บททั้งหมดของ พลาดรัก (SET WICKED LOVE): บทที่ 61 - บทที่ 70

213

[พ่ายรักท่านประธานลูกติด] บทที่ 14 ผิดหวัง (1)

"ครั้งนี้นาน่าไม่แพ้แน่นอน" ฉันว่าด้วยความมั่นใจในตัวเองเป็นอย่างมาก ก่อนที่จะตั้งใจหยิบบล็อกไม้เล็ก ๆ หนึ่งชิ้นจากทั้งหมดหลายอันที่กำลังถูกวางซ้อน ๆ กันให้เบามือที่สุดเท่าที่จะทำได้"ตาไคเรนแล้ว" ใช่ค่ะตอนนี้เรากำลังเล่นเกมที่ใช้บล็อกไม้เป็นอุปกรณ์หรือที่เรียกกันว่าเกมตึกถล่ม โดยกติกาการเล่นไม่ได้ซับซ้อน ผู้เล่นจะต้องหยิบบล็อกไม้ที่วางซ้อนและสอดประสานกันออกมาหนึ่งชิ้น จากนั้นก็วางใหม่ตรงชั้นบนสุดของตึกแล้วสลับกับผู้เล่นอีกฝ่ายไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะมีใครทำตึกหรือบล็อกไม้ถล่มลงมาก็จะแพ้เกมในครั้งนั้นไป เกมนี้ถือว่าเป็นเกมที่ฝึกสมาธิให้ไคเรนเป็นอย่างดี ช่วยพัฒนากล้ามเนื้อมือ แถมยังได้ความสนุกสนานร่วมด้วยถือว่าเป็นรางวัลสำหรับเด็กดีที่ทำการบ้านเสร็จหมดทุกวิชา"เย้ ๆ" ไคเรนกระโดดโลดเต้นทันทีที่เขาวางบล็อกไม้ที่หยิบออกมาสำเร็จ โดยตึกของเราไม่แม้แต่จะสั่นคลอน เอาจริง ๆ ตัวแค่นี้เล่นเก่งกว่าฉันอีก"เก่งมากไคเรน นาน่าใช้เวลาตั้งนานกว่าจะหยิบได้" คนถูกชมยิ้มแป้น"แด๊ดบอกว่าผมเก่งเหมือนแด๊ดครับ" อันนี้ก็ไม่เถียง ไคเรนถอดดีเอ็นเอทั้งใบหน้าและสติปัญญาจากคนเป็นพ่อ แต่ยกเว้นดวงตาของเขา ดวงตาของคนสองคน
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-26
อ่านเพิ่มเติม

[พ่ายรักท่านประธานลูกติด] บทที่ 14 ผิดหวัง (2)

เราสามตั้งใจกันเล่นโดยไม่มีใครยอมใคร ฐานตึกบล็อกไม้ที่ถูกดึงออกก็เริ่มสั่นคลอนมากขึ้นเรื่อย ๆ"ใกล้ล้มแล้ว!" ฉันว่าอย่างตื่นเต้น"แด๊ดสู้ ๆ" ขณะที่ไคเรนชูสองนิ้วให้กำลังใจเมื่อถึงตาพ่อของเขา ก่อนที่จะหันมาหาฉัน"นาน่าให้กำลังใจแด๊ดหน่อยครับ" ฉันอ้ำอึ้ง แต่ก็เผยยิ้มนิด ๆ ให้เจ้านายแล้วกางสองนิ้วเหมือนไคเรนให้เขาบ้าง"เอ่อ…คุณไคโรสู้ ๆ ค่ะ" คุณไคโรไม่ได้ตอบแต่พยักหน้าพร้อมเผยยิ้ม เขาตั้งใจเล่นเกมอีกครั้งและครั้งนี้มันก็ผ่านไปด้วยดี จนมาถึงตาของไคเรนพรึ่บ!ฐานที่ไม่มั่นคงทำให้ตึกของเราล้มคามือของไคเรน เป็นอันว่าเกมจบลงโดยคนแพ้ก็มุ่ยหน้าลง"ไม่เป็นไรนะคะ คราวหน้าเรามาหาวิธีเล่นที่ดีกว่านี้โอเคไหมคะ" ฉันปลอบใจเด็ก 4 ขวบที่แพ้แต่ก็ไม่ได้งอแง ส่วนใบหน้าที่กำลังแสดงออกก็คงจะผิดหวังเพราะนึกว่าชนะแล้วจะขออะไรได้"ตามกติกานะไคเรน" คุณไคโรกดบ่าเล็กเป็นการปลอบใจตามประสาผู้ชาย"ครับแด๊ด""ถ้างั้นนาน่าขอเป็นคนขอได้ไหม หนูขออนุญาตนะคะคุณไคโร" ฉันอาสาขอเป็นตัวแทนในครั้งนี้ ซึ่งทั้งสองก็อนุมัติทันที"นาน่าจะขออะไรจากผมเหรอครับ""นาน่าจะขอให้ไคเรนไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำเป็นเพื่อนนาน่าได้ไหมคะ""พิพิ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-26
อ่านเพิ่มเติม

