Semua Bab มาเฟียหลงเด็ก: Bab 31 - Bab 40

ลูคัสไม่มีสมาธิทำงานเลยตลอดทั้งวัน เขาเอาแต่จมอยู่กับความคิดเกี่ยวกับเรื่องที่เขาเพิ่งจะไปคุยกับพ่อแม่และเพื่อนพ่อมาในวันนี้ เวลาผ่านพ้นไปจนกระทั่งถึงเวลาที่เขาต้องไปรับชาลิสา ชายหนุ่มจึงวางมือจากงานทุกอย่างและไปรับเธอที่มหาวิทยาลัยเหมือนดั่งเช่นทุกวัน ชาลิสาเดินออกมารอลูคัสที่หน้ามหาวิทยาลัย จากนั้นทั้งสองคนก็ไปทานอาหารกันต่อที่ร้านอาหารสุดหรู ชาลิสาเห็นอาการที่นิ่งเงียบผิดปกติของลูคัส แต่เธอก็ไม่ได้เอ่ยถามอะไรออกไป จวบจนพวกเขากลับมาที่เพนท์เฮาส์ในช่วงหัวค่ำของวัน ชายหญิงทั้งสองคนเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นของเพนท์เฮาส์ ลูคัสปลดกระดุมเสื้อสูทตัวนอกของตัวเองออก และด้วยใบหน้าที่นิ่งเรียบ อีกทั้งยังดูกังวลตลอดเวลาจนชาลิสารู้สึกได้ จึงทำให้คนตัวเล็กเอ่ยถามออกมา“เป็นอะไรหรือเปล่าคะ” “เปล่า” ชายหนุ่มชะงักไปเล็กน้อย เขามัวแต่ครุ่นคิดเรื่องอื่นจนหลงลืมคนข้างกายของเขาไป ลูคัสเพิ่งมานึกขึ้นได้เมื่อตอนที่เสียงหวานเอ่ยถามเขาขึ้นมานี่แหละ“พี่ดูสีหน้าไม่ค่อยดีตั้งแต่ที่เราไปดินเนอร์ด้วยกันแล้ว” ม

สุดสัปดาห์ต่อมา ลูคัสพาชาลิสานั่งเครื่องบินมาลงที่ภูเก็ตตั้งแต่คืนวันศุกร์ เมื่อหญิงสาวเลิกเรียนในวันศุกร์ ลูคัสก็ให้ณัฐวดีจัดเตรียมกระเป๋าไว้ให้หญิงสาว และเมื่อเขาไปรับเธอที่มหาวิทยาลัยเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มก็พาเธอไปที่สนามบินต่อทันที ซึ่งใช้เวลาบินเพียงแค่หนึ่งชั่วโมงครึ่งก็ถึงภูเก็ตแล้วเนื่องจากเมื่อคืนที่พวกเขามาถึงภูเก็ต ทั้งชายหนุ่มและหญิงสาวรู้สึกเหนื่อยจากการเรียน การทำงานและการเดินทาง พวกเขาจึงไม่ได้ออกไปเที่ยวไหนกันเลย ชายหญิงเข้าห้องพักอาบน้ำและเข้านอนกันทันทีจนกระทั่งถึงเช้าวันเสาร์ ลูคัสลืมตาตื่นขึ้นมาในเช้าตรู่ของวัน แสงแดดอุ่นๆ ส่องผ่านม่านสีขาวบางเบาเข้ามาในห้องนอน ร่างกำยำแผงอกเปลือยเปล่ากอดรัดหญิงสาวเอาไว้แนบชิดอกแกร่ง เมื่อชายหนุ่มลืมตาตื่นขึ้นมา หญิงสาวจึงเงยหน้าขึ้นมามองลูคัสตาใสแป๋ว“ตื่นนานหรือยัง” เสียงทุ้มเอ่ยถามพร้อมกับเลื่อนมือหนาไปไกล่เกลี่ยเส้นผมคนตัวเล็กอย่างแผ่วเบา“สักพักแล้วค่ะ” หญิงสาวที่นอนซุกอยู่ตรงอกแกร่งตอบกลับเสียงหวาน“แล้วทำไมไม่ปลุกพี่” “สาอยากให้พี่นอนพักต่ออีกนิดค่ะ”“ยังเพลียอยู่ไหม” ชายหนุ่มเอ่ยถามต่อ“นิดหน่อยค่ะ”“ตื่นอาบน้ำได้แล้ว เ

วันต่อมา ลูคัสกับชาลิสาตื่นมาในห้องพักด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่าไร้เสื้อผ้าอาภรณ์ทั้งคู่ ลูคัสพาหญิงสาวไปทานอาหารเช้าและไปเดินเล่นต่อที่ชายหาด จากนั้นพวกเขาก็กลับมาที่ห้องพักเพื่อเก็บของกลับบ้านในวันนี้ หลังจากที่ชายหญิงเก็บของจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว พวกเขาก็ตรงมาที่สนามบินและบินกลับมาที่กรุงเทพทันที“ถ้าพี่ว่าง พี่จะพยายามหาเวลาพาสามาเที่ยวทุกอาทิตย์เลยนะ” ชายหนุ่มบอกกล่าวหญิงสาว ในขณะที่พวกเขากำลังเดินออกมาจากสนามบิน ชายหนุ่มลากกระเป๋าเดินทางทั้งของเธอและของตัวเองทั้งสองใบด้วยท่าทางสบายๆ“ไม่ต้องก็ได้ค่ะ แค่เดือนละครั้งก็พอแล้วค่ะ” ชาลิสาตอบกลับอย่างเกรงอกเกรงใจ “พี่อยากไปเที่ยวกับสา พี่มีความสุขมากๆ เลยนะ”“สาก็เหมือนกันค่ะ” ทั้งสองคนส่งยิ้มให้กันด้วยใบหน้าที่สดใส ชาลิสาเหมือนนึกบางอย่างขึ้นมาได้ เธอจึงเอ่ยเรียกชายหนุ่มขึ้นมา“พี่ลูคัสคะ”“หืมม” ชายหนุ่มตั้งอกตั้งใจฟังหญิงสาว“สาขอเข้าไปที่บ้านหน่อยได้ไหมคะ สาอยากไปดูพวกคนงานคนใช้บ้างนะคะ ว่าพวกเขาเป็นยังไงกันบ้าง”“ได้…เดี๋ยวพี่พาไป” ลูคัสเข้าใจหญิงสาวเป็นอย่างดี เขารู้ว่าเธอเป็นห่วงบ้านและคนงานที่นั่น แต่เขาไม่ยอมให้เธอไปที่นั่นโดยท

