บททั้งหมดของ วิวาห์จองเวร: บทที่ 21 - บทที่ 30

ตื๊ด~“ฮัลโหล”[แกยังไม่ตื่นอีกเหรอยัยคริส]“อือ กี่โมงแล้ววะ”[สามโมงครึ่ง ใกล้จะได้เวลาชาวบ้านเลิกงานกันแล้ว คืนนี้ที่ไหน]ฟังเสียงแก้มหอมแล้วถอนหายใจ ก่อนจะดีดตัวเองขึ้นจากที่นอน ลุกขึ้นมานั่งทุบหัวตัวเองอยู่หลายที[ฮัลโหล แกได้ยินฉันไหมยัยคริส]“ไม่ไหว ปวดหัว” พูดจบก็ทิ้งตัวลงที่นอนอีกรอบ เพราะหนักหัวเหมือนจะประคองไว้บนบนบ่าไม่ไหว[ก็น่าปวดอยู่หรอก เมาเหมือนหมา ไอ้ปาล์มมันกล้าพาแกกลับด้วยก็ดีแค่ไหนแล้ว รอบหน้าเอาธูปเทียนแพมากราบมันด้วยแล้วกัน คืนนี้พักไปก่อน]“เออๆ ว่าแต่เมื่อคืนไอ้ปาล์มมันแบกฉันมาถึงห้องเลยเหรอวะ”[ก็เออสิ มันไม่แบกแล้วใครจะแบก] คาริสาขมวดคิ้วเพราะยังจำอะไรไม่ได้มากนักปกติแล้วต้นปาล์มจะคอยแบกเพื่อนก็จริงๆ ซึ่งช่วงหลังๆ ก็มีแค่เธอที่ดื่มจนเมา แต่ที่เธอจำได้คลับคล้ายคลับคลาเหมือนจะเป็นคนอื่น“เฮ้ย!” สองตาเบิกโพลงเมื่อกำลังรื้อฟื้นภาพจำในหัว แต่สายตาไปสะดุดเข้ากับเสื้อสูทตัวใหญ่ที่แขวนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า[อะไร ผีอำแกหรือไง]“ผีบ้าผีบออะไรอำตอนกลางวัน โอ๊ย ปวดหัวฉิบหาย แกแน่ใจนะว่าไอ้ปาล์มมันเป็นคนแบกฉันกลับห้อง”[เออสิ มันกับไอ้กันต์โยนแกใส่ท้ายรถ ฉันเห็นกับตา]

ติ๊ด!แตะคีย์การ์ดปลดล็อกแล้วเปิดประตูเข้าไปตามปกติ เหลือบมองภากรที่ช้อนตามองเธอเหมือนจะจับผิดเธออยู่ตลอดเวลาแล้วเดินเข้าห้องไปเงียบๆ ปิดประตู กดล็อกเอาไว้เรียบร้อยทิ้งตัวลงนั่งบนที่นอนแล้วรีบแกะซองเอกสารออกดู แต่ดึงออกมายังไม่ทันจะสุด ก็ต้องเก็บกลับเข้าไปใหม่อีกรอบ“มันไปเยี่ยมผู้หญิงที่ชื่อภากานต์แบบที่เธอสงสัยนั่นแหละ แต่พี่ชายเธอสั่งคนเฝ้าเอาไว้ก็เลยเยี่ยมไม่ได้”เขาจะรู้ไหมนะว่าปัตถ์พงษ์ไปหาน้องสาวของเขาที่โรงพยาบาล แต่ถ้าเป็นแบบที่ภูมิพัฒน์บอกว่าปัตถ์พงษ์เข้าเยี่ยมไม่ได้เพราะภากรสั่งเฝ้าน้องสาวของเขาเอาไว้ ป่านนี้คนของเขาก็น่าจะโทรรายงานแล้วพยายามเลิกสนใจเรื่องของเขาแล้วหันกลับมาสนใจเรื่องของตัวเอง แต่ความอยากรู้อยากเห็นมันฝังรากลึกในยีนเด่น เพื่อไขข้อข้องใจ เธอจึงตัดสินใจเอาเอกสารไปเก็บเอาไว้ในลิ้นชักแล้วเดินออกไปถามเขาให้รู้แล้วรู้รอดภากรที่ยังคงนั่งทำงานอยู่ท่าเดิมช้อนตามองเธอเหมือนกับตอนแรกที่เธอก้าวออกมาจากห้องเป๊ะเลย เห็นแล้วเธอรู้สึกเมื่อยหลังแทนเธอแสร้งเดินไปเปิดตู้เย็นหาน้ำดื่มสักแก้ว คาดหวังว่าน้ำเย็นๆ จะช่วยให้เธอตั้งสติได้มากขึ้นก่อนจะถามเรื่องน้องสาวของเขาที่เดา

