Lahat ng Kabanata ng A Night with my Mother's Trillionaire CEO Live-In Partner: Kabanata 1 - Kabanata 7

Umambon sa Baguio. Hindi yung tipong ulan na may kulog o kidlat, kundi yung ambon na parang sinasadya kang yakapin. Malamig, tahimik, at tila pinapaalala sa’yo kung gaano ka kalungkot kapag mag-isa ka.Si Lia Santiago ay nakaupo sa far end ng Luna Azul, isang hidden bar sa Baguio na kilala lang ng mga local artists at ng mga gustong tumakas sa ingay ng siyudad. Halos maramdaman mo ang faint scent ng coffee at whiskey na humahalo sa wet pine air. Jazz music floated softly sa background, at ang low hum ng mga boses at clinking glasses ay nag-create ng cozy, almost intimate vibe.Her heels were off. Her black silk dress clung to her damp skin. Her hair, slightly messy from the drizzle, framed her tired face. Pero ang pinakamasakit ay hindi lamig ng hangin—kundi ang bigat ng pusong basag. Siya’y hindi dapat narito. Dapat ay nagpa-plan na siya ng wedding—fitting gown, flowers, suppliers. Pero ngayon, ang dala niya ay smudged red lipstick, tired eyes, at isang aura ng pagod sa mundo.“Last

Ang buong araw ni Lia ay parang lumulutang. Nasa opisina siya pero walang nangyayaring pumasok sa isip niya. Kahit ang kape ay parang tubig, at bawat tik-tak ng orasan sa HR department ng event firm nila ay parang panunukso—paalala na hindi siya makawala sa gulong iniwan ng isang gabi.“Miss Santiago, okay ka lang?” tanong ng boss niya habang inaabot ang event proposal. “Yes po, sir. Kulang lang sa tulog,” sagot niya, pilit ang ngiti. Ngumiti lang ito at tumango, pero sa loob-loob niya, gusto niyang sumigaw.Paulit-ulit bumabalik sa isip niya ang mukha ni Rafael Ilustre—ang lalaking hindi niya dapat nakilala. Ang paraan ng titig nito, ng boses nitong mababa at kalmado, at ng init ng balat nitong hindi niya makalimutan. Bawat ulit ng pangalan ay parang suntok sa sikmura.Pag-uwi niya, tinangka niyang huwag buksan ang cellphone. Pero nang mag-vibrate ito, agad siyang napatingin.“Sweetheart, confirm mo na ha. Sunday brunch sa Manor Hotel, 11 AM. Si Rafael gusto ka raw makilala.”Para

Ang gabi sa Baguio ay tahimik, pero sa loob ng villa ni Rafael, parang may kargang unos sa hangin. Lia ay nakaupo sa living room, hawak ang tasa ng herbal tea, habang si Rafael naman ay nakatayo sa tabi ng fireplace. Ang apoy ay naglalaro sa kanyang mata, at sa bawat kislot ng liwanag, ramdam ni Lia ang init ng presensya nito.“Lia,” simula ni Rafael, mababa at kontrolado ang boses. “We need to talk. Everything.”Huminga siya nang malalim. “Okay. Let’s do it.”Tumakbo ang minuto, puno ng katahimikan, at sa bawat segundo, ramdam ni Lia ang tibok ng puso niya. Hindi lang dahil sa kaba, kundi sa tensyon na unti-unting lumalalim sa pagitan nila.“Your mom,” simula ni Rafael, tumigil at tumingin sa fireplace. “I’ve been honest with you, pero may kulang. Something you need to know—before things go any further.”Napatingin siya sa kanya, hindi makapaniwala sa bigat ng sinasabi. “What is it?” bulong niya.Rafael huminga, parang pinag-iisipang mabuti ang bawat salita. “Your mom… and I, we w

Kinabukasan, maagang nagising si Lia, pero kahit anong pilit niyang ipikit muli ang mga mata, hindi siya dinadalaw ng tulog. Nakaupo siya sa gilid ng kama, yakap ang unan, habang ang lamig ng Baguio air ay pumapasok sa silid. Sa labas, may sinag na ng araw pero makulimlim pa rin — parang siya, gising pero hindi buo.Nasa isip pa rin niya ang nangyari kagabi. Ang tingin ni Rafael, ang mga salitang “You’ll break it” at ang paraan ng pagkabig ng kamay niya na parang may gustong pigilan pero hindi kayang itigil. Hindi niya alam kung alin ang mas nakakatakot — na baka mahal niya na ito, o na baka matagal na pala.Tumunog ang phone niya. 1 New Message.Galing kay Rafael. “We need to talk. Alone. Meet me at Café Luna. 4 PM.” Please don’t ignore this.Napasinghap siya. Hindi niya alam kung dapat ba siyang pumunta. Pero alam niya rin — kapag hindi siya pumunta, mas lalo lang siyang matutuliro. Kaya nang tumama ang alas kuwatro, nandun siya. Sa parehong café kung saan una silang nagkita