All Chapters of อีหนูของเสี่ย: Chapter 51 - Chapter 60

@เปรี้ยว“อิกะหรี่!!! มึงแย่งผัวกู” โอ้โห! ฉันยังไม่ทันพูดอะไรเลย โดนยัดเยียดให้เป็นกะหรี่ปั๊บซะงั้น“อุ้ย! กะหรี่!!! กะหรี่ปั๊บสระบุรีเหรอคะคุณพี่ ไหนล่ะคะ เปรี้ยวอยากกิน เขาว่ากันว่าขนมกะหรี่ ๆ [กระดกลิ้นรัว ๆ] ที่นั่นอร่อยมากจริงหรือเปล่าคะคุณพี่” ฉันพูดพลางยกยิ้มเบะปากให้นางนิด ๆ“อยากกินกะหรี่ก็เอากระจกส่องหนังตัวเองสิ! เพราะกะหรี่มันอยู่บนหน้าแก” ปากร้ายไม่เบาแฮะ“ที่รักคะ” ฉันหันไปหาเสี่ย“มีกระจกบานใหญ่ ๆ ไหมค่ะ”เสี่ยดาร์กทำหน้าครุ่นคิดก่อนจะเอ่ยถามลูกน้องคนสนิท“ไอ้จอมมีกระจกบานใหญ่ไหมวะ”“ไม่น่าจะมีนะครับนาย” พี่จอมเอ่ยตอบพลางตวัดตามองดูรอบบ้าน“งั้นเอากระจกในกระเป๋าให้หนูหน่อยสิ” ฉันแบมือยื่นไปทางเสี่ยดาร์กเสี่ยดาร์กพยักหน้าแล้วหยิบกระจกเล็ก ๆ ที่อยู่ในกระเป๋าสะพายมาให้ฉัน“อุ้ย!!! ตกใจหน้าตัวเอง” ฉันเอามืออีกข้างตบที่อกเบา ๆ พร้อมหลับตาปริบ ๆ “คิดว่าแพนเค้ก คิกคิก”“หึ! ตกใจความร่านตัวเองล่ะสิไม่ว่า อิกะหรี่ชั้นต่ำ” แรงอ่ะ!“ต้องเอาห*ไปเคลือบทองคำฝังเพชรรึเปล่าคะ ถึงจะเรียกกะหรี่ชั้นสูงเหมือนคุณพี่เหรอคะ” ยกยิ้มเบา ๆ แต่สะใจค่ะแม่“แก!!!!” หล่อนง้างมือขึ้นจะตบฉัน แต่พี่จ

“ป้าอันคะ หนูขอข้าวเพิ่มหน่อยค่ะ””ได้ค่ะ” ป้าอันตอบ“เดี๋ยว ๆ มึงยังไม่อิ่มอีกเหรอนี่มันจานที่หกแล้วนะอิหอย” ใช่แล้วครับ ฟังไม่ผิดแน่นอน เธอกินข้าวหมดไปหกจานซึ่งมันเท่าโถข้าวใบใหญ่ ตัดมาที่ผมมากสุดก็แค่สามจานผมก็อิ่มท้องแทบแตกแล้วครับ“เสี่ยไม่รู้อะไร หนูสามารถกินได้ถึงสิบจานเลยนะจิบอกให้” เปรี้ยวพูดพร้อมยิ้มร่าอย่างอารมณ์ดี ข้าวกับกุ้งนี่เต็มปาก“วัยกำลังโตก็แบบนี้ล่ะคุณดาร์ก ^_^ หงุดหงิดอารมณ์แปรปรวนแล้วกินเยอะแบบนี้เหมือนคนกำลังท้องเลยนะคะ” ทะ..ท้อง!! 0_0 หรือว่า...ขวับ! ผมยิ้มแฉ่งหันไปหาเมียอย่างไว “หนู...”“หนูไม่ได้ท้อง หนูแค่เป็นวันนั้นของเดือน”“___” ผมหุบยิ้มทำหน้าเซ็งกะตายในทันที “แห้วเลยกู อุตส่าห์ดีใจคิดว่าจะมีไอ้เสือน้อยสักอีก”“หรือจะเป็นอย่างที่หนูเปรี้ยวว่า ป้าขอโทษนะคะที่พูดอะไรส่งเดชมั่ว ๆ แบบนั้น” ป้าอันพูดขึ้น“ไม่เป็นไรค่ะ เวลาประจำเดือนหนูมาอารมณ์หนูก็จะแปรปรวน กินเยอะแบบนี้ล่ะค่ะ ^_^”“ถ้าไม่อยากแปรปรวน หนูก็มีลูกสิ จะได้ไม่ต้องเป็นเมนส์”“ลูกมะกอกล่ะสิ! เอาสักลูกไหมห๊ะ ร้องหาแต่ลูกอยู่นั่นแหละ ขาดความอบอุ่นรึไง เอาสักทีดีมั้งห๊ะ” เปรี้ยวยกมือกำหมัดทำท่าจะเขกก

