All Chapters of มาเฟียหลงเด็ก: Chapter 41 - Chapter 50

ลูคัสพาชาลิสาเดินออกมาจากคฤหาสน์ตระกูลโลรองต์ แล้วตรงไปยังรถคันหรูของตัวเองที่จอดอยู่ตรงลานจอดรถ อีวานยืนรอเจ้านายอยู่ข้างๆ รถ คนสนิทเอื้อมมือไปเปิดประตูรถยนต์ให้เจ้านายทันที“สาทำให้ชีวิตของพี่พังหรือเปล่าคะ” เสียงหวานถามชายหนุ่มเมื่อพวกเขาขึ้นมานั่งบนรถหลังเบาะคนขับเรียบร้อยแล้ว “ไม่เลย สาทำให้พี่มีความกล้ามากกว่า” มือสากเลื่อนไปลูบไล้เรือนผมคนตัวเล็กข้างกายอย่างแผ่วเบา ใบหน้าหล่อเข้มส่งยิ้มอ่อนๆ ไปให้เธออีวานขึ้นมาประจำตำแหน่งคนขับรถในเวลาต่อมา จากนั้นรถคันหรูก็ค่อยๆ ขับเคลื่อนออกมาจากคฤหาสน์ตระกูลโลรองต์ ลูคัสจับมือของชาลิสาเอาไว้ตลอดระหว่างที่รถกำลังมุ่งตรงไปยังมุ่งหมายปลายทาง ในขณะนั่นเอง เสียงโทรศัพท์ของลูคัสดังขึ้นมามือแกร่งล้วงเข้าไปหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาดู ทั้งๆ ที่มืออีกข้างหนึ่งของเขาก็ยังคงกอบกุมมือบางของเธอเอาไว้อยู่“มีอะไรครับ” ชายหนุ่มกดรับสายและยกโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหู ก่อนที่เขาจะเอ่ยกับปลายสายด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้าง‘แกจะเอาแบบนี้จริงๆ ใช่ไหม’ เสียงของลูตินเอ่ยลอดผ่านโทรศัพท์มา“ใช่ครับ” ลูคัสยังคงยืนยันการกระทำของตัวเองอย่างหนักแน่น‘แล้วแกจะเ

ลิ้นสากตวัดรัวหยอกล้อกับลิ้นเล็กพร้อมกับสะโพกหนาที่กระแทกแรงขึ้นเรื่อยๆ ช่วงล่างของเธอถูกตอกอัดซ้ำๆ อีกทั้งช่วงบนก็ถูกบีบขยำอย่างเมามัน หนุ่มสาวบรรเลงบทรักอันร้อนระอุอยู่ในอ่างอาบน้ำไปได้สักพักหนึ่ง จนกระทั่งหน้าท้องแกร่งเกร็งพร้อมกับแก่นกายใหญ่ที่กระตุกหงึกๆ อยู่ภายในกายหญิงสาว ริมฝีปากหนาผละออกจากปากเล็กสีชมพูระเรื่อ “จะแตกแล้ว…อืออ..อาา” เสียงทุ้มครางกระเส่า ก่อนเอวหนาจะเร่งจังหวะกระแทกซ้ำๆ เน้นๆ จนน้ำในอ่างกระเพื่อมอย่างแรง ลมหายใจอุ่นๆ เป่ารดใบหน้าของเธอ เนื่องจากใบหน้าของชายหญิงอยู่ห่างกันไม่ถึงคืบด้วยซ้ำ“พี่ลูคัส..อะ! อ๊ะ!” เสียงหวานครวญครางเสียงดังลั่นห้องน้ำ เธอถูกชายหนุ่มตอกอัดจนเธอถึงกับนิ่วหน้า ชายหนุ่มซุกไซ้ใบหน้าคมเข้มลงไปยังซอกคอขาวเนียน เขาเผลอตัวดูดเลียและขบเม้มลำคอระหงจนเป็นรอยจ้ำสีแดงหลายจุด ในขณะเดียวกันสะโพกหนากระแทกกระทั้นเข้าออกอย่างหนักหน่วง จนกระทั่ง…“ซี้ดด…อะ..อาาา!” ชายหนุ่มครางออกมาเสียงดัง รูเล็กกลางปลายหัวหยักมันเงาปลดปล่อยน้ำกามสีขาวข้นเข้าไปอัดแน่นเต็มถ้ำสีสวยของหญิงสาว ความอุ่นของน้ำเชื้อที่ร้องวาบในท้องน้อยของเธอ ทำให้หญิงสาวถึงกับต้องเบิกตากว้างอ

