All Chapters of กุหลาบซ่อนพิษ: Chapter 51 - Chapter 60

EP.51 “จอดตรงนี้ เดี๋ยวเราต้องเดินเข้าไปอีกนิดหน่อย”“ครับ”“พอคนลงหมดแล้ว พวกมึงเอารถกลับไปนะ เหลือไว้ยามฉุกเฉินคันหนึ่ง”มิลินตื่นขึ้นมาจากการหลับไหล มองไปด้านนอกมาร์ตินกำลังยืนคุยกับลูกน้อง ตรรกวิทและเตชินท์ก็อยู่ตรงนั้น มันทำให้เธอรีบลงไปหาพวกเขา คาดว่าพวกเขาน่าจะรอเธอคนเดียว“ต้องเดินเข้าไปอีกประมาณหนึ่งโล”คำพูดของมาร์ตินทำให้เธอกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ ปฏิกิริยาเธอเป็นไปโดยอัตโนมัติ นั่นคือการมองไปยังป่าด้านหน้า แม้จะเป็นคืนเดือนหงาย แต่สิ่งแวดล้อมรอบข้างน่ากลัวและวังเวง เสียงนกส่งเสียงร้องดัง ทำให้เธอสติแตก ภาพเหล่านั้นที่เธอคับคล้ายคับคลา ตอนนี้เธอจำมันได้แล้วมันคือภาพในความฝันของเธอกรี๊ดดดดด!“มีนเป็นอะไร!”“อึก”มาเฟียหนุ่มรีบโอบกอดคนที่ตัวสั่นเทิ้ม เสียงกรีดร้องทำให้ทุกคนแตกตื่น ท่ามกลางความงุนงงของหลายคนมีเพียงคนเดียวที่เข้าใจมิลิน นั่นคือตรรกวิท“มันเหมือนในฝันฉันเลย”“อะไรเหมือน”“ทุกอย่าง อึก ฉันกลัว”มาเฟียหนุ่มทำได้เพียงโอบกอดมิลิน พลางส่งสายตาไปหาตรรกวิทอย่างมีคำถาม แต่มีเพียงสีหน้าเรียบเฉยของตรรกวิทที่เป็นคำตอบในขณะนั้น“มันน่ากลัวมาก”“ไม่มีอะไรมีน มันก็แค

EP.53 หมาบ้าตรรกวิทและมิลินวิ่งตามไปรอหน้าห้องฉุกเฉินด้วยความร้อนใจ แม้เลือดจะเต็มแขนของเธอแต่เธอก็เฝ้าดูเขาไม่ห่าง ได้ยินแค่เพียงเสียงโอดครวญที่เล็ดลอดออกมาด้านนอก มองเข้าไปด้านในเห็นแค่เพียงเล็กน้อย พยาบาลรีบกรูเข้ามาที่เตียงของมาร์ตินกันหลายคน“มีนไปทำแผลเถอะ”“หนูไม่รู้สึกเจ็บเลย หนูอยากอยู่ตรงนี้ หนูกลัวตินจะเป็นอะไร หนูกลัว”“เลือดออกเยอะแล้ว ไปทำแผลเถอะ”“หนูกลัว…”ทั้งสองหันไปทางห้องฉุกเฉินโดยอัตโนมัติ เสียงร้องของมาร์ตินเงียบลง ไม่รู้เป็นอาณัติสัญญาณดีหรือไม่ แต่ตรรกวิทหน้าเสียคงจะเป็นคำตอบได้ดีว่าไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน“ไปทำแผล ปู่จะเข้าไปช่วยตินเอง”ตรรกวิทรีบเข้าห้องฉุกเฉินไป ซึ่งเธอไม่สามารถที่จะตามเข้าไปได้ เธอยืนรอหน้าห้องด้วยความทรมาน หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบไหวเจ็บปวด ทรมานราวกับมันจะแตกเป็นเสี่ยงๆ “นายหญิงครับ!”เตชินท์เข้ามารับร่างของคนที่กำลังจะทรุดลงได้ทัน เธอไร้กำลังที่จะเคลื่อนไหวร่างกาย แล้วภาพของเธอก็ดับวูบไปเพราะหมดสติทุกสายตาจับจ้องมาที่กุหลาบซ่อนพิษในพาน มันน่าทึ่งในวินาทีที่เห็นว่าในส่วนที่บิ่นค่อยๆงอกขึ้นมาเป็นรูปเป็นร่างสมบูรณ์เหมือนใหม่ เมฆารีบหยิบมันม

EP.55 “อึก!”“ปู่เป็นอะไรไหมคะ”เธอตกใจเล็กน้อยที่ได้ยินเสียงเล็ดลอดออกจากลำคอของตรรกวิทโดยที่เขาไม่ได้ตั้งใจเปล่งออกมา เตชินท์รีบเข้ามาดูและพามานั่งโซฟาแต่ชายวัยชรากลับดื้อด้าน“คนแก่ก็อย่างนี้แหละ นอนน้อย ร่างกายก็งอแงเป็นธรรมดะ.. แค่กๆๆ”เขากะแอมกะไอเสียงดัง มือที่ป้องปากอยู่สั่นเล็กน้อย สีหน้าของเขาไม่สู้ดีนัก“แค่กๆๆๆๆ”เขาพยายามเอามือปิดปากกลั้นไว้แต่เสียงไอก็ยังดังจนน่ากลัว พอเลื่อนมือออกมากลับพบว่ามีเลือดเพียงเล็กน้อยติดมือมาด้วย สร้างความตกใจให้เตชินท์ที่เห็นเหตุการณ์“ละ..เลือด ปะ..เป็นไรครับ”“ลืมกินยาแก้ไอ ปู่นี่มันขี้หลงขี้ลืมอย่างนี้แหละ”“ปู่ลองไปตรวจหน่อยไหมคะ ไหนๆก็อยู่โรงพยาบาลแล้ว”“คนแก่ก็อย่างนี้แหละ อากาศเปลี่ยนก็ไปเรื่อย ร่างกายก็อ่อนแอลงทุกวัน จะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้”“ปู่อย่าพูดอย่างนี้สิคะ ปู่ยังแข็งแรงอยู่เลยนะ”“ปู่ขอไปพักก่อนละกันนะ”ว่าจบตรรกวิทก็สาวเท้าออกไปอย่างเร่งรีบ ทิ้งให้มิลินและเตชินท์งุนงงกันอยู่สองคน ต่อให้พยายามคิดบวกแค่ไหนพอตรรกวิทออกไปเธอก็กลับสู่วังวนเดิม กอดกระเป๋าสตางค์ของมาร์ตินไว้ เหม่อลอยคิดไปเรื่อยจนไข้ขึ้น ในที่สุดเธอก็ผล็อยห

