All Chapters of อย่าแตะต้องยัยเฉิ่มของผม: Chapter 21 - Chapter 30

2วันต่อมาแค่กๆ แค่กๆ“จะตายก่อนไปถึงที่ไหมเนี่ย” ฉันหันควับมองเซฟที่พูดจาไม่เข้าหู“แล้วที่ฉันเป็นแบบนี้มันเพราะใครกันล่ะ!” ฉันแว้ดใส่อีกฝ่ายทันทีหลังจากเซ็กส์ครั้งนั้นวันต่อมาฉันก็เป็นไข้จนต้องหยุดเรียนเป็นครั้งแรกร่างกายระบมไปทุกส่วนจนแทบจะขยับอะไรไม่ได้นอกจากนอนหายใจอย่างเดียวและแน่นอนว่าการสอนในวันศุกร์ก็ต้องยกเลิกไปและวันนี้ก็เป็นวันเสาร์เป็นวันที่ฉันมีนัดกับพี่ไวท์ตอนแรกก็คิดนะว่าจะขอยกเลิกนัดดีไหมแต่ก็คิดอีกว่าทำให้มันจบๆไปเลยดีกว่าอีกอย่างร่างกายฉันก็ฟื้นตัวขึ้นมากหลังจากที่ไอตัวต้นเรื่องประโคมหายาสารพัดอย่างมายัดใส่ปากฉันถึงห้องนอน“เห้อแล้วทำไมจะต้องไปด้วยวะ” เซฟบ่นๆออกมาซึ่งฉันไม่ได้ร้องขอให้เขาขับรถไปส่งสักนิดแต่ไอบ้านี่มันเสนอตัวมาเองต่างหากแถมยังคะยั้นคะยอให้ฉันยกเลิกนัดอีก“นี่นายทำตัวเหมือนกำลังหึงฉันเลยนะ” ฉันแกล้งหยอกไปแต่แทนที่อีกฝ่ายจะรีบโวยวายหรือเถียงกลับมาก็ดันเงียบซะงั้นจนฉันต้องหันไปมองเขาอย่างแปลกใจ“ถ้ายังเงียบแบบนี้ฉันจะคิดว่านายหึงฉันจริงๆแล้วนะ” ฉันหยอกไปอีกครั้งแต่ทว่าใบหน้าหล่อยังคงเรียบนิ่งและไม่พูดอะไรออกมากลับกลายเป็นตัวฉันเองที่หน้าร้อนผ่าวพร้อมกั

“เจ้านาย? คนใช้?”“เซฟน่ะเป็นเจ้านาย..ส่วนผู้หญิงคนนี้ก็เป็นคนใช้ไงล่ะ^^” ฉันมองนิต้าที่พูดอย่างอารมณ์ดีว่าแต่เธอกลับมาเรียนที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่กันได้ข่าวว่าย้ายไปเรียนที่ต่างประเทศแล้วไม่ใช่รึไง“นี่เธอเป็นคนใช้ของพี่เซฟจริงๆหรอ!”“คนใช้ที่แบบมีตามบ้านคนรวยๆอะนะ?” ผู้หญิงคนนั้นหันกลับมาถามฉันอีกครั้งด้วยใบหน้าไม่อยากเชื่อซึ่งฉันก็ไม่ได้อยากปกปิดอะไรหรอกแต่เป็นเซฟที่มาบอกกับฉันเองว่าไม่ให้พูดเรื่องนี้เพราะเขาไม่อยากให้คนอื่นมองฉันไม่ดีหรือมองเขาเป็นเด็กบ้านรวยเกินเหตุอะไรประมาณนั้นแต่สำหรับนิต้าแน่นอนว่าเธอรู้อยู่แล้วว่าฉันคือคนใช้ในบ้านของเซฟเพราะเมื่อหลายปีก่อนเซฟก็เคยพานิต้ามาทักทายพ่อแม่ของเขาเอง“อืม” ฉันตอบไปสั้นๆเพราะต่อให้โกหกไปก็ไม่มีอะไรดีหลังจากนั้นก็เกิดเสียงฮือฮาขึ้นแต่ทว่าอาจารย์ก็เข้ามาพอดีทุกคนจึงต้องแยกย้ายกันกลับไปนั่งที่รวมถึงนิต้าที่มองฉันด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์“จริงดิ ผู้หญิงคนนั้นอะหรอ?”“คนใช้? อายุแค่นั้นอะนะ?”ในระหว่างที่ฉันเดินกลับบ้านแน่นอนว่าข่าวที่ฉันเป็นคนรับใช้ของเซฟที่แพร่กระจายไปทั่ว“นี่เธอ” ฉันมองผู้ชายคนนึงที่เดินมาดักหน้าฉัน“มีอะไรหรอคะ?”“ได้ข่

