All Chapters of สก๊อยของเสี่ย: Chapter 21 - Chapter 26

“นี่หนูไม่ใช่หรอคะ?” แป้งถามเสี่ยกันต์อย่างอึ้งๆ นี่เขาพูดมาทั้งหมดนั้นคือเธออย่างนั้นเหรอ เขาทำอะไรอยู่ คิดจะมาให้ความหวังกับเด็กแบบเธอแล้วก็ทิ้งหรือเปล่า แป้งหอมคิดหาเห็นผลต่างๆนานาในหัวจนวุ่นวายไปหมด “ใช่ครับ นี่แหละคนที่เสี่ยอยากจะฝากหัวใจไว้ ไม่รู้เขาจะรับหัวใจของเสี่ยหรือเปล่านะ แล้วหนูละครับว่ายังไง อยากรับหัวใจของเสี่ยดวงนี้ไว้ดูแลไหมครับ” “แล้วหัวใจดวงนี้ของเสี่ยมีคนเข้าไปนั่งเยอะแล้วหรือยังคะ” ข้อนี้แป้งหอมอยากรู้มากที่สุด เพราะดูจากการใช้ชีวิตของเขาแล้วน่าจะมีผู้หญิงเข้าหาไม่น้อยเลย “หึ หัวใจของเสี่ยมีห้องเดียวเท่านั้น แล้วมันก็เขียนชื่อไว้หน้าประตูเลยว่าแป้งหอม” “งื้ออออ หนูไม่เชื่อหรอก เสี่ยไม่ต้องมาหลอกล่อหนูเลย” แป้งหอมดันใบหน้าอันหล่อเหลาของเสี่ยกันต์ออกให้ห่างจากแก้มของตัวเอง “แล้วต้องทำยังไงครับ หนูถึงจะเชื่อว่าเสี่ยพูดออกมานั้นเป็นเรื่องจริงทั้งหมด” เสี่ยกันต์พูดพร้อมกับมองลึกเข้าไปในดวงตาของคนตัวเล็กอย่างสื่อความหมาย เขาดูไม่น่าเชื่อถือขนาดนั้นเลยหรอ ทำไมคนตัวเล็กถึงยังดูไม่ค่อยเชื่อใจเขาสักเท่าไหร่ “เสี่ยก็ต้องทำให้หนูเห็นสิคะว่าเสี่ยมีหนูคนเดียวอย่างท

ปึก ปึก “ฮือออออ หนูปวดขามากๆเลยง่า~” หลังจากที่ก้นแปะกับเบาะรถได้ไม่ถึงวินาที แป้งหอมก็บ่นโอดครวญพร้อมกับบีบนวดขาตัวเองไปมาทันที “หึหึ วันนี้เป็นวันที่เสี่ยมีความสุขมากเลยรู้ไหมครับ จุ๊บ!” เสี่ยกันต์ยกยิ้มเล็กน้อยกับท่าทีความเมื่อยของคนตัวเล็กของเขาพร้อมกับดึงหัวทุยของแป้งหอมเข้ามาจุ๊บเป็นรางวัลทันที “หื้ม? ทำไมเสี่ยมีความสุขคะ วันนี้เป็นวันเรียนจบของหนูนะ หนูต้องมีความสุขก่อนสิคะ” “ก็นี่ไง วันนี้เป็นวันสิ้นสุดสัญญาการปกปิดเรื่องเราเป็นแฟนไม่ให้คนอื่นๆรู้ไงครับ นี่เป็นไง รูปนี่สวยไหม” เสี่ยกันต์โชว์โทรศัพท์ของเขาให้คนตัวเล็กดู “น…นี่เสี่ยจะเร็วไปไหนคะเนี่ย แล้วโพสต์อะไรเยอะแยะคะ ตั้งร้อยเกือบสองร้อยรูป” ไม่รู้เธอจะตกใจกับอะไรก่อนดีระหว่างลงรูปเธอเพื่อที่จะประกาศเปิดตัวหรือรูปที่เธอถ่ายคู่กับเขาที่มีมากถึงสองร้อยรูปที่เขาโพสต์ภายในเวลาไม่ถึงชั่วโมง “นี่ยังไม่หมดนะ เสี่ยยังมีอีกตั้งเยอะ ก็หนูไม่ให้เสี่ยลงอะไรเลยมาตลอดสามเดือนที่เราเป็นแฟนกันนี่น่า เสี่ยก็อยากให้คนอื่นๆเห็นว่าเสี่ยรักเมียตัวน้อยของเสี่ยคนนี้มากๆๆๆๆ” “ค่ะๆ หนูรู้แล้วค่ะ แต่ค่อยๆลงก็ได้ค่ะเสี่ยไม่ต้องรีบขนาด

9เดือนผ่านไป ตอนนี้แป้งหอมกำลังตั้งครรภ์อยู่ที่ไตรมาสสุดท้ายแล้ว อีกสามวันจะถึงกำหนดคลออด โดยที่มีคุณพ่อขี้เห่อประกบอยู่ไม่ห่างเพราะกลัวว่าเมียรักของเขาจะเกิดปวดท้องคลอดก่อนกำหนดเลยทิ้งทุกอย่างไว้ให้คนเป็นเลขาดู ส่วนเขาก็นั่งเฝ้าเมียทั้งวี่ทั้งวัน “พ่อจ๋ายังไม่ต้องมาเฝ้าแม่ขนาดนี้ก็ได้ แม่ไม่ได้จะคลอดวันนี้สักหน่อย กำหนดคลอดไอ้จิ๋วยังเหลืออยู่อีกตั้งสามวัน แม่ว่าพ่อจ๋ากลับไปทำงานก่อนดีกว่าไหม” แป้งหอมพูดกับเสี่ยกันต์ที่ตอนนี้ทั้งสองคนเราตกลงกันแล้วว่าจะไม่เรียกกันแบบเดิมอีกแล้ว แต่จะแทนกันว่าพ่อจ๋ากับแม่จ๋า ตอนแรกมันก็ไม่ค่อยจะชินปากเท่าไหร่แต่พอนานวันไปมันก็เรียกกันได้อย่างไม่เคอะเขินแล้ว “ไม่เอาน่ะแม่จ๋า พ่อจ๋าอยากเฝ้าแม่กับไอ้จิ๋วนี่น่า ไว้ใจไม่ได้หรอก บางครั้งอาจจะเจ็บท้องก่อนคลอดก็ได้ใครจะไปรู้” เสี่ยกันต์รีบเข้าไปกอดคนท้องโตที่นั่งช็อปปิ้งเสื้อผ้าลูกอยู่ทันที ทั้งเขาและแป้งหอมย้ายมาอยู่บ้านที่เขาซื้อวันนั้นหลังจากผ่านมาสามเดือน เพราะมันยังเหลือตกแต่งอยู่อีกนิดหน่อยเลยไม่สามารถย้ายเข้ามาได้ทันที แต่แป้งหอมก็ไม่ได้ติดอะไร รอได้อยู่แล้ว ส่วนแม่ของแป้งหอมก็ย้ายมาอยู่ด้วยกันน