All Chapters of กุหลาบซ่อนพิษ: Chapter 31 - Chapter 40

EP.31 อยากได้คืน“เซอร์ไพรส์!”พลุกระดาษถูกดึงออกมาจนมันกระจายไปทั่ว ให้สมกับที่เตรียมการไว้และเนียนที่สุด ตามด้วยการปรบมือสร้างเสียงเฮฮาของมิลิน มาร์ตินหันมามองด้วยสีหน้าเรียบเฉย เธอจึงหยุดการกระทำนั้นทันทีไม่สามารถคาดเดาได้ว่าถูกใจหรือไม่ ทำให้เธอไม่กล้าที่จะร้องเพลงอวยพรวันเกิดต่อ“มีนทำให้ผมเหรอ”“ใช่ ชอบป่ะ”“ไม่ชอบ”เขาตอบด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ตามด้วยการตบโต๊ะเบาๆแต่ขู่ขวัญอีกฝ่ายได้ดี “ผมไม่ชอบให้ใครมายุ่งที่ห้องทำงาน แล้วยิ่งงัดเข้ามาผมยิ่งไม่ชอบ”“เซอร์ไพรส์ไง”หัวใจดวงน้อยกระตุกสั่นระรัว กลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ เมื่อเขาไม่สนใจคำแก้ตัวของเธอ เดินดูรอบห้องด้วยความหงุดหงิด ทำสิ่งที่เธอไม่คิดว่าเขาจะทำ เขารื้อพร็อพที่เธอทำไว้ออกหมด แม้เธอจะไม่ได้ตั้งใจทำให้เขาจริงๆ แต่เห็นว่าเขาทำแบบนี้ก็เสียอารมณ์ มันหักหาญน้ำใจของเธอมากๆ “นิสัยเสีย! นิสัยเสียชะมัดเลย”“ไม่แพ้มีนหรอก มีนจะได้รู้ว่าการที่เราทำอะไรให้ใครสักคนแล้วเขาไม่ต้องการมันมันเป็นยังไง”“แก้เผ็ดฉันเหรอ”“เปล่า ผมไม่ชอบจริงๆที่มีนมายุ่งในพื้นที่ส่วนตัวของผมโดยที่ผมไม่อนุญาต”“รู้จักไหม เซอร์ไพรส์อ่ะ”“รู้จัก และมีนเข้าใจ

EP.33 ตัวตนของมิลิน“ใครจะไปคิดว่าคนที่ไว้ใจจะรวมหัวกันสวมเขาให้ฉัน ทำให้ฉันกลายเป็นอีหน้าโง่ นานเกือบปี”“…”“แต่ก็ต้องขอบคุณพวกมันที่ช่วยเฉลย ไม่ปล่อยให้ฉันโง่ไปมากกว่านี้ แต่จะดีกว่านี้ถ้าพวกมันไม่ทำตัวชั่วช้าแบบนี้”“…”“ฉันเสียใจมากจนเคยคิดที่จะฆ่าตัวตาย แต่ก็คิดได้ว่าไม่ควรตาย คนที่ตายไม่ควรเป็นฉัน”“มีนเลยใช้สร้อยนั้นจัดการ?”“ใช่ แฟนเก่าฉันเป็นคนแรกที่ฉันฆ่ามันด้วยสร้อยกุหลาบนั่น”“...”“มันตายอย่างทรมาน พร้อมกับชู้ของมันที่เป็นอดีตเพื่อนรักของฉัน”ภาพอดีตชายที่รักและอดีตเพื่อนตอนสิ้นลมหายใจผุดขึ้นมาในความทรงจำโดยอัตโนมัติ ทำให้ชาวาบไปทั้งตัว เธอพยายามลบภาพเหล่านั้นออกจากสมอง รู้ตัวอีกทีก็น้ำตาไหลอาบสองแก้ม เธอชินชากับเรื่องราวที่ผ่านมา จนตอนนี้มันกลายเป็นเรื่องที่เธอเกือบจะลืมมันไป แต่พอได้รื้อฟื้นเธอกลับเหมือนเอาตัวเองกลับไปอยู่ในห้วงความรู้สึกนั้น จนรู้สึกเจ็บปวดกับมันอีกครั้ง“ไอ้เจียง หรือใครๆที่ฉันปลิดชีพมันล้วนมีเหตุให้ฉันจำเป็นต้องทำแบบนั้น คนที่เข้ามาหาฉันล้วนแต่หวังดีประสงค์ร้าย ไม่มีใครจริงใจกับฉันสักคน”“…” “ทีนี้คุณจะได้เลิกสงสัยสักทีนะว่าที่ฉันเป็นบ้

