บททั้งหมดของ ฉินเซียวเมื่อฉันเป็นสาวน้อยชาเขียวในนิยาย: บทที่ 341 - บทที่ 350

“ท่านพี่ข้ากลัว เด็ก ๆ ยังเล็กนักหากว่าพวกเขาเกิดไปเจอคนพวกนั้นจริงเขาจะไม่กลัวจนงอแงแล้วถูกทำร้ายหรอกหรือ” ลี่ย่วนกล่าวออกมาสีหน้าคล้ายจะร้องไห้เต็มที ซึ่งฉินฟู่ก็มีสีหน้ากังวลไม่ต่างกันด้านฉินเซียวเองก็มองบุตรทั้งสองของตนนิ่ง แม้นางจะรู้ดีว่าบุตรของตนทั้งคู่นั้นมีความเฉลียวฉลาดกว่าเด็กทั่วไปก็ตาม

“ฮือ ๆ ข้าคิดถึงท่านแม่ คิดถึงท่านพ่อ” เสียงร้องไห้ของเด็กชายวัยสี่ขวบคนหนึ่งดังแทรกถ้อยคำของเด็กชายตัวกลม“เจ้าเลิกร้องไห้ได้แล้ว หากพวกนั้นได้ยินเจ้าจะทำให้พวกเราเดือดร้อน” น้ำเสียงของเด็กหญิงคนเดิมตวาดเด็กชายคนนั้นอย่างไม่พอใจ“ฮึก ๆ จะเจ้ากล้าดุข้าหรือ ข้าเป็นสหายกับเจ้านะ” เสียงสะอื้นของเด็กชาย

“พี่ชายห้าท่านมาที่นี่ได้อย่างไร” เหวินหยุนถามขึ้นหลังจากที่เขาเดินเข้ามาภายในโรงเก็บเกลือแห่งนี้“ไป๋ไป๋พามา” ฉินฟู่ตอบน้องเขยในขณะที่มือของตนก็กำลังดันถังใส่เกลือออกเมื่อโจวเหวินหยุนเห็นเช่นนั้นชายหนุ่มจึงได้เข้าไปช่วยดันถังที่มีเกลืออยู่เต็มถังอีกแรง โดยไม่คิดถามเพราะเขาคิดว่าทางเข้าห้องใต้ดินต้

“เขาเป็นสหายของข้ามีชื่อว่าไป๋เฉียน พวกเจ้าไม่ต้องกลัว เสือตัวนี้นิสัยดีมาก” จ้าวซิงตอบผู้ใต้บังคับบัญชาด้วยท่าทางเป็นปกติการเดินทางลงใต้ใช้ระยะเวลามากกว่าสามเดือนจนย่างเข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิ ทำให้สองข้างทางที่พวกเขาเดินผ่านเริ่มเห็นดอกไม้ผลิบานทำให้บรรยากาศค่อนข้างดี อีกทั้งยังได้กลิ่นหอมของดอกไม้ลอยม

ซึ่งครอบครัวธรรมดาสามารถใช้กันได้หลายชั่วอายุคน แลกกับการที่เจ้าจงทำตัวให้อยู่อย่างสงบเหมือนที่ผ่านมา หากเจ้ายังกล้านำความเดือดร้อนไปสู่ครอบครัวของคนผู้นั้นอีก” ชายผู้พูดกระชับดาบในมือแน่นก่อนยกขู่เขา ทำให้ฉินมู่ในตอนนั้นปาดเหงื่อของตนกลืนน้ำลายรับปากอย่างหวาดกลัว“ทะ...ท่านปู่ ท่านเป็นอะไรข