All Chapters of เจ๊บังเอิญได้ผัวเด็ก: Chapter 41 - Chapter 50

เมื่อทั้งสองเคลียร์ใจกันเสร็จแล้วก็เดินจูงมือกันไปที่ห้องครัวเพื่อเรียกพ่อและแม่ของปริ้นซ์ที่หลีกให้พวกเธอสองคนได้ปรับความเข้าใจกันก่อน “อะแฮ่มๆๆ” ปริ้นซ์แสร้งไอขึ้นมาเล็กน้อยเพื่อเป็นสัญญาณว่าเขากำลังจะเข้าไปในห้องครัวแล้วนะ เพราะเขารู้ดีว่าพ่อของแม่เขานั้นถ้ามีเวลาว่างเมื่อไหร่ก็จะสวีทกันหวานแหววอยู่ตลอดเวลานั่นแหละ ถ้าพรวดพราดเข้าไปเดี๋ยวคนข้างๆเขาจะไปเจอฉากเด็ดเอาเสียก่อน “อ้าวตาปริ้นซ์ คุยกันเสร็จแล้วหรอ?” คุณหญิงมารตรีที่โดนคุณวันชัยกอดเอวไว้ก่อนหน้านี้ก็รีบสะบัดแขนของเขาทิ้งทันทีเพราะกลัวว่าที่ลูกสะใภ้จะเห็น “ครับแม่ แล้วที่กำลังทำอะไรกันอยู่ครับหนุ่มสาวสองคน” ปริ้นซ์เอ่ยแซวมารดาพร้อมกับส่งยิ้มกรุ้มกริ่มออกไป “ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนั้นให้แม่เลยตาปริ้นซ์ แล้วนี่หนูบังเอิญอยู่ไหนกันล่ะ” “หื้ม? หนูบังเอิญหรอ ชื่อเหมือนพนักงานคนโปรดของคุณเลยน่ะคุณหญิง” คุณวันชัยพูดแทรกขึ้นมาหลังจากที่ยืนเป็นผู้ฟังมาสักพัก “เอ่อ….สวัสดีค่ะคุณท่าน” บังเอิญรีบโผล่หน้าออกมาสวัสดีคุณผู้ชายทันทีที่เขาเอ่ยถึงชื่อของเธอ “อ้าวหนูบังเอิญ ทำไมถึงไปอยู่หลังเจ้าลูกชายตัวดีของฉันได้ล่ะ หรือว่าหนูบังเ

“คิก คิก ฮ่า ฮ่า ฮ่า อันนี้ตลกมากๆเลยค่ะคุณแม่” “หรอ ไหนแม่ดูสิหนูบังเอิญ อ๋อ รูปนี่นี้เองฮ่าๆๆๆ” เสียงหัวเราะคิกคักๆของสองสาวด้านล่างดังขึ้นมาไม่ขาดสายทำให้สองหนุ่มที่กำลังเดินลงมาจากชั้นสองของบ้านรีบเดินตรงไปหาที่ห้องนั่งเล่นทันที “อารมณ์ดีขนาดนั้นเลยหรอคุณหญิง” “อ้าวคุณมาแล้วหรอคะ มานั่งนี่สิคะ ฉันกับหนูบังเอิญกำลังดูรูปตาปริ้นซ์อยู่ มาดูด้วยกันสิคะ” คุณหญิงมารตรีหันไปเรียกคุณวันชัยให้มาเข้าร่วมวงสนทนาร่วมกับเธอและว่าที่ลูกสะใภ้อย่างหนูบังเอิญ “ครับๆ อารมณ์ดีเชียวนะที่ได้หนูบังเอิญมาเป็นเพื่อนคุยแบบนี้” ไม่วายเอ่ยแซวคุณภรรยาไปด้วยพร้อมกับนั่งลงที่โซฟาตัวข้างๆ “ใช่น่ะสิคะ ตอนแรกฉันกลัวจะเข้าไม่ได้กับว่าที่ลูกสะใภ้ฉันจะตาย แต่พอหวยมาออกที่หนูบังเอิญน่ะ ฉันรู้สึกดีใจจนพูดไม่ออกเลย” ตอนแรกคุณหญิงมารตรีเธอกังวลมากว่าตัวเองจะเข้ากับแฟนของลูกชายไม่ได้ แต่ตอนนี้อยากจะชมลูกชายมากว่าหาแฟนได้ถูกใจคนเป็นแม่อย่างเธอมากๆ “ขอบคุณนะคะคุณแม่ที่ไม่รังเกียจหนู” บังเอิญรู้สึกชื้นใจมากที่คุณแม่และคุณพ่อของเขาชอบเธอ ถึงจะรู้จักกันในนามนายจ้างและลูกจ้างอยู่แล้วแต่เธอก็รู้สึกกังวลมากในตอนแรกเพ