เซฟ PART“เซฟ” ผมมองร่างเพียวบางใบหน้าของเธอเคลือบไปด้วยเครื่องสำอางค์ราคาแพงถ้าเป็นเมื่อก่อนผมหลงไหลมันมากแต่ตอนนี้ผมกลับชอบใบหน้าจืดชืดแบบยัยข้าวบูดนั่นเข้าให้แล้วผมไม่ได้สนใจคำพูดของนิต้าผู้ซึ่งเป็นแฟนเก่าของผมเองก่อนจะเดินผ่านเธอไปดื้อๆแค่คิดว่ายัยนั่นต้องมาตกเป็นขี้ปากเพราะอีกฝ่ายไปพูดถึงแม้ว่ามันจะเป็นความจริงก็ตามที่ข้าวเจ้าเป็นหนึ่งในคนใช้ของบ้านผมแต่ผมไม่เคยมองเธอเป็นแบบนั้นเลยสักนิดและไม่ว่าพ่อหรือแม่ผมก็คงไม่มีใครมองข้าวเจ้าเป็นคนใช้แน่ๆส่วนเรื่องรูปแอบถ่ายตอนนี้ผมกำลังให้คนนอกสืบให้อยู่ว่ามันเป็นฝีมือใครแต่ในใจผมคิดว่าเป็นฝีมือของนิต้านี่แหละเพราะเธอดันกลับมาตรงจังหวะกับที่มีข่าวฉาวพอดีและถ้านั่นเป็นเรื่องจริงผมจะยิ่งโคตรเกลียดเธอเลย“เซฟเรามาคุยกันเถอะนะ” ผมมองนิต้าที่วิ่งมารั้งแขนผมเอาไว้ท่ามกลางสายตาของผู้ชายในคณะที่มองมาก็นะนิต้าจัดได้ว่าเป็นผู้หญิงที่สวยมากยิ่งมาอยู่ในดงผู้ชายแบบนี้แน่นอนว่าต้องตกเป็นเป้าสายตาอยู่แล้ว“คุยอะไร” ผมถามกลับอย่างไม่สบอารมณ์“เรื่องเมื่อก่อน..”“มันมีอะไรต้องคุยอีกนิต้า..เธอเลือกที่จะไปมีชีวิตที่เมืองนอกแทนการคบกับฉันนั่นมันก็เป็นคำตอบแล