[พ่ายรักท่านประธานลูกติด] บทที่ 15 เลี้ยงง่าย...สนใจไหม?

ก็อก ๆเสียงเคาะประตูดังขึ้นจากห้องที่เจ้าของเพิ่งแต่งตัวเสร็จพอดี นานะจัดการความเรียบร้อยบนตัวที่ยังเหลืออีกเพียงนิด แล้วรีบเปิดประตูให้คนที่ยืนรออยู่หน้าห้องและรู้ดีว่าคนคนนั้นเป็นใคร"อรุณสวัสดิ์ค่ะสุดหล่อของนาน่า" หญิงสาวเผยยิ้มกว้างเมื่อเห็นเจ้าเด็กชาย 4 ขวบที่ส่งยิ้มกลับมาเช่นกัน"อรุณสวัสดิ์ครับนาน่า""ไปทานข้าวกันค่ะ""ไปครับ" ว่าแล้วทั้งสองร่างก็จับมือกันเดินลงบันไดเพื่อตรงลงไปยังห้องอาหารชั้นแรก นิดได้ยินเสียงจ้อแจ้คุยกันฮาเฮก่อนเจ้าตัวจะมาถึงก็เตรียมข้าวเช้าให้"อรุณสวัสดิ์ครับป้านิด" ไคเรนทักทายหัวหน้าแม่บ้านอย่างอารมณ์ดี แล้วรีบนั่งเก้าอี้ทานข้าวประจำตำแหน่งที่นั่งทุกวัน"อรุณสวัสดิ์ค่ะนายน้อยของป้า วันนี้อารมณ์ดีแต่เช้าเชียวนะคะ" นิดว่ายิ้ม ๆ"ผมอารมณ์ดีทุกวันครับ" นานะขยี้ผมเด็กชายอย่างมันเขี้ยว ดูท่าทางขี้เล่นนั้นสิ ใครเห็นก็ต้องเอ็นดูกันหมด"ทานข้าวกันดีกว่าค่ะ อาหารเช้ามีประโยชน์ ไคเรนต้องทานเยอะ ๆ จะได้มีพลังงานไว้ใช้ทั้งวัน เข้าใจไหมคะ""เข้าใจครับ" เด็กน้อยยิ้มรับทำตามทุกอย่างที่ร่างบางแนะนำอย่างว่าง่าย โดยเธอก็นั่งมองไคเรนที่ทานข้าวเพลิน ๆ ก่อนที่จะมีเสียงเรียกดั
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-26
อ่านเพิ่มเติม