“อีก2.5กิโลเมตรจะถึงจุดหมายของคุณ” เสียงจากเครื่องนำทางดังขึ้นเมื่อจุดหมายของทั้งสองเข้าใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้เป็นเวลาเกือบๆหกโมงเย็นแล้ว เราใช้เวลาประมาณแปดชั่วโมงในการขับรถโดยไม่แวะพักร้านอาหาร จะแวะแค่เข้าห้องน้ำและหาซื้อขนมเล็กๆน้อยๆรองท้องเท่านั้น “ท….ที่รัก ใกล้จะถึงบ้านที่รักแล้วหรอเนี่ย” ปริ้นซ์พูดขึ้นมาอย่างลนลานเมื่อได้ยินเสียงแจ้งเตือนระยะทาง ตอนนี้มือทั้งสองข้างที่จับพวงมาลัยของเขาเปียกชื้นไปหมด ร่างกายหนารู้สึกร้อนๆหนาวๆขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ “ทำไมนายเสียงสั่นอย่างนั้นล่ะ” บังเอิญหันไปมองแฟนหนุ่มที่ตอนนี้สีหน้าของเขาแสดงถึงความเป็นกังวลอย่างมาก ก็ไม่ต่างกับเธอตอนไปเจอพ่อแม่เขานั่นแหละ ถึงจะพูดให้ใจเย็นยังไงสุดท้ายก็กังวลอยู่ดี “พ่อแม่ฉันใจดีจะตาย บางทีนายเข้าไปฉันอาจจะเป็นหมาหัวเน่าเลยก็ได้น่ะ” ที่จริงตอนเช้าตัวเธอก็โทรไปบอกคนเป็นแม่แล้วแหละว่าบริษัทมีวันหยุดเลยจะกลับบ้าน และมีของฝากเป็นลูกเขยหนึ่งคน แค่แม่ได้ยินเธอพูดอย่างนั้นก็มีน้ำเสียงดีใจอย่างเห็นได้ชัด แต่เธอบอกให้แม่เก็บเรื่องที่จะกลับบ้านและเรื่องที่เธอมีแฟนเป็นความลับไว้ก่อน เธอกลัวว่าพ่อเธอจะตกใจเป็นลมล้

ทั้งสองจูงมือกันมาที่ห้องรับประทานอาหารด้านล่างก็ต้องเจอกับสายตาพิฆาตที่จ้องทั้งสองคนราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ “พ่อทำไมทำหน้าดุขนาดนั้นละคะ” บังเอิญถามพ่อของตัวเองพร้อมกับขำอยู่ภายในใจคนเดียว สงสัยจะทำเก๊กขรึมใส่ปริ้นซ์นั่นแหละ ไม่รู้ทำไมพ่อเขาถึงได้ต่อต้านแฟนของเธอแบบนี้ “อะไร นี่หน้าปกติของพ่อ แล้วลูกล่ะทำอะไรอยู่ทำไมถึงลงมาช้า พ่อให้ต้นไม้ขึ้นไปตามตั้งนาน” “ก็จัดของอยู่ไงคะคุณพ่อ แล้วก็อาบน้ำเปลี่ยนชุดด้วยเลยใช้เวลานานค่ะ” “เอออ่ะๆ นั่งได้แล้ว คงไม่ได้อยากยืนค้ำหัวฉันหรอกมั้ง” ประโยคสุดท้ายพ่อของบังเอิญหันหน้าไปที่ปริ้นซ์ราวกับจะพูดใส่เขา “คุณคะ เลิกทำหน้าตึงได้แล้วค่ะ” ก่อนที่สงครามประสาทระหว่างพ่อตาและว่าที่ลูกเขยจะเลยเถิดไปมากกว่านี้แม่ของบังเอิญก็รีบเข้ามาห้ามทัพ เพราะเธอกลัวว่าวันนี้จะไม่ได้กินข้าวอย่างมีความสุขน่ะสิ “คุณอ่ะชอบขัดผมตลอดเลย” “ก็คุณชอบเล่นอะไรเป็นเด็กๆไปได้” ทั้งปริ้นซ์และบังเอิญรีบเข้ามานั่งประจำที่ที่มีคนจัดเตรียมไว้ให้พวกเขาอย่างรวดเร็วก่อนที่ประมุขของบ้านจะอารมณ์เสียขึ้นอีก โดยมีประมุขของบ้านอย่างคุณบดินทร์คุณพ่อของบังเอิญนั่งเป็นหัวโต๊ะ และข้

จุ๊บ จ๊วบ จุ๊บ จ๊วบ จ๊วบ ฉันจูบตอบรับกับปริ้นซ์อย่างดูดดื่มเมื่อเขาก้มมาประกบจูบเข้าที่ปากฉันอย่างรุนแรงจนรู้สึกเจ็บเล็กน้อย เฮ้อ สุดท้ายเธอก็ต้องตามใจเขาอยู่จนได้นั่นแหละ ขัดใจเดี๋ยวก็งอนแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยขึ้นมาอีก จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ “อื้ออออ อื้มมมมม” ลิ้นของคนตัวโตกวาดไปทั่วโพลงปากหวานๆของบังเอิญ ก่อนที่เธอจะดันลิ้นเขากลับและสอดลิ้นของตัวเองเข้ามาในโพลงปากของเขาเหมือนกัน ทั้งสองมอบความร้อนแรงของจูบให้กันและกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ก่อนจะผละออกจากกันเพราะอากาศเริ่มหมด พร้อมกับจูบไปที่ริมฝีปากบนของเขาเบาๆพร้อมกับบอกคนตัวสูงไป “เบาๆนะ ถ้าพ่อมาเคาะประตูนายได้แยกห้องนอนกับฉันแน่” บังเอิญทั้งย้ำเตือนและขู่เขาไปด้วย “ครับ ที่รักนั่นแหละที่อย่าครางดังจนคุณพ่อตาได้ยินก็ละกัน หึหึ” จุ๊บ ปริ้นซ์ก้มลงไปจุ๊บที่ริมฝีปากของคนตัวเล็กหนึ่งที เพี๊ยะ “นายนั่นแหละทำเบาๆ” พรึ่บ ปริ้นซ์ใช้สองมือใหญ่จับไว้ที่เอวของบังเอิญก่อนจะพลิกให้คนตัวเล็กไปอยู่ด้านบนแทนเขาโดยให้หันหน้าเข้าหากัน จ๊วบ จุ๊บ จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ ฉันขยับไปมาเพื่อให้นั่งสบายที่บนตักของเขา พร้อมกับใช้สองแขนโอบที่ลำคอแกร่งของเขาเ