เนรเทศไม่เป็นไร ข้าเกิดใหม่พร้อมคลังเสบียง! のすべてのチャプター: チャプター 11 - チャプター 20

บทที่ 12 สาเหตุที่ไป๋มู่อวิ๋นต้องเดินทาง หลังจากเซี่ยหยู่ได้นั่งพักจนหายเหนื่อย ไป๋มู่อวิ๋นก็ก้าวเข้ามาหยุดตรงหน้า เซี่ยหยู่เงยหน้ามองชายหนุ่มด้วยแววตาสงสัย วินาทีนั้น จู่ๆ ไป๋มู่อวิ๋นก็คุกเข่าแล้วประสานมือ “ขอบพระทัยองค์หญิงที่ช่วยชีวิตทหารของกระหม่อม” ชายหนุ่มก้มศีรษะคารวะเด็กสาวด้วยความจริงใจ ภาพนั้นตกอยู่ในสายตาของทุกๆ คน ทหารที่ยังลุกไหวต่างคุกเข่าก้มศีรษะให้เซี่ยหยู่เช่นเดียวกัน “ขอบพระทัยองค์หญิง!” เซี่ยหยู่อึ้งไปพักหนึ่ง ก่อนจะรับรู้ถึงความจริงใจของทุกคน “เอาละ ลุกขึ้นเถอะ ลุกขึ้น” นางรีบโบกมือ สั่งให้พวกเขาลุกขึ้น “หนทางลงใต้ยังอีกยาวไกล พวกเราอาจจะถูกลอบโจมตีอีกก็ได้ ไหนจะต้องเจอกับเหล่าชาวบ้านที่อพยพ ร่วมแรงร่วมใจกันย่อมดีกว่า” ทุกคนที่ได้ฟังอย่างนั้น ต่างก็รู้สึกซาบซึ้งและเลื่อมใสในตัวองค์หญิง ไม่เพียงแต่จะไม่ถือตัว ยังมองทหารทุกคนเป็นพวกพ้อง ช่างน่านับถือ! “พ่ะย่ะค่ะ!” ทุกคนตอบรับอย่างพร้อ

บทที่ 14ใครกันแน่ที่เป็นโจร! ด้วยการนำทางอันแม่นยำของเสิ่นหลาง ไม่นานทั้งสามคนก็มาถึงค่ายโจร ค่ายโจรตั้งอยู่กลางป่าลึก รอบค่ายมีรั้วไม้หยาบๆ ปักล้อมไว้ บนรั้วแขวนกะโหลกสัตว์ป่าและกะโหลกของมนุษย์ กะโหลกเหล่านั้นเป็นทั้งเครื่องประดับ และสัญลักษณ์แสดงอำนาจให้ผู้คนหวาดกลัว ภายในค่ายคือบ้านไม้หลายหลังที่สร้างขึ้นอย่างสะเปะสะปะ กลางลานกว้างคือกองไฟที่ยังไม่ดับมอด และตรงนั้นก็มีชายฉกรรจ์ถืออาวุธนั่งเฝ้ายามอยู่กันสามคน ตอนนี้เป็นยามจื่อ(23.00-01.00 น) ภายในค่ายค่อนข้างเงียบ เนื่องจากก่อนหน้านั้น หัวหน้าโจรกับพรรคพวกของมันบุกมาจู่โจมคณะเดินทางของเซี่ยหยู่ บาดเจ็บล้มตายจำนวนมาก ที่รอดกลับมามีแค่สามสี่คนเท่านั้น แต่ถึงอย่างนั้น โจรป่าที่ยังเหลืออยู่ในค่ายก็ยังมีจำนวนเยอะอยู่ดี เมื่อนับรวมกับองครักษ์ฝีมือดีของเผิงอู๋แล้ว คาดว่าน่าจะมีประมาณสิบกว่าคน หากเลี่ยงการปะทะกันตรงๆ ได้ย่อมดีที่สุด เซี่ยหยู่ ไป๋มู่อวิ๋นและเสิ่นหลางซุ่มอยู่ในความมืดนอกค่าย หาจังหวะบุกจู่โจม เวลานั้นเอง จู่ๆ เสียงด่าทอหยาบคายปนควา

