Kinabukasan, ang Vanuatu ay nababalot sa isang kakaibang katahimikan. Ang lupa, na ilang oras lang ang nakalipas ay nilamon ng Category 4 Cyclone, ay humihinga na nang maluwag. Ang himpapawid ay malinaw, ngunit ang bawat dahon at sanga ay patunay ng bangis na dumaan. Ang hangin ay may amoy ng basang lupa, asin, at isang matamis na pabango ng kaligtasan.Sa gitna ng pagkasira, ang temporary shelter—na itinayo sa diskarte ni Rafael ng lokal na timber at matibay na bamboo—ay matatag na nakatayo. Walang ni isang buhay ang nasayang. Ang arkitektura ay nag-alay ng proteksyon, at ang tiwala ng komunidad ay lumago nang mas matibay kaysa sa anumang kongkreto.Nakatayo si Rafael sa harapan ng shelter, nakatingin sa hilaga. Ang kanyang mukha ay may bakas ng matinding gabing dumaan, ngunit ang kanyang mga mata ay nag-aapoy ng isang bagong uri ng apoy. Ang apoy na iyon ay hindi nagmula sa galit ng bagyo, kundi sa bagang ibinigay ni Lia—ang init ng kanyang walang-hanggang gabi.“Ang bagyo ay hindi
Terakhir Diperbarui : 2025-12-06 Baca selengkapnya