All Chapters of BAD WIDOWER มาเฟียลูกติด: Chapter 31 - Chapter 40

EP.31“เชี่ย! ชั่วโมงครึ่งที่สอนไปได้ขนาดนี้เลยเหรอวะ”นินิวตกใจไม่ต่างกันแต่ก็ประหลาดใจในฝีมือของณาลัลน์ อาจเป็นเพราะเจอาร์อยู่ไม่ห่างนักหรือไม่ก็ฟลุ๊ค แต่ถึงอย่างนั้นนินิวก็รีบเข้าไปหาเจอาร์เพื่อดูบาดแผลของเขา“นะ…หนูยิงพี่เจ อึก”ณาลัลน์ตัวสั่นเทิ้ม ลนลานจนร้องไห้ออกมาสติแตกกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไปโดยไร้การไตร่ตรอง เธอไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เขาเป็นแผล คนโดนยิงไม่มีอาการที่แสดงออกว่าเขาเจ็บปวด แต่สัมผัสได้ว่าเขาไม่พอใจเธออย่างแน่นอน“อีเด็กเวร!”เขาสถบออกมาด้วยความหงุดหงิดมหาศาล แต่เป็นนินิวที่พยายามปลอบประโลมให้มานั่งที่โต๊ะโดยมีลูกน้องหากล่องปฐมพยาบาลมาให้ “พวกมึงอย่าทำอะไรเด็กคนนั้นนะ”นินิวออกคำสั่งลูกน้องที่ดูไม่พอใจแต่กำลังรอคำสั่งจากเจอาร์อยู่ว่าต้องทำอย่างไร “ไปตามเฮียเคกับเฮียแพคมาช่วยผ่ากระสุนออกหน่อย”“ฆ่าแม่งดีไหม”น้ำเสียงเคียดแค้นทำให้เด็กสาวร้องไห้หนักกว่าเดิม คล้ายกับตัวเองกำลังเป็นผู้ร้าย เธอคงต้องถูกตำรวจจับ พ่อแม่ของเธออาจจะเสียใจเพราะเธอทำร้ายคนอื่น เจอาร์จะเอื้อมไปหยิบปืนแต่ก็ถูกนินิวปามันทิ้ง ให้ลูกน้องมาช่วยคุมอารมณ์ของเจอาร์ที่โกรธจนเลือดขึ้นหน้า ยื้อได้เท่าที่ยื้อ

EP.33“ไม่บอกแล้วหนูจะรู้ไหมว่าพี่เจต้องการอะไรกันแน่”เขาจงใจกวนประสาทเธอรึเปล่า เธอเลื่อนสายตามามองผ้าพันแผล ครั้งสุดท้ายที่เขาล้างแผลคงเป็นเมื่อคืน หากเธออาสาเขาคงไม่ขัดแบบครั้งก่อนเพราะเขาล้างเองก็ลำบาก หากจะหนีไปโรงพยาบาลก็ยุ่งยาก “งั้นให้หนูล้างแผลให้ไหมคะ”เธอผละออกจากไหล่กว้าง มือเรียวสัมผัสแขนซ้ายอย่างเบามือ “ยังไม่ต้อง”“งั้นนอนก่อนค่ะ”เด็กสาวเริ่มง่วงเสียเองเธอหยิบหมอนอีกใบมาจัดแจงตั้งท่าจะนอนพักผ่อน แต่ช่วยพยุงให้เขานอนไปเสียก่อนแล้วเธอจะนอนข้างๆ หากเขาต้องการอะไรเธอจะได้ช่วยเหลือได้ทันถ้วงทีไม่ต้องรอนาน“ว๊าย!”มือเรียวถูกกระชากอย่างแรงให้ล้มตัวลงมาทาบทับร่างของมาเฟียหนุ่ม ได้ยินเสียงซี๊ดปากเบาๆข้างใบหูเล็กเพราะบาดแผลได้รับการกระทบกระเทือน ใบหน้าคมคายซุกไซ้ลำคอระหงปลุกเร้าอารมณ์ให้เด็กสาว มือข้างขวาที่ใช้การได้ดีโอบรัดร่างเล็กไม่ให้ลุกและยังสอดเข้าไปปลดตะขอบราเซียร์ ขาเรียวยาวตวัดโอบรัดเด็กสาวให้หนีออกไปยาก“พี่เจหนูไม่ทำ ปล่อย!”เธอปรามเสียงสั่นแต่เขาไม่ยอมหยุดจะถอดเสื้อเธอออกให้ได้ เธอรู้ว่าต้องทำอย่างไรให้เขาปล่อยแต่ไม่อยากทำร้ายเขาสู้เจรจากับเขาดีๆเสียกว่า“ให้ฉันเอ

