Lahat ng Kabanata ng Pantasya ni Tasya: Forbidden Desire 1 (SSPG): Kabanata 41 - Kabanata 50

Tasya's Point of View Agad niyang isinara ang pinto at sinunggaban ako ng halik sa mga labi. Yumakap ang mga kamay ko sa batok niya at sabik na sabik din siyang hinalikan. Sabi ng utak ko, lumayo ako. But my body and desire betray me. Noon ko pa siya pinagpapantasyahan. Noon ko pa siya gustong muling makasama. Nang maipatikim niyang muli sa akin ang langit, natutunaw ang dapat ay galit ko. Ang katotohanan na hindi naman dapat akong mahulog sa kaniya.Kung talagang gusto niya akong iwasan, dapat ay pinanindigan niya. Hindi siya dapat lumalapit sa akin dahil masusunog siya sa apoy na bumabalot sa akin. Maging ako, lalo lamang niyang pinapaigting ang apoy ng pagnanasa sa aking katawan. Apoy ng labis na pagnanasa.Naglabanan kami ng halik. Tila sabik na sabik sa isa't isa..He then lifts me. Akala ko sa kama niya ako dadalhin pero pumasok kami sa banyo.Nag-iinit ang pakiramdam ko. Gusto kong maghubad ng damit. I want to feel him skin to skin. Hindi na ako magkapaghintay na angkinin niya.

Tasya's Point of View Nagising kaming tatlo sa sunod-sunod na katok mula sa pinto."Ah, ang sakit ng ulo ko..." reklamo ni Che.Si Nikita sana ang babangon para puntahan ang pinto pero pinigilan ko siya. "Ako na," sabi ko. Inayos ko ang roba na suot bago lumapit sa pinto. Muling may kumatok. Hindi makapaghintay."Yes..." sagot ko. Hindi muna binuksan ang pinto. "Room service, Mam," ika ng nasa labas. Kumunot ang noo ko. Wala naman kaming hiningi na room service. Binuksan ko na ang pinto dahil kumatok na muli ang ansa labas. "Miss, baka nagkakamali ka..." ika ko. "We don't need anything..." sabi ko. Anong oras na ba? "We are checking out today also..." sabi ko. Ngumiti sa akin ang tila kitchen staff. May dala siyang cart na may laman na pagkain. Tiningnan niya ang papel na hawak. "Sa inyo po talaga ito, Mam. Room 610 po. Food delivery at may ipinamimigay po..." ika niya. May kinuha sa baba ng cart at iniabot sa akin. "Ipinapasabi din po ng manager namin na take your time daw p

Tasya's Point of View Nalilito na ako. Punum puno ang isipan ko ng mga alalahanin. Mga agam-agam na hindi masagot ng isipan ko kahit anong gawin ko. Kaya noong tawagin nila akong kumain ay hindi ako bumaba. Ayokong makihalubilo sa kanila lalo na dahil sa mga sunod-sunod na pangyayari sa aming lahat.Si Dominic at ang pabago-bago niyang mood.Si Trisha na hindi ko alam kung bakit galit na kay Papa. Eh noon naman, halos hindi sila mapaghiwalay na dalawa. Iniwanan nga nila ako, hindi ba? Talos mag-a-act siya ng ganoon?Shìt! Ako dapat ang galit na galit at hindi siya! Pero nasaan na ba si Papa?Sa umagang iyon, minabuti ko rin na bumangon ng medyo late. Hindi din ako pumasok sa trabaho kahit okay na ang paa ko. Gusto ko muna silang iwasan. Maybe these feelings will pass eventually. Huwag lang muna sa oras na mataas pa ang mga emosyon sa aming lahat."Good morning, Miss Tasya," bati sa akin ng katulong nila. Ngumiti siya sa akin. Magkaibigan na kami pero siyempre naroon pa rin ang hiya n

Tasya's Point of View "You're beautiful..."Tama ba ang narinig ko?"Oh, thank you, Babe..."Nakuyom ko ang aking kamao at naipinid ang aking bibig. Akala ko ako ang sinabihan ni Dominic, hindi ako puwedeng magkamali, ang mga mata niya ay sa akin nakatingin. Pero nasa likod ko pala si Trisha. Hindi ko napansin kung saan siya galing."Wow, Tasya, bagay din sa iyo ang gown..." puri ni Trisha. Nakatitig pa rin ako kay Dominic na agad umiwas ng tingin sa akin.Naglagay ako ng ngiti sa mga labi ko bago harapin si Trisha. Tiningnan ko siya pababa at pataas. "Want to take a picture, Trisha?" Lumapit ako sa kaniya. "Please, Dom..." sabi ko at ibinigay ang cellphone ko. "Bagay sa amin ang mga gowns namin. It's like an angel and a devil..." sarkastiko kong ika. Kunwaring napahalakhak kahit na sa loob ko, naiinis na.An angel in disguise. Samantalang ako, hindi na kailangan pa dahil ipinapakita ko kung akong tunay kong ugali. Hindi ako anghel, pero masasabi kong hindi din naman masama.Dominc

Tasya's Point of ViewI forgot about him. That's what I thought. Pero dahil sa hindi namin inaasahang pagkikita ngayon, para akong tinuklaw ng makamandag na ahas. That I couldn't breath. Parang hinigop niya ang hangin at walang iniwan para makahinga ako. It's been five years. Bakit biglang bumalik ang sakit ng pang-iiwan niya? Akala ko nakalimutan ko na siya simula noong nakilala ko si Dominic. Pero sa isang segundo lang...bumalik lahat ng masakit na nakaraan.Pinaglalaruan ba talaga ako ng tadhana? Bakit sunod-sunod na dumating ang mga taong ayoko sanang makita. Mga taong okay naman ako na wala na sa buhay ko. So Trisha...ngayon si Jericho. Except for Dominic, of course. Na ngayon ay pinagsisihan kong inasam ko na makasama."You know him?" tanong ni Trisha na sumunod pala sa akin sa washroom.Hinarap ko siya. "My ex," diretsa kong sagot. Bakit ko pa ililihim. Sa naging reaction ko, alam kong may alam na sila.."Do you know he's married?" tanong niya. I don't like her tone while as