Semua Bab เนรเทศไม่เป็นไร ข้าเกิดใหม่พร้อมคลังเสบียง!: Bab 71 - Bab 80

บทที่ 71ศึกใหม่ วิธีการที่เยว่หลิวเซิงใช้นี้คือ ‘การแกล้งยอมแพ้’ ที่จะสอบสวนต่อ แล้วเปลี่ยนไปใช้ ‘การทรมานทางกาย’ แต่ไม่ทำให้ถึงแก่ชีวิต เพื่อบีบคั้นจิตใจให้ผู้ต้องหายอมสารภาพ โดยทั่วไป วิธีการนี้ขัดต่อกฎหมายสากลและถือเป็นการทรมานผู้ต้องหา แต่...ใครจะสน ในเมื่อนางอำมหิต ก็ต้องใช้วิธีที่อำมหิตยิ่งกว่า หลังจากสอบถามอยู่นาน ได้ความว่าสตรีเผ่าหนี่ว์นางนี้ชื่อซูเหยียน เป็นคนจากเผ่าหนี่ว์นอกรีต กลุ่มที่แยกตัวออกมาตั้งหมู่บ้านเล็กๆ บนเขาหลงโยว่ เลี้ยงชีพด้วยการทำงานสกปรก ว่างๆ ก็จะจับคนของต้าเซี่ยมาฝึกฝนวิชานอกรีต วันหนึ่งทั้งหมู่บ้านถูกทหารของต้าเซี่ยบุกเข้ามากวาดล้าง หากไม่ถูกฆ่า พวกเขาก็ถูกจับส่งขายให้พ่อค้าทาส โชคยังดีที่ความสามารถนอกรีตนี้ไปเตะตา ‘ผู้มีอำนาจ’ คนผู้นั้นก็คือขันทีเฒ่าเต๋อกงกงนั่นเอง ส่วนสาเหตุที่ซูเหยียนลอบสังหารไป๋มู่อวิ๋นในคืนนี้ ก็เพราะเผิงซวนจ้างเต๋อกงกงด้วยเงินก้อนโตให้ลงมือจัดการแม่ทัพหนุ่ม เมื่อได้ยินว่าเผิงซวนมีเงินก้อนใหญ่ เซี่ยหยู่ถึงกับตาลุกวาว ไม่ใช่เพราะความโลภ แต่เพ

บทที่ 73หลักฐานมาในเวลาที่เหมาะสม (สอง) เมื่อมาถึงหน้าจวน สิ่งที่ซานตงเหอเห็นกลับผิดไปจากที่คาดไว้ ภายในจวนเงียบสงบ ทุกคนต่างทำหน้าที่ของตนอย่างเรียบร้อย หนำซ้ำไม่มีร่องรอยการต่อสู้ใดๆ ราวกับว่าเมื่อคืนไม่เคยมีการบุกรุกมาก่อน หลังจากคนของเขาแจ้งยามเฝ้าหน้าประตู ไม่นานนัก พ่อบ้านวัยกลางคนก็ออกมาต้อนรับด้วยท่าทีสำรวม ก่อนเชื้อเชิญเขาเข้าไปยังห้องรับรองอย่างนอบน้อม เพียงครู่ต่อมา องค์หญิงเซี่ยหยู่ก็เดินเข้ามาพร้อมกับชายหนุ่มผู้หนึ่ง ซานตงเหอรีบลุกขึ้น ประสานมือโค้งคำนับด้วยความเคารพ เซี่ยหยู่ยิ้มบางๆ บอกให้ผู้อาวุโสนั่งลงก่อนแล้วค่อยพูดคุยกัน จากนั้นก็แนะนำชายหนุ่มข้างกายให้ซานตงเหอได้รู้จัก “นี่คือเยว่หลิงเซิง ที่ปรึกษาของข้า” ซานตงเหอประสานมือกล่าว “คารวะท่านที่ปรึกษา” เยว่หลิงเซิงประสานคำนับตอบกลับอย่างสุภาพ เมื่อทักทายกันพอสมควร เซี่ยหยู่จึงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล แต่ตรงไปตรงมา “ท่านอาวุโสมาที่นี่เพราะทราบเรื่องที่จวนของข้าถูกบุกรุ