[พ่ายรักท่านประธานลูกติด] บทที่ 16 ความสุข

อาหารสุดพิเศษจากฝีมือของเราสองคนที่ช่วยกันรังสรรค์ออกมาได้หน้าตาดีน่ารับประทานใช้ได้ ฉันและไคเรนมองมันอย่างภาคภูมิใจ แต่กว่าจะเสร็จถึงขั้นนี้เจ้าเด็กของฉันก็เล่นทำไข่แตกและครัวเละเทะไปหมด"เปื้อนหมดเลย" ฉันใช้หลังมือเช็ดเศษแป้งที่มีติดอยู่บนใบหน้าเล็ก นอกจากจะทำอาหารคาวแล้ววันนี้ฉันยังสอนไคเรนทำขนมหวานเป็นบัวลอยไข่หวานของโปรดของเขาและคุณไคโรที่ฉันตั้งใจอยากจะห่อไปให้เขาที่บริษัทด้วย"ผมชอบทำอาหารครับ" โตไปเจ้าเด็กของฉันต้องเป็นผู้ชายที่อบอุ่นแน่นอน ทั้งชอบทำงานบ้าน พูดเพราะ นิสัยน่ารัก ไหนจะทำอาหารอีก ใครที่ได้เป็นแฟนก็คงจะโชคดีเป็นบ้า ฉันภูมิใจในตัวเขาจัง"ไว้นาน่าจะสอนไคเรนทำบ่อย ๆ ดีไหม เราจะได้เอาไปฝากคุณแด๊ดของไคเรนด้วย""ดีครับ""งั้นเราไปอาบน้ำไปหาคุณแด๊ดของไคเรนกัน""รับทราบครับ" ไคเรนตะเบ๊ะท่าเลียนแบบตำรวจแล้วรีบวิ่งกลับห้องอย่างไม่รีรอ ฉันมองตามแผ่นหลังเล็กด้วยความเอ็นดู ก่อนจะขึ้นไปอาบน้ำก็ไม่ลืมจะบรรจุอาหารเอาใส่กล่องเพื่อนำไปฝากท่านประธานบริษัทที่ทำงานห่ามรุ่งห่ามค่ำจนไม่มีเวลาออกไปหาอะไรทานอาบน้ำอาบท่าเสร็จกันเรียบร้อยฉันและไคเรนก็เดินออกมาหน้าบ้านเพื่อจะเตรียมตัวเดินทา
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-26
อ่านเพิ่มเติม

[พ่ายรักท่านประธานลูกติด] บทที่ 17 ครอบครัวสุขสันต์

เช้าของวันเปิดเรียนสัปดาห์ใหม่แบบนี้เห็นทีคงเป็นไคเรนที่ดูจะมีความสุขมากที่สุด ทั้งเขาและพี่เลี้ยงพร้อมกันในชุดนักเรียนและชุดนักศึกษา ลงมากทานข้าวกันหน้าระรื่นก็แน่นอนว่าตามสัญญาคือวันนี้พ่อเขาจะไปส่งที่โรงเรียนด้วยตัวเองแถมยังพาไปเที่ยวต่อหลังเลิกเรียน ทำเอาเด็กชายตัวน้อยยิ้มไม่หุบเลยทีเดียว"นายมารอหนูกับนายน้อยแล้วนะ" ป้านิดเดินยิ้มมาแต่ไกล ไคเรนที่ได้ยินแบบนั้นก็รีบกระโดดลงจากเก้าอี้ทันที"แด๊ดมาแล้ว" เขารีบวิ่งตรงออกไปเสียงก่อนตัว นานะจึงส่ายหัวเดินถือกระเป๋าเรียนตามหลัง วันนี้คงต้องยกให้เป็นวันความสุขของเขา"หนูไปก่อนนะคะ สวัสดีค่ะป้านิด""เที่ยวให้สนุกนะหนูนานะ" นานะยิ้มรับแล้วเดินออกไปทันที สองพ่อลูกยืนรอเธออยู่แล้ว"ไปกันครับนาน่า" ไคเรนวิ่งขึ้นรถเป็นคนแรก เขาจึงนั่งชิดกระจกฝั่งนึงตามด้วยนานะที่ถูกลากเข้ามาตามเข้ามาติด ๆ กัน"เอากระเป๋ามา ผมถือเอง" ไคโรรับกระเป๋าของลูกชายมาถือต่อจากเธอ และแทนที่เขาจะเปิดประตูอีกฝั่งเพื่อให้ไคเรนนั่งตรงกลาง แต่เจ้าตัวกลับขึ้นจากฝั่งเดียวกัน กลับกลายเป็นเธอที่เป็นคนนั่งคั่นกลางเสียอย่างนั้น หญิงสาวนั่งเกร็งไม่กล้าขยับตัว เป็นอีกครั้งที่เธอนั่งใ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-26
อ่านเพิ่มเติม

