เดอะ เนฟีลิม The Nephilim

            ปฐมกาล 6 1-4

น้ำท่วมโลก

6เมื่อมนุษย์เริ่มทวีจำนวนขึ้นบนโลกและให้กำเนิดบุตรสาว 

2 บรรดาบุตรชายของพระเจ้าเห็นว่าบรรดาบุตรสาวของมนุษย์สวยงามก็เลือกเอามาเป็นภรรยาตามใจชอบ

 3 แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “จิตวิญญาณของเราจะไม่คงอยู่กับมนุษย์ตลอดไป เพราะเขาเป็นเพียงมนุษย์ที่ต้องตาย เขาจะมีอายุขัย 120 ปี”

4 ในสมัยนั้นและสืบต่อมาภายหลัง มีคนเนฟิลอาศัยอยู่ในโลก คือสมัยที่บุตรชายของพระเจ้าไปอยู่กินกับบุตรสาวของมนุษย์และมีลูกหลานกับเขา คนเหล่านี้เป็นคนใหญ่คนโตที่มีชื่อเสียงในยุคโบราณ

กรุงปอมเบอี[2] ช่วงเวลาปัจจุบัน

ร่างในเสื้อคลุมร่างหนึ่งกำลังเดินโซเซด้วยความเจ็บปวด มีเลือดไหลออกมาไม่หยุด แสดงให้เห็นว่าเขาเพิ่งผ่านการต่อสู้มา แต่นักท่องเที่ยวดูจะไม่ได้สนใจอะไรเขาเลย เพราะทุกคนกำลังตื่นตาตื่นใจ กับสถานที่ท่องเที่ยว เขาบ่นพึมพำ

“ไม่จริง ข้า แพ้เป็นไปไม่ได้ ทำไมกัน บ้าเอ๋ย ทำไมข้าต้องตาย ข้าควรจะเป็นผู้ปกครองทุกอย่างสิ ทุกสิ่งต้องสยบอยู่แทบเท้าข้าสิ”

พูดจบเขาก็กางแขนออก ร่างเปล่งแสงออกมา และตะโกนเสียงดังลั่น

            “ลูกข้า แก้แค้นให้ข้าด้วย” เกิดแสงสว่างวาบขึ้นมาในชั่วพริบตา ทุกคนที่อยู่ในบริเวณนั้นโดนแสงอาบร่าง โดยที่ไม่มีใครรู้ตัวเลยสักนิด ส่วนร่างที่เปล่งแสงก็หายไปจากตรงนั้นราวกับว่า ไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน

            หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป ณ บ้านหลังหนึ่งในสวิตเซอร์แลนค์

            บ้านหลังนี้เป็นของครอบครัว คานโล  หญิงวัยเกินห้าสิบคนหนึ่งกำลังอาเจียนอยู่ในห้องน้ำ เธอชื่อ          เกรตา อดีตพยาบาลที่เกษียณมาได้ห้าปีแล้ว สามีของเธอมาดูอาการ ซึ่งด้วยประสบการณ์ชีวิตนี่มันอาการของคนแพ้ท้องชัด ๆ แต่เธออายุเกินห้าสิบแล้วจะท้องได้ยังไง สามีของเธอ โรแมน ทำอาชีพเจ้าของร้าน    พิชซ่า ก็อายุแปดสิบกว่าแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่จะมีลูกได้อีก เกรตาเองก็ไม่อยากเชื่อ แต่อาการแบบนี้ก็คิดเป็นอื่นไม่ได้แล้ว

            “มันเกิดขึ้นได้ยังไงเนี่ย” โรแมนพูดขึ้นมาอย่างประหลาดใจ

            “นั่นสิมันเป็นไปได้ไงกันที่รักฉันงงไปหมดแล้ว”เกรตาพูด ความประหลาดใจแรกยังไม่จบ ความประหลาดใจใหม่ก็เข้ามา เมื่อ จัซมินลูกสาวของทั้งสองคนเข้ามาในบ้าน เธอมีสีหน้าซีดเผือดราวกับเลือดในตัวไม่เหลือแม้แต่หยดเดียว

