All Chapters of กับดักร้ายพ่ายรัก: Chapter 51 - Chapter 60

ตอนที่47ประกาศตัดขาด เมฆาพาปริมลดาเดินเข้าสู่ห้องโถงคฤหาสน์ที่เต็มไปด้วยการตกแต่งงานวิวาห์อย่างไม่ลดละ ในตอนแรกธนัทจะจัดขึ้นในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้าแต่เขาเลื่อนเข้ามาให้เร็วที่สุด บรรยากาศภายในโถงเต็มไปด้วยดอกไม้ประดับประดาและแสงไฟระยิบระยับ ซึ่งกำลังถูกจัดเตรียมสำหรับงานวิวาห์ ธนัทนั่งอยู่บนโซฟาขนาดใหญ่ ดูเอกสารอย่างใจเย็น แต่ดวงตาของเขาสื่อถึงความโกรธที่พร้อมจะปะทุ พิมพ์แพรนั่งอยู่ข้าง ๆ ด้วยสีหน้าเหยียดหยาม คีรินทร์ เดินตามเมฆาและปริมลดามาในระยะห่างที่พร้อมจะเข้าคุ้มกันได้ทุกเมื่อ ทันทีที่ธนัทเห็นเมฆาและปริมลดาเขาก็ลุกขึ้นยืนทันที “ในที่สุดแกก็กลับมาสำนึกได้หรือยัง” ธนัทกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยอำนาจและอารมณ์ขันที่น่ารังเกียจ “ฉันคิดว่าแกจะปล่อยใหบริษัทที่แกสร้างมาพังเพราะผู้หญิงคนเดียวซะแล้ว แกดูรอบๆ สิ ทุกอย่างเตรียมพร้อมแล้ว” เมฆาไม่ตอบคำถามของพ่อ เขาดึงปริมลดาเข้ามายืนเคียงข้าง การกระทำนั้นสื่อถึงการประกาศจุดยืนอย่างชัดเจน“งานแต่งงานที่คุณประกาศออกไปจะไม่มีวันเกิดขึ้นครับ” เมฆาประกาศเสียงดังกังวานไปทั่วโถงพิมพ์แพรลุกขึ้นยืนอย่างฉ

ตอนที่49ผ่อนคลาย เมฆาไม่รอช้า เขาอุ้มปริมลดาเข้าแนบกำแพงอย่างรวดเร็ว กวาดทุกอย่างที่ขวางทางออกไปก่อนจะทิ้งร่างเธอลงบนเตียงใหญ่กลางห้อง แสงสลัวไม่ได้ช่วยให้โรแมนติก แต่มันเร่งเร้าให้พวกเขาไม่ต้องสนใจสิ่งรอบข้างผ้าปูที่นอนสีขาวถูกขยำยู่ยี่ทันทีที่ร่างของทั้งคู่กระทบ เมฆาทิ้งความสุภาพไว้หน้าประตูห้อง มีเพียงความต้องการที่ดิบเถื่อนเท่านั้นที่นำทางเขา ปริมลดาไม่ยอมเป็นฝ่ายรับ เธอดึงคอเสื้อเชิ้ตของเขาเข้ามาอย่างแรงเพื่อเริ่มจูบ จูบที่ไม่ได้สื่อถึงการเยียวยา แต่เป็นการประกาศว่าเธอก็ต้องการเขาไม่แพ้กัน ความเร่าร้อนนั้นทำให้เธอไม่อาจย้อนกลับไปคิดถึงเรื่องแค้นหรือแผนการใดๆ สิ่งเดียวที่เธอต้องการคือการรับและมอบสัมผัสให้ผู้ชายคนนี้เมฆาผละจูบออกเพื่อกระซิบเสียงต่ำพร่าข้างหู “คุณทำให้ผมคลั่ง” เขาดันตัวปริมลดาให้อยู่ในท่าที่ทั้งคู่สามารถใช้ปากได้อย่าง มือของเขาอยู่บนสะโพกของเธอเพื่อควบคุมจังหวะ ขณะที่ริมฝีปากของทั้งคู่เริ่มสำรวจร่างกายของกันและกันปริมลดาส่งเสียงครางต่ำในลำคอ เมื่อสัมผัสของเขาทำให้เธอสั่นสะท้าน“อื้อออ” เธอตอบสนองด้วยการควบคุมการหายใจของเขา เธอกระตุ้นเขาอย่างเร่งเร