คฤหาสน์ตระกูลโลรองต์ชายแก่ร่างกำยำนั่งอยู่บนเก้าอี้ในสวนของคฤหาสน์ที่เขียวขจีไปด้วยหญ้าสีสดใส อากาศในช่วงเช้าของวัน ช่างดูลมลื่นและเย็นสบายจากลมที่พัดผ่านมา อีกทั้งยังมีกลิ่นหอมของดอกไม้นานาชนิดที่ลอยมากับลม ภายในสวนมีศาลาสีขาวที่พวกเขาเอาไว้นั่งจิบชาชิลๆ อยู่ท่ามกลางสวนสีสันสดใส แต่ทว่าอารมณ์ของลูตินก็ไม่ได้ดูจะสดใสเหมือนกับอากาศสักเท่าไหร่ใบหน้าของลูตินดูเคร่งขรึมและเป็นกังวลเล็กน้อย ถึงเขาจะอายุมากแล้วแต่ใบหน้าของเขาก็ยังไม่ได้ดูแก่มากเท่าที่ควร มือสากยกแก้วชาขึ้นมาจิบเบาๆ ในขณะเดียวกันภรรยาคนสวยของเขาก็เดินย่อตัวนั่งลงตรงข้ามเก้าอี้ของลูตินนันท์นพินมองหน้าของสามีด้วยความสงสัย เธอเห็นสีหน้าที่เป็นกังวลของลูติน จึงเอ่ยถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานปนสงสัยเล็กน้อย“มีอะไรหรือเปล่าคะ” ลูตินเบี่ยงสายตามาสบตากับภรรยาคนสวยอยู่ชั่วครู่ ก่อนที่เขาจะอ้าปากบอกกล่าวกับภรรยากับสิ่งที่เขาเพิ่งจะได้ยินมา “โอลิเวียบอกว่าเมื่อวานที่ไปกินข้าวกับลูคัสมา…ลูคัสขอให้เธอมาคุยกับพวกเราเรื่องที่จะไม่หมั้นและไม่แต่งงานแล้ว” เมื่อคืนนี้ หลังจากดินเนอร์ของลูคัสกับโอลิเวียจบลง สาวผมทองก็รีบโทรมาเล่าเรื่อง

ทั้งสองคนนิ่งเงียบและมองสบตากันด้วยสายตาที่ดูเจ็บปวดด้วยกันทั้งคู่ ลูคัสเองก็ไม่ได้คิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นเช่นกัน เขาคิดว่าหลังจากที่เขาคุยกับโอลิเวียแล้ว เขาก็จะไปพูดคุยกับผู้ใหญ่ต่อ เพราะเขาไม่ต้องการที่จะหมั้นหมายหรือแต่งงานกับผู้หญิงที่เขาไม่ได้รัก จริงอยู่ที่ว่า เมื่อก่อนนี้เขาเป็นคนง่ายๆ อะไรก็ได้ แต่ในตอนนี้เขามีชาลิสาแล้ว เขาอยากอยู่กับเธอ และคนเดียวที่เขาจะแต่งงานด้วยก็คือเธอ“งั้นเราก็พอกันแค่นี้เถอะค่ะ สาไม่รู้มาก่อนว่าพี่มีคู่หมั้นอยู่แล้ว” เสียงหวานสั่นเครือ เธอฝืนพูดแบบนี้เพราะไม่อยากเป็นคนที่ทำผิดศีลธรรม“ไม่! พี่ปล่อยสาไปไม่ได้จริงๆ” ชายหนุ่มจับไหล่แบบบางเอาไว้ทั้งสองข้าง จะให้เขาทำอะไรก็ได้ แต่เขาไม่ยอมเสียชาลิสาไปเด็ดขาด“แต่พี่มีคู่หมั้นอยู่แล้วนะคะ สาไม่มีทางเป็นคนที่ทำร้ายชีวิตใครเด็ดขาดค่ะ” “ชาลิสา เรื่องคู่หมั้น มันเป็นเรื่องของพวกผู้ใหญ่ที่เขาคุยกันไว้นะ พี่ไม่เคยรู้สึกอะไรกับผู้หญิงคนนั้นเลย”“พอเถอะค่ะ” หญิงสาวเลื่อนมือขึ้นมาและพยายามที่จะจับมือแกร่งออกไปจากไหล่ของเธอ แต่เนื่องจากว่าเสียงเอะอะโวยวายของพวกเขาทั้งสองคนที่เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ ทำให้คนแก่ตำแ