[พ่ายรักท่านประธานลูกติด] บทที่ 18 พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ

"เอ่อ...พี่ธันวาล่ะคะ" หญิงสาวมองร่างสูงที่กำลังจะเปิดประตูฝั่งคนขับ แทนที่จะมีพลขับประจำของเขายืนรอทว่าตอนนี้กลับไม่มีเสียอย่างนั้น"ผมให้เขากลับไปแล้ว" ว่าจบไคโรก็เปิดประตูรถ กำลังจะลงไปนั่งแต่ก็สังเกตเห็นอีกคนที่กำลังจะเปิดประตูที่นั่งเบาะหลัง"คุณเห็นผมเป็นคนขับรถของคุณเหรอ" นานะชะงัก จากที่กำลังจะเปิดก็รีบหมุนตัวมาเปิดประตูข้างคนขับแทน เธอต้องนั่งรถด้วยความเกร็งอีกแล้วไคโรสตาร์ทรถพร้อมขับออกจากบริษัท เขากำลังตรงไปที่โรงเรียนของลูกชายตัวแสบเพื่อจะพาไปพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำตามสัญญาเพียงไม่นานทั้งเธอและเขาก็มาถึงโรงเรียนอนุบาลนานาชาติ นานะรับอาสาลงจากรถถึงในโรงเรียนเพราะที่จอดหายากพอสมควร คนตัวโตจึงจำเป็นต้องขับวนเพื่อรอรับลูกอีกครั้ง"แด๊ด!!" ขึ้นรถมาได้ลูกชายก็เรียกคนเป็นพ่อเสียงใส พอนานะปรายไปมองเขาที่นั่งเบาะคนเดียว สีหน้าแกมดุเล็กน้อยของนานะก็เหมือนจะทำ้เขานึกอะไรขึ้นมาได้"สวัสดีครับแด๊ด" ไคเรนพูดพร้อมกับยกมือไหว้ เขาไหว้สวยสมกับได้คนสอนที่เป็นนานะ คนที่มักโดนชมเรื่องการไหว้สวยตลอดเวลา"ครับ" ไคโรแม้จะไม่ชินที่เห็นลูกดีขึ้นในทุกด้าน ปรายมองนานะก็ส่งยิ้มแทนคำขอบคุณ"เรียนสนุกไหม"
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-26
อ่านเพิ่มเติม

[พ่ายรักท่านประธานลูกติด] บทที่ 19 ท่านประธานรักโลก

ฉันกำลังนั่งมองและฟังเสียงคนสองคนที่กำลังหัวเราะคิกคักตรงสวนหย่อมข้างบ้านในตอนเย็นที่ให้ความร่มรื่น ใช่...นั้นคือเสียงของไคเรนและคุณไคโรสองพ่อลูกที่กำลังเตะบอลด้วยกันอย่างสนุกสนาน ฟังไม่ผิดพวกเขากำลังเตะบอลเล่นกีฬาแมน ๆ ตามประสาผู้ชายเล่นกัน ส่วนฉันผู้เล่นไม่เป็นจึงนั่งมองแล้วก็หัวเราะตามไปด้วย ตอนนี้ก็เกือบหนึ่งเดือนแล้วที่ฉันรับหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงจำเป็น ความสัมพันธ์ของพวกเขากำลังดีขึ้นเรื่อย ๆ ดีจนฉันเองก็รู้สึกมีความสุขตามไปด้วย จบงานนี้ก็คงไม่มีอะไรต้องห่วงไคเรนอีกแล้ว"สนุกไหมครับ" ฉันยื่นน้ำดื่มให้ไคเรนที่วิ่งมาหา พวงแก้มเล็กเป็นสีแดงระเรื่อจากการวิ่งเล่นกลางแจ้งแต่ถึงอย่างนั้นใบหน้าก็ฉายรอยยิ้มมีความสุขไปด้วย"สนุกครับ" ตามหลังลูกชายคนเป็นพ่อของเขาที่วิ่งตามมาติด ๆ"น้ำค่ะ" ฉันจึงยื่นน้ำให้ด้วย คุณไคโรก็รับมาดื่มในทันที"เหงื่อท่วมหมดแล้ว ทำไมไม่เช็ดล่ะคะ" ฉันถามเด็กวัยสี่ขวบที่เหงื่อท่วมหน้า"มือเปื้อนครับ" จนเขาชูมือให้ฉันเห็นทั้งสองข้าง มือเปื้อนไปด้วยเศษดินจริง ๆ ด้วย ตกลงไปเล่นบอลหรือไปคลุกฝุ่นกันมาเนี่ย"ถ้างั้นนาน่าเช็ดให้" ว่าแล้วฉันก็หยิบผ้าขนหนูผืนเล็กที่เตรียมมาเช็ด
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-26
อ่านเพิ่มเติม

