All Chapters of MyDear วิศวะสลับรักซ่อนร้าย NC20+: Chapter 11 - Chapter 20

“ไปพายเรือเล่นกันไหม?”“ไม่ค่ะ”แม็กซ์เวลจับมือเล็กออกแรงดึงให้เธอเดินตามเขาไปที่ท่าน้ำ “พี่จะถามทำไมคะ ถ้าจะบังคับให้ทำอยู่ดี”“ก็เธอว่าพี่เป็นโรคจิตไม่ใช่เหรอ พี่ก็ว่าพี่เริ่มเป็นแล้วนะ เพราะรู้อะไรไหม เวลาที่บังคับให้เธอทำอะไรโดยที่เธอไม่เต็มใจ แล้วพี่ทำสำเร็จมันโคตรสนุกเลยนะครับน้องคัพเค้ก” แม็กซ์เวลกระตุกยิ้มใส่เธอ แล้วพาคนตัวเล็กลงเรือไป “นั่งดีๆ ละ ว่ายน้ำเป็นใช่ไหม?”“ค่ะ”คัพเค้ก เอามือวักน้ำเล่น ขณะที่แม็กซ์เวลพายเรือไปเรื่อยๆ คนตัวเล็กเผลอยิ้ม กับตัวเอง เขาที่มองเธออยู่ตลอดเผลอยิ้มตามไปด้วย จริงสินะ รอยยิ้มเธอหายไป ตอนแรกที่เจอกันเธอยิ้มให้เขาตลอด เขาไม่เห็นเธอยิ้มอีกเลยจนตอนนี้ “ชอบเหรอ?”“ไม่ชอบค่ะ” คัพเค้กดึงมือขึ้นจากน้ำ “เป็นอะไร ชอบก็ทำสิ พี่ไม่ได้ห้ามสักหน่อย แล้วก็ไม่ได้ห้ามเธอยิ้มด้วย ยิ้มอีกสิ ยิ้มให้พี่” ดวงตาสีน้ำตาลคมกริบจ้องมาที่หน้าหวาน คัพเค้กฝืนยิ้มส่งมาให้เขา “พี่ไม่ชอบยิ้มแบบนั้นของเธอ”“ไม่ชอบก็ดีแล้วค่ะ เพราะฉันไม่อยากยิ้มให้คุณ”“งั้นเหรอ ไม่อยากยิ้มให้พี่ก็ดี แต่อย่าให้พี่เห็นเธอยิ้มให้ผู้ชายคนไหนเชียวนะ แล้วบอกให้เรียกว่าพี่ก็ต้องเรียก ให้ทำอะ

“ไม่ค่ะ”“เป็นคำสั่ง มานั่งบนตักพี่ แล้วจูบกัน”คัพเค้กรีบเดินหนีออกไปห่างๆ เขา คนบ้าอะไรเนี่ย บ้าอำนาจหมับ! มือหนาคว้าแขนเรียวไว้ ออกแรงดึงให้คนตัวเล็กมานั่งบนตักเขา“ว้าย! พี่แม็กซ์เวลทำอะไรเจ็บนะ” คนตัวเล็กเสียหลักลงมานั่งบนตักเขาพอดิบพอดี จุ๊บ!แม็กซ์เวลจุ๊บปากอิ่มอย่างรวดเร็ว คัพเค้กตกใจทำอะไรไม่ถูกถึงกับนั่งนิ่งเกร็งไปหมดทั้งตัว “เป็นอะไร แค่จุ๊บยังไม่ได้จูบเลย หันหน้ามา แล้วก็นั่งคร่อมบนตักพี่ดีๆ” “พี่แม็กซ์เวลไม่เอาค่ะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า”“ใครจะมาเห็นตรงนี้มืดจะตาย ตื่นเต้นดีออก”“ไม่เอาค่ะ กลับบ้านกันค่ะ”“ไม่ให้จูบก็ไม่พากลับหรอก กล้าเดินกลับไปคนเดียวไหมล่ะ”“พี่แม็กซ์เวลไม่เล่นแบบนี้นะคะ”“งั้นก็จูบ”คัพเค้กนิ่ง แม็กซ์เวลยิ้มอย่างพอใจ จับคนตัวเล็กให้นั่งคร่อมลงบนตักแกร่ง เขาคิดถึงกลิ่นหอมแบบฉบับของเธอมาทั้งอาทิตย์แล้ว ไม่รู้ทำไม “จูบสิ”“พะ..พี่ ไม่จูบเองละคะ”“อยากให้เราเริ่ม ทำสิ”“คือ เค้กจูบไม่เป็น เอ๊ย! ฉันจูบไม่เป็น จะให้เริ่มยังไงคะ”“แทนตัวเองว่าเค้ก อีกสิ ได้ยินแล้วรู้สึกอารมณ์ดี”คนตัวโตว่าจบก็ซุกหน้าหล่อไปจูบไซซ์ตรงซอกคอขาวนุ่ม สูดกลิ่นกายสาวเข้าปอดลึกๆ อย่า

