All Chapters of Bad Love of Devil รักร้ายของนายปีศาจ: Chapter 1 - Chapter 10

~Chapter 1~-เวลาต่อมา-ความเงียบสงบภายในบ้านโมเดิร์นชั้นเดียว ทำให้หญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มไม่มีใบหน้าสดใสอย่างที่ควรจะเป็น พระพายยืนมองพี่ชายของตัวเองที่กำลังนั่งกอดอกอยู่บนโซฟาตัวยาว ขณะที่ข้างกายของเขามีน้องสาวของน้ำเหนือทำแผลให้ ใบหน้าหล่อเหลาของพอตเตอร์มันมีรอยแผลจากการถูกชกเพียงเล็กน้อยเท่านั้นซึ่งมันต่างจากอีกคนน้ำเหนือมีรอยแผลบนใบหน้าเยอะกว่าพอตเตอร์เกือบสองเท่า ต้องยอมรับในความรุนแรงของอดีตเด็กนักเรียนช่างกลอย่างพอตเตอร์ในใจดวงน้อยของพระพายเธออยากจะไปทำแผลให้น้ำเหนือใจจะขาด แต่สายตาดุร้ายจากพี่ชายเธอที่จ้องมองเธอไม่วางตา ทำให้เธอละทิ้งความคิดนี้ไป“กูขอโทษ” กฎเล็ก ๆ ที่ในบ้านหลังนี้จะต้องทำหลังจากที่เกิดเหตุทะเลาะวิวาทกันคือการกล่าวขอโทษ น้ำเหนือเอ่ยออกมาด้วยความไม่เต็มใจเลยสักนิด“หึ มึงเลิกกับน้องกูแล้วมึงก็ไม่ควรทำแบบนี้ไอ้ห่าเหนือ” สิ่งที่เห็นทำให้พระพายพ่นลมหายใจออกจากปลายจมูกรั้นด้วยความโล่งอกอย่างน้อยทั้งคู่ก็ไม่ถึงขนาดตัดเพื่อนกัน ก่อนที่พระพายจะหมุนตัวออกไปจากโซนห้องนั่งเล่นไปยังโซนห้องนอนก๊อก ก๊อก~แอ๊ดดด~“วาโย นายช่วยไปทำแผลให้น้ำเหนือหน่อยสิ”“กูจะนอนพาย” พระพาย

~Chapter 3~-เวลาต่อมา-“พาย!! ”“ห้ะ! ”“แกเหม่ออีกแล้วพาย แกเหม่อแบบนี้เรียนไม่รู้เรื่องนะ”“ก็…” ฉันพูดได้แค่นั้นก่อนที่ดวงตาของฉันจะแอบบชำเลืองสายตามองดูน้ำเหนือ กับเฌอรีน ซึ่งมันกวนใจฉันมากจนฉันไม่มีสมาธิในการเรียนเลคเชอร์ในภาคเช้าเลย“แกคงสงสัยเรื่องเหนือใช่ปะ แต่ตั้งใจเรียนก่อนดีไหม ค่อยถามช่วงพักเที่ยง” ฉันหันหน้าไปมองปลายฝนก่อนจะค่อย ๆ พยักหน้าให้กับเธอ“ว่าแต่วาโยโดดเลคอีกแล้วเหรอ” ฉันยิ้มบาง ๆ ให้กับปลายฝน ซึ่งเธอก็ส่ายหน้าเบา ๆ“เพราะคิดว่าตัวเองเป็นลูกเจ้าของโรงบาลอย่างนั้นใช่ไหม ถึงทำอะไรก็ได้ เห้อ…ฉันล่ะไม่ชอบเขาเลย” ฉันอยากเอามืออุดปากปลายฝนไว้ เธอพูดออกมาแบบนี้ถ้าวาโยมาได้ยินคงเสียใจแย่“ก็นะ ฉันมันจนนี่ก็ต้องตั้งใจเรียนเพื่อจะได้ไม่ต้องหลุดทุน แถมยังเป็นทุนโรงพยาบาลของวาโยอีก” ก็วาโยนั่นแหละให้ทุนเธอ ฉันพูดได้แค่ในใจ ปลายฝนเธอก็บ่นไปตามภาษาเธอนั่นแหละเพราะมันอยู่ในช่วงพักครึ่งในภาคเข้า“ฝน ฉันกลัวเหนือคบกับเฌอ…”“ฉันว่าชัวร์” นั่นสิเพราะปกติเฌอรีนต้องมานั่งเรียนกับเรา พอเจอแบบนี้มันอดคิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้เลยอีกอย่างพอเห็นแบบนี้มันทำให้ฉันหวนนึกถึงวันแรกที่ฉันได้เจอ