[พ่ายรักท่านประธานลูกติด] บทที่ 20 คนที่เข้าใจ

"ว้าว สวยจังครับ ~" ไคเรนว่าพร้อมกับรีบวิ่งไปเกาะขอบกระจกที่สูงกว่าตัวเขาไม่มาก วันนี้พ่อของเขาอาสาพามาทานร้านอาหารบนดาดฟ้าของโรงแรมหรูใกล้แม่น้ำแห่งหนึ่ง บรรยากาศยามเย็นให้ความรู้สึกร่มรื่น มีลมพัดอ่อน ๆ สร้างความโรแมนติก วิวทัศน์ของพระอาทิตย์ที่ใกล้ตกดินยิ่งทำให้ทุกอย่างดูละมุนและผ่อนคลายขึ้น เหมาะแก่การปล่อยตัวปล่อยใจหลังเลิกงานเป็นที่สุดแล้ว"ทำไมถึงไม่มีคนเลยล่ะคะ" นานะกวาดสายตามองรอบ ๆ ไม่พบลูกค้าสักคนยกเว้นคนที่มาด้วยกัน ถ้าไม่มีพนักงานที่ยืนเรียงต้อนรับเป็นอย่างดีเธอจะคิดว่าวันนี้คงเป็นวันหยุดของร้านเสียแล้ว"ผมเหมา" แต่เปล่าเลย…คำตอบของไคโรทำเธออึ้ง อ้าปากค้าง"ผมอยากให้ไคเรนได้วิ่งเล่น ไม่ต้องไปรบกวนคนอื่น" เขาจึงรีบอธิบายต่อ แต่ถึงอย่างนั้นนานะก็ยังรู้สึกตกใจอยู่ดี"ขอโทษค่ะ ฉันคงไม่ค่อยเข้าใจคนรวยเท่าไหร่" สำหรับเธอหาเลี้ยงชีพตัวเองไปวัน ๆ ก็หนักพอสมควรแล้ว"ให้รางวัลชีวิตนาน ๆ ครั้ง ผมว่าคุ้มนะ" ที่เขาพูดมันก็จริง ที่ผ่านมาท่านประทานของเธอก็ทำงานหนักมากจริง ๆ ได้ใช้เงินตอบแทนความสุขบ้างมันก็ไม่ได้เสียหายขนาดนั้น"ก็จริงค่ะ" นานะยกยิ้ม ความสุขของคนเราไม่เหมือนกัน แล้วเธอก็
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-26
อ่านเพิ่มเติม