EP.35“อคินพี่ลัลน์ขอโทษนะ”เธอดึงมือเขาออกจากริมฝีปาก แล้วหันมาขอโทษอคินด้วยความจริงจัง ไม่สนใจเจอาร์หากเธอไม่พูดกับเขาคงไม่มีความผิดและไม่ต้องถูกลงโทษแบบนั้น“เชอะ!”เด็กน้อยกอดอกแล้วไม่สนใจไยดี“ให้อภัยแม่ลัลน์ได้ไหม”ณาลัลน์เปลี่ยนสรรพนามเสียเอง เจอาร์ก็เคยบอกว่าอคินเรียกผู้หญิงทุกคนว่าแม่ มันไม่ได้พิเศษอะไร เธอจึงไม่ลังเลที่จะใช้มาง้อ“หมายถึงจะเป็นคนรักของพ่อเหรอครับ”อคินถามอย่างมีความหวัง“เป็นแม่หนูจ้ะ”“…”เด็กน้อยทำหน้าครุ่นคิด แล้วเป็นฝ่ายตักเค้กส้มมาทานเอง เด็กสาวจึงหาจังหวะดีๆง้อไปเรื่อยๆ จนในที่สุดอคินก็หายงอน วันต่อมา@โรงพยาบาล“หมอบอกแล้วนะว่าห้ามยกของหนักอีก”มาร์ตินแซวเจอาร์ที่นอนให้น้ำเกลืออยู่บนเตียงผู้ป่วยในห้องพักวีไอพีของโรงพยาบาลชื่อดัง เนื่องจากกลางดึกที่ผ่านมาเจอาร์ไข้ขึ้นเพราะปวดแผลจนทนไม่ไหว ณาลัลน์จึงต้องหามส่งโรงพยาบาลกลางดึก ซึ่งเจอาร์โกหกหมอว่ายกของหนักซึ่งทั้งหมอและมาร์ตินก็รู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง หลักฐานก็เห็นเต็มสองตาเต็มลำคอหนา นั่นก็เพราะณาลัลน์เลิ่กลั่กจนจับพิรุธได้มาร์ตินปรายตามองณาลัลน์ที่เพิ่งกลับมาจากการเรียนในช่วงบ่าย โดยเขาและนินิวเ