ตอนที่51ทะเลาะเมฆาลากปริมลดาขึ้นรถและขับกลับบ้านด้วยความเร็วสูงอย่างบ้าคลั่ง ความเงียบในรถนั้นหนักอึ้งและเต็มไปด้วยอารมณ์ที่ปะทุอยู่ภายใต้ผิวหนังเมฆาไม่ได้พูดอะไรเลยตลอดทาง แต่การกำพวงมาลัยแน่นจนข้อนิ้วขาวโพลนก็บอกทุกอย่างทันทีที่ถึงบ้านและประตูปิดลง เมฆาก็ระเบิดความโกรธที่สะสมมาตั้งแต่ในห้องประชุมออกมาอย่างรุนแรง“คุณทำบ้าอะไรลงไปปริมลดา” เขาตะคอกใส่เธออย่างรุนแรงจนเธอถอยหลังไปชนผนังด้วยความตกใจ“คุณบ้าไปแล้วหรือไงที่ยอมรับข้อเสนอสกปรกนั่น คุณคิดว่าตัวเองเป็นใคร เป็นสินค้าที่ยอมให้คนอื่นประมูลง่าย ๆ อย่างนั้นเหรอ คุณรู้ไหมว่าผมรู้สึกยังไงที่ได้ยินคำพูดนั้นจากปากคุณ”คำพูดของเขาเหมือนมีดที่กรีดลึกลงไปในหัวใจของปริมลดา ความรู้สึกที่อบอุ่นเมื่อเช้าได้มลายหายไปจนหมดสิ้น เหลือไว้เพียงความเย็นชาและความผิดหวังในตัวเมฆาที่ขาดความเชื่อใจในตัวเธอ“ฉันทำเพื่อคุณ” ปริมลดาพยายามอธิบาย น้ำเสียงสั่นเครือ“ฉันแค่ต้องการให้คุณไม่เสียหุ้นสำคัญไปในเวลาแบบนี้ เพื่อให้คุณเข้มแข็งพอที่จะสู้กับธนัทได้ ฉันปกป้องคุณอยู่นะเมฆา”“ปกป้องผมงั้นเหรอ” เมฆาหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยไฟโทสะที่ทำใ

ตอนที่53กับดักที่ถูกรื้อฟื้นแสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้องทำงานของเมฆา แต่บรรยากาศภายในกลับเย็นเยียบราวกับน้ำแข็ง เขานั่งอยู่บนโซฟาหนังตั้งแต่คืนก่อน ไม่ได้นอนเลยแม้แต่นาทีเดียว เสื้อผ้าที่ยับยู่ยี่และใบหน้าที่มีหนวดเคราขึ้นประปรายสะท้อนความทรมานทางจิตใจเมฆายกมือขึ้นกุมศีรษะ ความรู้สึกผิดจากคำพูดเมื่อคืนกัดกินเขาอย่างรุนแรงคำว่าหน้าที่ ที่เขาใช้ตอกย้ำปริมลดา ได้ย้อนกลับมาทิ่มแทงหัวใจตัวเองเขาลุกขึ้นยืนอย่างช้า ๆ เดินไปยังกระจกเงาบานใหญ่ มองตัวเองด้วยสายตาที่เหนื่อยล้าและเต็มไปด้วยความหวาดกลัว“ถ้าเธอไม่กลับมาจริงๆ ล่ะ เมฆา ถ้าเธอตัดสินใจทิ้งแกไปจริงๆ” เสียงในหัวของเขาดังขึ้นอย่างไม่หยุดหย่อนเขาเดินเข้าไปในห้องนอน คว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำเพื่อจัดการตัวเองอย่างรวดเร็ว ในเวลาไม่ถึงยี่สิบนาที เขาก็ปรากฏตัวในชุดเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนที่รีดเรียบกริบ ทุกอย่างต้องสมบูรณ์แบบ เขาเลือกน้ำหอมกลิ่นที่ปริมลดาชอบที่สุด และจัดแต่งทรงผมให้ดูดีที่สุดเมฆาเดินไปที่โต๊ะข้างเตียง หยิบกุญแจรถราคาแพงขึ้นมา แต่ก่อนจะก้าวออกจากห้อง เขาก็หันกลับไปที่มุมห้อง ที่นั่นมี ช่อดอกลิลลี่สีขาว ช่อใหญ่วางอยู่ เข

ตอนที่55เกมชิงไหวชิงพริบปริมลดาขับรถกลับมาถึงบ้านในตอนค่ำ เธอพยายามสงบสติอารมณ์และปรับสีหน้าให้เป็นปกติที่สุด เมื่อก้าวเข้าบ้าน เมฆากำลังนั่งอ่านเอกสารอยู่ที่โซฟาอย่างใจเย็น เขายิ้มให้เธอทันทีที่เห็นหน้า“กลับมาแล้วเหรอครับที่รัก” เมฆาถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย“ผมทำอาหารเย็นไว้รอคุณแล้วนะ ไปเปลี่ยนชุดเถอะ”ปริมลดาโล่งใจที่เมฆาดูเป็นปกติ “ค่ะ ขอบคุณนะคะ”ตลอดค่ำคืนนั้นเมฆาทำตัวเป็นสามีที่สมบูรณ์แบบ เขาพูดคุยเรื่องงานแต่เพียงผิวเผิน เล่าเรื่องตลก และไม่ถามถึงธุระที่เธอไปทำมาเลยแม้แต่น้อย การแสดงออกของเขาทำให้ปริมลดามั่นใจว่าเขาไม่รู้เรื่องการนัดพบของเธอเมื่อเข้าห้องนอน ปริมลดาพยายามเข้าใกล้ ตู้เซฟฝังผนัง ที่อยู่หลังภาพวาดในห้องแต่งตัวของเมฆา เธอรู้ว่าเอกสารสำคัญที่สุดทั้งหมดของเขาถูกเก็บอยู่ที่นั่น“เมฆาคะฉันรู้สึกว่าช่วงนี้คุณดูเหนื่อยๆ นะคะ” ปริมลดาพยายามสร้างบรรยากาศ เธอนอนลงข้าง ๆ เขาแล้วซบใบหน้าลงบนไหล่แกร่งของเขา“วันนี้คุณนอนหลับไปก่อนเลยนะคะ”เมฆาลูบผมเธอเบา ๆ “ผมสบายดีครับ แค่คิดเรื่องงานนิดหน่อย” เขานอนนิ่งๆ ปล่อยให้ปริมลดานอนอยู่บนแขน ปริมลดารู้สึกไ