Lahat ng Kabanata ng THE CEO WHO LEFT ME PREGNANT: Kabanata 31 - Kabanata 40

The morning after felt heavy — not because of pain from his accident, but because of what he finally knew.Ang buong magdamag, hindi siya makatulog.Paulit-ulit niyang iniisip ang sinabi ni Elise kagabi.“Ako ‘yung babae sa Baguio. At si Sofia… anak natin.”Ang sakit. Ang saya. Ang gulo.Parang biglang bumalik lahat ng alaala — ang ulan sa Baguio, ang halakhak ng babaeng ‘di niya alam kung totoo, ang batang lagi niyang tinititigan na parang nakikita niya ang sarili niya.Now everything made sense.Pero kasabay ng realization, may apoy na sumiklab sa dibdib niya.“Lucas,” malamig ang tono niya habang naglalakad papunta sa elevator ng building.“Call a meeting. With everyone. Including Marianne.”“Sir?” alanganing sagot ni Lucas.“Ngayon na.”The Boardroom.Tahimik ang paligid. Lahat ng executives naka-upo, clueless.Marianne came in late — naka-white dress, naka-ngiti, parang walang alam.“Gabriel,” sweet niyang bati, “thank God you’re okay. I was so worried last night—”“Stop,” putol

“Mommy, dito na ba tayo titira?” tanong ni Sofia habang nakasilip sa bintana ng kotse, excited na excited. May hawak pa siyang maliit na stuffed bunny na parang ready na rin sa bagong simula.Ngumiti si Elise habang pinaparada ni Gabriel ang sasakyan sa harap ng malaki at eleganteng bahay — modern at aesthetic style. “Oo, anak. Dito na tayo titira starting today.”Pagbukas ng pinto, sinalubong sila ng malamig na hangin mula sa loob ng bahay. Maayos lahat — malalaking bintana, neutral na kulay ng dingding, may halong kahoy at puting marble. Sa gilid, may maliit na garden na may swing.“Wow,” bulalas ni Sofia, takbo agad papasok. “May swing! Mommy, may swing!”Natawa si Gabriel. “Para sa kanya talaga ‘yun. I had it installed last week.”Napatingin si Elise kay Gabriel at medyo nagulat. “Ginawa mo ‘to for her?”“Of course,” sabi niya, ngumiti nang bahagya. “She’s my daughter too.”Biglang natahimik si Elise. Hindi dahil sa hiya, kundi dahil sa kabigatan ng salitang too.For years, sinari

Umaga pa lang, ramdam na agad ang init ng araw na tumatama sa puting kurtina ng beach villa. Dumadaan ang sinag ng araw sa pagitan ng mga kurtina, humahaplos sa kama kung saan magkatabing natutulog sina Elise at Sofia. Mula sa veranda, maririnig ang tunog ng alon na sumasalpok sa buhangin, halo sa mahinang tawanan ng mga taong naglalakad sa tabing-dagat.Si Gabriel, gising na, suot ang white linen shirt, habang gumagawa ng kape sa maliit na kitchenette. Medyo gusot pa ang buhok niya pero grabe, kahit ganun, ang gwapo pa rin.Biglang kumilos si Sofia, nag-unat, at bumulong,“Mommy?”“Hmm?” sagot ni Elise, mahina pa ang boses.“Can I have a baby brother?”Napadilat si Elise, tuluyang bumangon. “Ha?! Saan mo naman narinig ‘yan?”“Eh kasi,” sabi ni Sofia habang kinukuskos ang mata niya, “si Enzo sa school may baby brother. Sabi niya masaya daw kasi may kalaro siya palagi. Ako wala eh.”Napaubo si Gabriel habang nakikinig — halos matapon niya ‘yung kape niya sa tawa.“Uy, interesting topic

Elise barely slept the whole night.Every time she closed her eyes, she saw Sofia’s scared little face, Elias looming over her, and that cold, calculated smile of Marianne flashing in her mind.Ngunit kahit gaano siya natakot, kahit gaano siya napagod, hindi siya nag-atras. Hindi niya pwedeng pabayaan si Sofia.Tumayo siya sa sala ng condo, tinitingnan ang maliit na silid ni Sofia.“Mommy’s here, baby,” bulong niya, hinahaplos ang buhok ng anak.Sofia clung to her, mumbling, “I don’t want lolo…”“I know, love, I know.”Meanwhile, Marianne was in a luxurious café, sipping her latte, naka-smile pero may mala-sly glint sa mata.“Finally,” she whispered to herself. “I’ll make them crumble.”Her phone buzzed. It was Elias.“Text ko na ulit si Elise. Magpapadala ka ba ng pera o hindi?”She smirked. “Let’s see how far this goes.”Elise’s phone wouldn’t stop buzzing. Every few hours, it was Elias. Panay demands, panay death threats, panay pagmamanipula.“Nasaan na ang pera?Padalhan mo ako nga

GABRIEL’S POVI thought today would be just another exhausting day at the office—meetings, reports, plans. Pero paglapak ko pa lang ng elevator sa executive floor, ramdam ko na kaagad yung tensyon sa paligid. Ang mga staff hindi maka tingin sa akin, ano na naman kayang gulo ito.And ayun na nga.Nakatayo si Marianne sa harap ng pintuan ng office ko. Nakakurba ang ngiti niya—yung peke, yung pang-model look na lagi niyang bina-barter para sa sympathy ng lalaki. I know her for years pero hindi ito ang Marianne na kilala ko, nag bago na siya. Dire-diretso lang ako sa table at hindi siya pinansin“Gab…” Mahinang tawag niya.Kumunot noo ko. “Akala ko ba… aalis ka na? Didn’t you say you’re going back abroad?” Yes abroad that's what I heard from the staff yesterday.Yung ngiti niya lalo pang lumambot, like she was about to cry.“I changed my mind. Kasi… ikaw pa rin.”Ah, here we go again.“Marianne,” I sighed, rubbing my temple. “You left. You disappeared. Hindi ako naghahanap. Hindi ako nagh