Semua Bab ฉันเกิดใหม่เป็นเด็กถูกทอดทิ้งยุค 70 : Bab 81 - Bab 90

“พี่เป็นอะไร” หรูจื่ออดรนทนไม่ได้เมื่อเห็นท่าทางของเจียงหย่งเฉียงที่มองมาทางเขาเป็นระยะ ๆ ในระหว่างที่พวกเขากำลังมองเจ้าหน้าที่ทหารขนของขึ้นรถ“นายมีเรื่องอะไรจะบอกฉันไหม” คำถามของเขาทำให้คุณพ่อลูกสองมีสีหน้าครุ่นคิด‘พ่อจ๋า หนูคิดว่าลุงเจียงน่าจะอยากรู้เรื่องเมื่อคืน’ เป็นเจ้าตัวเล็กในอ้อมแขนทำให้ห

กว่าทุกพื้นที่จะผ่านเหตุการณ์ภัยแล้งมาได้นั้นไม่ใช่เรื่องง่าย แม้จะได้รับการช่วยเหลือแต่กระนั้นชาวบ้านที่อยู่ ในพื้นที่ห่างไกลต่างก็ประสบเคราะห์ร้ายมากกว่าดี ผลกระทบจากเรื่องนี้แม้ว่าเด็กหญิงตัวน้อยจะเข้าใจ กระนั้นเธอก็ยังรู้สึกหดหู่และเศร้าไม่ได้เจ้านาย คุณเป็นอะไรไป ยังเสียใจกับเรื่อ

หัวใจอันอ่อนนุ่มของเจียงหย่งเฉียงแทบละลาย และเจ้าตัวก็ตัดสินใจอย่างเด็ดขาดที่จะดึงครอบครัวหรูให้มาอยู่ด้วยกัน“เสี่ยวเจียง! มานานหรือยัง” เมิ่งหลิงเดินออกมาจากด้านในถามขึ้นก่อนที่มือของเธอจะยื่นไปรับหลานสาวคนเล็ก“เพิ่งมาถึงครับ เดี๋ยวผมอุ้มเธอเองครับแม่ ว่าแต่น้องชายกับน้องสะใภ้ล่ะครับ”“เสี่ยวจื่อ

บนตู้รถไฟเนืองแน่นไปด้วยคนจำนวนมาก โชคดีที่เจียงหย่งเฉียงสามารถซื้อตู้นอนได้ดังนั้นพวกเขาจึงได้ไม่ต้องไปเบียดเสียดกับคนด้านนอกแสงแดดอบอุ่นลอดผ่านหน้าต่างบานเล็กของรถไฟโบราณที่ยังใช้ถ่านหินเป็นเชื้อเพลิง เสียงล้อเหล็กกระทบกับรางดังกึกก้องตามจังหวะทำให้บรรยากาศภายในตู้โดยสารดูเหมือนถูกกล่อมด้วยเสียงเ

“แม่ครับ! พวกเราต้องไปทางไหนต่อ” เจียงหย่งเฉียงถามขึ้นหลังจากพวกเขาลงจากรถไฟ เช่นเดียวกับผู้โดยสารคนอื่นมีทั้งชาวบ้านที่แบกสัมภาระและคนจากในเมืองที่มาเยี่ยมญาติสถานีรถไฟแห่งนี้สร้างด้วยอิฐและไม้ หลังคาทรงจั่วปกคลุมด้วยกระเบื้องดินเผาสีซีด มีเจ้าหน้าที่สถานีเพียงไม่กี่คนที่ทำหน้าที่ส่งรถไฟออกและรับผ