราะคนคนนั้นหันหลังให้ จนยัยเพลงที่แอบด้วยเริ่มสะกิดแขนรัว"แกๆ นั่นผอ.รึเปล่า?""ฉันก็สงสัยเหมือนแกนั่นแหละ ใครวะเพลง แกมองเห็นไหม?" ยัยเพลงก็ชะเง้อมองกับฉัน จนคนคนนั้นหันข้าง มือเล็กของยัยเพลงก็จับไหล่ฉันหมับ!"แก!""อะไร""ไม่ใช่ผอ.จริงๆ""ใคร?" ฉันถามกลับแต่มองไม่วางตา คนที่คุยเป็นผ

นี่เป็นคำขู่ หรือหึงกันแน่นะ... ที่พาฉันไปร้านนั้น ที่จับมือกัน ฉันชักสงสัยแล้วสิ เขากำลังแสดงความเป็นเจ้าของรึเปล่า?"ได้ค่ะ ถือว่าเป็นข้อตกลง ระหว่างที่พี่แทนคุณไม่อยู่เดวาจะไม่สนใจใครทั้งนั้น"ท้าทายดีจัง ถึงฉันจะเป็นเด็กน้อยแต่ฉันให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มาก เพราะทันทีที่รถเฟอร์รารี่จอดที่บ้านคุณย่า ฉันก็บอกลาพี่แทนคุณขึ้นไปทบทวนเนื้อหาที่เรียนมาวันนี้ซึ่งอ่านตั้งแต่ห้าโมงเย็นถึงสี่ทุ่ม ก่อนจะลงไปกินมื้อดึกอีกมื้อแล้วมาอ่านต่อ คุณย่าและพ่อแม่ฉันเห็นถึงกับงง แต่ก็ไม่มีใครถามถึงสาเหตุที่ขยันขึ้น มีแค่แวะเอาผลไม้ที่ปอกเสร็จสรรพมาให้ฉันหยิบกินระหว่างอ่านหนังสือเท่านั้นมันเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ เป็นทุกวัน แต่ที่มีกำลังใจคือพี่แทนคุณไปส่งฉันที่โรงเรียนทุกเช้า และตอนเย็นก็ไปรับ ซึ่งเขาไม่ได้บอกว่าตัวเองตั้งใจไปรับหรอก แต่บอกแค่จะไปธุระและผ่านโรงเรียนฉันเท่านั้นแต่ฉันถามพ่อแล้ว พ่อบอกว่าพี่แทนคุณขอไปรับฉันเอง ฉันก็เลยแกล้งไม่รู้ต่อไป ส่วนแก๊งสามสาวที่มาหาเรื่องฉัน จ้า...พวกนางย้ายโรงเรียนหลังจากเกิดเรื่องหนึ่งอาทิตย์ เดวาคู่หมั้นผู้บริจาครายใหญ่ของโรงเรียน เลยสบายหู สบายตา สบายใจที่สุด ยิ

"พี่อยาก...เห็น" 'ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ' ใจไม่ดีเลย สายตาพี่แทนคุณไม่ได้ล้อเล่นด้วย เขามองฉันพลางยกวิสกี้ดื่ม จนฉันหันกลับไปนั่งเหมือนเดิมและหาเหตุผลต่างๆเรียกความกล้าให้ตัวเอง ล่าสุดที่หน้าอกเขาแค่จูบฉันและสัมผัสผิวเผิน แต่นี่ถ้าถอด...ไม่อยากจะคิดเลย เราต้องก้าวข้ามสถานะแฟนเป็นผัวเมียกันแน่ๆ จนพี่แทนคุณวางแก้ววิสกี้ลงแล้วเดินมาหาฉัน แต่สิ่งที่เขาทำทำให้ฉันต้องเบิกตากว้าง ร่างสูงย่างเดินมาพร้อมกับถอดเสื้อผ้าทีละชิ้น เสื้อนอก เสื้อตัวใน แล้วเมื่อฉันตกตะลึงกับซิกแพคลอนสวยและกล้ามแน่นๆ เขาก็หยุดยืนข้างอ่างแล้วจับมือฉันไปที่ขอบกางเกง"ถอดให้พี่" ฉันคอแห้งผากมือสั่นเล็กน้อย แต่เมื่อชักช้า เขาก็ใช้สายตาที่มีอำนาจกดมองคล้ายกับออกคำสั่ง"ที่รักกลัวเหรอครับ" ฉันส่ายหน้า ไม่ ไม่กลัว... แต่ยังทำใจที่จะเห็นไม่ได้ ฉันรู้อยู่แล้วว่าวันนี้จะเจออะไรไม่อย่างนั้นไม่ตั้งใจกินยาคุมมาหรอก จนพี่แทนคุณโน้มลงเล็กน้อยแล้วโอบแก้มฉันไว้ "วันนี้หรือวันไหน...เดวาก็ไม่รอด""เราจะ...ทะ ทำกันแล้วใช่ไหมคะ" ฉันถามออกไปตรงๆหน้าร้อนผ่าว ก่อนที่นิ้วโป้งใหญ่จะย้ายมาคลึงริมฝีปากล่างเบาๆ และพี่แทนคุณเผยยิ้มที่มุมปาก"ครับ..