บทที่ 75ออกเดินทาง (สอง) สำหรับการเดินทางครั้งนี้ เสิ่นหลางและหวังต้าเจิงไม่ได้ร่วมไปด้วย แม้ว่าระยะหลัง เสิ่นหลางจะเป็นผู้ช่วย พร้อมทั้งติดตามเรียนรู้งานจากเยว่หลิวเซิงอยู่บ่อยๆ ทว่าโดยตำแหน่งแล้ว เขายังคงเป็นรองแม่ทัพ ด้วยเหตุนี้ เมื่อไป๋มู่อวิ๋นต้องออกเดินทาง เสิ่นหลางจึงมีหน้าที่สำคัญในการดูแลและคอยควบคุมสถานการณ์ต่างๆ อยู่ที่เมืองหลิงหนาน ขณะเดียวกัน เจ้าสำนักหลิวเหยา ก็ไม่ได้คิดจะขอความช่วยเหลือจากเซี่ยหยู่เปล่าๆ เขาได้ส่งองครักษ์ฝีมือดี จำนวนหนึ่งมาคุ้มกันที่จวนแห่งนี้โดยเฉพาะ ทั้งยังให้คนของตนออกลาดตระเวน ตรวจตราความปลอดภัยโดยรอบของเมือง การเดินทางกลับเมืองหลวงครั้งนี้ เซี่ยหยู่เน้นความรวดเร็ว ทว่าปลอดภัย ตอนกลางวัน นางจะเดินทางด้วยม้าเร็ว ส่วนในตอนกลางคืน นางจะสับเปลี่ยนมาใช้รถจี๊ป หากเส้นทางไหนขรุขระหรือรถยนต์ผ่านไม่ได้ นางก็จะเปลี่ยนมาใช้มอเตอร์ไซต์แทน ทุกคนในที่นี้ต่างก็ขับรถเป็นกันอยู่แล้ว จึงไม่เป็นปัญหา ส่วนเรื่องเชื้อเพลิงก็ไร้กังวล หากน้ำมันใกล้หมด นางเพียงสั่งซื้

บทที่ 77ผลิตน้ำแข็ง สองแม่ลูกกอดกันร้องไห้ หลังจากกอดจนหายคิดถึง หวงกุ้ยเฟยก็เริ่มถามไถ่สารทุกข์สุกดิบ เซี่ยหยู่ใช้เวลาพักใหญ่เล่าทุกอย่างให้ฟังอย่างไม่ปิดบัง เรื่องราวทั้งหมดล้วนตรงกับในจดหมายที่นางส่งให้กับท่านลุง จากนั้น เซี่ยหยู่ก็ถามถึงอาการป่วยของท่านแม่ หลักๆ คือมีใครสงสัยเกี่ยวกับอาการป่วยหรือเปล่า หลิ่วกงกงเล่าว่า นานครั้งจะมีขันทีและหมอหลวงจากวังมาสอบถามและตรวจอาการป่วยของหวงกุ้ยเฟย แต่ในวันนั้น พระนางจะทานยาที่ทำให้อาการป่วยกำเริบ ทันทีที่พวกเขากลับไป หวงกุ้ยเฟยก็ทานยาถอน หายจากอาการป่วยราวกับพลิกฝ่ามือ ใช่แล้ว...แท้จริงอาการป่วยของหวงกุ้ยเฟยไม่ได้เกิดจากโรคภัยไข้เจ็บใดๆ หากแต่เป็นการจัดฉากเท่านั้น เซี่ยหยู่ได้ผสมสมุนไพรพิเศษทำให้หวงกุ้ยเฟยมีอาการป่วยหนัก ขันทีและนางกำนัลที่เข้ามาปรนนิบัติแล้วล้มป่วยหลังจากออกไป เป็นเพราะหลิ่วกงกงแอบสาดผงยานี้ใส่พวกเขา เพื่อสร้างความสับสนและทำให้ทุกคนเชื่อว่าพระนางเป็นโรคระบาด สมุนไพรนี้มีกลไกซับซ้อน หากได

บทที่ 79ถึงจวนตระกูลซินอย่างปลอดภัย ทางฝั่งของเยว่หลิวเซิง เมื่อเห็นว่าไป๋มู่อวิ๋นไม่ยอมบังคับให้รถม้าเคลื่อนไปข้างหน้าก็อดสงสัยไม่ได้ จึงยกมือเปิดม่านหน้าต่างแล้วมองออกไปมองด้านนอก เห็นว่าเด็กหนุ่มสามคนกำลังรุมบูลลี่เด็กหนุ่มคนหนึ่งอยู่ แม้เขาจะไม่รู้จักเด็กหนุ่มคนนั้น แต่สีหน้าของไป๋มู่อวิ๋นที่นิ่งผิดปกติ ทำให้เยว่หลิวเซิงรู้ทันทีว่าต้องมีบางอย่างที่ทำให้อีกฝ่ายไม่พอใจ “ถ้าไม่สบายใจก็ลงไปช่วยเขาเถอะ” เยว่หลิวเซิงบอก ไป๋มู่อวิ๋นกระโดดลงจากรถม้าในทันที ก่อนจะก้าวฉับๆ เดินตรงเข้าไปหากลุ่มเด็กหนุ่มที่เอะอะเสียงดัง “คุณชายทั้งหลาย โปรดหลีกทางให้รถม้าของพวกเราด้วย” ไป๋มู่อวิ๋นตั้งใจกดเสียงให้ต่ำมากกว่าปกติ แววตาฉายความดุดันอย่างรุนแรง ทำเอาบรรยากาศรอบตัวหนักอึ้งเหมือนถูกภูเขากดทับเอาไว้ เด็กหนุ่มทั้งสาม นำโดยเผิงหวาย พอหันมาเห็นชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ ผิวคล้ำเข้ม ใบหน้าขึงขังที่มีแผลเป็นพาดยาวกลางหน้า ต่างก็หน้าถอดสีด้วยความตกใจ สายตาของเหล่าเด็กหนุ่มเลื่อนไปที่เอวของชายห