EP.37หลายวันต่อมา@บริษัทพอร์ช“แกจะอยู่ที่นี่ได้ถึงกี่โมงอ่ะ”พิมมี่ถามณาลัลน์ในขณะที่นั่งทานข้าวเที่ยงตอนเกือบบ่ายโมงในห้องครัวของบริษัท หลังจากเลิกเรียนในคาบเช้าพิมมี่ก็ต้องมาทำงานแทนพี่ชายตัวเอง แล้วพาณาลัลน์มาด้วย“น่าจะบ่ายสาม ต้องไปรับอคินที่โรงเรียน”“น้องติดแกหรือแกติดน้อง”“มันเป็นหน้าที่ของฉัน วันนี้พี่เจยุ่งๆฉันก็เลยต้องไป”“แล้วพี่เจติดแกยัง”“ไม่รู้”ก็ไม่อาจรับรู้ได้ หน้าที่ของเธอยังวนเวียนอยู่กับการดูแลอคิน เจอาร์ก็ยังปฏิบัติกับเธอเหมือนเดิม ยิ่งแผลเขาดีขึ้นทุกวัน เธอก็ถูกเรียกตัวไปบำเรอกามให้เขาแทบทุกคืน “นี่พี่พอร์ชกลับมาแล้วนะ”ณาลัลน์ละความสนใจจากหม่าล่ารสเผ็ดมามองเพื่อนรัก ถึงว่าเธอไม่เห็นหน้าเขามานาน แต่ไม่เคยรู้เลยว่าเขาไปไหน ตั้งแต่วันนั้นที่เธอไม่ตอบข้อความเขา เขาก็ไม่ทักมาอีกเลย ซึ่งมันก็ดีที่ทำให้เธอมีเวลาตัดใจจากเขาเรื่อยๆ“เขาไปไหน ทำไมฉันไม่เห็นรู้”“ไปย้อมใจที่ญี่ปุ่น ไปทำงานด้วยนั่นแหละ ฉันเลยต้องทำงานแทน”“อ๋อ”“ทำไม? แกไม่อยากเจอเขาหรือว่าอยากเจอมาก”“ยังไงก็ต้องเจอไหม ฉันก็ยังเป็นลูกน้องเขาอยู่”“งั้นดีเลย แกไปหาเขาในห้องนั่งเล่นเดี๋ยวนี

EP.39ผลั่ก!“กูบอกให้ออกไป!”มาเฟียหนุ่มโมโหสุดขีด เขาหันกลับมาผลักหล่อนอย่างแรงจนหล่อนหงายหลังคว่ำ ความรุนแรงทำให้บาดแผลที่ใกล้จะหายบริเวณหน้าท้องของกุ๊บกิ๊บรู้สึกเจ็บขึ้นมา“เจ ฮืออออ”หญิงสาวรีบดันตัวลุกคลานเข้ามาจับเท้าของอดีตคนคุ้นเคย สะอื้นไห้จนดวงตาแดงก่ำ พยายามรั้งเขาไม่ให้เดินหนี“ใส่เสื้อซะ!”“ลองคิดใหม่…”“คิดว่ากูจะฆ่ามึงแบบไหนน่ะเหรอ”“ไม่เอา อึก”เจอาร์ในเวอร์ชั่นที่หล่อนไม่เคยเห็นน่ากลัวจนขนลุก“อยากให้กูโทรบอกแม่ให้มาเก็บมึงหรืออยากให้กูเก็บมึงด้วยตัวเอง”ปลายกระบอกปืนจี้อยู่ที่ศีรษะของหญิงสาว เขาจะลั่นไกเลยก็ได้ แต่เวรกรรมที่หล่อนทำมันตามสนองหล่อนแล้ว ให้โอกาสได้อยู่แบบเจ็บปวดอีกหน่อยก็คงดี เขาเองก็สะใจที่ได้ทำให้หล่อนเจ็บปวดการเป็นแผลไปแล้ว ไม่รอให้หล่อนคิดนานเขาโทรหาลูกน้องคนสนิทอย่างไม้ให้มาจัดการกุ๊บกิ๊บต่อ...มาเฟียหนุ่มนั่งดื่มคนเดียวเงียบๆ เขาปล่อยให้รสขมของน้ำสีอำพันบาดคอไปเรื่อยๆในระหว่างที่ทบทวนเรื่องราวของชีวิตที่ผ่านมา ความเงียบสงบในเวลาที่ได้อยู่กับตัวเองหายไปเมื่อโทรศัพท์แผดเสียงร้องดังเตือนว่ามีคนโทรเข้ามา เจอาร์หงุดหงิดเล็กน้อยที่มีคนโทรมารบ