เดอะ เนฟีลิม The Nephilim 의 모든 챕터: 챕터 41 - 챕터 50

“อ๋อ ! เหรอนึกว่าคิดถึงผมซะอีก” ธนัสพูดหน้าตาเฉย “มันใช่เวลามั้ยเนี่ย !” จอยยาโวยวาย คิงคลัมเบอร์เดินมาพร้อมกับมีดกับส้อมคู่ใจ “ให้ช่วยมั้ย” ธนัสพูดขึ้นมา “ไม่เป็นไรฉัน...” จอยยาพูดยังไม่ทันจับ ธนัสก็ขว้างจักรออกไปทันที คิงคลัมเบอร์เอามีดกับส้อมของตัวเองปัดทิ้งไป ธนัสรู้เลยว่ามีดกับส้อมในมือนี้เป็นอาวุธที่ไม่ธรรมดาแน่ “อะไรแกจะรุมข้าหรือไงกัน” “พอดีว่าเป็นหน้าที่ของคนหล่อ ที่จะช่วยผู้หญิงล่ะนะ” ธนัสขว้างกงจักรมันทำให้คิงคลัมเบอร์รับมือ กับกงจักรแต่ว่า กงจักรกลับไม่ระคายผิวของมันเลยสักนิด “ข้าหนังเหนียวโวย ! ของมีคมทำอะไรไม่ได้หรอกโวย” ธนัสตะลึง เขาต้องเรียกดาบฟ้าฟื้นออกมาอีกครั้งหนึ่ง จอยยาเข้าไปโจมตีอีกครั้งหนึ่ง คิงคลัมเบอร์ยังรับมือได้ ธนัสเข้าไปร่วมวงด้วย คิงคลัมเบอร์ไม่ได้มีฝีมือในเชิงบู๊มากขนาดที่จะรับมือคนสองคนได้ แถมมันคิดว่าดาบธรรมดาจะฟันมันไม่เข้าอีก แต่กลายเป็นดาบเล่มนี้ฟันมันเข้า เป็นแผลยาว ทำให้มันร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด “อะไรเนี่ย ดาบอะไรกัน” “ดาบฟ้าฟื้นไงล่ะ ด้วย

วงแคนดี้เลโอพาสกำลังซ้อมเต้นอยู่ ซึ่งท่าเต้นทั้งหมดนั้น คนออกแบบท่าจะเป็นฮารุ ซะส่วนมาก ส่วนเรื่องเพลงจะเป็นราโมน่าเป็นคนแต่ง ตัวร้องหลักจะเป็นจอยยาเสมอ แต่มีงานหนึ่งที่ทั้งสามทำได้เหมือนกันคือการออกแบบเสื้อผ้า ซึ่งคราวนี้จอยยาเป็นคนเสนอเพราะเธอเคยได้ฟังเพลงของนักร้องคนนี้ที่ประเทศและเคยเห็นว่าเธอมีหุ่นขี้ผึ้งของตัวเองในพิพิธภัณฑ์หุ่นขี้ผึ้งชื่อดัง และจอยยาประทับในชุดลายเสื้อดาวที่เธอใส่ เลยเอามาให้ทั้งวงใส่บ้าง โดยพวกเธอกะไว้แล้ว หลังงานนี้ พวกเธอจะพักยาวเพื่อที่จะฝึกฝนการต่อสู้ เลยตัดสินใจจะสร้างความประทับใจให้แฟน ๆ คนที่เหมาะจะมาเล่นเอ็มวี นี้ที่สุด ก็คือธนัส คอนเนอร์นี่ล่ะ ซึ่งการถ่ายเอ็มวีในครั้งนี้ไม่ได้มีอะไรเกี่ยวกับภารกิจเลยสักนิด นั่นทำให้พอพวกเธอเจอกับไอแซกและดาริโอที่ติดตามมาด้วย เธอถึงกับหน้าเสียกันเลยที “นี่พวกนายมาทำอะไรที่นี่” จอยยาถามอย่างเป็นกังวล ไอแซกถอนใจ “นี่มันเป็นธุรกิจของพวกแก้งค์นิ้วหัวแม่โป้ง ที่จับพวกสัตว์ในตำนานไปนั่นล่ะ”สามสาวมองหน้ากัน “งั้นงานถ่ายวันนี้ล่ะจะเป็นยังไง” จอยยาพูดอย่างเป็นกังวล

“เฉย ๆ เถอะน่า เดินยังลำบาก ยังไงไปให้พวกนนนี่รักษาก่อนเถอะ” ไอแซกพูด จอยยากับราโมน่า มองหน้ากันและทำหน้าไม่ถูก เป็นจังหวะเดี๋ยวกับดาริโอเดินออกมาพอดี เขาแอบยิ้มแล้วพูดเบา ๆ ว่า “โย่วเฮ้ย ! ติ่งคอมพลีส”เมื่อไปถึงปราสาทของดานโน่ นนน่าก็พาสามสาวไปรักษาตัว ซึ่งคราวนี้ฮารุเจ็บหนักสุด นนน่าเลยบังคับให้ฮารุต้องค้างที่นี่ “อาการหนักแบบนี้ต้องการพักผ่อนนะ ต้องค้างแล้วล่ะ” “แต่...” “เหล็กพิกซี่ทั่วไม่เป็นอันตรายหรอก แต่นี่โดนไปตั้งหลายทียังไง นนน่าต้องขออยู่อาการก่อนล่ะ รออยู่นี่ล่ะเดี๋ยวจะไปจัดห้องให้ จอยยากับราโมน่าก็ค้างด้วยกันเลยแล้วกัน” ฮารุ จอยยา ราโมน่า ปฎิเสธไม่ได้ ก็ต้องเลยตามเลย ฮารุตื่นเต้นมาก เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอ นอนบ้านคนอื่น แบบ ทั้งสามลงมาที่โต๊ะอาหาร ซึ่งอาหารวันเป็น ชุดแฮมเบอร์เกอร์ มีเฟรนฟราย และไก่ทอดด้วย ดูเหมือนของร้านฟาสฟู้ค แต่ก็อร่อยมาก ซึ่งมีเติมได้เรื่อย ๆ สักพักโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา แน่นอนคนที่โทรมาเวลาแบบนี้มีแค่คนเดียวคือ คุณเจ้าขา “ครั้งนี้ทำดีนะคะ ไม่ได้ระเบิดอะไร แต่ความคิด

