All Chapters of BAD NIGHT คืน(พลาด)รักนายรุ่นพี่: Chapter 31 - Chapter 40

วันต่อมา…“เฮ้อ…” เสียงร่างบางยืนถอนหายใจออกมาด้วยความรู้สึกเบื่อหน่ายกับตัวเองที่เอาแต่นึกคิดถึงภาพเหตุการณ์เมื่อคืนไม่หยุด ภาพที่รุ่นพี่หนุ่มเดินลงมาจากบันไดชั้นสามกับอดีตแฟนของเขา ไหนจะท่าทีที่เหมือนดื่มด้วยกันมา แถมชั้นสามยังเป็นชั้นห้องพักวีไอพีของนักแสดงสาวคนนั้นอีก…“…เลิกคิดสักที!”“ฮะ??” เมญ่าที่นั่งอยู่แสดงสีหน้างุนงงออกมา ขณะที่กำลังตักอาหารเช้าเข้าปากมองดูท่าทีของรุ่นน้องตัวเองที่วันนี้เบย์ดูหงุดหงิดผิดปกติ รวมถึงคิ้วได้รูปของหญิงสาวยังขมวดเข้าหากันอยู่แทบจะตลอดเวลา“อ…อ่าพี่ ไม่มีอะไร” ร่างบางที่ได้สติรีบเอ่ยบอกรุ่นพี่สาวที่จะต้องเข้าไปเรียนรู้งานด้วยกันในวันนี้ด้วยท่าทีพยายามยิ้ม ทั้งที่ภายในหัวยังคงมีแต่ภาพเดิม ๆ นั้นฉายเข้ามา กระทั่ง…ดวงตาสวยเผลอเหลือบไปปะทะเข้ากับสายตาคมของร่างสูงที่กำลังเดินตรงเข้ามายังบริเวณที่เธอนั่งอยู่พร้อมกับเพื่อนสนิททั้งสองของเขา ซึ่งแน่นอนว่าเบย์ที่เห็นก็ไม่รอช้าที่จะลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่ง“พี่เม เดี๋ยวเบย์ไปรอที่หน้ารีเซ็ปชันนะพี่” พูดจบ เจ้าของใบหน้าเรียวก็รีบสาวเท้าเดินออกไปด้วยความรวดเร็ว โดยที่มีสายตาคมของลีโอที่มองตามร่างบางไปอย่างรับ

ปึง!!เสียงประตูห้องที่ดูเหมือนจะเป็นห้องพักของพี่ลีโอกับใครสักคนปิดลงสุดแรง ทำเอาฉันที่ถูกลากเข้ามาภายในห้องชะงักจ้องมองคนที่ยืนมองหน้าฉันนิ่งตรงหน้า“ทำอะไรของพี่ พาเบย์มาที่นี่ทำไม” ฉันถามด้วยแววตาเอาเรื่องพลางไม่รอช้าที่จะทำท่าจะสาวเท้าเดินตรงไปยังประตูห้องที่อยู่ไม่ไกล แต่ก็ต้องถูกมือแกร่งของคนที่ยืนอยู่เอื้อมเข้ามาดึงคว้าไว้“อ๊ะ…พี่!” ขณะที่ฉันกำลังเงยหน้าขึ้นเพื่อที่จะเอาเรื่องพี่ลีโอ“เราเป็นคนพูดเองไม่ใช่เหรอครับ”“อะไร”“จะยอมนอนกับพี่ให้มันจบ ๆ กันไป” ทันทีที่ริมฝีปากหนาเอ่ยจบ ฉันก็ชะงักนิ่งไปในทันทีกับสีหน้า โทนเสียง และแววตาที่ได้เห็นของคนตัวสูง“อ…อะไร…”“ครั้งนี้อยากให้พี่กินยาไหมครับ”“…” ฉันก็นิ่งเขา…คงแค่ขู่ฉันใช่ไหม…นะ?คนอย่างพี่เขา ไม่น่า…“ตอบสิครับ จะให้พี่กินไหม” “พี่จะทำอะไร”“ก็ทำในสิ่งที่เราพูดประชดพี่เมื่อกี้ไงครับ ถ้าอยากให้พี่แค่ติดใจเราเพราะเรื่องคืนนั้น ก็ได้ครับ พี่จะทำให้ เพราะยังไงในคืนนั้น พี่ก็แทบจำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว…งั้นพี่กินเลยแล้วกันนะครับ” สิ้นเสียงทุ้มเอ่ย มือแกร่งก็จัดการหยิบยาในมือนำเข้าใส่ปากไปด้วยสีหน้าเรียบเข้มที่มีพร้อมกับกลืนลงคอไปอ