“ขึ้นมา” แม็กซ์เวลออกคำสั่งหน้านิ่ง คัพเค้กมองจ้องแท่งร้อนหนา แล้วเผลอกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ลงคออย่างหวาดหวั่น เพราะจำความรู้สึกครั้งแรกได้เป็นอย่างดี เจ้าแท่งยักษ์นั้นทำฉันเจ็บระบมอยู่หลายวัน “เค้กมัวทำอะไรอยู่มาสิ” แม็กซ์เวลเสียงเข้มขึ้นเพราะเริ่มขัดใจอย่างเห็นได้ชัด คนตัวเล็กค่อยๆ ขยับตัวเข้าไปหาเขา โดยที่ไม่รู้ว่าตัวเองจะเริ่มยังไง มองจ้องเขาตาแป๋วอย่างต้องการคำแนะนำ “ขึ้นมานั่งคร่อมบนตัก” แม็กซ์เวลพูดพร้อมกับจ้องมองร่างสวยนิ่ง คัพเค้กทำตามที่เขาบอก ด้วยท่าทางประหม่าอยู่ไม่น้อย แม็กซ์เวลยิ้มอย่างพอใจ สายตาคมจ้องคู่หมั้นตัวปลอมของเขาอย่างชอบใจ หน้าสวยแถมดูเซ็กซี่ชวนมองในแบบของเธอ นมใหญ่เต็มไม้เต็มมือ เอวคอดสวย หน้าท้องแบนราบ สะโพกสะบึมโคตรน่าจับกระแทก คนตัวโตแอบคิดในใจคัพเค้กแก้มแดงปลั่งกับสายตาคม ที่ไล่มองเหมือนจะจงใจแกล้งให้เธอเขินอาย คนตัวเล็กยกมือขึ้นกอดตัวเอง ไม่ยอมให้เขาเอาแต่จ้องแบบนั้น “ปิดทำไมเห็นหมดแล้ว พี่ถ่ายรูปเก็บไว้ดูแล้วด้วย จำไม่ได้รึไง”คัพเค้กตาเป็นประกายขึ้นมา เหมือนจะคิดอะไรได้ “พี่แม็กซ์เวลคะ ถ้าพี่จะทำอีกเค้กมีข้อแลกเปลี่ยนค่ะ”“ข้อแลกเปลี่ยนอะไร”“พี่