EP.35 เย็นชาวันต่อมาครืด~ ครืด~เสียงโทรศัพท์ที่ดังรบกวนปลุกมิลินให้รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ทันทีที่รู้สึกตัวอาการมึนศีรษะก็เข้าเล่นงานอย่างหนัก เจ็บปวดเนื้อตัวราวกับผ่านการสนามรบมาหมาดๆสนามรักชั่วคราวบนเตียงตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นเบียร์ชัดเจน ภาพบทรักหยาบโลนประดังประเดเข้ามาในความทรงจำ เขาเทเบียร์ราดบนตัวเธอแล้วจูบทั่วเรือนร่าง ฉกชิมรสขมของเบียร์บนร่างกายเธออย่างหื่นกระหาย ยังติดตรึงในความทรงจำ คงจะไม่มีใครที่โรคจิตแล้วทำอย่างเขาได้ ดื่มเบียร์ไปด้วยแล้วทรมานเธอไปด้วย คงมีแค่เขาคนเดียวร่างบางนอนพลิกไปมาบนที่นอนโดยที่เปลือกตายังปิดสนิท เสียงกรีดครางด้วยความเจ็บปวดของตัวเองในความทรงจำแทนที่ด้วยเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นมาอีกรอบให้ตกใจ มือเรียวควานหามันแต่ก็ไม่พบมิลินลืมตาขึ้นมาอย่างยากลำบาก หาที่มาของเสียง พยุงร่างบางลุกขึ้นมานั่งอย่างทุลักทุเล “ไม่น่าดื่มเยอะเลย”มองดูร่างกายตัวเองด้วยความประหลาดใจ มีบางอย่างที่ผิดปกติไป บัดนี้ชุดที่เธอสวมใส่ไม่ใช่ชุดเดิมที่ใส่เมื่อคืน บนโต๊ะข้างๆมีผ้าผืนเล็กกับกะละมังใส่น้ำไว้ใช้สำหรับเช็ดตัว เขาใส่ใจเธอกว่าที่คิด เปลี่ยนชุดให้ คงจะทำความสะอาดร่างกายใ

EP.37 มีเรื่องติ๊ง~ ติ๊ง~มิลินทานไปได้สองสามคำเสียงการแจ้งเตือนข้อความก็ดังขึ้นขัดจังหวะ เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดอ่านแค่การแจ้งเตือนตรงหน้าจอ เป็นข้อความแปลกๆของผู้เป็นแม่ สุดท้ายเธอก็เลือกที่จะคลิกเข้าไปสนทนาด้วยNEE: ยังไง (สติ๊กเกอร์สงสัย)NEE: (ส่งรูปภาพ)รูปภาพที่ส่งมาเป็นรูปเธอและมาร์ตินในขณะที่มาร์ตินสอนเธอยิงปืนในร้านก่อนหน้าMEAN: จะทำตัวเป็นปาปารัสซี่ทำไมNEE: คนไม่ได้เป็นอะไรกันเนี่ยนะ กอดกันกลม? MEAN: ถูกต้องNEE: แถวบ้านกูเรียกผัวเมียแล้วนะMEAN: ฉันไม่ใช่คนบ้านเดียวกับแม่MEAN: ถ้าตินพูดอะไรด้วยไม่ต้องเชื่อนะ ถ้าไม่ได้ออกมาจากปากฉัน แก่แล้วก็อย่าเชื่อคนง่ายNEE: พูดอะไร แม่กับเขายังไม่เคยคุยกันเลยคิ้วมนสวยขมวดยุ่งอย่างใช้ความคิด เผลอเงยหน้ามองมาร์ตินจะเอาคำตอบ แต่กลับเห็นว่ามาร์ตินซดน้ำก๋วยเตี๋ยวจนหมดชาม ทั้งที่มันไม่น่ากินได้“เดี๋ยวก็ตายหรอก”“มีนต้องรับผิดชอบไง”หยิบกระดาษทิชชู่มาซับใบหน้าที่เต็มไปด้วยเหงื่อ แต่ก็ไม่เป็นผลเพราะตอนนี้มันแทบจะท่วมร่างของเขา“เอาน้ำแข็งใสแก้เผ็ดหน่อยไหม”“ก็ดี”“ป้าคะ ขอน้ำแข็งใสถ้วยหนึ่งค่ะ”มิลินบอกกับเจ้าของร้านที

EP.39 ประชดประชัน@ตอนบ่ายกลิ่นแอลกอฮอล์ล้างแผลโชยคละคลุ้งออกมาจากห้องที่เปิดประตูแง้มไว้เล็กน้อย อีกทั้งยังมีเสียงเจื้อยแจ้วของเด็กตัวน้อยเล็ดลอดออกมา มิลินก้าวเข้าไปใกล้ประตู มองผ่านช่องที่ประตูไม่ได้ปิดสนิทนัก เธอเห็นมาร์ตินนั่งอยู่กับหลานสาวของเขา ซึ่งหลานสาวกำลังทำแผลให้“สวัสดีค่ะ คุณน้าาาาา”เด็กหญิงตัวน้อยส่งเสียงทักทายทำให้คนถูกเรียกตกใจเล็กน้อย“เข้ามาสิมีน”เมื่อถูกจับได้ว่าแอบมองเธอจึงเดินเข้าไปหย่อนสะโพกบนโต๊ะที่วางเครื่องมือ เธอกวาดสายตามองรอบห้อง ก่อนจะเลื่อนมามองแผลของมาร์ติน“แผลคุณไม่ได้ใหญ่หนิ”“แล้วใครบอกว่าใหญ่”“ทำสำออยไปได้”“เป็นห่วงมันพูดไม่ยากนะคะ”“ไม่ได้เป็นห่วง รำคาญ”มิลินยิ้มให้เด็กช่างเจรจา หลบสายตามาร์ตินที่ยังมองเธออยู่ ตั้งใจดูหลานสาวทำความสะอาดบาดแผลให้เขา ตลอดจนพันแผลให้เรียบร้อยอย่างชำนาญเหมือนกับที่พยาบาลทำให้ตั้งแต่เมื่อคืน“โตขึ้นอยากเป็นหมอเหรอ”“อยากเป็นซาตานค่ะ”“…”คำตอบของพิ้งค์พลอยทำให้มิลินประหลาดใจ แต่เธอก็ไม่ขัดขวางจินตนาการของเด็ก “หนูชื่อพิ้งค์พลอย เป็นลูกพ่อแพค แม่นิว และเป็นหลานอาตินค่ะ”แนะนำตัวพร้อมรอยยิ้มสดใส เด็กน้อยยื