[พ่ายรักท่านประธานลูกติด] บทที่ 21 ครั้งแรก NC

"ผมพานายเข้าห้องเรียบร้อยแล้วครับ" พี่ธันวาผู้ช่วยของคุณไคโรเดินออกมาจากห้องพอดีกับตอนที่ฉันออกมาจากห้องไคเรน หลังจากเช็ดตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เด็กน้อยได้นอนสบายตัวมากขึ้นเราก็สวนกันพอดี"ค่ะพี่ธันวา" ฉันรับคำเขาแล้วกำลังจะเดินไป แต่ต้องชะงักเพราะเสียงเรียกของพี่ธันวาที่ดังขึ้นก่อน"คุณนานะช่วยเช็ดตัวนายให้หน่อยได้ไหมครับ เอ่อ...ตอนนี้ป้านิดคงหลับไปแล้ว ผมก็ทำไม่เป็น" ฉันยืนนิ่งไปสักพัก ให้เช็ดตัวเด็กฉันก็พอทำได้และทำมาบ่อย แต่ถ้าให้เช็ดตัวใหญ่ ยิ่งเป็นท่านประธานเสียด้วย ฉันว่าฉันไม่ถนัดเลย"เอ่อ คือหนู-""ขอบคุณนะครับ ผมขอตัวไปพักก่อนนะครับ" ผู้ช่วยคุณไคโรไม่รอให้ฉันตอบตกลงเลยสักนิด ยังไม่ทันจะว่าจบด้วยซ้ำเขาก็เดินหนีไปในทันที ทิ้งให้ฉันยืนทำหน้าลำบากใจกับคำขอของเขา แต่ก็เอาเถอะ...เช็ดตัวผู้ใหญ่กับเด็กคงไม่ต่างกันมากหรอกมั้งเท่านั้นฉันก็รีบหาผ้าผืนใหม่เพื่อจะทำการเช็ดตัวให้คนเป็นพ่อของคุณหนูที่จะต้องดูแลอีกคน ฉันไม่ได้เคาะห้องของคุณไคโรทว่ากลับเปิดเข้าไปในห้องเพราะยังไงเขาก็ไม่รู้สึกตัว คนตัวโตตอนนี้ได้นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงกว้างไปแล้ว ใบหน้าของเขาแดงก่ำเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่ดื
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-26
อ่านเพิ่มเติม

[พ่ายรักท่านประธานลูกติด] บทที่ 22 เผชิญกับความจริง

นานะรีบตื่นไปทำงานแต่เช้าตรู่ด้วยความรู้สึกเจ็บกระจายไปทั่วทุกส่วนของร่าง แต่เธอก็พาตัวเองมาถึงที่ทำงานคนแรกทุกวัน พลางนั่งถึงเรื่องเมื่อคืนที่ตัดสินใจทำอะไรลงไปแล้วก็เริ่มหน้าร้อนผะผ่าวขึ้นย้อนไปตอนที่เสร็จกิจกรรมที่เร่าร้อนเธอก็รีบประคองร่างตัวเองหนีกลับมาที่ห้อง โดยไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายจะจำอะไรได้ เพราะว่าตอนออกมาเขาก็หลับสนิทเสียแล้ว"มาเช้าเชียวแก" มะปรางที่ตามหลังมาติด ๆ รีบว่าก่อนจะนั่งลง พอโน้มหน้ามองเพื่อนสนิทใกล้ ๆ เธอก็เห็นถึงความแปลกไปจนต้องขมวดคิ้วยุ่ง"อะไรของแก" นานะขยับเก้าอี้ถอยออกมา ก่อนจะหลบใบหน้าไม่มองคนพยายามจับผิด"แกหน้าซีด ๆ นะ พับคอเสื้อหน่อยไหมจะได้หายใจสะดวก""อย่า!!" นานะรีบถอยหนีคนที่ว่าจบก็พยายามจะพับเสื้อคอเต่าของเธอ ทั้งยังปฏิเสธเสียงดังแข็งทำเอามะปรางตกใจถอยหนีแทบไม่ทัน"เอ่อ…ขะ ขอโทษ คือฉันหนาว" นานะยิ้มแหย่ ๆ ความจริงเธอไม่ได้หนาวอย่างที่พูด แต่เพราะรอยตามคอทำให้เธอต้องหันมาใส่เสื้อคอยาวคอเต่าปิดมิดชิดถึงคอ และที่หน้าซีดไม่ใช่เกิดเพราะหายใจไม่สะดวกแต่เพราะใช้พลังงานมาทั้งคืนแถมยังต้องตื่นเช้ามาทำงานต่อ ได้นอนไม่ถึงสามชั่วโมงด้วยซ้ำ"แปลก ๆ นะแกเนี่ย"
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-26
อ่านเพิ่มเติม
ก่อนหน้า
1
...
56789
...
22
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status