            “เกิดอะไรขึ้นลูก” โรแมนรีบถามทันที ใจของเขาเต้นเหมือนกับกลอง

            “พ่อหนูท้อง” โรแมนได้ยินถึงกับสมองแทบจะหยุดทำงานไปเลยทีเดียว นี่มันอะไรกัน ! ในหนึ่งวันเขาต้องเจอทั้งลูกตัวเอง และเมียท้องพร้อมกัน โรแมนต้องพยายามตั้งสติแล้วถามต่อไปทันทีว่า

            “นี่ท้องกับแฟนลูกเหรอ”  จัซมินกลับส่ายหน้าและพูดว่า

            “หนูยังไม่เคยมีอะไรกับแฟนหนูค่ะพ่อ หนูพูดความจริงนะ และแฟนหนูก็ขอเลิกกับหนูไปแล้ว ทันทีที่รู้เรื่อง” เธอพูดทั้งน้ำตา ก็แน่ล่ะคนที่ไม่เคยมีอะไรกัน แล้วจู่ ๆ แฟนมาท้องแบบนี้จะให้รับมันก็ไม่ใช่เรื่อง

            “นี่มันวันอะไรของฉันเนี่ย !” โรแมนตะโกนลั่นบ้าน เขาต้องตั้งสติ อย่างแรกที่ทำคือ ต้องพาลูกและเมียไปหาหมอซะก่อน ซึ่งพอไปถึงโรงพยาบาล หมอแทบไม่อยากเชื่อเหมือนกันว่า เกรตาจะท้องด้วยวัยขนาดนี้ แต่เพื่อนร่วมงานเก่าของเกรตาได้พูดขึ้นมาว่า

            “วันนี้ วันอะไรเนี่ยคนท้อง รวมกันเยอะมาก แต่แปลกนะ แก่กว่าคุณเกรตายังท้องเลย”

            “ว่าอะไรนะ”

            “เรื่องจริงเกรตา ทุกคนงงมากเลย”

            แม้จะเป็นเรื่องเจ็บปวด แต่การที่เกรตานั้นมาตั้งท้องแบบนี้ ด้วยอายุขนาดนี้มันเสี่ยงต่ออาการครรภ์เป็นพิษ[3] แถมเด็กที่เกิดมาก็โอกาสรอดต่ำ เธอเลยตัดสินใจว่าจะทำแท้ง ส่วนจัซมินเธอตัดสินใจจะเก็บเด็กเอาไว้

            “ไม่เป็นไรหรอกค่ะพ่อ แม่ เพราะยังไงหนูไม่ใช่เด็กวัยรุ่นใจแตกซะหน่อย หนูมีงานมีการทำแล้วมั่นคงด้วย หนูจะเลี้ยงเขาอย่างดี”จัซมินตอบ เกรตาลูบท้องของตัวเอง

           “แม่ขอโทษนะลูก ที่ให้หนูเกิดมาไม่ได้”

           ขณะที่กำลังเตรียมการทำแท้ง ห้องผ่าตัดก็เกิดมีอุณหภูมิสูงมากขึ้นเรื่อย ๆ ขนาดว่าพยายามเพิ่มความเย็นของเครื่องปรับอากาศแล้ว ก็ยังร้อนอยู่ดี ความร้อนมันสูงมากขนาดทำให้ปรอดแตก ขวดแอลกอฮอล์ระเบิดเศษแก้วกระจายไปทั่ว จนต้องหนีกันออกมาแทบไม่ทัน เป็นแบบนี้เรื่อย ๆ จนพวกหมอกลัวมาก มีเสียงประหลาดดังอยู่ในหัวของเกรตา โดยเสียงนั้นได้บอกกับเธอว่า

               “เด็กต้องได้เกิด เพราะมีหน้าที่สำคัญที่เขาต้องทำ เขาต้องได้เกิด” เกรตารู้สึกหวาดกลัวกับเสียงลึกลับนี่มาก เลยต้องตัดสินใจว่าจะดูแลลูกคนนี้เอง

