Semua Bab โรงเตี๊ยมร้อนรัก: Bab 21 - Bab 30

ตอนที่ 21 ผูกวาสนา 2หลังจากเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้หลิวซือซือฟัง สองแม่ลูกก็โอบกอดกันอยู่ครู่หนึ่ง ซือเชี่ยนนึกถึงเรื่องสำคัญขึ้นมาได้ จึงจับไหล่ซือซือออกจากอ้อมกอด ก่อนจะเอ่ยถึงเรื่องสำคัญ"แม่มีเรื่องสำคัญต้องบอกเจ้า" นางจ้องมองใบหน้าขาวนวลที่เต็มไปด้วยน้ำตาเช่นกัน"เรื่องนี้สำคัญมาก" นางนิ่งเงียบก่อนจะเอ่ยออกมา " หากผู้ที่มีวาสนาต่อเจ้าได้ตายลงไปแล้ว" ซือซือดวงตาเบิกกว้างด้วยความตื่นตะลึง"เจ้าถึงจะสามารถสัมผัสกลิ่นของบุรุษอื่นได้ ข้อนี้แม่ก็เพิ่งรู้หลังจากคลอดเจ้าแล้ว" นางบีบไหล่ซือซือที่มีใบหน้าซีดไร้เลือดฟาด"ท่านแม่ นี่ท่านพูดเรื่องจริงหรือเจ้าค่ะ" นางกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ"แม่จะโกหกเจ้าได้อย่างไร เจ้าอย่าลืมว่าพวกเราเป็นใคร" นางตอกย้ำถึงความจริงในเรื่องที่พวกนางเป็นพราย และมีอายุยืนยาว"ท่านแม่ ลูกมิอาจสูญเสียอาจงได้ ลูกจะทำเยี่ยงไรดีเจ้าค่ะ" นางจับมือมารดามากุมไว้แนบอก นางเพิ่งจะรู้เมื่อไม่นานมานี้ ว่านางมิอาจอยู่คนเดียวได้ หากไม่มีอาจงอยู่ด้วย ตั้งแต่ตอนไหนกันที่นางเพิ่งจะรู้สึกผูกพันกับอาจง"ลูกวางใจเถอะนะ เรื่องนี้แม่จะลองไปปรึกษาท่านยายของลูกดู" นางลูบไหล่ปลอบใจบุตรส

ตอนที่ 22 หนทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์อาจง 1หลังจากมารดาของซือซือกลับไป ครึ่งค่อนเดือน นางก็กลับมาหาซือซืออีกครั้ง"ท่านแม่ ท่านมาแล้วหรือเจ้าค่ะ ท่านยายว่าอย่างไรบ้างเจ้าค่ะ" ซือซือเมื่อได้พบหน้ามารดา นางก็ดีใจอย่างยิ่ง จึงได้รีบสอบถามเรื่องที่จะช่วยอาจงทันที"ใจเย็นๆ ซือเอ๋อ มานั่งลงก่อน" นางจับจูงมือบุตรสาวมานั่งลงตรงโต๊ะในศาลากลางสวนดอกไม้ ก่อนจะหันซ้ายหันขวามองหาคนที่อยู่ใจในบุตรสาว "แล้วนี่ อาจงของลูกไปไหนเสียหล่ะ แม่มาทำไมวันนี้ไม่เห็นเขาเลย""อาจงไม่อยู่เจ้าค่ะ วันนี้ลูกอยากกินกระต่ายป่า เขาจึงไปหามาให้ลูกเจ้าค่ะ" นางเอ่ยอย่างเอียงอาย"อาจงของลูกนี้ดีจริงๆ ช่างเอาใจใส่ซือเอ๋อของแม่ดียิ่งนัก" ซือเชี่ยนยกมือมาหยิกแก้มนางอยางหยอกเย้าเบาๆ"ท่านแม่เจ้าค่ะ แล้วเรื่องอาจงล่ะเจ้าค่ะ" ซือซือกุมมือมารดาไว้แนบแน่นซือเชี่ยนส่ายหน้าช้าๆ เป็นคำตอบ "อาจงของลูกเป็นมนุษย์ ล้วนมีเกิด แก่ เจ็บ และตาย ตามวัฏจักรการเวียนว่ายและตายเกิด ไม่มีหนทางแก้หรอกจ้ะ เพียงแต่ว่า..." นางหยุดเอ่ยไปครึ่งคำก่อนจะตัดสินใจพูดออกมา "เว้นแต่ว่า เจ้าจะแบ่งอายุขัยของเจ้าให้เขา มีเพียงหนทางเดียวเท่านั้น แต่แม่ไม่อย

