ตีตรา의 모든 챕터: 챕터 21 - 챕터 30

เชิญขวัญทุบตีบ่าและอกกว้างไม่ยั้งไม่นับ ทว่าอีกฝ่ายก็หาได้ใส่ใจ กระชากรถออกแรงจนเธอหน้าคะมำ หน้ากระแทกปลายคางแข็ง จมูกเจ็บจี๊ดขึ้นมา“ดื้อนัก เป็นไงล่ะ”อัคนินทร์ล็อกตัวสาวน้อยด้วยการเลื่อนมือขึ้นมากดหลังศีรษะเล็กให้ซุกเข้าหาบ่ากว้าง กดมือดันไว้อย่างนั้น เธอดิ้นอึกอัก หยิกและตีอย่างไรเขาก็ไม่สนใจ จมูกสูดกลิ่นหอมอ่อนที่คุ้นเคยเข้าปอดลึก ๆ สัมผัสเนื้อตัวอุ่นนุ่มที่ใจถวิลหามาตลอดหลายวัน พร้อมกับเพิ่มความเร็วรถมากขึ้นเพื่อจะพาตัวเธอไปถึงจุดหมายโดยเร็วตลอดหลายวันที่เขาคิดว่าสาวน้อยจะติดต่อกลับไปเพื่อง้อขอคืนดี เหมือนผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่เคยเจอมา แต่ผิดคาด เธอไม่ติดต่อเขาเลยไม่ว่าช่องทางไหน เป็นเขาเองที่ทุรนทุรายจนต้องไปแอบดูเธอที่บ้าน เชิญขวัญไม่ออกจากบ้านเลยสักวันเธอทำเขาหงุดหงิด แม้ว่าแรกเริ่มเดิมทีนั้น เขาก็แค่นึกสนุกจีบเธอเล่น ๆ จีบไม่นานเชิญขวัญก็ยอมทอดกายให้เชยชมง่าย ๆ ไม่ต่างจากผู้หญิงหลาย ๆ คน อัคนินทร์ยอมรับว่าเขายังไม่คิดจะจริงจังกับใคร ผู้หญิงผ่านเข้ามา พอหมดความสนใจก็ผ่านไป แต่ไม่คิดว่า เชิญขวัญจะทำให้เขาโหยหาได้หรือเพราะเขายังเสียดาย เธอเข้ากับเขาได้ดีในเรื่องเซ็กซ์ แถมยังไม่

เชิญขวัญทำท่าจะผละหนี เอวบางก็ถูกมือหนาตรึงไว้ พร้อมกับยกร่างเธอขึ้นลง ความเสียวซ่านค่อย ๆ พวยพุ่ง ไม่นานกลับกลายเป็นเธอที่ร่อนร่างโยกย้ำกลืนกินแก่นลำร้อนผ่าวรับจังหวะอัดกระแทกแทรกเสยร้อนแรง จนเนื้อตัวอ่อนเปลี้ยหมดแรงเพราะทะยานสู่ความสุขสมอีกครั้ง สองแขนที่เท้ามือลงบนต้นขาแกร่งถูกล็อกจับดึงตัวเธอลงไปนอนทับกายหนา อัคนินทร์เป็นฝ่ายถาโถมเข้าใส่พร้อมกับการดูดขบเนื้อกายนุ่มลื่นเพราะชื้นเหงื่อ จังหวะดุดันดิบเถื่อนรุนแรงกว่าครั้งไหน ๆ เธอได้ยินเสียงเขาหอบหายใจกระเส่าเคล้าเสียงครางระคนคำราม ก่อนจะพาเธอทะยานสู่ความสุขสมรุนแรง ธารรักร้อนผ่าวรินรดช่องท้องทำให้เธอสำนึกได้ตอนนี้เองว่า อัคนินทร์ไม่ป้องกันเนิ่นนานหลายชั่วโมงที่ถูกเคี่ยวกรำด้วยบทสวาทหนักหน่วง จากโซฟามาต่อบนเตียงใหญ่ จากฟ้าสว่างจนมืดมิด เชิญขวัญหลงลืมสติปล่อยตัวปล่อยใจไปกับบทรักดุดัน ยามนี้เธอหมดแรงหมดสภาพ ปล่อยให้น้ำตารินไหลเงียบ ๆ เมื่อระลึกได้ว่าเธอยังชอบอัคนินทร์ ชอบมากจนได้แต่เกลียดที่ใจไม่รักดีร่างบางสั่นสะท้านเล็กน้อยหาได้รอดพ้นจากสายตาคม เขาดึงสาวน้อยให้หันกลับมาหา รั้งตัวเธอขึ้นนั่ง มือบางตะครุบผ้าห่มคลุมร่างเปลือยแทบไม่ทัน