พวกเขาทั้งสามคนนั่งลงบนโซฟาใหญ่ที่มีโต๊ะกระจกตั้งอยู่ตรงกลางห้องวีไอพี ชาลิสากับลูคัสเดินไปย่อตัวนั่งลงตรงข้ามกับฟีลิกซ์“วันนี้ที่พี่เลือกจะบอกเรื่องกาสิโนกับสา ก็เพราะพี่คิดว่ามันถึงเวลาแล้ว” ลูคัสเอ่ยขึ้นมาทันทีที่พวกเขานั่งลงบนโซฟาเรียบร้อยแล้ว “ถึงเวลาอะไรเหรอคะ” ชาลิสาหันมามองหน้าชายหนุ่มพลางเอ่ยถามด้วยความสงสัย “พี่คิดว่ามันถึงเวลาที่เราต้องจัดการสองแม่ลูกนั้นอย่างจริงจังแล้วนะ”“หมายถึงแม่เลี้ยงกับพี่ชายเหรอคะ”“ใช่” ลูคัสตอบกลับด้วยน้ำเสียงจริงจัง“ยังไงคะ”“ตอนนี้พวกมันก็เริ่มติดหนี้แล้ว แต่ยังไม่มากสักเท่าไหร่”“กูให้คนจับตามองพวกมันอยู่ เวลาที่พวกมันเข้าไปเล่นที่กาสิโน” ฟีลิกซ์พูดขึ้นมา“คนอย่างพวกนั้น ก็แค่ให้ได้เงินเยอะๆ ไปสักก้อนก่อน เดี๋ยวพวกมันก็กลับมาเล่นอีก แล้วหลังจากนั้นเราก็ค่อยให้มันเสียคืนเป็นสิบเท่าเลย” ลูคัสหันไปมองหน้าเพื่อน ชายหนุ่มทั้งสองคนอยู่ด้วยกันมานานมาก แค่พวกเขามองตาก

หลังจากที่จัดการเรื่องของแม่เลี้ยงกับลูกชายของกนกนุชเสร็จเรียบร้อยแล้ว ชาลิสาก็ไปพูดคุยกับคนงานภายในบ้านอยู่สักพักหนึ่ง จึงได้ข้อสรุปมาแล้วว่าเธอจะกลับมาตรวจตราที่บ้านทุกสัปดาห์ หลังจากที่จัดการทุกอย่างเสร็จสรรพแล้ว ลูคัสกับชาลิสาก็กลับมาที่เพนท์เฮาส์กันต่อในเวลาต่อมาหนุ่มสาวเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นของเพนท์เฮาส์พร้อมกับ มือแกร่งโอบไหล่หญิงสาวมาตลอดจนกระทั่งถึงในห้องนั่งเล่น เขาก็ไม่ยอมปล่อยเธอ “ดีขึ้นหรือยัง” ชายหนุ่มก้มลงมาเอ่ยถามหญิงสาวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เขารู้ว่าเธอยังรู้สึกไม่ดีกับเรื่องแม่เลี้ยงของเธออยู่“ก็…นิดหน่อยค่ะ” เสียงหวานตอบกลับ“ฟังพี่นะ…ไม่ต้องคิดอะไรเยอะ เราไม่สามารถช่วยใครไปได้ตลอดชีวิต ทุกคนมีทางของตัวเอง” ลูคัสพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังแต่แฝงไปด้วยความอ่อนโยนอยู่ในน้ำเสียงนั้น“ค่ะ” ใบหน้าสวยคมพยักหน้าให้ชายหนุ่มเบาๆ“คนดีของพี่” ลูคัสหันมาหาหญิงสาว มือสากเลื่อนมาจับแก้มเนียนพลางใช้ปลายนิ้วลูบแก้มเธออย่างแผ่วเบา“ขอบคุณนะคะ”&

หนึ่งเดือนต่อมาในที่สุดช่วงเวลาแห่งความสุขของเหล่าบรรดานักศึกษาก็มาถึง ทุกคนเหน็บเหนื่อยกันมามากกับโปรเจคจบสำหรับนักศึกษาปีที่สาม พิธีช่วงเช้าในหอประชุมใหญ่เสร็จสิ้นลงไปเรียบร้อย เหล่าบรรดาบัณฑิตที่สวมชุดครุยสีดำจึงแยกย้ายกันไปถ่ายรูปตรงหน้าตึกคณะของใครของมัน ทุกคณะต่างก็จัดซุ้มอยู่ด้านหน้าของตึกของตัวเอง บัณฑิตทุกคนและครอบครัวต่างก็ยิ้มแย้มด้วยความปลื้มปีติกับวันดีๆ เช่นนี้ เสียงเจื้อยแจ้ว เสียงพูดคุยและเสียงหัวเราะ ทำให้บรรยากาศในวันนี้ดูครึกครื้นเป็นพิเศษ ญาติผู้ใหญ่ต่างก็มาแสดงความยินดีกับลูกหลานของตัวเองชาลิสายืนอยู่หน้าตึกคณะบริหารธุรกิจพร้อมกับใบเฟิร์นที่แต่งตัวทำผมดูเรียบร้อยกว่าปกติ และก็มีกลุ่มเพื่อนที่เรียนในห้องเดียวกันอีกหลายคน บางคนแยกไปถ่ายรูปกับครอบครัวของตัวเอง“ถ่ายรูปกันสา” ใบเฟิร์นจ้างช่างภาพประจำตัวมาเพื่อถ่ายรูปตัวเองและเพื่อน ชาลิสาชะเง้อคอมองหาบางอย่างอยู่“ชาลิสา ถ่ายรูปกัน” เพื่อนอีกคนจึงเอ่ยเรียกต่อชาลิสาจึงส่งยิ้มให้พวกเพื่อนจางๆ ก่อนที่เธอจะเดินมาหาเพื่อนที่ยืนอยู