“ช่วยไม่ได้จริงๆ ค่ะเพราะพี่จำผิดตั้งแต่คริสชอบกินไอติมแล้ว” ทุกคนพากันหัวเราะครืนเมื่อเธอเฉลยคาริสาถอนหายใจแล้วก้มหน้ากินสเต๊กปลาในจานต่อไปเงียบๆ ทว่าอยู่ๆ ในจานของเธอก็เหมือนจะมีสเต๊กเนื้อเพิ่มมาทั้งที่เธอไม่ได้สั่งแอบช้อนตามองภากรที่นั่งอยู่ฝั่งตรงกันข้าม เห็นเขากำลังบรรจงหั่นชิ้นเนื้อในจานของตัวเองเป็นชิ้นพอดีคำแบบเดียวกันกับที่อยู่ในจานของเธอแล้วก็เริ่มรู้สึกว่าหน้าร้อน“นี่ไอ้กร” ตุลาที่เพิ่งหยุดขำเมื่อครู่หันมาชวนภากรคุยต่อ คนถูกเรียกหันไปมองแต่ไม่ได้ขานสักคำ นับตั้งแต่มาถึง คาริสายังไม่ได้ยินเสียงภากรพูดเลยสักคำ เหมือนมานั่งฟังเพื่อนคุยกันเฉยๆ“วันก่อนกูบังเอิญเจอไอ้เต้ที่ร้านข้าว มันบอกกูเรื่องน้องกานต์ ตอนนี้โอเคแล้วใช่ไหม”“อืม”“มีอะไรให้กูช่วยบอกนะ รอบนี้กูย้ายกลับมาช่วยพ่อดูบริษัทเลย คงได้เจอมึงบ่อยขึ้น”คาริสาเห็นภากรพยักหน้าสองสามครั้ง สีหน้าไม่ได้ยินดียินร้ายอะไร พอเธอมองไปที่ตุลา ก็เห็นเขายิ้มแย้มดี ทำราวกับว่าท่าทีเมินเฉยของอีกฝ่ายคือปฏิกิริยาตอบสนองปกติ ไม่ใช่ว่าเย่อหยิ่งอะไรตื๊ด~โทรศัพท์ของตุลาสั่นพอดีเขาจึงลุกออกไปรับสาย บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเงียบลง แต่คาริสาย

