All Chapters of กับดักร้ายพ่ายรัก: Chapter 21 - Chapter 30

ตอนที่21การยอมจำนนฟลอร์เต้นรำหยุดนิ่ง ทุกสายตาในงานเลี้ยงจับจ้องมาที่พวกเขาด้วยความตกตะลึง ปริมลดาเหลือบเห็นใบหน้าของพิมพ์แพรที่ยืนอยู่ห่างออกไปไม่กี่เมตร ใบหน้าของว่าที่คู่หมั้นนั้นเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำด้วยความอับอายและความโกรธจนแทบจะขาดใจ“คุณนี่มัน...” เมฆาพึมพำเสียงแหบพร่า พยายามรวบรวมสติที่กระเจิดกระเจิงจากการจูบนั้น เขารู้ดีว่าการกระทำเมื่อครู่เป็นการประกาศสงครามกับสังคมและทำลายหน้าพิมพ์แพรอย่างสมบูรณ์แบบ แต่เขากลับไม่รู้สึกเสียใจเลยแม้แต่น้อยปริมลดาใช้ช่วงเวลานี้ในการรุกคืบ เธอไม่ได้พูดอะไร แต่ใช้ดวงตาที่แสดงความปรารถนา และอ่อนโยนที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้มองตอบกลับไป“ฉันทำตามที่คุณต้องการแล้วนะคะ คุณเมฆา” ตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวานจนเมฆาต้องเบิกตากว้างปฏิกิริยาของปริมลดาทำให้เมฆาเสียท่าอย่างรุนแรง เขาไม่คิดว่าเธอจะทำให้เขาจำนนต่อเสน่ห์ของเธอเช่นนี้เมฆาไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ เขากระชับอ้อมแขนที่เอวเธอแน่นขึ้นกว่าเดิม ก่อนจะโน้มตัวลงมาที่ข้างหูของเธอ“จำไว้ว่าหลังจากนี้ คุณคือของผม ทุกส่วนในตัวคุณเป็นของผม และผมจะไม่ทนให้ใครมาแตะต้องของ ของผมได้อีก”ย้อนไปที่เหตุการณ์ก่อนที่

ตอนที่23ขัดจังหวะ “บ้าจริง!!!” เมฆาสบถอย่างหงุดหงิดที่สุด เขากดรับสายด้วยมือที่สั่นเทา “ว่าไงคีรินทร์” น้ำเสียงของเขาบ่งบอกว่าเขาไม่พอใจอย่างมากที่ถูกขัดจังหวะ คีรินทร์รายงานด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก “นายครับธีรุตม์ เขาปรากฏตัวที่โรงแรม เขากำลังเดินตรงไปที่ห้องรับรองที่นายอยู่ครับ” คำว่า ธีรุตม์ เข้าไปในหูของเมฆาราวกับน้ำแข็งที่สาดใส่ ความปรารถนาอันร่มร้อนทั้งหมดมลายหายไปในพริบตา ถูกแทนที่ด้วยความโกรธแค้นและจุดมุ่งหมายเดิมที่ถูกขัดจังหวะ เมฆารีบผละตัวออกห่างจากปริมลดาอย่างรวดเร็ว สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงจากความรักกลายเป็นความเย็นชาและเกรี้ยวกราเ “ปริมลดาแต่งตัวเดี๋ยวนี้” เมฆาสั่งเสียงต่ำ เขารีบก้มลงไปคว้าเสื้อสูทมาใส่ทันที ปริมลดาที่ยังคงนั่งอย่างสับสน ชุดราตรีที่กองอยู่ที่พื้นถูกเธอหยิบขึ้นมาสวมใส่ตามที่เมฆาบอก เธอเห็นแววตาที่โหดเหี้ยมของเมฆาแล้วรู้ทันทีว่าธีรุตม์คือปุ่มสวิตซ์ที่สามารถเปลี่ยนเขาจากคนรักเป็นปีศาจได้ในพริบตา “หยุดก่อนนะปริมลดา” เมฆาเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่กลับไปเย็นชาและเด็ดขาดอีกครั้ง “แต่จำไว้ว่าคืนนี้ ผมจะไม

ตอนที่25เกมรุก (เร้า) “คุณบอกให้ผมทำไม่ใช่เหรอปริมลดา ผมแค่กำลังตอบสนองความต้องการของคุณเท่านั้น” เมฆาพูดเสียงต่ำพร่า ดวงตาของเขาเต็มด้วยการเป็นนักล่า ความเสียวซ่านรุนแรงราวกับคลื่นยักษ์ที่ถาโถม ทำให้ร่างกายของปริมลดาบิดเร้าอย่างควบคุมไม่ได้ เธอเผลอกดศีรษะของเขาให้แนบแน่นกับส่วนนั้นของเธอ ทั้งที่ในใจยังคงอยากจะปฏิเสธ ความรู้สึกที่ถูกทำลายความแค้นกลับกลายเป็นความสุขสมอย่างน่ารังเกียจ “อือ อ่า ซี๊ด” ปริมลดาร้องออกมาด้วยความเสียวซ่าน เมฆาได้ยินเสียงกระเส่านั้นอย่างชัดเจน ใบหน้าของเขาเหี้ยมเกรียมด้วยความพอใจ เขาเพิ่มความเร็วของลิ้นที่รุกรานเป็นทวีคูณ ลิ้นสากของเขาดูดดึงจุดเสียวอย่างไม่ปราณี โดยเฉพาะที่เม็ดเสียวของเธอ มือแกร่งจับสะโพกของเธอไว้มั่น เพื่อบังคับให้เธอเปิดรับการรุกรานอย่างเต็มที่ ปริมลดาต้องหอบหายใจอย่างหนักหน่วง กล้ามเนื้อท้องเกร็งกระตุกถี่ๆ ทุกครั้งที่ ลิ้นของเขากดคลึงลงบนเม็ดเสียว เธอรู้สึกเหมือนมีสายฟ้าฟาดลงกลางลำตัว ความรู้สึกปวดหนึบๆ กับความสุขเสียวตีกันยุ่งเหยิงจนเธอแทบจะหลุดจากโลกความจริง “ว่ายังไง ปากบอกเกลียด แต่ข้างในคุณร้อนขนาดน