ระหว่างทางที่เดินทาง บรรยายกาศมันตึงเครียดมาก จนทำให้อึดอัด ไอแซกมองดูวิวรอบ ๆ เห็นว่าบรรยากาศมันร่มรื่น และเส้นทางมันเป็นทางที่ขึ้นไปบนภูเขาหลังจากนั้น มีหมอกลงจัด จนมองไม่เห็นทางแล้ว “จะบอกไว้อย่างนะ พี่น้องคนอื่นไม่ใจดีเหมือนฉันหรอกนะ” อะคิพูดขึ้นมา “พี่อะคิเป็นพี่คนรองน่ะ คือ เอาไงดีล่ะ อะคินี่ล่ะปกติที่สุดแล้วมั้ง” ฮารุกระซิบบอก ไอแซกพยักหน้ารับรู้เขารู้สึกถึงกดดันและจิตสังหารมากมาย ไอแซกนึกเสียดายที่เขาไม่ได้พกปืนมาด้วย แต่การเอาปืนเข้าญี่ปุ่นเป็นเรื่องยาก เพราะญี่ปุ่นมีกฎหมายเกี่ยวกับอาวุธปืนที่เข้มข้นมาก เขาเลยไม่ได้เอาปืนมาด้วยสักกระบอง ความรู้สึกของไอแซกตอนนี้เขาอยากจะปืนหลาย ๆ กระบอกจะทำให้อุ่นใจกว่านี้ ไอแซกเห็นฮารุเริ่มกดดันแล้ว เธอมาบ้านแท้ ๆ ทำถึงดูกังวลขนาดนี้ ไอแซกจับมือของฮารุ “ผมอยู่นี่” คำพูดของไอแซก ทำให้ฮารุรู้สึกอุ่นใจขึ้นมาบ้าง“เฮ้ย ๆ ข้าไม่หัวหลักหัวตอนะโวย !” อะคิสังเกตเห็น เขาเริ่มคิดว่าสองคนนี้คงจะเป็นแฟนกันจริง ๆ ไม่ใช่แฟนปลอม ๆ เมื่อเข้าเขตหมู่บ้าน เป็นหมู่ขนาดเล็กมีบ้านไม่กี่หลังคาเรือน บรรยากาศร่มรื่น

“แต่พอดีกันไม่ได้คิดว่าจะมาแพ้” ไอแซกเข้าโจมตีอีกครั้งหนึ่ง อะคิรับมือได้เป็นอย่างดี แต่แม้ว่าคมมีดจะไม่ได้โดนตัวเขา แต่แรงกระแทกมันสะท้อนมาทำให้เขาถึงกับแขนชา มีดมาเซเต้กลายเป็นสีแดงเพลิง ทำให้อะคิรู้สึกถึงความร้อนที่แผ่ออกมาจากมีดมาเซเต้ เขารู้เลยว่าถ้าเขาพลาดได้โดนย่างสดแน่ไอแซกออกแรงมากขึ้นเรื่อย ๆจนกระทั่งดาบของอะคิหักคามือ อะคิมองอาวุธในมือแล้วพูดว่า “ไม่คิดว่าชนะเหรอ”ดาบของอะคิกลับเป็นเหมือนเดิม เขาโจมตีไม่หยุด ไอแซกยังรับมือต่อไป แต่เขาก็พลิกเกมมาเป็นฝ่ายเปรียบได้ ทำให้คมมีดเฉียบหน้าของอีกฝ่ายไปได้อย่างอย่างหวุดหวิด “น่าสนุกนี่”อะคิเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วจนทำให้เห็นเหมือนกับว่าเขาแยกร่างได้ ไอแซกโดนฟันไปหลายแผล “ยอมแพ้ซะดีกว่านะจะได้เจ็บตัวน้อยลง”ร่างของไอแซกมีควันขึ้น อะคิรู้สึกถึงความร้อน ทำให้เขาเคลื่อนไหวได้ช้าลง ไอแซกเห็นช่องว่างแล้วเขาพึ่งไปและเอาสันมีดฟาดเข้าที่กลางหัวของอะคิ ทำให้อะคิหัวแตก “ข้าแพ้แล้ว ถ้าเจ้านี้เอาด้านคมลงมา หัวข้าเบาะไปแล้ว ! ” อะคิพูดขึ้นมา“ท่านพี่ ท่านออมมือหรือ” นัทสึพูดด้วยน้ำเสียงไม