All Chapters of ย้อนเวลาป่วน...ฉางอัน : Chapter 101 - Chapter 110

หลิวเช่อจึงอดไม่ได้จึงได้นำผ้าเช็ดหน้าของตนขึ้นมาซับเหงื่อให้กับเจ้าตัวน้อยซึ่งการกระทำเช่นนี้ได้ทำให้ทุกสายตาที่รู้จักพระองค์ดีราวกับเห็นผีหลอกยามกลางวัน“เจ้าตัวเล็กถึงเพียงนี้เหตุใดถึงอยากฝึกหนัก ร่างกายเจ้าจะรับไหวหรือ” เขาถามขึ้นอย่างห่วงใย“ข้าย่อมไม่ฝืนตัวเองเจ้าค่ะ และการที่ข้าอยากทำเช่นนี้ก

หลิวเช่อทรงแย้มพระโอษฐ์เล็กน้อย ก่อนจะทอดพระเนตรเด็กหญิงตัวเล็กที่กล่าวคำประจบอย่างแนบเนียน หากเป็นขุนนางคนอื่นคงไม่กล้าพูดเช่นนี้ต่อหน้าพระองค์ แต่นางกลับกล่าวออกมาด้วยสีหน้าไร้เดียงสา ทำให้พระองค์ไม่อาจทรงกริ้วได้เลยแม้แต่น้อย“เจ้าตัวเล็ก ช่างพูดจริง ๆ” พระองค์ตรัสด้วยน้ำเสียงขบขันหลิวหยุนจิงเงย

เสียงพูดคุยของพวกเขาแม้จะไม่ดังมากนักแต่ก็เพียงพอให้ขุนนางคนอื่น ๆ ได้ยิน แม้จะมีบางคนที่รู้สึกไม่เห็นด้วยแต่ก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไร เพราะจูเซวียนมีสายสัมพันธ์ใกล้ชิดกับขุนนางฝ่ายซ้ายผู้ทรงอำนาจขณะเดียวกันเสียงฆ้องดังกังวานไปทั่วบริเวณประกาศให้พิธีกรรมเริ่มต้นขึ้น องค์จักรพรรดิหลิวเช่อทรงก้าวขึ้นแท่น

“เหม่ยจู เยว่ฮวา เจ้ามากันแล้ว” หวังชูหรงพูดพลางกวักมือเรียกหลานสาวตัวน้อยให้เดินมาหาตน “เยว่ฮวามานั่งข้างยายเถอะ”“เจ้าค่ะ ข้าคารวะท่านลุงซุน” เด็กหญิงยิ้มแป้นก่อนยวบตัวเอ่ยทักทายชายหนุ่มที่กำลังมองแม่ของตนด้วยดวงตาฉายแววอบอุ่นระคนลึกซึ้ง“เยว่ฮวา เจ้าลุกขึ้นเถอะ พวกเราคนกันเองใยต้องมากพิธี ที่ลุงม

หลิวหยุนจิงพยักหน้า หากถังเกอคือพี่ชายที่เหม่ยหลินพูดให้นางฟังแล้วล่ะก็ เขาย่อมเป็นคนรอบคอบไม่หลงกลกับสิ่งใดหากเป็นอย่างที่เจ้าพูดมา ข้าคงต้องหาทางรับมือไว้ล่วงหน้า นางคิดอย่างหมายมาดอวิ๋นซิงเอียงคอ ว่าแต่เจ้าอยากให้ข้าติดตามพวกเขาไปอีกหรือไม่?หลิวหยุนจิงส่ายหน้าทว่านางก็ยังคงกล่าวออกมาอย่างอดกัง