All Chapters of เนรเทศไม่เป็นไร ข้าเกิดใหม่พร้อมคลังเสบียง!: Chapter 51 - Chapter 60

บทที่ 51ความสุขหลังเดินทาง ตกเย็นวันเดียวกันนั้น เพื่อฉลองการเดินทางมาถึงเมืองหลิงหนานอย่างราบรื่น เซี่ยหยู่นำอาหารจากมิติออกมาจัดเรียงอย่างจัดเต็ม หมูสามชั้นตุ๋นพะโล้ หูฉลามน้ำแดง ซุปไก่ชั้นเลิศ เป็ดปักกิ่ง ปลาราดซอสสามรส กุ้งผัดชาหลงจิ่ง และเต้าหู้เหวินซีหอมกรุ่น ยังไม่หมดเท่านั้น ขนมหวานอย่างขนมกุ้ยฮวาและขนมโก๋ดอกท้อก็ถูกจัดเรียงลงจานอย่างประณีต งดงามราวกับดอกไม้จริงๆ แน่นอนว่าอาหารคาวหวานทั้งหมดนี้ นางกวาดมาจากห้องเครื่องในวังหลวงทั้งสิ้น เหล่าคนรับใช้ที่เข้ามาช่วยกันยกอาหารออกไปวางต่างยืนตะลึงกันอยู่พักใหญ่ หลังจากที่ได้สติ พวกเขาก็รีบประคองอาหารชั้นสูงออกมาจากครัวด้วยความระมัดระวังราวกับอาหารเหล่านี้เป็นทองคำ เซี่ยอวี้กับซานหมิงกระโดดโลดเต้นเข้ามาเกาะขอบโต๊ะทันทีที่ได้กลิ่นหอมฉุย เจ้าตัวจิ๋วทั้งสองลูบท้องเล็กๆ ของตัวเองแล้วตะโกนพร้อมกัน “หิวแล้ว!” “หิว หิว!” แม่นมจื่อฮวายิ้มอย่างเอ็นดู ก่อนจะอุ้มเด็กๆ ขึ้นนั่งบนเก้าอี้ที่ปูด้วยเบาะหลายชั้น

บทที่ 53เจ้าตัวเล็กหน้าตาคุ้นๆ เมื่อนึกถึงความเสื่อมทรามที่ฝังรากลึกในราชสำนัก การกระทำที่ซ้ำเติมประชาชน เช่น การเรียกเก็บภาษีข้าวทั้งที่พวกเขากำลังทุกข์ยากจากภัยแล้ง ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ ครุ่นคิดอยู่ครู่ใหญ่ เซี่ยหยู่ก็ถอนหายใจออกมาด้วยความอ่อนใจ “เรื่องนี้ข้าจัดการเอง ผู้ว่าการเมืองไม่ต้องใจหรอก ทำอย่างที่ข้าบอกไปก็พอ” แม้สีหน้าของมู่กวางซีจะยังแสดงความกังวลอยู่บ้าง แต่ก็ยอมตอบรับคำสั่งนั้นอย่างว่าง่าย ตอนนั้นเอง เสียงใสๆ ของเซี่ยอวี้ดังขึ้นจากทางด้านหลัง “พี่หญิง!” เมื่อหันไปมอง เซี่ยหยู่ก็เห็นเซี่ยอวี้กำลังจูงมือเจ้าตัวจิ๋วซานหมิงเดินเตาะแตะเข้ามาหาด้วยท่าทีตื่นเต้น “พี่หญิง!” เจ้าตัวจิ๋วก็เรียกซ้ำตามคำพูดของเซี่ยอวี้ ทำเอาเซี่ยหยู่หลุดหัวเราะออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ ใช้เวลาร่วมกันไม่นาน เด็กทั้งสองก็สนิทสนมกันราวกับพี่น้องร่วมสายเลือด เพียงเห็นความไร้เดียงสาและรอยยิ้มน่ารักๆ ของพวกเขา ความขุ่นมัวในใจของเซี่ยหยู่ก็ห

บทที่ 55โครงการใหญ่ ครึ่งวันผ่านไป นายอำเภอจากหัวเมืองต่างๆ ก็ทยอยเดินทางมาเพื่อถวายความเคารพ พร้อมทั้งมอบเครื่องบรรณาการเป็นการตอบแทนในความเมตตา ที่องค์ชายสามและองค์หญิงสี่มอบเสบียงช่วยเหลือราษฎรในแต่ละอำเภอ ในห้องโถงใหญ่ยามนี้ เซี่ยหยู่และเซี่ยอวี้กำลังยืนรับการทักทายจากเหล่านายอำเภอ ปฏิกิริยาของแต่ละคนก็แตกต่างกันไป บางคนแสดงความเคารพอย่างนอบน้อมจริงใจ ทว่าบางคนกลับแฝงความดูแคลนไว้ในดวงตา เซี่ยหยู่ไม่ได้ใส่ใจคนประเภทหลัง นางเพียงอยากให้พิธีการคารวะเสร็จสิ้นลงโดยเร็วที่สุด ทันทีที่รับเครื่องบรรณาการกล่องสุดท้ายเสร็จ เซี่ยหยู่ยกมือขึ้นเล็กน้อยเป็นสัญญาณให้ทุกคนแยกย้ายในทันที นายอำเภอบางคนรู้หน้าที่ ลุกขึ้นคำนับแล้วก็รีบกลับอำเภอทันที ทว่าก็ยังมีบางคนอิดออดไม่ยอมกลับ ในจังหวะนั้นเอง เสียงของเยว่หลิวเซิงดังขึ้นในห้วงสมอง “ข้ารวบรวมข้อมูลเรียบร้อยแล้ว ตั้งใจจะหารือ ตอนนี้รออยู่ในมิติร่วม” เรื่องขุดบ่อกักเก็บน้ำและสร้างคลองชลประทานนั้น เซี่ยหยู่ไม่ถนัดนัก นางจึงมอบหมา