EP. 57 เมีย“ฉันถามว่าใครเมียคุณ ตอบให้ตรงคำถามดิ”เธอกัดริมฝีปากตัวเองแน่นเพื่อกลั้นการอมยิ้ม แต่ที่สุดเธอก็ทนไม่ไหวหลุดยิ้มออกมา“มีนไง”ตอบด้วยน้ำเสียงกระเส่าข้างกกหูเล็ก มือหนาบีบหน้าอกใหญ่ มันรวดเร็วไปที่เขาจะทำอย่างนี้กับเธอ แต่เขาก็ไม่อาจห้ามใจไหว“อยากให้ผมใช้ร่างกายขอโทษและทดแทนเวลาเกือบสามวันที่เสียไปไหม”“เดี๋ยวคุณเจ็บแผลนะ”“ก็แค่ไม่เกร็ง”“…”“ผมขอแค่ใช้นิ้วได้ไหม ผมทำให้มีนมีความสุขก็พอ ความสุขของผมคือการได้ยินมีนครางดังๆ แผลผมน่าจะหายเร็วขึ้นเมื่อได้ยินอะไรให้กระชุ่มกระชวยหัวใจ”เขาไม่เปิดโอกาสให้เธอได้ตอบ ล้วงเข้าไปในกางเกงชั้นใน นิ้วเย็นๆทักทายใจกลางสาวที่กำลังจะมีน้ำหล่อลื่นไหลออกมา สายตาของเขาหื่นกระหายจนเธอไม่อาจห้ามตัวเองไหว“สายตาของคุณมันเหมือนวันนั้นที่คุณบังคับฉันนอนโรงพยาบาลต่อเลย โรคจิตมาก”ย้อนไปวันนั้นเธอกลัว แต่วันนี้เธอกลับตื่นเต้นและชอบมองความหื่นกระหายในแววตาคู่นั้น“ย้อนกลับไปผมอยากเอามีนคาเตียงผู้ป่วยแบบนั้นเลย นั่นผมอดทนมากแล้วนะ”“อ๊า อ๊ะ”การขยับนิ้วเข้าออกอย่างเนิบนาบทำให้เธอครางออกมาอย่างลืมตัว“แต่วันนี้คุณไม่มีความอดทนเลยนะ”“ความอดทนผมต

EP.59 เสกเด็กเข้าท้อง“มองอะไรกันนักหนา”สายตาหลายคู่จับจ้องมาที่มิลินทำให้เธอทำตัวไม่ถูก ใบหน้าแดงก่ำเพราะความเขิน ความรู้สึกแบบนี้มันไม่เคยเกิดขึ้นกับตัวเธอมานานแล้ว“ไม่กินกันรึไงหมูกระทะน่ะ ฉันหิว”มิลินหยัดกายลุกขึ้นพร้อมกับหยิบถุงผักมาแล้ววิ่งหนีเข้าครัว ไม่สนเสียงโห่แซวที่ไล่หลังมา“น้ามีนคะ”เสียงสดใสของสาวน้อยทำให้มิลินหันมามอง เด็กน้อยในชุดสีดำ ดูแปลกตาไปจากเดิมแต่ก็น่ารักตามวัย พิ้งค์พลอยยืนตาแป๋วมองเธอด้วยความสนใจ “ทำอะไรอยู่คะ”“มาด้วยเหรอ”“หลบอยู่ค่ะ กลัวน้ามีนเห็น ล้างผักเหรอคะ หนูไม่ชอบกินผักเลยนะ มันขมปี๋”“ต้องกินสิจะได้โตเร็วๆ”“ขอลักพาตัวน้ามีนแป๊บนึงนะคะ”มือเล็กดึงคะยั้นคะยอให้ต้องทำตามใจ มิลินปิดน้ำล้างผักแล้วตามหลานสาวไป“จะพาฉันไปไหนเนี่ย”“วันนี้พ่อแม่หนูจะพาไปงานวันฮาโลวีนค่ะ แต่ได้ข่าวก่อนว่าอาตินเป็นแผลเลยมาเยี่ยมกันก่อน หนูเลยพาน้ามีนมาเล่นวันฮาโลวีนกับหนูดีกว่า”“พอดีฉันไม่อินกับเทศกาลน่ะ”“คุณน้าเลี้ยงนกแก้วเหรอคะ วันนั้นหนูเห็น มันน่ารักมากเลย หนูน่ะก็เลี้ยงสัตว์นะ หนูมีเหยี่ยวตัวหนึ่ง ตัวเบอเร่อเลยค่ะ”เด็กน้อยทำท่าทางประกอบขนาดเหยี่ยวของตน“ไหนล่