All Chapters of กับดักร้ายพ่ายรัก: Chapter 41 - Chapter 50

ตอนที่39 ขอผู้ช่วยส่วนตัวยามจำเป็น (1/3) ประตูคฤหาสน์เปิดออกอย่างเงียบเชียบ เมฆาเดินก้าวเข้ามาในโถงทางเดินอันโอ่อ่าด้วยสีหน้าเคร่งขรึมตามปกติหลังจากการพบปะกับอนาวิน สายตาคมกริบของเขากวาดมองไปรอบ ๆ เพื่อประเมินสถานการณ์ แต่ภาพที่เห็นทำให้เขาต้องหยุดชะงักปริมลดาและฟ้าใสนั่งอยู่บนโซฟาขนาดใหญ่หน้าจอทีวีขนาดมหึมา ทั้งคู่กำลังหัวเราะคิกคักด้วยความสนุกสนาน ปริมลดากำลังถือคอนโทรลเลอร์เกมในมือ และเอนตัวไปข้างหน้าด้วยความมุ่งมั่น เป็นภาพที่ไร้เดียงสาและผ่อนคลายอย่างที่เมฆาไม่เคยเห็นเธอเป็นมาก่อนบนจอทีวีขนาดใหญ่ปรากฏภาพตัวการ์ตูนกำลังวิ่งแข่งกันอย่างดุเดือด“ไม่นะ!!! โดนเปลือกกล้วยอีกแล้ว!!!” ปริมลดาโวยวายอย่างร่าเริง และตบมือด้วยความดีใจที่ถึงแม้จะแพ้ แต่ก็ยังสนุกสนาน“โอ๊ย!!! ปริม!!! เธอเก่งขึ้นมากเลยนะ นี่มันนานมากแล้วนะที่เราไม่ได้เล่นเกมบ้าๆ นี่ด้วยกัน” ฟ้าใสพูดพลางหัวเราะไปด้วยเมฆายืนมองอยู่ครู่หนึ่ง นานมากแล้วที่ปริมลดาได้หัวเราะอย่างเป็นธรรมชาติแบบนี้ ความสุขที่ปลดปล่อยออกมาจากใบหน้าของเธอทำให้บรรยากาศในคฤหาสน์ดูสว่างไสวขึ้นมาอย่างน่าประหลาดคีรินทร์ยืนประจำการอยู่บริเวณมุม

ตอนที่39ขอผู้ช่วยส่วนตัวยามจำเป็น (3/3) ปริมลดากลับขึ้นมาบนห้องแต่งตัวของตนเอง เมฆายืนรอเธออยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำที่ปลดกระดุมเม็ดบนออก เผยให้เห็นส่วนอกที่แข็งแกร่ง เขาดูอันตรายและทรงเสนห์ในเวลาเดียวกัน “คุณต้องเตรียมตัวให้ดี” เมฆาแจ้งด้วยน้ำเสียงที่เด็ดขาด “เป็นการเปิดตัวของเราอย่างเป็นทางการ คุณจะเดินเคียงข้างผมในฐานะคนรักและอาวุธสำคัญของผม” ปริมลดายืนอยู่หน้ากระจกเงาบานใหญ่ เมฆาเดินเข้ามาด้านหลังเธอ มือหนาโอบรอบเอวคอดของเธอไว้ ก่อนจะชี้ไปที่ชุดราตรีผ้าไหมสีเลือดหมูที่ดูเรียบง่ายแต่ทรงพลังซึ่งถูกแขวนไว้เด่นที่สุด ชุดนั้นเป็นชุดเกาะอกเข้ารูป เผยให้เห็นส่วนเว้าโค้งอย่างชัดเจน เนื้อผ้าทออย่างประณีต มีประกายระยิบระยับคล้ายอัญมณีเล็ก ๆ ที่ส่องแสงเมื่อต้องกับแสงไฟ“ชุดนี้” เมฆาบอก“สีแดงเลือดหมูดูไม่สวยเลยค่ะ มันดูแรงแต่ไม่เลอค่าเท่าไรคะสำหรับงานใหญ่” ปริมลดาถามด้วยความท้าทายเมฆาเลื่อนริมฝีปากมาสัมผัสติ่งหูของปริมลดาอย่างแผ่วเบา จนเธอต้องหายใจสะดุด“ความเลอค่าไม่ได้อยู่ที่เนื้อผ้าปริมลดามันอยู่ที่ว่าใครเป็นคนสวมใส่”“และชุดนี้จะเลอค่าขึ้นทันทีที่คุณสวมมัน” เมฆากระซ