•••ฉันยิ้มให้กับความทรงจำเก่าๆ ของเราสองคน ที่รักครับ พี่แทนคุณขา วันแรกของกันและกันมันคือจุดเปลี่ยนที่สุดของเรา เพราะหลังจากนั้นฉันก็หลงใหลในตัวพี่แทนคุณหลายเท่า ติดเขา รักเขามาก โหยหาเซ็กส์และรสชาติที่เขามอบให้ตลอดเวลานับวันมาเรียนกรุงเทพแอบฝังยาคุมกินอยู่ด้วยกัน ใช้ชีวิตร่วมกันฉันสามีภรรยา มีความสุขมาก แม้แต่พี่แทนคุณเองก็กลายเป็นอีกคนเวลาอยู่กับฉัน เรากำลังไปได้ดีรอแค่วันแต่งงาน แต่มันเกิดเรื่องดังกล่าวขึ้นก่อน ความผิดทุกอย่างมันเกิดจากฉันเอง ต่อไปนี้จะไม่มีอีกแล้ว... ฉันจะเชื่อใจพี่แทนคุณและหนักแน่นในรักของเราในตอนนี้...เขาลงไปมอบรางวัลคนเก่งให้ฉันขณะที่ฉันหลงระเริงและมีความสุขกับทุกสัมผัส ยกสะโพกหาเหมือนที่เคยทำ ตอบรับเขาทุกส่วนแม้แต่ความสุขด้านในที่กระสันซ่านปรารถนาให้เขาเข้าถึง มันเปียกชื้นจนมาเฟียหนุ่มที่กำลังเชยชมรู้ตัว และเหลือบขึ้นถาม"หึ ต้องการขนาดนี้... จะลืมอีกไหม?""ไม่ลืม จะไม่ลืมอีกแล้ว ถ้าเดวาลืมทำโทษเดวาได้เลย"เขายิ้มที่มุมปากก่อนจะใช้ริมฝีปากเข้าจัดการ ลิ้นร้อนๆชิมตวัดวนส่วนนั้นขณะที่ตาคมจ้องมองฉันไม่วางตา ตรงนั้นว่าทรมานอยู่แล้ว ยิ่งเจอสายตาเขาจองจำยิ่งทร

LINE | พาราเลง (เพลง)DEWA-KAWAII : ฉันยังอยากรู้คนในความลับของแกนะเพลง บอกมาเถอะพาราเลง (เพลง) : ไม่บอกDEWA-KAWAII : ไม่ใช่แทนทิวใช่ไหม แก! น้องสิบเก้าปีเองนะ แกจะกินเด็กเหรอ?พาราเลง (เพลง) : โอ๊ยแก ไม่ใช่คุณแทนทิว ถึงอยากจะให้ใช่แต่ไม่ใช่เว้ย DEWA-KAWAII : แล้วใคร...พาราเลง (เพลง) : ก็หนึ่งในบอดี้การ์ดของไลออนนี่แหละ ไม่สิไม่หนึ่ง สามคนกรี๊ด! สามคน!พาราเลง (เพลง) : ขอฉันแน่นอนก่อนนะว่าจะเอาคนไหน แล้วเดี๋ยวบอกแกเองDEWA-KAWAII : ตัดสินใจยากขนาดนั้นเลยเหรอพาราเลง (เพลง) : ยากสิ ผู้ชายไลออนแซ่บทุกคนเลยอ่ะ นอกจากเทรนการต่อสู้ การยิงปืน แกถามคุณแทนคุณให้หน่อยเขาเทรนเรื่องบนเตียงด้วยไหม DEWA-KAWAII : บ้าไม่มีหรอก ทำไมแกไม่ถามเขาเองพาราเลง (เพลง) : ใครจะกล้า แฟนแกโคตรน่ากลัว ว่าแต่... นิ่งๆแบบนั้นแซ่บไหม อิอิDEWA-KAWAII : ที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดพาราเลง (เพลง) : ขอหลักฐาน ภาพปลากรอบ (ภาพประกอบ)DEWA-KAWAII : ส่งของแกมาก่อนสิ พาราเลง (เพลง) : ของฉันสามรุมหนึ่งนะ ดูได้เหรอDEWA-KAWAII : ถามจริง อย่ามาตลกนะยัยเพลงพาราเลง (เพลง) : อิอิ อิอิ อิอิขำแบบนี้ต้องเป็นเรื่องจริงแน่ๆ ฉันจำไ