Semua Bab โรงเตี๊ยมร้อนรัก: Bab 1 - Bab 10

ตอนที่ 2 รัญจวนใจ (1)หวงลู่ ควบม้าออกจากเมืองหยางปิน เพื่อรีบเดินทางกลับไปหาคนรักที่เมืองหยางอิน ด้วยได้สัญญากับแม่นางซูเจียว หญิงงามอันดับหนึ่งแห่งเมืองหยางอินไว้ว่า หลังจากได้นำส่งสินค้าเรียบร้อยแล้ว จะรีบเดินทางกลับไปหานางทันที เพราะตอนนี้มีแต่คุณชายทั้งหลายมาแย่งกันเกี้ยวนาง เขาเป็นแค่พ่อค้ากลัวว่านางจะเปลี่ยนใจ ดังนั้นเขาไม่อยากเสียเวลารั้งรอที่จะออกเดินทางในเช้าวันถัดไป ระยะทางจากเมืองหยางปิน ไปถึงเมืองหยางอิน ถ้าควบม้าด้วยความเร็วก็ใช้เวลาไม่กี่ชั่วยาม แต่ว่าตอนนี้กว่าเขาจะได้เดินทางออกจากเมืองหยางปินนั้นช้าเกินไป เมื่อเช้าที่เขามาถึง กว่าจะตรวจเช็กสินค้า และ รับเงินเสร็จก็ปาเข้าไปยามเซินแล้ว หลังจากนั้นหวงลู่ ก็รีบเดินทางออกจากเมืองหยางปินทันที ก่อนที่ประตูเมืองจะปิดในยามอิ่วนี่ก็ใกล้เข้ายามซวีแล้ว หลังจากเขาควบม้ามาได้เกือบ สองชั่วยาม เมื่อหวงลู่ขี่ม้าออกนอกเมืองมา เขาขี่ม้าเข้าป่าตามเส้นทางที่เริ่มเลี้ยวลดคดเคี้ยว ยามนี้พระอาทิตย์ตกดินลับฟ้าไปแล้ว ได้แต่อาศัยแสงจันทร์นำทาง เมื่อเริ่มผ่านเข้าหุบเขาหยางจี เขามองเห็นแสงไฟสลัวๆ อยู่ข้างหน้า เขาจึงชะลอฝีเท้าม้าให้ช้าลง เมื่อเห

ตอนที่ 4 อิ่มเอมหลังจากหมิงเจ๋อไปทำธุระที่เมืองหยางปินเสร็จเรียบร้อย บัดนี้เขากลับมาที่สำนักได้ราวๆ ครึ่งเดือน เรื่องในคืนนั้นยิ่งคิดยิ่งเสมอเหมือนความจริง เขาอยากหาทางพิสูจน์ให้ได้ แต่ก็เกรงว่าจะเป็นเช่นเดิม ดังนั้นจึงหาใครสักคนที่เขาไว้ใจได้พาไปด้วย จะได้แน่ใจในเรื่องที่ค้างคามาตลอดครึ่งเดือนเมื่อเขาเห็นหานลู่ ศิษย์น้องที่สนิทกันเข้ามาหาที่ห้องหนังสือ จึงได้เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้หานลู่ฟัง เขาได้ชักชวนหานลู่ให้ไปด้วย ในทีแรกหานลู่ปฏิเสธ แต่ด้วยความเคารพในตัวศิษย์ทำให้เกิดความเกรงใจจึงได้เผลอตกปากรับคำหลังจากได้ขออนุญาตอาจารย์ออกมาทำธุระสักวันสองวัน ก็ได้พากันควบม้าออกเดินทางมาจนถึงหุบเขาหยางจี แต่ทั้งสองได้วนหาโรงเตี๊ยมทั่วหุบเขาก็หาไม่พบ จึงควบม้าวนไป วนมาจนพลบค่ำ"เฮ้อ..ศิษย์พี่ใหญ่ นี่เราก็วนหาตั้งนานแล้วนะขอรับ ยังหาโรงเตี๊ยมที่ท่านว่ายังไม่พบเลย หรือว่าคืนนั้นท่านจะฝันไปขอรับ" หานลู่ชักจะถอดใจ หลังจากพวกเขาขี่ม้าวนทั่วหุบเขากลับไม่พบโรงเตี๊ยมที่หมิงเจ๋อกล่าว"ข้าก็คิดเช่นนั้น งั้นเรากลับกันเถอะ" ในที่สุดหมิงเจ๋อก็ถอดใจ เขาจึงขี่ม้านำทางเพื่อกลับสำนัก "ช้าก่อน..ศิษย์พี่ใหญ่