“สวัสดีค่ะคุณสมุทร”“ยินดีที่ได้พบครับคุณคริส” สมุทรเปิดประตูรถต้อนรับคาริสาด้วยความยินดี เธอก้าวเท้าขึ้นรถตามปกติ ส่วนภากรเดินอ้อมไปขึ้นจากอีกฝั่งหนึ่ง ตลอดมื้ออาหารกระทั่งการเดินทางกลับ คาริสารู้สึกได้ถึงความจริงจังของเขา บนความสัมพันธ์ที่เริ่มจะชัดเจนขึ้นกว่าเมื่อตอนก่อนหน้า แม้จะยังไม่แน่ใจว่าตัดสินใจถูกไหมที่ตอบตกลง แต่อย่างน้อยก็ได้เริ่มต้นอะไรให้มันชัดเจน“ตกลงเราเป็นแฟนกันแล้วใช่ไหมคะ”“ขึ้นอยู่กับว่าคุณอยากมีแฟนเป็นหมาหรือเปล่า”น้ำเสียงของภากรเหมือนจะยังเคืองไม่หาย“ขอคิดดูอีกทีก็แล้วกันค่ะ”“กลับคอนโดเลยสมุทร”“คอนโดคุณคริสหรือคอนโดคุณกรครับ”“ฉัน”“อ้าว แต่ฉันจะกลับคอนโดฉันนี่คะ”“ให้ยืมโทรศัพท์โทรบอกแม่” ภากรแสร้งยื่นโทรศัพท์มือถือให้เธอยืม“ไม่โทรค่ะ เดี๋ยวส่งข้อความไปบอก แม่น่าจะยุ่งกับการเตรียมต้อนรับแขกวันพรุ่งนี้อยู่” แม้จะไม่ต้อนรับ แต่ทุกครั้งที่มีแขกไปที่บ้าน แม่ของเธอก็จะต้องจัดอาหารชุดใหญ่เพื่อรักษาหน้าสามีที่เป็นนายตำรวจชั้นผู้ใหญ่ไว้เสมอไม่นานทั้งคู่ก็เดินทางกลับถึงคอนโด คาริสารู้สึกตื่นเต้นเหมือนได้มาครั้งแรกทั้งที่เป็นครั้งที่สองแล้ว เพียงแต่คืนนั้นเป็นตอ

“บอกพี่ได้ไหมเผื่อพี่ช่วยได้”“คริส...”“ถ้าไม่สบายใจจะเล่าก็ไม่เป็นไร แต่พี่อยู่ข้างเราเสมอนะ” ตุลารีบพูดแทรกเพราะไม่อยากให้เธอเล่าเพียงเพราะรู้สึกกดดัน คาริสาได้แต่ยิ้มขอบคุณเขาจากใจ“น้องสาวของคุณกร เคยคบกับปัตถ์ค่ะ”“ไอ้ปัตถ์เนี่ยนะ”“ค่ะ เหตุผลที่เธอฆ่าตัวตาย เป็นเพราะคุณกรเขาสั่งห้ามไม่ให้เธอพบกับปัตถ์อีก เพราะเขารู้ว่าปัตถ์กำลังจะแต่งงานกับคริส”“เดี๋ยวๆ นี่เราหมายความว่าน้องกานต์ก็ถูกไอ้ปัตถ์หลอกงั้นเหรอ”เธอพยักหน้ายืนยันคำตอบ เพราะไม่ว่าจะเธอหรือภากานต์ ต่างก็ถูกมันหลอกทั้งนั้น“ก่อนหน้านี้คริสรู้จักกับคุณกรเพราะเราต่างคนต่างมีความแค้นกับไอ้สารเลวปัตถ์ ก็เลยทำความจักกัน”“แต่เท่าที่พี่เห็นเมื่อวาน ก็เหมือนว่ามันกับเราจะใจตรงกันไม่ใช่เหรอ”คาริสายิ้มขื่นเพราะไม่ค่อยแน่ใจในคำตอบ หากถามเธอ เธอคิดว่าตัวเองรู้สึกดีกับเขา ส่วนหนึ่งเพราะทุกอย่างที่เขาทำให้ ทั้งคอยช่วยเหลือ คอยเตือนสติ ทำให้เธอผ่านช่วงเวลาแย่ๆ นั้นมาได้จริงๆ แต่เรื่องความรู้สึกของเขา เธอไม่แน่ใจเธอเคยบอกกับเขาว่าเธอไม่มีหัวใจจะรักเขา นั่นเพราะเธอไม่อยากให้ตัวเองหวั่นไหวไปกับเขาและสิ่งที่ตัดสินใจทำ จำได้ว่าเขาตอบเธ