บททั้งหมดของ ฉินเซียวเมื่อฉันเป็นสาวน้อยชาเขียวในนิยาย: บทที่ 61 - บทที่ 70

“ทำไมเจ้ามองข้าแบบนี้เรื่องเก่าก่อนเป็นข้าผิดเอง ต่อไปนี้หากเจ้าอยากจะใช้ชีวิตธรรมดาก็ทำตามใจตนเถอะ” เฒ่าหลี่กล่าวอย่างปลงตกเพราะการที่บุตรชายหนีออกมาโดยเรื่องการแต่งงานนั้นเขาคิดว่ามันเป็นเพียงข้ออ้างซะมากกว่าความจริงเขาต้องการให้บุตรผู้นี้เข้ารับตำแหน่งในราชสำนัก แต่เพราะความรักอิสระของเจ้าตัวก็เ

“ท่านแม่ขอรับ ท่านได้โปรดหยุดร้องไห้ก่อน ข้ามีบุคคลจะแนะนำให้ท่านได้รู้จัก” จ้าวเฉียงหลังจากที่เห็นว่ามารดาปรับอารมณ์ของตนได้แล้วกล่าวพร้อมรอยยิ้ม“ใครอย่างนั้นหรือลูก” หญิงชรามองใบหน้าของบุตรชายก่อนที่นางจะหันสายตาไปตามการมองของบุตรคนสุดท้อง“เจ้าสามในคนเหล่านี้เป็นใครอย่างนั้น หรือหนึ่งในนี้มีลูกส

เช้าวันต่อมาหลังจากที่ทุกคนกินอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อย พ่อบ้านซุนก็ได้พาเหล่าสมาชิกทุกคนเดินทางไปยังบ้านหัวหน้าหมู่บ้านตงไห่ยกเว้นเฒ่าหลี่กับผู้ติดตามทั้งสี่ที่ไม่ได้มาด้วย เนื่องจากหัวหน้าหมู่บ้านรู้จักเขาอยู่แล้วแต่แค่ไม่รู้ฐานะอันแท้จริงของเฒ่าหลี่เพียงเท่านั้นเมื่อรถม้าหยุดลงหน้าบ้านดินขนาดกลางห

ด้านฉินเซียวพอกลับมาถึงบ้านของท่านย่านางคิดอยากจะบอกสิ่งที่นางจะทำกับครอบครัวเพราะในเมื่อเป็นครอบครัวเดียวกันก็สมควรที่จะต้องปรึกษากันอีกทั้งนางยังต้องการที่จะสร้างฐานะของครอบครัวให้มั่นคงมากขึ้นถึงแม้ว่าในตอนนี้จะยังมีเงินจากการขายสมุนไพรอยู่แต่เงินก็ย่อมมีวันหมดแม้นางจะมีสมุนไพรหายากอยู่มากแต่นา

สองวันต่อมาก็ถึงวันนัด วันนี้พ่อของเหล่าเด็กชายหญิงทั้งหกต่างมองลูกน้อยด้วยความสงสัยที่เด็กพวกนี้ไม่ร้องขอตามไปด้วย แต่ก็ถือว่าเป็นเรื่องดีเพราะพวกเขาจะได้ไม่ต้องเอ่ยปากปฏิเสธลูกให้ลำบากใจ“พวกพ่อไปแล้วนะ พวกลูกห้ามดื้อห้ามซนเข้าใจหรือไม่ โดยเฉพาะเจ้า เสี่ยวซิงอย่าพาน้องออกไปเล่นซนที่ใดล่ะ” บรรดาพ่อ