ตอนที่ 6 เสพสุข 1หลังจากที่หวงลู่กลับมาจากเมืองหยางปิน หวงลู่ก็ไม่เคยไปพบกับแม่นางซูเจียวอีกเลย เขาไม่สามารถลบภาพแห่งความฝันนั้นออกไปจากห้วงความคิดได้ จึงได้แต่ทำตัวยุ่งวุ่นวายกับการค้าขาย"คุณชายหวง คุณหนูให้ข้าน้อยนำของสิ่งนี้มาให้ท่านเจ้าค่ะ" ชิงเถา สาวใช้ประจำกายของคุณหนูซูเจียว ยื่นจดหมายขนาดเล็กให้หวงลู่ ก่อนจะรีบเดินออกมาจากร้านของชายหนุ่ม หวงลู่ได้แต่มองตามนางเดินออกไปอย่างหนักใจ ก่อนจะเปิดจดหมายอ่านใจความว่า" คืนนี้ยามจื่อ ข้าจะรอท่านที่เดิม"หวงลู่กำลังคิดหนัก เขาเข้าหน้านางไม่ติด เป็นเขาที่ผิดเอง เขาควรจะไปหานางดีหรือไม่ พรุ่งนี้จะต้องรีบเดินทางแต่ฟ้ามืด อีกหลายวันกว่าจะได้พบกัน เขาจึงตัดสินใจไปพบนางอีกครั้ง หากครั้งนี้เขาร่วมรักกับนางไม่ได้เช่นเดิม ก็จะได้รู้เสียทีว่าควรปล่อยนางไปดีหรือไม่ยามจื่อ หวงลู่กลับมาหาซูเจียวเช่นเดิม เขาแอบปีนหน้าต่างเข้ามา เมื่อมาถึงก็พบซูเจียวนั่งรออยู่บนเตียงก่อนแล้ว เขาจึงเดินไปหานางและนั่งลงบนเตียง"ไม่พบหน้าเจ้าหลายวัน เจ้าเป็นเช่นไรบ้าง" หวงลู่ถามพลางยกมือลูบใบหน้าขาวนวล"ข้าจะสบายได้เช่นไร ในเมื่อคนรักของข้าไม่เหลียวแล" นางกล่าวด้วยควา

ตอนที่ 8 เสพสุข 3 หลังจากหวงลู่ ลู่ฉี และซือซือ ล้มลงบนที่นอน ยังคงเหลือไว้แค่เพียงหยางมู่เท่านั้นที่ยังคงค้างคาซือซือจึงลุกขึ้น คลานเข่าช้าๆ มายังข้างเตียงที่หยางมู่ยืนชักรูดแก่นกายอยู่ นางยกยิ้มอย่างยั่วยวนด้วยริมฝีปากบางสีชมพูมันวาว ก่อนจะใช้มือข้างหนึ่งจับมือของหยางมู่ออก แล้วใช้มือของนางจับแก่นกายของหยางมู่ที่กำลังขยายใหญ่จนเต็มมือของนาง นางค่อยๆ ก้มลง และใช้ลิ้นเล็กเลียจากด้านบนไล้ลงไปด้านล่างจากช้าๆ ก็เริ่มเร็วขึ้นๆ จนหยางมู่เสียวซ่านซือซือจึงใช้ปากเล็กของนางดูดกลืนแก่นกายของอย่างมู่จนสุดลำคอ แล้วจึงเริ่มชักเข้า และออกเร็วขึ้นๆ จนกระทั่งในที่สุดหยางมู่ก็ไปแตะถึงสวรรค์ จึงได้ปลดปล่อยเข้าไปเต็มปากบางของนาง นางกลืนกินน้ำนมสีขาวขุ่นจนหมดลู่ฉีที่เห็นบั้นท้ายกลมกลึงขาวเนียนนวล บิดส่ายไปมาอย่างเย้ายวนอยู่ด้านข้าง เขาจึงลุกขึ้นมาจับขยำบั้นท้ายนาง แล้วใช้ลิ้นร้อนลามเลีย และขบเม้มจนบั้นท้ายขาวนวลขึ้นรอยช้ำสีกุหลาบ เขาไล้เลียลิ้นร้อนจนมาถึงรอยรีบสีชมพู ก่อนจะใช้ลิ้นหนาแทงกระหน่ำลงไป "อ่า...อ่า ซี๊ด อ่า" ซือซือครางเสียงหวาน แล้วจึงบิดกายไปมาด้วยความเสียวซ่านหยางมู่ที่เพิ่งเสร็จสมไปด

ตอนที่ 10 ความลับของซือซือ 1หลังจากซือจงอุ้มนางกลับมาส่งที่เรือน นางก็ก้าวเท้าลงอ่างอาบน้ำ ที่ลอยด้วยกลีบดอกไม้หอมนานาชนิด นางนอนหลับตาแช่ในอ่างไม้อย่างอิ่มเอิบใจย้อนนึกไปถึง ตอนที่นางกำลังอยู่ในวัยแรกแย้ม มารดาของนางนั้นงดงามไม่แพ้สตรีใดในใต้หล้ามารดาของนาง มีนามว่า หลิวซือเชี่ยน นางเป็นสตรีที่งดงามไม่แปรเปลี่ยน ตั้งแต่นางเยาว์วัยจนเติบโตเป็นกุลสตรีที่เพียบพร้อม"ท่านแม่เจ้าค่ะ เหตุใดท่านจึงงดงามมิเปลี่ยนแปลงเลยเจ้าค่ะ" ซือซือถามซือเชี่ยนผู้เป็นมารดา"หึๆๆ เจ้าเด็กโง่" นางเรียกบุตรีด้วยความเอ็นดู "เราเป็นสตรี สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือความงามเช่นไรหล่ะ ""ท่านแม่ ท่านบอกข้าได้หรือไม่เจ้าค่ะ ว่าจะทำเช่นไร ถึงจะคงความงดงามเช่นท่านได้เจ้าค่ะ" ซือซือถามด้วยความอยากรู้ "หึๆๆ ได้ซิจ๊ะ ซือเอ๋อของแม่จะต้องงดงามกว่าสตรีใดในใต้หล้า" ซือเชี่ยนยกมือลูบศีรษะผู้เป็นบุตรีด้วยความรัก"ถ้าเช่นนั้น ลูกควรทำเช่นไรเจ้าค่ะ" ซือซือสบตามารดาด้วยดวงตาสดใสเป็นประกาย"เจ้าจงจำไว้นะ ซือเอ๋อ เราเป็นสตรี จึงทำให้เรามีธาตุหยินที่อ่อนแอ แต่บุรุษนั้นมีธาตุหยางที่แข็งแกร่ง ดังนั้นเราต้องดูดดึงธาตุหยางมาจากบุรุษ ย