เสียงไลน์แจ้งเตือนขึ้น ดึงเชิญขวัญหลุดจากภวังค์ หยิบโทรศัพท์มากดดูก็พบว่า แม่ส่งข้อความมาหา บอกให้เธอกลับก่อนเพราะท่านมีธุระ“วันนี้ต้องกลับเองแล้วล่ะ แม่ไปธุระกับเพื่อน”“ฉันไปส่งแกเอง”ถึงเวลาเลิกเรียน เชิญขวัญจึงติดรถเพื่อนรักกลับบ้าน ส่วนกมลพรนั้นพี่ชายมารับทว่า ออกจากโรงเรียนได้ไม่เท่าไหร่ รถของลลิตาก็ถูกรถสปอร์ตหรูปาดหน้า“ว้าย! อะไรเนี่ย ขับรถประสาอะไรวะ”ลลิตาทำท่าจะลงไปเอาเรื่อง“ใจเย็นแก ปล่อยเขาไปก่อนเถอะ”รถคันดังกล่าวกลับไม่ขยับ คนขับเปิดประตูแล้วเดินตรงมาหา แค่เห็นหน้าคมสัน เชิญขวัญก็แทบอยากหายตัวได้ รถที่เห็นไม่ใช่รถที่เขาขับประจำ เธอเลยไม่รู้อัคนินทร์เดินมาหยุดข้างรถ หน้าคมบึ้งตึง กระดิกมือเรียกเธอลงไป“แกเอาไง” ลลิตาเห็นท่าทางเอาเรื่องของอีกฝ่ายก็ใจตุ้มต่อม จุดที่จอดรถนั้นเป็นถนนเส้นรองที่ไม่มีรถผ่านมากนัก ด้วยเธอยังขับรถไม่คล่องจึงเลือกเส้นทางนี้เพื่อเลี่ยงรถเยอะ“ฉันไม่ลงนะ” เชิญขวัญบอกเสียงหนักแน่น จ้องสบตาคมอย่างเอาเรื่อง“ไม่ลงแน่นะ” คนด้านนอกก้มลงมาถาม พอเธอนิ่งเขากระตุกยิ้ม จากนั้นล้วงบางอย่างในกระเป๋าเสื้อแจ็กเกตออกมา มันคือสนับมือเหล็กแหลมโดยไม่มีใครทันคิด