               โรแมนเลยได้แต่พาลูกเมียกลับบ้าน เขากังวลมากกลัวจะเสียภรรยาไป ทั้งคู่แม้จะอยู่ด้วยกันมานานแต่ความรักไม่ได้น้อยลงเลย แต่พอกลับถึงบ้าน ก็พบกับบาดหลวงคนหนึ่งรออยู่แล้ว เขาเป็นชายร่างสูงอยู่ในวัยกลางคนมีผมสีทอง หน้าตาใจดี เมื่อเห็นทั้งสามเขาก็ทักทายด้วยรอยยิ้ม

               “พระเจ้าอวยพร พ่อชื่อ แอนดูว์ อยากจะมาพบพวกลูก”

              “คุณพ่อมีอะไรหรือเปล่าครับ ทำไมถึงมาหาพวกเราได้” โรแมนแปลกใจมาก ใครจะไม่แปลกใจจู่ ๆ ก็มีบาดหลวง มารออยู่หน้าบ้านแบบนี้        

                 “พ่อไม่อ้อมค้อมนะ พ่อมาที่นี่เพื่อคุยกับลูกเรื่องเด็กที่กำลังจะเกิดมานั่นล่ะ” คุณพ่อแอนดูว์พูดขึ้นมา

                  “ทำไมเหรอครับ” โรแมนตกใจมากกับสิ่งที่ได้ยิน เด็กที่เกิดมาอย่างแปลกประหลาดแบบนี้ บาดหลวงยังสนใจทำให้สงสัยว่าว่าสิ่งที่กำลังจะเกิดมานี้เป็นอะไรกันแน่

               “อย่าได้กลัวไป พ่อไม่ได้มาร้าย เด็กยังไม่ได้เกิด จะให้พ่อทำร้ายเด็กได้ยังไง พ่อแค่จะขอแวะมาดูเด็กสองคนนี้บ่อย ๆ เท่านั้นล่ะ” คุณพ่อแอนดูว์พูดขึ้นมา ยิ่งทำให้โรแมนแปลกใจเข้าไปใหญ่ แต่สุดท้ายก็เชิญคุณพ่อเข้ามาพูดคุยกันในบ้าน

          “ทำไมครับคุณพ่อ ลูกกับหลานผมมีอะไรพิเศษเหรอครับ คุณพ่อถึงต้องมาจับตาดู” โรแมนถามทันที

          “ลูกก็รู้อยู่แก่ใจนี่ว่า ลูกหลานของลูกพิเศษยังไง ลูกเห็นกับตาแล้วนี่” คุณพ่อแอนดูว์ตอบหน้าตาเฉย โรแมนเริ่มกังวล

            “ผมจะต้องทำไงดีครับลูกหลานผมเป็นแบบนี้ แล้วพวกเขาจะเป็นยังไงครับ ใช้ชีวิตแบบไหนกัน”

             “อย่ากลัวไปเลยลูก พ่อเชื่อว่า พระเจ้าทรงมีเหตุผลที่ให้ทั้งสองเกิดมาแบบนี้ ขอให้ลูกเข้าใจพวกเขาและมอบความรักให้เขามากพอ พ่อเชื่อเขาจะกลายเป็นคนที่ดีแน่ ๆ  พ่อจะช่วยเหลือทุกอย่างนะ ขอให้เชื่อใจพ่อ” ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว โรแมนและครอบครัวจึงตัดสินใจยอมรับ

             สามเดือนต่อมา เสียงเด็กร้องไห้ดังขึ้นมา ทำให้เกรตากับโรแมนต้องตกใจ เด็กคลอดออกมาแล้ว โดยที่เกรตาไม่รู้ตัวเลยสักนิด ไม่มีอาการอะไรเลย ถ้าเด็กไม่ส่งเสียงร้องก็ไม่รู้หรอกว่าเด็กเกิดแล้ว และในเวลาเดียวกัน ก็มีเสียงเด็กร้องดังจากห้องของลูกสาว และสิ่งที่เกิดขึ้นก็คือเธอคลอดลูกแล้ว โดยไม่รู้ตัว ในคืนเดียวกันก็ยังมีเด็กอีกหลายคนที่เกิดขึ้นมาแบบนี้