ตอนที่ 24 ไข่มุกแห่งจิตวิญญาณ 1ซือซือนั่งเหม่อลอย คิดถึงคำที่มารดาของนางบอก ก่อนจะกลับแม่น้ำหลิวเหอเมื่อวันก่อน"หากเจ้าต้องการเป็นมนุษย์ มีหนทางเดียว คือ ดึงไข่มุกแห่งจิตวิญญาณของเจ้าออกมา แล้วให้อาจงของลูกกิน วิธีนี้จะเป็นวิธีผูกจิตวิญญาณไว้กับผู้ที่มีวาสนาร่วมกัน ดังเช่น ลูก กับ อาจง ถ้าหากวันใดวันหนึ่งอาจงได้หมดอายุขัยไปแล้ว ลูกก็จะหมดไปด้วย" ซือเชี่ยนหลังจากได้สอบถามจากท่านยายของซือซือจนได้ความแล้ว จึงได้รีบกลับมาบอกแก่นางทันที"แล้วลูกต้องทำเช่นไรเล่า ท่านแม่" ซือซือถามมารดาด้วยความสนใจในสิ่งที่มารดาบอกแก่นาง"คืนวันที่พระจันทร์เต็มดวง ให้ลูกกลับลงไปยังจุดกำเนิดของแม่น้ำหลิวเหอ แล้วตั้งจิตอธิษฐานด้วยจิตที่สงบและบริสุทธิ์กับไข่มุกแห่งจิตวิญญาณ เมื่อคำอธิษฐานของลูกสัมฤทธิผล ไข่มุกแห่งจิตวิญญาณจะออกมาจากตัวของลูก ลูกต้องรีบนำกลับมา แล้วเอาให้อาจงกินก่อนฟ้าสาง มิเช่นนั้น หากไข่มุกแห่งจิตวิญญาณต้องแสงของพระอาทิตย์ มันจะสลายและหายไป แล้วลูกก็จะสลายหายไปด้วย" ซือเชี่ยนจ้องใบหน้าซือซือผู้เป็นบุตรสาวดังดวงใจ นางยกมือนุ่มลูบใบหน้าบุตรสาวด้วยความรัก ถึงแม้ใจของนางอยากจะห้ามบุตรสาวสักเพียง

ตอนที่ 26 คืนวิวาห์หวาน 1ขณะที่ซือซือกำลังจัดเตรียมสัมภาระ เพื่อเดินทางกลับหุบเขาหยางจี ซือเชี่ยนก็เข้ามานั่งพูดคุยกับนาง"ซือเอ๋อร์จ๊ะ อาจงมาปรึกษากับแม่เรื่องงานแต่งของลูกกับอาจง แม่คิดว่าน่าจะจัดให้เร็ววัน ก่อนลูกเดินทางกลับ ลูกคิดเห็นเป็นเช่นไรจ๊ะ"หลังจากซือซือกลับมาเป็นมนุษย์ ซือจงก็ได้ปรึกษาซือเชี่ยนเรื่องจัดงานแต่งให้เรียบร้อย ด้วยตนเองไม่มีญาติผู้ใหญ่ มีแต่น้องสาวที่ท้องแก่ใกล้คลอด คงมิอาจมาร่วมงานได้ เขาจึงอยากจัดงานเสียที่นี่ให้เรียบร้อย เพราะซือซือยังมีซือเชี่ยนเป็นมารดา จะได้ไม่ต้องเสียเวลาเดินทางไป และกลับให้ยุ่งยาก"ลูกแล้วแต่ท่านแม่จะเห็นสมควรเจ้าค่ะ" นางยกยิ้มอย่างเอียงอาย ซือเชี่ยนดึงมือของนางมาลูบหลังมือเบาๆ "ถึงลูกจะเป็นมนุษย์แล้ว แต่ถึงอย่างไรลูกก็คือบุตรสาวเพียงคนเดียวของแม่นะจ๊ะ หากวันหน้าใครกล้ารังแกลูก ก็บอกแม่นะ แม่จะจัดการให้" นางดึงซือซือเข้ามากอดด้วยความรักที่มีต่อบุตรสาวซือซือกอดมารดาแน่น น้ำตาของนางเริ่มคลอหน่วย ซือจงที่ยืนอยู่หน้าประตูจึงรีบเดินเข้ามา"ท่านแม่ ท่านวางใจเถิด ซือเอ๋อร์เป็นภรรยาที่ข้ารัก ข้ามิยอมให้ใครรังแกนางได้แน่นอน หากท่านมิเชื่อ ข้

ตอนที่ 28 เยี่ยมน้องสามี 1หลังจากซือจง ปรับปรุงโรงเตี๊ยมให้เป็นเรือนหลังใหญ่เสร็จเรียบร้อย เขาก็ได้ย้ายสัมภาระของซือซือ และตนเองเข้ามาอยู่"เจ้าชอบหรือไม่ ภรรยาข้า ข้าจัดทำห้องโถงด้านล่างเป็นเรือนรับรอง ไว้ท่านแม่ยายมาเยี่ยมเจ้าจะได้มีที่รับรองท่าน" ซือจงโอบไหล่บางของซือซือพาเข้ามาห้องโถงด้านล่าง ที่เขาปรับปรุงเป็นห้องรับรองแขก ก่อนจะพานางเดินขึ้นบันไดไปชมห้องพักข้างบนเมื่อเดินมาถึงชั้นบนของเรือน เขาก็พานางเดินมายังห้องริมสุดท้ายฝั่งซ้ายมือของทางเดินซือซือเดินเคียงข้างสามีที่โอบไหล่บางของนาง นางยิ้มน้อยๆ อย่างมีความสุข ในขณะที่ซือจงก็กระตือรือร้นแนะนำในสิ่งที่เขาปรับปรุงตลอดทางเดิน"ห้องนี้ข้าทำเป็นห้องพักรับรอง ไว้ให้ท่านแม่ยาย ส่วนอีกสองห้องตรงกลางข้าจะจัดทำไว้ให้ลูกๆ ของเรา ส่วนสองห้องริมสุดท้ายนี้ ข้าได้พังผนังกั้นห้องออก รวมเป็นห้องเดียวกัน สำหรับเจ้าและข้า" เมื่อเดินมาถึงห้องสุดท้ายที่ซือจงปรับปรุงใหม่สำหรับเขาและซือซือ เขาก็ผลักประตูเปิดเข้าไปเขาปรับปรุงห้องสุดท้ายเป็นห้องโถง มีเก้าอี้ โต๊ะน้ำชา และกระถางดอกไม้ตกแต่ง เขาทำโต๊ะไม้ติดหน้าต่างอีกชุดหนึ่ง สำหรับให้นางได้นั่งรับ