เกศรินกลับยิ้มเยาะ ไม่ได้รู้สึกรู้ร้อนรู้หนาว“ก็เพราะแกนั่นแหละ แกรู้ว่าฉันชอบเฮียหิน แต่แกก็แย่งเขาไป ฉันเกลียดแกนังวุ้น” เพราะความเจ็บแค้นนั้นเธอจึงเข้าหาชวกร หลอกล่อเขาด้วยความไร้เดียงสา ผู้ชายบ้าตัณหาคนนั้นก็ติดกับ หอบเงินหอบทองมาปรนเปรอเธอมากมายก่ายกอง“ช่วยไม่ได้นะ คุณลุงเขารักฉันอยากอยู่กับฉัน นี่ก็ซื้อบ้านหลังใหม่ให้ฉันกับครอบครัวด้วยนะ สวยมากเลยล่ะ อ้อ ฉันก็จะได้เรียนหมออย่างที่ฝันด้วยแหละ ตอนแรกก็แอบผิดหวังไปแล้ว พ่อแม่ฉันไม่มีปัญหาส่งหรอก ต้องขอบใจพ่อเธอนะ”สีหน้าไร้ความสำนึกนั้นทำให้เชิญขวัญฟิวส์ขาด ตวัดมือตบหน้าอดีตเพื่อนรักเต็มแรง“ว้าย! อีวุ้นมึงกล้าตบกู”“เออ ข้อแรกฉันไม่ได้แย่งพี่หินของเธอ ข้อสองตบนี้เอาคืนเรื่องที่เธอทำให้แม่ฉันเสียใจ”เกศรินกุมแก้ม ตาวาววับด้วยความโกรธ ขยับจะเข้าไปเอาเรื่อง แต่พอหางตาเห็นชวกรลงมาจากข้างบน น้ำตาก็ร่วงพรู“ลุงขา... วุ้นตบริน”“อะไรนะ ทำไมทำตัวร้ายกาจแบบนี้นะวุ้น” ชวกรดุลูกสาวเสียงเข้ม “แม่สั่งสอนยังไงให้เป็นเด็กก้าวร้าวแบบนี้”“อย่ามาว่าแม่นะ เพราะมีแค่แม่คอยสั่งคอยสอนไง วุ้นเลยก้าวร้าวก็เพราะไม่มีพ่อคอยสอน”“นังวุ้น!” ชวกรโมโหหนักเม

น้ำเสียงอวดเบ่งและถือดีนั้นสร้างความร้าวรานใจมากกว่าจะยินดี เชิญขวัญปาเช็คใส่หน้าคม น้ำตาไหลรินออกมา“ฉันไม่ได้ขายตัวนะ เก็บเงินของคุณไว้ไปเปย์ผู้หญิงคนอื่นเถอะ”“คิดบ้าอะไรอีก เงินนี่มันทำให้เธอเรียนจบหมอได้สบาย ๆ เลยนะเชิญขวัญ รับ ๆ ไปซะก็สิ้นเรื่อง”มันง่ายที่จะรับเงินนั้นมา ฐานะอย่างอัคนินทร์เงินไม่กี่ล้านไม่กระเทือนเขาเหรอ รถที่เขาขับ เสื้อผ้าที่เขาใช้ล้วนแต่แบรนด์เนมราคาแพง แต่เชิญขวัญกลับเศร้าใจ เมื่ออดคิดไม่ได้ว่า เงินนั้นมันแลกกับการยอมมีอะไรกับเขา ยอมคบกับเขาในฐานะอะไรก็ตามแต่ไม่ใช่คนรัก เธอทำใจไม่ได้หรอก“วุ้น...” อัคนินทร์เรียกสาวน้อยเสียงนุ่มอย่างพยายามระงับสติข่มอารมณ์ เขาให้เงินเธอก็เพราะอยากช่วยเหลือ“คุณเห็นฉันเป็นอะไรสำหรับคุณ แค่กิ๊กหรือแค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ไม่ได้มีความหมายอะไรเลย”สาวน้อยมองจ้องหน้าคมอย่างรอคำตอบหลังใช้มือเช็ดน้ำตาออกจากสองแก้มเพื่อจะมองใบหน้าที่สร้างความเจ็บช้ำในหัวใจมากมาย“หรือเพราะแค่อยากมีเซ็กซ์กันไปจนกว่าคุณจะเบื่อ”“คิดอะไรไร้สาระ พี่ให้เพราะชอบวุ้นไม่ได้หรือไง”เขาคิดว่าเขาชอบเชิญขวัญ ถ้าไม่ชอบคงไม่กระวนกระวายคิดถึงแต่เธอตล