กลัวตายก่อนแต่ง

“เดี๋ยวนะเสี่ย ที่เสี่ยพูดเมื่อกี้เสี่ยล้อเล่นใช่ไหม o_o”

“มึงเห็นกูเป็นคนล้อเล่นเหมือนเด็กหรือไง”

“พอกูไปสู่ขอมึงแล้วกูจะเอามึงมาอยู่ด้วย”

“มันไม่เร็วไปหน่อยเหรอเสี่ย เราสองคนเพิ่งจะ...” เปรี้ยวพูดไม่ทันจบ เสี่ยก็พูดแทรกขึ้นมาตัดบททันที

“แล้วไง คนอื่นคบกันแค่สองวันก็แต่งกันแล้ว กูพร้อม มึงพร้อม สินสอดพร้อม แต่งอาทิตย์นี้เลยยิ่งดี” เดี๋ยวนะ ฉันไปบอกเขาตอนไหนว่าพร้อม มีแต่เสี่ยพูดเองเออเองทั้งหมด นี่แกกลัวตายก่อนแต่งรึไง รีบจัด!

“เสี่ยกลัวแก่ก่อนแต่งรึไง” เปรี้ยวไม่กล้าพูดว่า 'กลัวตายก่อนแต่ง' เดี๋ยวเสี่ยงัดจู๋มาตบปาก

“ไม่ให้กูรีบได้ไง ก็มึงอ่ะชอบแรดว่ามีชู้ไปทั่ว เวลามึงพูดมึงคิดเห็นใจกูบ้างไหม 'ลำกูค้ำโหนกมึงอยู่ก็ยังพูด” งอนซะงั้น เฮ้อออ!

“หนูแค่พูดเล่นเฉย ๆ” เปรี้ยวเอามือกอดแขนเสี่ยพร้อมเอาหัวน้อย ๆ ซบลงที่บ่าแกร่ง แล้วเงยหน้าขึ้นมองเสี่ยทำตาปริบ ๆ ใส่เขา เสี่ยเหลือบตามองเธอเล็กน้อย

“ถ้ากูเป็นฝ่ายพูดบ้างล่ะ มึงจะรู้สึกยังไง” เสี่ยหันหน้าหนีเธอ ดันตัวเองกลับมานั่งดี ๆ พร้อมเอามือกอดอก

“สรุปจะงอนหนูเพราะเรื่องแค่นี้ใช่ไหม แล้วทีเสี่ยล่ะบอกว่าจะจัดการเด็กของเสี่ย เสี่ยก็ยังเฉยไม่เห็นจ