บทที่ 16 ได้แรงงานเพิ่ม เมื่อสอบสวนเสร็จ ทั้งสามก้าวออกจากบ้านไม้ มองโจรป่าที่ถูกมัดเรียงรายอยู่กลางลานกว้าง ถัดไปไม่ไกลคือกลุ่มสตรีและเด็กที่เพิ่งได้รับการช่วยเหลือ สายตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความเจ็บแค้น และพร้อมจะสังหารโจรเหล่านั้นทุกเมื่อ เซี่ยหยู่มองสีหน้าของทุกคน ทั้งยังเดาความคิดของพวกเขาออก ก่อนจะเอ่ยถามด้วยเสียงเรียบเย็น “แค้นหรือ?” หญิงสาวหลายคนพยักหน้ารัวๆ ดวงตาของพวกนางแดงก่ำ ริมฝีปากสั่น แต่กลับไม่มีคำใดเอื้อนเอ่ยออกมา “เอาสิ อยากทำอะไรก็เชิญ” เซี่ยหยู่ไม่เพียงพูดเปล่าๆ ยังโยนมีดสั้นลงพื้นหลายเล่ม จากนั้นก็หยิบยาแก้พิษมาอังจมูกโจรที่หมดสติทีละคน ทันทีที่ได้รับอนุญาต เสียงร้องโกรธแค้นของเหล่าหญิงสาวก็ดังก้องป่า ก่อนที่พวกนางจะกรูกันเข้ามาคว้ามีดสั้นบนพื้น ถ้ามีดสั้นไม่พอก็หยิบไม้ หรือไม่ก็ก้อนหิน พวกนางระดมฟาดตีโจรเหล่านั้นอย่างไม่ยั้ง เสียงกรีดร้องบ้าคลั่งผสมกับความเจ็บปวดดังระงม โจรป่าพวกนั้น หลังได้รับยาแก้พิษ บวกกับความเจ็บทางกาย ทำให้พวก

บทที่ 18ทำความสะอาดตระกูลเผิง หลังจากพูดคุยกับชายหนุ่มทั้งสองเสร็จ เซี่ยหยู่ก็ตรงมาหาเซี่ยอวี้ต่อ ในเมื่อให้ของดีกับไป๋มู่อวิ๋นแล้ว หากไม่แบ่งให้คนของตนก็ดูจะไม่สมควร ยามนี้ เซี่ยอวี้กำลังนั่งเล่นใต้ร่มไม้กับแม่นมและลี่ถิง โดยมีกลุ่มของสวี่เฟิงคุ้มกันไม่ห่าง ทันทีที่เห็นเซี่ยหยู่ เจ้าตัวเล็กก็รีบวิ่งเข้ามาหาหน้าตาเบิกบาน “พี่หญิง! พี่หญิง! ข้าอยากกินช็อกโกแลตอีก” ทั้งช็อกโกแลตแท่ง ช็อกโกแลตเคลือบบิสกิต หรือช็อกโกแลตผสมถั่ว ขนมหน้าตาแปลกๆ ที่พี่สาวให้มาอร่อยจนหยุดกินไม่ได้เลย! “ได้สิ” เซี่ยหยู่ยิ้มตอบ ก่อนจะยื่นมือทำท่าลูบศีรษะเจ้าเด็กน้อย ครั้นเห็นว่าผมของเซี่ยอวี้ทั้งยุ่งทั้งแห้ง มือของนางก็พลันชะงัก รีบลดมือลงอย่างรวดเร็ว เจ้าเด็กนี่…ไม่สระผมมากี่วันแล้วเนี่ย!? เซี่ยอวี้ยังตอกย้ำความสงสัยของเซี่ยหยู่ด้วยการเอามือทั้งสองข้างเกาหัวพลางพูดเสียงใสเหมือนไม่รู้ตัวว่าถูกพี่สาวรังเกียจ “ข้าอยากกินเยอะๆ ขอเยอะๆ เลยนะ” “ยังจะเยอะ

บทที่ 20องค์รักษ์ตระกูลซิน ซินจางสือยังคงเบิกตามองเด็กหนุ่มตรงหน้าด้วยความตะลึง ใจพลางคิดว่าหลานสาวตัวน้อยปลอมตัวแนบเนียนถึงเพียงนี้เชียวหรือ? ไม่สิ… ที่สำคัญกว่าคือ นางมาที่นี่ได้อย่างไร! อย่างไรเสีย แม้ซินจางสือจะประหลาดใจแค่ไหน แต่อีกใจก็คิดว่า ในเมื่อเซี่ยหยู่มาปรากฏตัวที่เมืองหลวงเช่นนี้ นางย่อมมีวิธีที่เหนือชั้น ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ซักไซ้ เพียงพยักหน้ากล่าวชื่นชมความกล้าหาญและความเก่งกาจของนาง ทางด้านเซี่ยหยู่เองก็ไม่อ้อมค้อมให้เสียเวลา นางรีบบอกเล่าเรื่องที่ขบวนม้าถูกโจรป่าลอบโจมตี ตัวการที่อยู่เบื้องหลังก็คืออัครเสนาบดีเผิง...เผิงซวนนั่นเอง ได้ยินอย่างนั้น ซินจางสือก็ทุบโต๊ะดังปัง! ด้วยความเดือดดาล “คอยดูเถอะ! หากวันนี้ข้าไม่เอาเลือดไอ้ชั่วเผิงออกจากหัว อย่าเรียกข้าว่าซินจางสือ!” “ท่านลุง ใจเย็นก่อน หากท่านผลีผลามเช่นนั้น ไม่เพียงแต่ตระกูลซินจะเดือดร้อน ท่านแม่ของข้าก็คงจะ…” เซี่ยหยู่รีบเอ่ยห้าม ทั้งยังจงใจหยุดพูดกลางคัน ซินจางสือเม้มปากแน่น แ