@มหาลัยคิงเวลล์ “แม็กซ์เวลมึงโดดเรียนไปไหนมาว่ะ”ออสตินถามทันทีที่เขาเดินมานั่งลงบนโซฟาในห้องพักผ่อน“กูมีเรื่องให้ต้องไปเคลียร์นิดหน่อย”“กับคู่หมั้นเหรอวะ”มาร์วินถามบ้าง“เคลียร์กับพ่อเขา ไม่มีอะไรหรอกพวกมึงอย่าสนใจเลย ตอนนี้เรียบร้อยแล้ว” เขาพูดจบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความหาคัพเค้กแม็กซ์เวล : เค้กเย็นนี้ไปรอพี่ที่สนามฟุตบอล คัพเค้ก : รอทำไมคะแม็กซ์เวล : บอกให้มาก็มา คัพเค้ก : ค่ะเขาอมยิ้มกับคำตอบของเธอ ทำไมต้องไปรอที่สนามฟุตบอลด้วยจะให้ทำอะไรอีกนะ คนบ้าอำนาจชอบสั่งให้ทำนั่นทำนี่ตลอดเลยเธอได้แต่คิดไม่พอใจเขาอยู่เงียบๆ คัพเค้กหยิบโทรศัพท์มาถ่ายรูปเอกสารเพื่อจะเอาไว้ทำรายงาน แล้วเปิดเข้าไปในรูปภาพเพื่อดูรูปเอกสารว่าถ่ายคมชัดไหม คนตัวเล็กถึงกับตาโตกับรูปที่อยู่ในโทรศัพท์เครื่องใหม่ของเธอ เป็นรูปเธอนอนกอดก่ายพี่แม็กซ์เวลที่บ้านคุณยาย นี่เขาถ่ายไว้ตอนไหน แล้วดูเขาทำหน้าทำตา เหมือนรำคาญที่ฉันไปนอนกอดเขาแบบนั้น แล้วยังมีรูปเขาอีกมากมาย ทั้งถอดเสื้อโชว์กล้าม อีกสารพัดรูป มาเซฟในเครื่องฉันทำไมเนี่ย “ชิ! หล่อตายละ” คัพเค้กดูรูปเขาแล้วอดยิ้มไม่ได้ ช่วงเย็นหลังเลิกเรียนคัพเค้กเดินมา

ช่วงเย็น หลังเลิกเรียน “แม็กซ์เวล ตกลงมึงให้น้องเค้กเขาถือป้ายมหาลัยแล้วงั้นเหรอวะ เห็นลงมาซ้อมเดินด้วย” เคเดนพูด“ไหนวะ” แม็กซ์เวลมองตามที่เคเดนชี้ให้เขาดู คนตัวโตมองอย่างรู้สึกหงุดหงิด เขายังไม่ทันได้ไปคุยกับคุณแม่เลย ท่านเลือกคัพเค้กแล้วงั้นเหรอ “วุ่นวายจังว่ะ”“มึงเดี๋ยวกูมาโทรหาแม่แป๊บหนึ่ง” แม็กซ์เวลหยิบโทรศัพท์เดินออกมาจากกลุ่มเพื่อนครืดดดด ครืดดดด“ฮัลโหลลูก วันนี้ซ้อมใหญ่เหรออยากให้แม่ไปดูไหม”“คุณแม่ครับ เรื่องถือป้ายคัดเลือกเสร็จแล้วเหรอครับถึงให้คู่หมั้นผมมาซ้อมแล้ว”“เสร็จแล้วจ้ะ ทำไมมีอะไรรึเปล่า”“ก็คุณแม่ไม่เห็นจะถามผมก่อนเลยว่าอนุญาตให้คู่หมั้นผมถือป้ายรึเปล่า”“แล้วทำไมแม่ต้องขอ แม่จะให้ว่าที่ลูกสะใภ้แม่ถือลูกมีอะไร”“แล้วคัดเลือกอย่างตรงไปตรงมาแล้วเหรอครับ”“แน่นอนสิ โดนัทไม่เหมาะสมตรงไหน เธอโดดเด่นที่สุด คณะกรรมการเป็นคนเลือกไม่ใช่แม่นะ แม็กซ์เวล ไม่มีใครตำหนิอะไรหรอก”“ก็ดีครับ แต่ผมไม่ค่อยชอบเท่าไหร่”“อะไรของลูก กะอีแค่ให้น้องเดินสวยๆ ถือป้ายแค่นี้ ไม่ชอบยังไง”“เอาเถอะครับในเมื่อทำอะไรไม่ได้แล้ว แต่คราวหน้าคุณแม่จะให้คู่หมั้นผมทำอะไร คุณแม่ช่วยบอกผมก่อนด้วยนะ