บทที่ 57ขอบคุณผู้สนับสนุนอย่างไม่สมัครใจ! (สอง) ในวันนี้ เยว่หลิวเซิงสอนได้เพียงแปดคน ซึ่งทุกคนก็ทำได้ดีเยี่ยม พวกเขาช่วยกันเปลี่ยนพื้นที่รกร้างให้กลายเป็นบ่อเก็บน้ำขนาดใหญ่ประจำอำเภอ และยังถมถนนสายเล็กๆ เชื่อมต่อระหว่างอำเภอกับหมู่บ้านด้วย วันเวลาล่วงเลยไปอย่างรวดเร็ว ไม่ถึงหนึ่งเดือน บ่อเก็บน้ำและคลองส่งน้ำที่เชื่อมต่อหมู่บ้านรอบอำเภอเฉียนก็เสร็จสมบูรณ์ เข้าสู่กลางฤดูใบไม้ร่วง จากการร่วมแรงร่วมใจกันของทุกคน อำเภอเฉาตงและอำเภอหนานไห่ก็มีบ่อเก็บน้ำและคลองส่งน้ำเหมือนกับอำเภอเฉียน เมื่อมีคลองส่งน้ำซึ่งเป็นเหมือนเส้นเลือดใหญ่ ชาวบ้านในอำเภอต่างๆ ก็เริ่มกลับมาใช้ชีวิตตามปกติ ในช่วงที่มีการแจกจ่ายเสบียง เซี่ยหยูได้มอบเมล็ดพันธุ์ผักที่ปลูกได้ในฤดูใบไม้ร่วงให้กับนายอำเภอแต่ละอำเภอ อย่างเช่นมันเทศ กะหล่ำปลี กะหล่ำดอกและแครอท เมื่อมีน้ำใช้แล้ว ครอบครัวเกษตรก็ไม่นิ่งเฉย พวกเขาเริ่มลงมือเพาะปลูกกันทันที เห็นทุกคนทุ่มเททำงานกันอย่างเต็มที่ เซี่ยหยูผู้มั่งคั่งย่อมต้องให้รางวัลเป็นการตอบแทน

บทที่ 59ความรู้สึกจอมปลอม เมิ่งจือเบะปากเหมือนกำลังจะร้องไห้ออกมา เขาเป็นผู้รับผิดชอบคัดกรองฎีกา ตอนอ่านฎีกาฉบับนั้นครั้งแรก ใจแทบหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม ลังเลอยู่นานว่าจะนำขึ้นทูลฮ่องเต้ดีหรือไม่ แต่เมื่อพิจารณาว่าฎีฉบับนี้เป็นเรื่องใหญ่ที่เกี่ยวพันถึงความมั่นคงของแผ่นดิน เขาก็ไม่อาจปิดบัง จำต้องถวายฎีกาขึ้นสู่เบื้องบน ภายในท้องพระโรง เหล่าขุนนางที่ได้ยินคำบอกกล่าวของเมิ่งจือ ต่างก็แสดงสีหน้าแตกต่างกันออกไป บ้างตกใจ บ้างไม่อยากเชื่อ ขณะที่บางคนยิ้มหยันอย่างซ้ำเติม จากนั้นพวกเขาก็เริ่มซุบซิบคาดเดากันไปต่างๆ นานาน แม้แม่ทัพเสวี่ยแห่งเมืองซีหนานจะมีความสามารถแท้จริง หากก็เป็นคนเย่อหยิ่งจองหอง เด็ดขาดและเหี้ยมโหด ดังนั้นคนที่ไม่ชอบนิสัยด้านนี้ของเขาจึงมีไม่น้อย คนที่ไม่ชอบแม่ทัพเสวี่ย เห็นว่าการที่เขาถูกไป๋มู่อวิ๋นสังหารนั้นเป็นเรื่องสมควร อีกทั้งแม่ทัพเสวี่ยเองก็รนหาที่ตายเองด้วย จู่โจมขบวนรถขององค์ชายสาม ไป๋มู่อวิ๋นลงมือจึงเป็นสิ่งที่ชอบธรรม ขุนนางกลุ่มนี้ ไม่เพียงชมเชยไป๋มู่อวิ๋น ยังเรียกร้องให้ลงโทษขุนนางเมืองซ