ตอนที่41เกมในรังรัก ปริมลดาตื่นขึ้นมาบนเตียงขนาดคิงไซส์สีขาวของเมฆา เธอนอนอยู่ภายใต้อ้อมกอดที่แข็งแกร่งของเขา เมฆายังหลับอยู่ และนี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นเขาในมุมที่ไร้อำนาจและดูเป็นมนุษย์เธอพยายามดิ้นออกจากอ้อมกอดเขาอย่างช้าๆ การอยู่ภายใต้อ้อมแขนของเขาทำให้เธอรู้สึกถึงความเร่าร้อนและความเสี่ยงที่สูงเกินไปเมฆารู้สึกตัวทันที ดวงตาคมกริบของเขาลืมขึ้นมองเธอ“คุณคิดจะหนีผมไปไหนปริมลดา”“ฉันแค่อยากไปเข้าห้องน้ำค่ะ” ปริมลดาตอบอย่างประหม่าเมฆายิ้มอย่างมีเสน่ห์ร้าย “อย่าแกล้งทำเป็นว่าคุณรังเกียจผมเลย เมื่อคืนนี้คุณก็มีความสุขดีอยู่แล้วกับการนอนในที่ของผม”“ก็นอนหลับดีนะคะ เตียงนุ่ม แต่จะดีกว่านี้ถ้าเราได้...” ปริมลดาหยุดพูดไว้แค่นั้น เธอตั้งใจทิ้งคำพูดไว้กลางอากาศเพื่อกระตุ้นอารมณ์ของเขาเมฆาเลิกคิ้วขึ้นอย่างเย้ายวน เขาชอบที่เธอแสดงความปรารถนาออกมาอย่างเปิดเผย“ได้อะไรต่อปริมลดา...พูดให้จบสิ” เขาโน้มตัวเข้าใกล้จนลมหายใจของทั้งคู่ปะทะกันปริมลดาแสร้งทำเป็นถอนหายใจอย่างผิดหวัง “ก็จะดีกว่านี้ถ้าเราได้นอนอยู่ริมทะเลไงคะ บรรยากาศก็น่าจะดีกว่านี้ค่ะ” ปริมลดาเปลี่ยนจากความยั่วเย้าเป็นค

ตอนที่43ทริปลับ ซ่อนเกมปริมลดาตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกสับสนระคนร้อนผ่าว เธออยู่ในอ้อมกอดที่แข็งแรงและอบอุ่นของเมฆา ชุดนอนผ้าซาตินสีดำที่ตั้งใจสวมใส่เมื่อคืนถูกร่นขึ้นมาเล็กน้อยตามการกอดที่รัดแน่นเธอมองใบหน้าคมคายของเขาที่หลับอยู่ ก่อนจะรีบดึงสติตัวเองกลับมา การที่พลาดโอกาสในการสืบเมื่อคืนนั้นเป็นความผิดพลาด แต่การได้นอนในอ้อมแขนของเขาตลอดคืนทำให้หัวใจของเธอเต้นผิดจังหวะขณะที่เธอกำลังจะขยับตัวออก เมฆาก็ลืมตาขึ้นมา ดวงตาของเขาสะท้อนความเร่าร้อนของเมื่อคืนได้อย่างชัดเจน“ตื่นแล้วเหรอครับ คุณนอนหลับลึกกว่าที่ผมคิดนะ” เมฆาพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่าและรอยยิ้มที่มีความหมายแฝง“ผมกอดคุณไว้แน่นขนาดนั้น คุณยังหลับได้สบายเลย”ปริมลดาหน้าแดงก่ำ เธอพยายามทำสีหน้าไร้เดียงสา “ฉันรอคุณจนเผลอหลับไปค่ะ”เมฆาไม่ตอบ เขาแค่จ้องมองเธอด้วยสายตาที่ลุ่มลึก ก่อนจะปล่อยเธอให้เป็นอิสระ เหมือนผู้ล่าที่ให้โอกาสเหยื่อได้หายใจก่อนจะรุกคืบอีกครั้ง“หลับเองหรือวางยาตัวเองเพราะไม่อยากได้รางวัลจากผมกันแน่” เมฆาเอ่ยขึ้นมาแล้วก็หัวเราะออกมาอย่างพอใจ “บ้าใครจะไปวางยาตัวเองกันล่ะ”ปริมลดาทำเป็นขมวดคิ้ว ก่อนจะยื่นมือ

ตอนที่45คืนรักที่ไร้สติแสงจันทร์สีนวลสาดส่องผ่านผ้าม่านโปร่งเข้ามาในห้องพักของคีรินทร์และฟ้าใส ความเงียบที่หนักอึ้งคือพยานของค่ำคืนที่เร่าร้อนร่องรอยของแอลกอฮอล์ที่ยังคงคุกรุ่นในกระแสเลือดทำให้การกระทำเมื่อหลายชั่วโมงก่อนเป็นไปตามสัญชาตญาณและแรงปรารถนาที่ถูกปิดกั้นมานานคีรินทร์นอนหลับอย่างหมดแรง ร่างกายเปลือยเปล่าของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ ความมึนเมาทำให้เขาไม่สามารถรับรู้ถึงความผิดชอบชั่วดีได้เลยเมื่อคืนนี้เขานอนกอดฟ้าใส ไว้แน่นราวกับไม่ต้องการให้เธอหนีไปไหน สัมผัสที่บริสุทธิ์ในยามหลับใหลนั้นแตกต่างจากความเร่าร้อนเมื่อคืนอย่างสิ้นเชิงฟ้าใสหลับตาลงอย่างอ่อนล้า ความเหนื่อยล้าทางร่างกายถูกแทนที่ด้วยความเจ็บปวดทางอารมณ์ เธอจำได้ทุกสัมผัส ทุกจูบ และทุกคำสารภาพที่คีรินทร์พึมพำออกมาในยามเมา เธอเต็มใจแต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเธอพร้อมเธอค่อยๆ ลืมตาขึ้น มองใบหน้าคมคายของคีรินทร์ที่อยู่ใกล้เพียงคืบ เขาดูเหมือนเด็กผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง ไม่ใช่บอดี้การ์ดที่เย็นชา หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความรักที่เพิ่งจะก่อตัว แต่ความรักนั้นกลับมาพร้อมกับความรู้สึกผิดบาปอย่างรุนแรงฉันไม่ควรปล่อยให้ตัวเองมีความสุขขน