เซฟ PART“เป็นอะไร”ผมเอ่ยถามข้าวเจ้าที่นั่งเงียบมาตลอดการเดินทาง“แค่กๆ” นี่ไม่ใช่เสียงไอของเธอแต่เป็นของผมเองรู้สึกคั่นเนื้อคั่นตัวหลังจากที่ได้กินข้าวตอนเข้าเรียนคาบบ่ายก็แถมจะฟังอะไรไม่รู้เรื่องเลยสักนิดสงสัยน่าจะเป็นไข้แต่ก็สมควรอยู่เล่นหามรุ่งหามค่ำทำโปรเจ็กจบจนโดนยุงกัดตัวลายก็ยอมเพราะว่าใกล้ถึงวันเกิดของผมแล้วและผมก็อยากใช้เวลาในช่วงวันเกิดกับคนที่ผมชอบโชคดีที่พวกเพื่อนๆ มันเข้าใจพร้อมหามรุ่งหามค่ำไปกับผมด้วย“หูตึงรึไงยังข้าวเน่าฉันถามว่าเธอเป็นอะไร” หลังจากจอดติดไฟแดงผมก็หันมาถามเธอด้วยสีหน้าจริงจังแต่ทว่าในดวงตาของเธอกลับมีน้ำตาคลออยู่“เห้ยเป็นอะไรใครทำอะไรอีก” ผมใช้สองมือจับใบหน้าของเธอให้หันมามองผมตรงๆ รู้สึกกระวนกระวายกลัวว่าเธอจะโดนใครไม่รู้โจมตีอีก“ปะป่าวแค่ฝุ่นมันเข้าตาน่ะ” ผมขมวดคิ้วแต่ทว่าก็ต้องรีบปล่อยมือออกเพราะไฟเขียวแล้วไว้ถึงบ้านค่อยคุยกันก็ได้วะ“ฉันไปช่วยป้าเตรียมมื้อเย็นก่อนนะ” ผมมองข้าวเจ้าที่พูดขึ้นโดยไม่สบตาผม“เดี๋ยว” ผมรั้งแขนเธอไว้เพราะรู้สึกตะหงิดใจแปลกๆ“ไม่ได้เป็นอะไรแน่นะ..มีไรจะพูดก็พูดออกมาเลยฉันไม่ชอบที่เธอเป็นแบบนี้” ผมพูดตรงๆ ผมชอบที่เราสอง

หลังเลิกเรียนฉันก็กลับมาบ้านน่าตกใจตรงที่พอฉันกลับมาถึงพ่อกับแม่ของเซฟก็เรียกฉันไปคุยทันทีพวกท่านขอโทษฉันที่ทำให้ฉันต้องเจอกับเหตุการณ์แย่ๆในมหาลัยและบอกว่าเรื่องของนิต้าพวกท่านจะจัดการให้เองซึ่งฉันก็ได้แต่เอ่ยขอบคุณไปRrrr“อ๊ะเซฟ” ฉันยิ้มออกมาด้วยความดีใจเมื่อเซฟโทรเข้ามา“เซฟ!”(เอ่อไม่ใช่ไอเซฟหรอกพวกพี่เป็นเพื่อนมันเอง) ฉันชะงักไป“อ่าค่ะ..”(ไอเซฟมันเป็นไข้จนน่าจะกลับบ้านไม่ไหวแล้วน่ะน้องช่วยมารับมันหน่อยได้ไหม?) ฉันเบิกตาโตทันทีทั้งๆที่บอกแล้วว่าให้กลับมานอนพักก่อนแต่เซฟก็ยังดื้อดึงบอกงานใกล้เสร็จแล้วอยู่นั่น“ได้ค่ะจะรีบไปเลยค่ะ!” ฉันพูดก่อนจะตัดสายและรีบนั่งแท็กซี่ไปมหาลัยทันทีนี่เป็นครั้งแรกเลยแหะที่มามหาลัยช่วงกลางคืนบรรยากาศน่าขนลุกชะมัด“สวัสดีค่ะ” ฉันเอ่ยทักทายพวกเพื่อนๆของเซฟอย่างเกร็งๆกลิ่นน้ำมันเครื่องพุ่งออกมาจนฉันย่นจมูกสภาพแต่ละคนก็เปรอะเปื้อนไปหมดพวกพี่ๆเขาพอเห็นฉันก็ตกใจทันทีอ่าพวกเขาคงไม่ชินกับที่ฉันไม่ใส่แว่นรึเปล่านะ แล้วก็พอรู้ว่าจะมาเจอเพื่อนๆเขาฉันก็แอบแต่งหน้ามาเล็กน้อยด้วยก็นะมาหน้าสดๆก็เขินอยู่“มันนอนตายอยู่นู่นน่ะ”“เอ้าไอเวรไปแช่งเพื่อนอีก..มันแค่นอนห