ตอนที่27อำนาจ คฤหาสน์ธนัท (พ่อของเมฆา) ห้องรับรองขนาดใหญ่ที่ประดับด้วยงานศิลปะล้ำค่าถูกปกคลุมด้วยบรรยากาศที่เย็นเยียบและตึงเครียด ท่านธนัท บิดาของเมฆา ชายสูงวัยผู้ทรงอำนาจนั่งอยู่บนโซฟาหนังสีเข้ม ใบหน้าของเขาเรียบนิ่ง แต่ดวงตาที่คมกริบนั้นแสดงความไม่พอใจอย่างรุนแรง ตรงหน้าเขาคือธีรุตม์ ที่นั่งด้วยท่าทางสบายๆ ราวกับเป็นเจ้าของสถานที่และพิมพ์ที่นั่งอยู่ข้างๆ ด้วยใบหน้าที่แดงก่ำด้วยความอับอายและแค้นเคือง “รถยนต์ของเมฆายังจอดอยู่ที่คฤหาสน์พร้อมกับยัยผู้ช่วยคนนั้นจนถึงเวลานี้ค่ะ คุณลุง” พิมพ์แพรกล่าวเสียงสั่น มือของเธอยื่นภาพถ่ายให้ธนัทอย่างเร่งรีบ “นี่คือภาพที่งานเลี้ยงค่ะ พี่เมฆจูบยัยนั่นต่อหน้าต่อตาหลานแล้วยังไม่ใยดี พี่เมฆทำให้พิมพ์ต้องขายหน้าและที่สำคัญทำให้ตระกูลวงศ์วณิชอย่างไม่เห็นความสำคัญเลย” ธีรุตม์รับช่วงต่อด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเสียใจปลอมๆ “ผมต้องขอโทษแทนหลานสาวด้วยครับคุณธนัท หลานพิมพ์ของผมเสียใจมากที่โดนเมฆาเมินเฉยแล้วยังไปแสดงท่าทีลึกซึ้งกับผู้หญิงคนอื่นและยังเป็นแค่ผู้ช่วยของเขา” “การทิ้งคู่หมั้นไปกับผู้หญิงคนอื่นกลาง

ตอนที่29ผู้หญิงคนใหม่ ความคิดนั้นกัดกินหัวใจเธอ ความแค้นที่เคยแข็งแกร่งราวภูผา เริ่มสั่นคลอนด้วยความรู้สึกที่ไม่อาจปฏิเสธได้ถึงความรุ่มร้อนที่เขามอบให้ เธอหันกลับมามองใบหน้าของเขาอย่างแผ่วเบา สัมผัสถึงความดิบเถื่อนที่ซ่อนอยู่ภายใน ทันใดนั้น ดวงตาคมกริบคู่เดียวกับที่จ้องมองเธออย่างเร่าร้อนเมื่อคืนก็เปิดขึ้น เมฆายิ้มเล็กน้อยที่มุมปาก รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์และรู้ทัน“ตื่นแล้วเหรอเชลยรักของผม” เมฆาพูดเสียงแหบพร่า เป็นน้ำเสียงของบุรุษที่เพิ่งได้รับชัยชนะครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตปริมลดาตกใจ รีบดึงมือกลับทันที “คุณปล่อยฉันค่ะ!”“จะรีบไปไหน” เมฆาดึงร่างบางเข้ามาแนบชิดอีกครั้ง เขากอดเธอไว้แน่นจนใบหน้าของเธอซบลงบนแผงอกเปลือยเปล่าของเขา“ไม่คิดจะซึมซับกลิ่นชัยชนะที่ผมมอบให้หน่อยเหรอ”“ชัยชนะ” ปริมลดาพยายามข่มความเจ็บปวดและความรู้สึกทั้งหมดไว้“คุณคิดว่าคุณชนะเหรอคะเมฆา”เมฆาเลื่อนมือขึ้นมาเชยคางของเธอให้เงยขึ้นสบตา“คืนนี้คุณอยู่บนเตียงผม ยามเช้าคุณตื่นขึ้นในอ้อมกอดผม... คุณบอกผมสิว่าคุณเป็นอะไรกับผมและใครเป็นคนชนะ”“คุณมันบ้าอำนาจ!” เธอตวาดเสียงแผ่ว พยายามสะบัดตัว