All Chapters of The Face She Borrowed: Chapter 11 - Chapter 20

Mirella’s POV “Ma’am, pinapapili po kayo ni Sir kung ano po ang susuotin niyong damit,” sabi ng personal assistant ni Cassian habang isa-isang inilalabas ang mga mamahaling designer clothes sa malaking luggage. Halos mabingi ako sa lagaslas ng tela at mga kalansing ng mga hanger. Ang mga damit ay puro branded, may Gucci, Dior at Chanel. Puro yata pang-mayaman at pang-modelo. “And requested din po ni Sir na ito po ang isusuot ninyong swimsuit,” dagdag pa niya habang maingat na inilapag sa kama ang isang kulay itim na two-piece na halos hindi ko mawari kung damit pa ba o piraso lang ng tela. Napataas ang kilay ko. “Talaga bang siya pa ang pumili nito?” tanong ko, pilit na pinipigilan ang tawa. “Yes, ma’am. Personal choice daw po ni Sir Cassian,” sagot niya, medyo nakangiti pero halatang naiilang din. Napailing ako habang pinagmamasdan ang mga kasuotang nakalatag sa kama. Fine, aaminin ko, may taste naman siya. Maganda ang mga pinili niyang kulay at style. Classic yet bold. Per

Pagkarating pa lamang nila sa Bali, hindi na sila nagpahinga. Halos agad silang lumibot sa mga kalye ng Seminyak, na tila isang paraisong ginintuan sa ilalim ng araw. Sa magkabilang panig ng kalsada ay deretsong nakahanay ang mga mamahaling boutique, mga glass-front store na kumikislap sa mga ilaw ng gabi, naglalaman ng mga koleksiyong karaniwang nakikita lamang sa mga fashion capital ng mundo. Dumadaan sila sa tabi ng mga art gallery, perfume shops, at fine dining restaurants kung saan ang bawat bisita ay bihis na bihis, may kasamang mamahaling halakhakan at ngiti.Sa unang pagkakataon, magkasama sila bilang mag-asawa, hindi dahil sa kasunduan, kundi dahil sa katahimikang tila nagsasabing may bagong simula sa pagitan nila. Sa loob kasi ng limang taon nilang pagsasama, pinaranas ng lalake ang lahat ng pahirap, pangungutya, malamig na katahimikan, at mga salitang mas matalim pa sa kutsilyo. Ginawa niya iyon dahil sa galit. Dahil sa paniniwalang siya ang dahilan kung bakit nagdusa ang

Napasinghap si Mirella, hindi na napigilan ang mahinang ungol na lumabas sa kaniyang bibig habang lalong lumalim ang bawat haplos ni Cassian sa kaniya. Marahang hinubad ni Cassian ang puting damit na suot ng kaniyang asawa, at tumambad sa kaniya ang manipis na tela sa ilalim. Bawat galaw niya ay mabagal, puno ng pag-iingat at pananabik. Maingat niyang hinaplos ang balikat ni Mirella habang inaalis ang natitirang saplot nito. Bumaba ang mga halik niya mula sa kaniyang dibdib. Namilog ang mga mata ni Cassian nang makitang mapupula ang magkabilaang u***g ng kaniyang asawa. Tila ba hindi pa ito nagagalaw. Paano nangyari iyon? Hindi ganito ang pagkakakilala niya sa asawa niya noon. Parang ibang-iba na talaga ang babaeng nasa harapan niya. Maging ang hugis ng katawan nito ay nagbago, mas hinog, mas kaakit-akit. Hindi mapigilan ni Cassian na sungaban ang dibdib ng kaniyang asawa. Maganda kasi ang hinog ng dibdib ni Mirella, maski ang u***g nito ay sobra siyang nasasarapan sa pagsipsip.

Eleanora’s POV Flashback… (5 years ago) Pagkatapos akong alukin ng kasal na nagkakahalaga ng two hundred million ng isa sa pinakamayamang lalaki sa buong VIP area, bigla na lang akong nakaramdam ng pagkahilo. Nagpaalam muna akong aalis saglit, just a quick drink, pero ilang sandali lang, unti-unting lumabo ang paningin ko. Bago pa man tuluyang magdilim ang paligid, isang ngisi ang huli kong nakita sa labi ng lalaki. At kung hindi ako nagkakamali, siya si Lord Cassian Zobel, isa sa mga pinaka-makapangyarihan at kinatatakutang pangalan sa mundo. Pagdilat ng mga mata ko, malamig na kisame at malambot na kama ang una kong nasilayan. I tried to move, pero napangiwi ako sa sakit. Mahapdi ang ilalim ko, at halos puno ng pasa ang buong katawan ko. Anong nangyari? Bakit ganito ang pakiramdam ko? Bakit ang sakit…? “You’re awake,” isang malamig na boses ang pumunit sa katahimikan. Agad akong napalingon. Nakaupo sa isang upuan sa tabi ng kama ang lalaking nakasama ko sa bar, k

“Montelibano,” tawag ko, hindi man lang ako lumingon habang nagta-type. “You’ll handle the client dinner tonight. Make sure Mr. Han signs the renewal. If he refuses, don’t come back.” “O-okay po, ma’am. What time po—” “Eleven. In Makati. Bring the prototype yourself. And wear something decent this time.” Tahimik lang siyang nakikinig. “Also,” dagdag ko, sabay abot ng folder, “I want the inventory done by tomorrow morning. Alone. Don’t ask for help. Oh—and rewrite the press apology. The last one was pathetic.” “Ma’am, may meeting pa po ako for—” “Cancel it.” Tumitig ako diretso sa kaniya. “You work when I say you work.” Nagkandaugaga siya sa pagtipid ng hininga. “Isa pa,” sabi ko, sabay kuha ng sobre sa drawer. “Deliver this tonight. Walk there. No security, no taxi. I need proof it’s done before midnight.” Nanlaki ang mata niya. “Pero ma’am, delikado po—” “Then move faster.” Natatakot itong tumingin saakin at wala akong paki-alam. Nanginginig ang mga daliri niy