“ขอช็อกโกแลตร้อนกับน้ำอุ่น...แล้วก็เอามอคค่าปั่น 1 ด้วยค่ะ” “รอสักครู่นะคะ” พนักงานสาวพูดขึ้นแล้วเดินกลับไปยังเคาน์เตอร์ “ไง ดีขึ้นยัง” ผมหันไปถามเปรี้ยวพร้อมวางโทรศัพท์เครื่องหรูราคาแพงลงบนโต๊ะ ก่อนจะเอามือไปลูบหัวเธอเบา ๆ “มีแผ่นร้อนมาแปะท้องช่วยก็ดีขึ้นนิดนึง แต่ถ้าได้อะไรอุ่น ๆ ดื่มซะหน่อยน่าจะดีขึ้นกว่านี้!” สักพักพนักงานสาวคนเมื่อกี้ก็มาเสิร์ฟช็อกโกแลตร้อนพร้อมมอคค่าปั่นกับน้ำอุ่นที่คุณนายเปรี้ยวเขาสั่งได้ถูกวางลงบนโต๊ะ ก่อนพนักงานสาวหันมายิ้มหวานให้ผมแล้วเดินไปรับออเดอร์กับลูกค้าคนอื่นต่อ แต่ก็ยังมีการแอบส่งยิ้มทำตาหวานใส่ผมเป็นระยะอีกต่างหาก ผมว่าเธอน่าจะไม่ใช่พนักงานในร้านแน่ ๆ ผมว่าน่าจะเป็นเจ้าของร้านซะมากกว่า เพราะดูการแต่งตัวใส่กระโปรงสั้นเท่าหู ใส่รัดรูปจนนม หื้ม!! ปลิ้น เห็นแล้วมันน่า... [เหล่ตามองเมียแวบหนึ่ง] ถึงกับเบรกความคิดจังไรแทบไม่ทัน สองมือรีบหยิบกาแฟขึ้นมาดูดอย่างไว ต่อมลางสังหรณ์กูเริ่มทำงานทันทีเมื่อเจอแววตาพิฆาตของเมีย “ยังอยากมีตาไว้ดูหลีไหมห๊ะ! เดี๋ยวปั๊ด! ฟาดเบ้าตาหลุดเลยนี่ ไอ้แก่มะเขือยานไม่รู้จักเจียมบอดี้” “___” (อึก! คำสุดท้ายกูสะทือน) ไอ้แก

