บททั้งหมดของ ฉินเซียวเมื่อฉันเป็นสาวน้อยชาเขียวในนิยาย: บทที่ 301 - บทที่ 310

เมื่อมาถึงหออาหารติงหยวนโหลวทั้งสองครอบครัวต่างก็กินอาหารร่วมกันอย่างเป็นกันเองเนื่องจากมีความคุ้นเคยและสนิทสนมกันมานานหลายปีช่างหลิวก็คอยคีบอาหารที่เอ้อเหมยชอบกินให้เด็กสาวเป็นระยะ ๆ ทำให้บิดามารดาของเขาลอบยิ้มให้กันอย่างพอใจในการแสดงออกของบุตรชายคนโต แต่ทว่าผู้ที่ชายหนุ่มเอาใจอยู่หาได้เข้าใจในสิ่

คืนนั้นคนครอบครัวจ้าวทั้งหมดก็พากันเดินทางเข้าเมืองแม้ว่าจะเป็นในยามวิกาลก็ตาม ซึ่งเมื่อทหารเฝ้าประตูเมืองรู้ว่าเป็นพวกเขาก็ยอมหลีกทางให้เป็นกรณีพิเศษเมื่อพวกเขาทั้งหมดมายืนอยู่หน้าบ้านพักของเทียนอี้ ฉินฟู่ก็เป็นผู้ร้องเรียกคนด้านในซึ่งเรือนหลังนี้มีคนอยู่ไม่มากนอกจากเทียนอี้ ย่าจิว หญิงวัยกลางคนผู

“นั่นขบวนรถม้าของผู้ใดกัน เหตุใดช่างมีมากมายหลายคันเหลือเกิน” ชาวบ้านต่างพากันพูดคุยถึงขบวนรถม้าของครอบครัวจ้าวเสียงดังด้วยความสงสัยระคนอยากรู้“นะ...นั่นเสือไม่ใช่อย่างนั้นหรือ ขบวนรถม้าคันนี้ต้องไม่ใช่ของคนธรรมดาเป็นแน่ พวกเราหลบให้ดีเถอะหากเป็นพวกคนใหญ่โตไร้เหตุผลพวกเราจะเดือดร้อนเอาได้” น้ำเสียง

“ชอบจ้ะ แม่ไม่คิดมาก่อนว่าเราจะมีวาสนามีจวนหลังใหญ่เช่นนี้เป็นของตนได้เรื่องนี้ต้องขอบคุณเจ้าแล้ว” หนิงเซียนกล่าวออกมาน้ำตาซึม“ไม่ต้องขอบคุณเจ้าค่ะ เพราะเราคือครอบครัวเดียวกัน” ฉินเซียวรีบแย้งก่อนที่นางจะหันไปสนทนากับผู้เป็นอา“ท่านอาอยากจะซื้อไว้สักหลังหรือไม่เจ้าคะ ข้าจะได้ให้ท่านปู่ช่วยหาให้”“เ

“ย่อมได้ อย่างไรเจ้าก็ลองให้พี่สาวหรือไม่ก็น้องสาวของเจ้าส่งเทียบเชิญไปยังจวนของแม่ทัพโจวก็แล้วกัน ข้าคิดว่าท่านย่าคงไม่ขัดหรอกหากจะให้นางออกมา” โจวเหวินหยุนกล่าวตามจริงยิ่งถ้าท่านย่ารู้ว่าหยูเฟยเป็นสหายกับคนตระกูลหลี่ด้วยแล้วนางคงจะยิ้มไม่หุบ“เทียบเชิญอย่างนั้นหรือ น้องสาวเรื่องนี้คงต้องรบกวนเจ้าแ