ตกดึกพาร์ตเบย์“อ๊ะ…” เสียงฉันร้องออกมาด้วยความรู้สึกแสบบริเวณช่วงล่างของตัวเองหลังจากที่เริ่มรู้สึกตัว ก่อนจะค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาท่ามกลางความมืดมิดภายในห้องห้องหนึ่งที่ทันทีที่ลืมตาขึ้นมา ฉันก็เห็นใบหน้าหล่อเหลาที่คุ้นชินกำลังนอนหลับอยู่ตรงหน้า รวมถึงแขนแกร่งที่กอดร่างของฉันไว้ ทำเอาฉันไม่กล้าที่จะขยับตัว ก่อนที่ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนจะฉายซ้ำวนเข้ามาภายในหัวของฉัน รวมถึงคำพูดสุดท้ายที่ออกมาจากริมฝีปากหนากับโทนเสียงเรียบเข้ม‘แต่พี่หวังว่า…เราจะไม่ดื้อรั้นแบบไม่มีเหตุผลหรือพูดจาประชดประชันไม่คิดหน้าคิดหลังแบบนี้กับพี่อีก’ ฉันได้แต่นอนนิ่งไปกับคำพูดที่ได้ยินนั้น ก่อนจะได้สติ“ควรไปจากที่นี่” นี่คือสิ่งแรกที่ฉันควรทำที่สุดในตอนนี้ เพราะหากพี่ลีโอตื่น ฉันคิดว่า ฉันยังไม่พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับพี่เขาในสภาพตัวเองแบบนี้ ทว่าหลังจากที่ขยับตัวออกมาจากอ้อมกอดแกร่งของอีกคน ฉันก็อดไม่ได้ที่จะก้มลงมองดูสภาพร่างกายของตัวเองที่ตอนนี้ความแสบเอาเรื่องที่ช่วงล่างยังคงมี…มีมากเลยด้วยซ้ำ! แต่สิ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย ก็คือบริเวณตรงนั้นของฉันที่ไม่ได้ดูเหนียวเหนอะอย่างที่ควรจะเป็น เพราะถ้าฉันจำไม่

ตึกตึกเสียงสองเท้าบางของเบย์เดินตรงหมายจะออกไปจากปาร์ตีที่หลายคนกำลังสนุกสนานกันอยู่ด้วยความไม่อยากที่จะอยู่ต่อ ทว่าขณะที่เดิน ก็มีมือแกร่งของใครบางคนที่เหมือนรีบวิ่งตามมาคว้าเข้าที่เรียวแขนเล็ก ทำให้เจ้าของใบหน้าเรียวจำต้องหันไปเผชิญหน้ากับคน ๆ นั้นตามแรงที่ถูกดึง แล้วดวงตาสวยก็ต้องชะงักไป ก่อนจะพยายามสะบัดออกหลังจากได้สติ“ปล่อย” ริมฝีปากสีหวานกดเสียงบอกคนที่อยู่ตรงหน้าพลางพยายามสะบัดมือออกอยู่อย่างนั้น แต่ลีโอก็ไม่คิดยอม มือหนายังคงจับเรียวแขนบางไว้แน่น“พี่ลีโอ เบย์บอกให้ปล่อย”“พี่ว่ามันถึงเวลาแล้วครับ ที่เราต้องคุยกันจริง ๆ จัง ๆ สักที”“เบย์ไม่มีอะไรจะคุยกับพี่”“เราไม่มี แต่พี่มีครับ”“ก็บอกว่าเบย์ไม่คุยไง!”“หยุดดื้อแล้วฟังพี่ ถ้าเรายังเป็นแบบนี้ เรื่องของเราก็จะยิ่งแย่ไปกันใหญ่”“เรื่องของเราอะไร มันไม่มีเรื่องอะไรของเราทั้งนั้น”“งั้นเหรอครับ แต่พี่มีอะไรกับเราไปแล้วสองครั้ง”“แล้วยังไง มันก็แค่…”“หยุดครับ พี่ว่าพี่เตือนเราไปแล้วนะครับเมื่อคืน” คำพูดเสียงเรียบเข้มของคนตัวสูงทำเอาเบย์ที่ตอนแรกเผลอจะปากไวพูดจาบางอย่างออกไป ชะงักไปในทันที“ตกลงเราพร้อมที่จะพูดคุยหรือรับฟังอ

หนึ่งเดือนต่อมา…“ทำไมข้อนี้มันยากจัง” เสียงเบย์เอ่ยออกมาโทนเสียงงอแงชัดเจนขณะที่กำลังนั่งทำควิซที่ถูกจัดทำโดยแฟนหนุ่มรุ่นพี่ของตัวเอง ทว่าลีโอที่นั่งอ่านแนวข้อสอบของตัวเองอยู่ก็นิ่งไม่แสดงท่าทีใด ๆ ออกมา ทำให้ร่างบางที่นั่งอยู่ภายในห้องคอนโดหรูของคนตัวสูงจงใจพูดเสียงดังงอแงขึ้นมาอีกครั้ง“ยากจังเลย ทำไม่ไหวแล้ว ปวดหัวจัง สงสัยกำลังจะเป็นไข้แน่เลย” หญิงสาวที่นั่งอยู่ที่โต๊ะคอมยังคงทำเสียงงอแงเอ่ยบอกไม่หยุด จนในที่สุด ลีโอที่นั่งอยู่ก็ต้องลุกไปหาร่างสวยที่นั่งเบ้ปากออกมา“ข้อไหนครับ” เจ้าของใบหน้าหล่อถาม“ทุกข้อเลย พี่ทำโจทย์ยากไปอ่า”“ยากตรงไหน ก็ตามที่เราเรียนมาทั้งนั้น”“ก็มันยาก”“แต่อาทิตย์นี้เราต้องสอบไฟนอลแล้วนะ”“ค่อยอ่านก่อนสอบก็ได้”“ไม่ได้ครับ ถ้าถึงวันนั้น เราก็จะอดนอนเพื่ออ่านแนวข้อสอบทั้งคืน มันไม่ดีนะ อ่านตั้งแต่ตอนนี้ไป ดีที่สุด”“ไม่…”“เมื่อวานเรารับปากกับพี่เองนะครับว่าวันนี้จะอ่านหนังสือตามที่พี่ต้องการ เพราะเมื่อวานพี่ยอมให้เราไปเที่ยวร้านเหล้าวันเกิดเพื่อน” ลีโอมองหน้าพูดกับคนเป็นแฟนเสียงนิ่ง เบย์ที่ได้ยินก็ชะงักไปในทันทีด้วยความจำได้แม่นกับสิ่งที่ตัวเองปากพล่อยไว