“ ม๊าพูดเเบบนี้มันไม่เกินไปหน่อยเหรอ นั่นเมียผมนะจะพูดอะไรก็ให้เกียรติเธอบ้าง ” “ ให้เกียรติงั้นเหรอ ฉันจำเป็นต้องให้เกียรติเด็กใจแตกอย่างหล่อนด้วยเหรอตาดาร์ก!ที่แกไม่ยอมกลับบ้านมาหาม๊าก็คงจะมุดหัวกับผู้หญิงชั้นต่ำคนนี้ล่ะสิ " "___" “นี่ม๊าเป็นอะไรของม๊าวะ ปกติม๊าไม่ใช่คนที่จะมาอคติกับเรื่องพวกนี้หนิ!” เสี่ยดาร์กยืนเท้าเอวโต้เถียงกับม๊าของเขาอย่างหัวเสีย “ ฉัน..ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้ ฉันก็อคติทุกเรื่องโดยเฉพาะเรื่องของแก!ตาดาร์ก หึ!จะเอาเมียทั้งที่หาให้มันดีกว่านี้ไม่ได้หรือไงอายุก็ยังน้อยไม่น่าทำตัวสำส่อนไร้ยางอายเลขาย"คุณหญิงหยุดพูดแล้วตวัดสายตามองต่ำหว่างขาฉันพร้อมทำปากแดงๆคว่ำใส่ฉัน ฉันก็รู้นะว่าคุณหญิงเขาหมายถึงอะไร “ เธอต้องการเท่าไหร่” อยู่ๆคุณหญิงเขาก็หันมาถามฉันเรื่องราคา “ ม๊า...ไม่ใช่สิ หนูต้องเรียกว่าคุณหญิงถึงจะถูกจริงไหมค่ะคุณหญิงน้ำเพรช(•‿•) " “ นี่เธอ!! " “ เรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่าค่ะ หนูคงไม่มีเวลาว่างมากพอที่จะมานั่งฟังคุณหญิงเทศเพราะน้อยเนื้อต่ำใจที่ลูกชายไม่มาหาหรอกนะคะ” พอฉันพูดแบบนี้คุณหญิงน้ำเพรชก็ชักสีหน้าไม่พอใจใส่ ฉันได้แต่คลี่ยิ้มบางๆตอบกลับ

“ว่ายังไงล่ะครับคุณดาร์กที่ผมถามคุณไป คุณได้ยินหรือเปล่าว่าคิดยังไงถึงเอาลูกสาวผมไปทำเมีย” พ่อตาเอ่ยถามย้ำ“เอ่อ.. เรียกผมดาร์กเฉย ๆ ก็ได้ครับ”“มันเรื่องของผมว่าจะเรียกคุณยังไง แต่ตอนนี้คุณตอบผมมาดีกว่าว่าคุณมาคบหาลูกสาวผมเพื่ออะไร”“ผมไม่ได้คบเปรี้ยวเพื่อหวังผลอะไร ที่ผมคบกับลูกสาวของคุณอาคือผมอยากคบกับเธอจริง ๆ ก่อนอื่นที่ถามว่าทำไมถึงอยากได้เปรี้ยวมาเป็นภรรยา เพราะผมรักเธอครับ ผมรักเธอจริง ๆ เธอทำให้ชีวิตผมมีชีวิตชีวามากขึ้น ทำให้ผมอยากเปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างจริงจัง และผมก็พร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อเธอและครอบครัวของเราในอนาคตข้างหน้า”สิ่งที่พูดขัดในสิ่งที่เป็นอยู่ฉิบหาย อยากจะลั่นให้ฟังเหลือเกินว่าตั้งแต่ลูกสาวพ่อเข้ามาในชีวิต จนที่รวยล้นฟ้าตอนนี้เริ่มจะเหี่ยวแห้งเพราะโดนขูดรีดไถเงินที่ละเป็นล้าน ๆ ความที่อยากได้เมียจนลำสั่นผมจำเป็นต้องปั้นหน้าพูดเรื่องเมียที่ดีราวกับทุ่งลาเวนเดอร์ 😑 เหมือนเมียเป็นนางฟ้ามาโปรดจากสวรรค์“รักลูกสาวผมจริง ๆ ยังงั้นเหรอ แล้วผมจะเชื่อคุณมากน้อยแค่ไหน” มือพ่อตาเตรียมวางที่ปืน“ทั้งชีวิตของผม ผมยกให้เธอคนเดียว ผมอาจบรรยายเกี่ยวกับความรักได้ไม่ละเอียดมากน