~Chapter 5~นาฬิกาข้อมือเรือนหรูถูกยกขึ้นมองดูเวลาก่อนที่สายตาคมของชายวัยกลางคนจะจ้องมองไปยังชายหนุ่มสองคนที่กำลังนั่งอยู่กลางโรงอาหารคณะแพทยศาสตร์“ชิบหาย พ่อมึงมาเหนือ” วาโยเอ่ยออกมาเบา ๆ เมื่อเขาเหลือบไปเห็นอาจารย์แพทย์ที่กำลังเดินตรงดิ่งมาที่เขาทั้งสอง“ชิบ…” น้ำเหนือสบถออกมาเมื่อเขาเอี่ยวใบหน้าหันหลังกลับไปมองก็พบกับผู้เป็นพ่อที่เดินตรงมาที่เขา มีผลให้ใบหน้าหล่อเหลาส่ายไปมาเบา ๆ“บางทีคุณคงมีคำตอบที่ดีสำหรับการมานั่งอยู่ตรงนี้นะ” น้ำเหนือลุกขึ้นยืนก่อนที่เขาจะค้อมศีรษะให้ผู้เป็นพ่อเล็กน้อย เช่นเดียวกับวาโย“เลทได้สิบห้านาทีครับอาจารย์” วาโยเอ่ยพูดขึ้นแทนเมื่อน้ำเหนือทำหน้าบอกบุญไม่รับ แม้ว่าจะเป็นคนที่คุ้นเคยกันแต่เมื่ออยู่ในสถานศึกษาก็ไม่อาจทำตัวสนิทสนมได้“ฝึกให้เป็นนิสัยหน่อย ชีวิตคนไข้ไม่มีคำว่าเลทได้นะ” น้ำเหนือพ่นลมหายใจออกจากปลายจมูกคมทันทีที่ได้ยินคำพูดของพ่อที่มาในคราบอาจารย์“ครับ เดี๋ยวขึ้น” เขาตอบเพียงแค่นั้นก่อนจะหันหน้าไปหาวาโยเพื่อส่งซิกให้อีกฝ่ายรีบกินข้าว ซึ่งวาโยก็รีบโดยทันที แต่ทว่า“มีไรหรือเปล่า พ่อ” น้ำเหนือมองใบหน้าของผู้เป็นพ่อด้วยความงุนงงเมื่อพ่อของเขาจ้

~Chapter 7~-พระพาย-ฉันใช้เวลาในการไปเปลี่ยนชุดแล้วก็เดินทางมาผับแห่งนี้นานพอสมควร ฟรายเดย์เป็นผับที่ใหญ่มาก และก็มีผู้คนเยอะมาก ด้วยความที่มันเป็นศูนย์กลางความเจริญในเมืองนี้ มันตั้งอยู่บนถนนข้าง ๆ มหาลัย และไม่ไกลกับโรงพยาบาลของวาโยสักเท่าไร สถานที่แห่งนี้จึงแออัดไปด้วยผู้คนตอนนี้ฉันกำลังเดินไปโซนวงดนตรีที่อยู่ลึกเข้าไปภายในผับ เสียงเพลงร็อคที่ดังกระหึ่มเข้ามาในโสตประสาทและเสียงหวานใสที่ดังเข้ามาพร้อมกันนั้น ฉันจำได้ดีว่าเป็นเสียงร้องเพลงของใครฉันหลงใหลในเสียงดนตรี เสียงทุ้มของกลองชุดที่ดังเป็นจังหวะพานทำให้ใจของฉันมันกระหน่ำเต้นตามไปด้วย เสียงดนตรีพวกนี้มันทำให้ฉันรู้สึกหวนนึกถึงเรื่องราวในอดีต เรื่องราวการเติบโตของพวกเรากึก!“เหนือ…” ฉันพึมพำออกมาเมื่อเดินเข้ามาในโซนวงวนตรีแล้วก็พบกับน้ำเหนือ และเฌอรีนที่เดินมาจากหลังผับพร้อมกัน ฉันเข้าใจดีว่าตอนไหนที่คนในผับจะเดินไปหลังผับแบบนั้น มีไม่กี่อย่างหรอก ถ้าไม่ไปเข้าห้องน้ำ ก็ไปทำเรื่องอย่างว่ามา แต่ช่วยบอกฉันทีว่าเหนือแค่บังเอิญไปเข้าห้องน้ำพร้อมกันกับเฌอรีนฉันส่ายหน้าเบา ๆ เมื่อในหัวฉันกำลังคิดว่าฉันควรเดินไปถาม แต่ก็เพิ่งนึกได้ว

~Chapter 9~แม้ภายในใจจะบอบช้ำเพียงใดกับการปฏิเสธของเขา แต่เธอก็พยายามที่จะยิ้มออกมา เรียวแขนเล็กค่อย ๆ คลายออกจากลำคอแกร่งก่อนที่เธอจะเงยหน้าขึ้นสบสายตากับดวงตาคมที่มองหน้าเธอไม่ละสายตาเช่นเดียวกัน“เวลาเหนือมีอะไรกับเฌอรีน เหนือป้องกันหรือเปล่า” เสียงเล็ก ๆ ของเธอมันทำให้เขาหงุดหงิด พระพายจับชายเสื้อยืดของตัวเองก่อนจะถอดออกอย่างอ้อยอิ่ง“กลัว? กูต่างหากที่ต้องกลัว”“พายไม่ได้ทำอะไรกับใครมาเหมือนเหนือสักหน่อย” เธอพูดเสียงเบา ๆ พร้อมกับฝ่ามือบางที่ยกขึ้นปลดตะขอบราเซียร์สีหวานออก มีผลให้หน้าอกอวบอิ่มเกินขนาดดีดเด้งออกตามแรงโน้มถ่วงทันทีพรึ่บ!พระพายยกฝ่ามือขึ้นกอบกุมความอวบอิ่มนั้นไว้ในอุ้งมือเมื่อถูกสายตาคมหลุดโฟกัสมองมันอย่างลืมตัวหมับ!“อ๊ะ! ” ฝ่ามือหนาคว้าหมับที่ต้นแขนเล็กก่อนจะพลิกขึ้นมองเข็มยาคุมที่ยังคงฝังอยู่บนต้นแขนของเธออยู่ ขณะที่พระพายเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวดเมื่อถูกฝ่ามือใหญ่บิดต้นแขนอย่างแรง รอยยิ้มมุมปากของเขาบ่งบอกว่าเขาเองพึงพอใจที่เธอยังไม่ได้เอาออกแม้ว่าจะเลิกกันนานแล้ว“ก็เหนือชอบเข้าห้องพายมาทำอะไรพายหนิ” หญิงสาวเอ่ยพูดขึ้นแม้ว่าเขาไม่ได้เอ่ยถามอะไรออกมา“หึ” น้ำเห